บทที่ 840 ขอบคุณอังเปาแรกพบของคุณตา

แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้พบกันอย่างเป็นทางการ แต่ฉือจีนก็คุ้น เคยกับหวน จื่อเป็นอย่างดี ผู้หญิงคนนี้มีความพัวพันกับชีวิต หลานชายของตัวเองมากมาย เป็นผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาเป็นเวลา นานที่สุด

แต่เพียงแค่ ฉือจีนรู้จักเธอย่างดีเท่านั้น หานซื้อไม่รู้จักเขา เลยสักนิด

ดังนั้นแวบแรกที่ยูฉือจิน ได้เห็นหานคู่จื่อ เขาก็จำได้ว่าอีกฝ่าย เป็นใครในทันที

หาหมู่จื่อยืนนิ่ง ยืนอยู่กับที่ กะพริบตาด้วยรอยยิ้มให้กับอ

จีน “คุณท่าน คุณรู้จักฉันหรือ?”

คำพูดหนึ่ง ดึงสติของ ยูฉือจินกลับมา

เขามองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า ปากระบายรอยยิ้ม ดูแล้วแววตาม ความเจ้าเล่ห์ สีหน้าเคร่งขรึมทันที

“คําถามของเธอน ถามได้น่าสนใจมาก

เธอถึงกับถามตัวเองว่า รู้จักเธอไหม? ยังทำท่าทางที่ไม่รู้จักตัวเอง คือจินหัวเราะเยาะในใจ ดูเหมือ

นว่ายัยคนนี้ จะฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้

แต่เมื่อมองดูเธอแล้ว ในใจของฉือจีนยังคงตกตะลึงมาก
ก่อนที่เขาจะมา เคยคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเป็นแค่นักศึกษาหญิง ที่เพิ่งเรียนจบ หรืออาจจะเป็นเพียงผู้หญิงที่รักลาภยศเงินทอง เท่านั้น เพียงแค่ให้เงินกับเธอ แล้วข่มขู่อีกไม่กี่คำ ก็สามารถ จัดการออกไปได้ เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว

แต่สิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดเลยก็คือ อีกฝ่ายไม่ใช่นักศึกษาหญิง และก็ไม่ใช่คนธรรมดา

เขาน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว นิสัยของหลานชายตัวเองแบบนั้น จะชอบใครง่ายๆได้อย่างไร

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาเคยรักผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียว เท่านั้น

คิดไม่ถึงว่า…….

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ จะเสียหลักอยู่ในมือของเธออีกครั้ง ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ยุ่งยากแล้ว!

“คุณท่าน คำถามนี้……..น่าสนใจตรงไหน?” หาน จื่อเอียง หัว มองไปที่ฉือจีนแล้วถามขึ้น

เธอคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าฉือจีนรู้จักตัวเอง แต่ก่อน ที่เขาไม่ยอมรับด้วยตัวเอง งั้นเธอ…….. ก็สามารถแสร้งทำเป็นโ

เพราะยังไงแล้ว เขาลบเรื่องระหว่างตัวเองกับเย่ ไม่เป็นทั้ง ทั้งหมด โดยไม่มีคำอธิบายสักคำ
ฉือจีนมองพิจารณาผู้หญิงตรงหน้า ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย เธอสวยกว่าที่เห็นในรูปเล็กน้อย อวัยวะบนใบหน้ามีมิติรูปหน้า เป็นแบบคลาสสิค บวกกับบุคลิกที่เย็นสงบบนตัวเธอ พรรณนา ความงดงามอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิงตะวันออก ถึงอีกระดับ หนึ่งจริงๆ

หลานชายของตัวเองชอบผู้หญิงแบบนี้ สายตาก็ไม่เลว

อย่างไรก็ตาม ในใจของเขา มีเพียงตวนเสบู่เท่านั้น ที่มี คุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นหลานสะใภ้ของเขา คนตรงหน้านี้ ไม่ ว่าจะดูดีแค่ไหน ก็ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ

ในเมื่อเธออยากจะแกล้งโง่ เขาก็ให้เธอสมหวัง

ฉือจีนส่งเสียงเยาะเย้ย ดึงสายตากลับ “เธออยู่ในบริษัท ตามรังควานหลานชายของฉันไม่ปล่อย ไม่เคยสอบถามเลย หรือ ว่าฉันเป็นใคร? ยังกล้าถามฉันว่า รู้จักเธอหรือเปล่า? ใจ กล้าไม่เบานัก”

หานอยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณคุณท่านที่ชื่นชม แต่ว่า…….. ที่คุณพูด ฉันไม่ค่อยเข้าใจ

อะไรที่เรียกว่า……ฉันตามรังควานหลานชายของคุณไม่ปล่อย ตั้งแต่ฉันเข้ามาในบริษัทจนถึงตอนนี้ ทำทุกอย่างอยู่ในกฎ ระเบียบ ดูเหมือนว่าจะไม่เคยทำอะไรล่วงเกินเลยนะ?”

คำพูดเหล่านี้ เข้าหูของฉือจีน ก็คือการเล่นลิ้น ส่งเสียงอย่าง เย็นชา ตบมือลงบนโต๊ะอย่างแรง “ยังกล้าพูดว่าเธอไม่ได้ทำ อะไรล่วงเกิน อยากจะให้ฉันจับคนมาหน่อย เปิดโปงเธอต่อหน้าหรือ ?

“ฉันทำเรื่องอะไร มีจิตสำนึกรู้จักละอายใจตัวเอง ต่อให้คุณจะ หาคนมามากมาย มาประจันหน้าโดยตรง ฉันก็ไม่รู้สึกผิด เธอยิ้มอย่างใจเย็น ไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด

ยูฉือจีน หรี่ตาลง หากไม่ใช่ว่าเมื่อคืนถือเป็นพูดกับตัวเอง อย่างแน่วแน่ จะไม่หมั้นกับความเสาและจะไม่ยอมปล่อยคนที่ตัว เองรักไป เขาเกือบจะคิดว่า ยัยเด็กตรงหน้านี้ ไม่มีมีอะไร เกี่ยวข้องกับฉือเป็น แต่หลังจากที่เขาพูดค่าพูดเหล่านั้นแล้ว เขาจะยังเชื่อได้อย่างไร?

ก็คนยัยเด็ก ปากแข็ง เล่นลิ้น

“ตาหนู กล้าทําไม่กล้ารับ มันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจนะ”

“คุณท่าน ฉันไม่เข้าใจว่าคุณต้องการให้ฉันยอมรับอะไร

ฉือจีนส่งสายตาไปที่พ่อบ้านข้างๆตัวเอง พ่อบ้านก็หยิบของ จดหมายซองหนึ่ง ออกมาจากกระเป๋าทันที แล้วเดินไปตรงหน้า หานมู่จื่อ

“นี่คือสิ่งที่คุณท่านบอกว่าให้คุณ” พ่อบ้านเอาซองจดหมาย ให้ หาน จื่อด้วยความเคารพ ท่าที่ยังถือว่าเป็นมิตร สีหน้าดูแล้ว ก็ไม่ได้ดูโหดร้ายเลยสักนิด

หานคู่จื่อกล่าวขอบคุณกับเขา แต่ก็ไม่ได้รับซองจดหมายใน

มือของเขา
“ในซองจดหมายนี้ มีเช็คไปหนึ่ง เธอเอาไป

ฉือจีน พูดอย่างเย็นชา

หาหมอไม่ได้ขยับ มองไปที่ซองจดหมายนั้นแล้วกะพริบตา “คุณท่าน ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณ ทำไมถึงต้องรับ เช็คของคุณด้วย”

ฉือนหมดความอดทน “อย่าแกล้งโง่แล้ว ฉือเซ็นเป็น หลานชายของฉัน เช็คใบนี้ เธอจะเอาหรือไม่เอา?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หานมอก็ทำเสียงเข้าใจ ใบหน้าท่าทาง เหมือนว่าคิดได้ทันที จากนั้นก็ยื่นมือไปรับซองจากพ่อบ้าน แล้ว

ยังยิ้มให้กับพ่อบ้านด้วย “ขอบคุณนะ คุณอา พ่อบ้านมองเธอด้วยความแปลกเล็กน้อย อยากจะพูดอะไร แต่ สุดท้ายก็ถอยห่างออกมา

เพียงแค่สายตาของเขาที่มองหานคู่จื่อ ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เมื่อคืนเขาได้ยินอยู่นอกห้องทำงาน ดังนั้นจึงได้ยินสิ่งที่ถือเป็น พูดโดยปริยาย

เขาพูดออกมาอย่างแน่วแน่ ว่าจะไม่หมั้นกับความเสาและจะ ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งที่ตัวเองรัก แม้กระทั่งเอาฐานะของตัวเอง มา ข่มขู่คุณตาของเขา

ในตอนนั้นพ่อบ้านรู้สึกเพียงว่า เป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ที่ สามารถทำให้คุณชายหลงรักและดื้อรั้นได้ขนาดนี้ วันนี้เขาจะ ต้องมาดูให้ดีๆ
ดังนั้นในตอนแรกที่ท่านจื่อไม่ได้รับของจดหมายนั้น ในใจ ของพ่อบ้านยังรู้สึกดีไม่น้อย แต่คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายเธอก็ได้รับไว้

เฮ้ย คุณชายของบ้านเขา จะต้องผิดหวัง ความรักความจริงใจ ทั้งหมด ทิ้งลงในแม่น้ำไหลผ่านไปกับกระแสน้ำแล้วสินะ?

หลังจากที่หาน จื่อรับของมา รอยยิ้มบนใบหน้าก็ดูอ่อนหวาน ขึ้นอีกเล็กน้อย เธอโค้งค่านับไปทางของฉือจีน จากนั้นกล่าว ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ คุณตา

พ่อบ้านชะงัก เกือบจะคิดว่าตัวเองได้ยินผิด

เขาจึงมองไปทางฉือจีนถามด้วยสายตา เมื่อกี้ที่เขาได้ยิน คือค่าว่า คุณตา ใช่ไหม?”

เห็นได้ชัดว่ายอจินก็ได้ยินเช่นกัน แล้วตำหนิขึ้น “เธอพูด

อะไรนะ?”

หานมู่จื่อถือของไว้ “ขอบคุณคุณตาไง คุณรู้ว่าฉันคบหากับอา เซินไม่ใช่หรือ? เลยตั้งใจมาให้สั่งเปาแรกพบกับฉัน โดยเฉพาะ แม้ว่าฉันจะคิดว่า คุณตาไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองมากขนาดนี้ แต่ ว่า…….ถ้านี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยของคุณตา ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ ปฏิเสธไม่ได้แน่นอน”

หลังจากพูดจบ หาน จื่อยังฝืนยิ้มให้ฉือจีน “คุณตา ครั้ง หน้าตอนที่คุณจะเข้ามา จะต้องบอกฉันล่วงหน้าก่อนนะ ฉันจะได้ เตรียมของขวัญแรกพบให้คุณด้วย ไม่เช่นนั้น……..ได้รับสั่ง เปาจากคุณดา แต่ไม่ได้เตรียมของขวัญแรกพบให้คุณตา ซึ่งน่า ละอายมากเกินไปแล้ว
ยิ้มของเธออ่อนหวานมาก ใบหน้าที่ขาวผุดผ่อง แก้มแดงเล็ก

น้อย

พ่อบ้าน …

ยู่จื่อจิน “……”

ทุกคนในเหตุการณ์ …….

สาวน้อยคนนี้ สมองเพียนหรือไง?

ดูไม่ออกเลยหรือ ว่าคุณท่านให้เช็คเธอ คืออยากจะให้เธอ ออกไปจากคุณชายฉือ? เธอถึงกับยังคิดว่า ฉือจีนมามอบอง เปาแรกพบให้กับเธอ? สมองของเธอเติบโตยังไง?

ตกลงเธอคิดยังไงกันแน่?

ฉือจีนแทบจะโมโหจนเป็นลม กับคำพูดของเธอ กุมหน้าอก ของตัวเองไว้ ชี้ไปที่หานจื่อ “เธอ…..เธอ…..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ