เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่808 ฉันต้องเป็นผู้ควบคุม



บทที่308 ฉันต้องเป็นผู้ควบคุม

สุดท้ายสวนเจ๋อก็โดนไล่ออกมา หลังจากนั้นตนเสร กระแทกประตูอย่างแรง เสียงดังอย่างกับโลกสั้น ดึงดูดให้คนรับ ใช้หลายคนมองมาว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ตานเจ๋อไม่มีทางเลี่ยง ได้แต่โบกมือให้พวกเธอ ไปทำงาน ต่อเถอะ คุณหญิง ใหญ่อารมณ์ร้ายขนาดไหนเมื่อก่อนพวกเธอไม่ เคยเห็นรึไง?”

ดังนั้นทุกคนก็เลยเดินจากไป

สวนเจ๋อโทรหาผู้ช่วยของตัวเอง ให้เขาสิบเกี่ยวกับเรื่องของ ถือเป็นช่วงนี้ว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่

หลังจากวางสาย ตวนเจ๋อก็จ้องมอง โทรศัพท์ของตัวเองและ

ส่ายหน้าอย่างไม่มีทางเลี่ยง

โชคดี ที่ตวน เจ๋อแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยต้องป่วยเพราะความ รัก ไม่เหมือนกับเสี่ยวเสา ทำเรื่องที่มันบ้าบอขนาดนี้

เวลาทำงานยังคงเป็นไปตามปกติ หลังจากที่หานจื่อเลิกงาน เตรียมจะไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินนั้น รถของเยโม่เซินก็ตามมาอีก ครั้ง เหมือนกับว่าเช็คมาแล้วว่าที่นี่ไม่มีที่จอดรถ ให้เธอขึ้นรถไป

หลังจากนั้นก็มาส่งเธอที่หน้าประตู แล้วก็ลงรถตามเธอไป ก่อนที่ท่านจื่อจะเอ่ยปากถามเขาก็แย่งถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นขาก่อน “เมื่อวานจนลืมเนกไทไว้ที่นี่ เธอเอาไปแล้วรึเปล่า? “

เนกไท?

ทานมู่จื่อกะพริบตา อดไม่ได้ที่จะเหล่ตามองไปยังเย่ไม่เป็น หลายครั้ง

เมื่อคืนหลังจากที่เขากลับไปแล้ว เหมือนกับว่าเธอไม่เห็นว่ามี อะไรตกอยู่นะ?

“ฉัน เหมือนว่าจะไม่เห็นเลยนะ

เย่ไม่เป็นก้าวไปข้างหน้าและขยับเข้าไปใกล้ “ไม่เห็น หรือว่า แอบเอาไปซ่อนไว้? ”

หานมู่จื่อ :

ท่าทางเจ้ายศและเย่อหยิ่งของเขาทำให้หานคู่จื่อรู้สึกผิดขึ้น มาทันที ถึงแม้ว่าเมื่อวานเธอจะไม่เห็นอะไรตกอยู่จริงๆ แต่ว่าเธอ ก็ไม่ได้เก็บกวาดห้อง ถ้าเกิดว่าเขาทำตกไว้จริงๆ แล้วเธอไม่เห็น

ความมั่นใจเธอถดถอย หาน จอถอยหลังไปหลายก้าว และ กระแอมเบาๆ “ฉันไม่ได้บ้าขนาดนั้นนะ คุณช่วยมองฉันด้วย สายตาบ้าๆ ให้มันน้อยกว่านี้หน่อยเถอะ ทำตกไว้ไหมไปหาเองก็ รู้แล้วไม่ใช่เหรอ”

ดังนั้นเย่ไม่เป็นก็ได้ตามเธอขึ้นไปชั้นบนอย่างโจ่งแจ้ง สุดท้าย ก็พบเนกไทเขาอยู่ใต้โต๊ะกาแฟ พอเย่ไม่เป็นได้เนกไทมาก็เอามา ผูกให้ตัวเองตามปกติ
หาหมอยืนอยู่ข้างๆ มองท่าทางของเขาผูกเนกไท ในใจก็คิด

เนกไทนี้ มันไปหล่นอยู่ใต้โต๊ะกาแฟใต้ยังไงกัน??

มิน่าล่ะเมื่อวานเธอถึงมองไม่เห็นว่ามีของหล่นอยู่

หลังจากเย่ ไม่เป็นผูกเนกไทเสร็จ ก็เห็นจากหางตาว่าทานอ เอาแต่มองตัวเอง เขาเม้มริมฝีปากบางของตัวเอง แล้วก็หันไป มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

“จ้องฉันทําไม? ”

พอได้ยินเสียงของเขา หานซื้อก็ได้สติกลับมา ตอนที่เผชิญ กับดวงตาสีหมึกคู่นั้นก็ส่ายหน้าทันที “ไม่ ไม่มีอะไร ฉันก็แค่คิด ว่า……เนกไทมันไปอยู่ใต้โต๊ะกาแฟได้ยังไงกัน แปลกมากเลย

พอได้ยินดังนั้น ท่าทางของเย่ ไม่เป็นก็ค้างนิ่ง ดวงตาสีหมึก ฉายแววแปลกประหลาด จากนั้นเขาก็ยกริมฝีปากบางของเขา และยิ้มเยาะเย้ยเธอ

“ทำไม เธอสงสัยว่าฉันโยนเนกไทตัวเองเข้าไปยังงั้นเหรอ?” หาหมู่จื่อ : “? ? ? ”

พระเจ้าเป็นพยาน ก่อนที่เขาจะพูดประโยคนี้ออกมา เธอไม่

เคยคิดแบบนี้เลย

เธอแค่คิดว่า เนกไทมันหล่นไปตรงนี้ได้ยังไง ก็แต่งงๆ เท่านั้น

เอง
แต่ว่าหลังจากที่เปไม่เขินพูดแบบนี้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่า…… เหมือนกับว่าจะเป็นไปได้

ถ้าเกิดว่าไม่เป็นไม่ได้โยนเนกไท เข้าไปใต้โต๊ะกาแฟ เนก ไทมันก็คงไม่ได้มีขาที่จะเดินเข้าไปในนั้นเองได้ แต่ว่า………. แต่ไม่เป็นต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ?

เหมือนว่าเขา ไม่ได้มีเหตุผลให้ทำแบบนี้นะ

ตอนที่ท่านจื่อกำลังคิดอย่างถี่ถ้วนนั้น ก็เห็นสีหน้าของเม่ไม่ เป็นตำราวกับก้นหม้อ ถึงได้รีบพูดออกมา “เปล่าๆ น่าจะเป็น เพราะว่าเมื่อวานฉันไม่ทันเห็นแล้วก็เผลอเตะมันไปใต้นั้น ฉันไม่ ได้สงสัยคุณเลยนะ อย่าโกรธไปเลย ใช่สิ คุณหิวไหม? ให้ฉันไป ทํากับข้าวไหม? ”

ประโยคหลังเหมือนเป็นการขอโทษ ไม่คิดว่าหลังจากที่เยโม่ เงินได้ยินคำพูดของเธออารมณ์ที่เยือกเย็นก็ผ่อนคลายลงไปเล็ก น้อย หลังจากนั้นก็พยักหน้า แล้วก็หัวเราะเย้ยหยัน “จะใช้ข้าว มื้อเดียวแทนคำขอโทษงั้นเหรอ? ”

“ถ้ายังงั้น…ฉันเลี้ยงข้าวคุณหนึ่งอาทิตย์เลยเป็นไง? หลัง จากพูดจบ หานมู่จื่อก็รู้สึกว่าตัวเองพูดเกินไป เย่ โม่เซ็นจะตกลง ใต้ยังไง?

ใครจะไปรู้ว่าเย่ไม่เซินจะหัวเราะอย่างเย็นชา “ฝืนใจตกลง แล้วกันเพราะถือว่าเธอจริงใจ

หานมู่จื่อ : “.……….
ตระกูล คือ

“คุณปู่ จ๋อ วันนี้พี่เขินจะกลับบ้านเร็วมากินข้าวไหมคะ? เดี่ยว เสมาตั้งหลายวันแล้ว ร่างกายเขาน่าจะทนไม่ไหวกับการทำงาน ล่วงเวลาทุกวันนะคะ คุณไปพูดกับพี่เงินหน่อยได้ไหมคะ?

หลายวันมานี้ ฉือจีนต้องปวดหัวเพราะตวนเสเอาแต่มา

ถึงแม้ว่าเขาจะชอบสาวน้อยตวนมเสคนนี้ และก็คาดหวังว่า เธอจะได้หมั้นกับอาเซน กลายมาเป็นหลานสะใภ้ของเขา แต่ว่าก็ เห็นได้ชัดว่าอาเงินไม่ได้คิดแบบนั้น ดังนั้นสาวน้อยคนนี้ก็เลย เอาแต่วิ่งวนอยู่รอบตัวเขา หวังว่าเขาจะสามารถจัดการถือเป็น ในฐานะตาได้

แต่ว่าถ้าเกิดว่าเขาจัดการได้ ก็คงไม่ต้องมานั่งกินข้าวอยู่คน เดียวแบบนี้หรอก

“คุณปู่ คือ โอเคไหมคะ? ” ตวนเสาเขย่ามือเขา

ฉือจีนเริ่มหมดความอดทน ทำได้แค่พยายามใจเย็นแล้วพูด ว่า “โอเค พวกผู้ชายออกไปทำงานหนัก มันเป็นเรื่องปกติที่จะมี งานยุ่งบ้างเป็นครั้งคราว หลายวันนี้เขาก็แค่ทำงานล่วงเวลา เท่านั้นเอง สาวน้อยอย่างเธอถ้าสามารถไปโน้มน้าวได้ก็ไปโน้ม น้าวอย่างเต็มที่เลย แต่ว่าถ้าโน้มน้าวไม่ได้ ตาอย่างฉันก็ทําอะไร ไม่ได้เหมือนกัน”
เดิมที่ตวนเสาคิดว่ายถือจีนรักตัวเองมาก ไม่คิดเลยว่าเขาจะ ทำหน้าตึง ตอนนี้เธอฟังได้แต่

จะพูดยังไงฉือจีนก็เป็นผู้ก่อตั้งแบรนด์บริษัทตระกูลยคือ แน่นอนว่าเป็นคนระดับสูง การกระทําของเธอ ในช่วงนี้มันไม่ค่อย เหมาะสมเท่าไหร่นัก

พอคิดได้แบบนี้ ตวนเสวก็รีบปล่อยมือเขา ขยับมานั่งข้างๆ

อย่างอ่อนแรง พร้อมกับก้มหน้าขอโทษ

“ขอโทษด้วยนะคะคุณปู่จือ หลายวันนี้เสียวเสวน่าจะเพราะ ว่าเป็นกังวลมากเกินไป ก็เลย…..เอาแต่นอยู่กับคุณปู่แล้วพูด แต่เรื่องแบบนี้ หนูรับปากว่าต่อไปจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว คุณย คืออย่าโกรธหนูเลยนะคะ

เห็นว่าอีกฝ่ายขอโทษ แถมยังมีท่าทีที่น่าสงสาร ความรู้สึก รำคาญในใจของฉือจีนก็หายไปเยอะ เขาถอนหายใจแล้วพูด ว่า “อาเงินเป็นหลานของฉัน ถึงแม้ว่าฉันพึ่งจะอยู่กับเขาได้ไม่ นาน แต่ว่าฉันก็เข้าใจนิสัยของเขาดี เรื่องที่เขาให้ความสำคัญ กับกิจการเป็นเรื่องที่ดี แล้วอีกอย่างเมื่อวานเขาก็พูดถูกแล้ว เขา เป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องบางเรื่องเขาสามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้ แล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลฉือจะเคยสัญญาทางปากว่าจะหมั้นกับตระ กูลตวนมของเธอ ฉันจะหาเวลาที่เหมาะสมคุยกับปู่ของเธอเรื่อง งานหมั้นแล้วก็วัน แต่…..เรื่องวิธีการเข้ากันได้เรื่องความรู้สึก ของพวกวัยรุ่นอย่างพวกเธอ ก็ต้องพึ่งพาตัวเธอเอง ถ้าเกิดว่าเขา ไม่ยอมสนใจเธอ ถ้ายังงั้นก็ไม่สามารถไล่ตามเขาทุกวัน คอย บอกให้เขาทําอะไรได้ใช่ไหม?
สวนเสวทำลักษณะท่าทางต่ำต้อยลงกว่าเดิมมาก เธอพยัก หน้าตอบว่าใช่

“คุณปู่จื่อพูดถูกแล้วค่ะ หลายวันมานี้หนูผิดไปแล้ว ต่อไปหนู จะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว หนูจะเชื่อคุณปู่แล้วไปต่อสู้ด้วยตัวเอง

“อืม พรุ่งนี้ก็หาเวลาพาปู่ของหนูมารวมตัวกันหน่อย มาคุยกัน

เรื่องหมั้นอย่างเป็นทางการดีกว่า”

พอได้ยินดังนั้น ควนเสวก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างเซอร์ไพรส์ “คุณปู่จื่อ ได้…..จริงๆ เหรอคะ? พี่เป็นเขา……

ฉือจินหัวเราะในลำคอ “เรื่องอื่นของเขาฉันยังไม่ได้ แต่ว่า เรื่องแต่งงาน ฉันต้องเป็นคนจัดการ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ