บทที่713 เขาอาจไม่ได้อยู่ที่นี่

ซูจิ๋วได้ยินก็พูดย้อนกลับไป: “ใช่แล้วคุณปู่จื่อ คุณเฉลาด

ขนาดนั้น ต้องสามารถเปลี่ยนเรื่องร้ายกลายเป็นต์ได้แน่นอน ถึงอย่างไร พูดปลอบโยนเหล่านี้ สำหรับหาน จื่อแล้วไม่ได้

ช่วยได้มากสักเท่าไหร่

” คุณมู่จื่อไม่ได้กินอะไรมานานแล้วหรือเปล่า? สีหน้าดูไม่ดี เลย ดื่มน้ำร้อนให้ชุ่มคอก่อน แล้วค่อยทานข้าวเสียหน่อย

หานคู่จื่อไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งตอน ดื่มน้ำยังรู้สึกอึดอัดในอก

เธอ ในตอนนี้

ออกไม่ได้

รู้สึกเหมือนมีลมหายใจคาอยู่ที่อก หายใจเข้า

ค้างคาอยู่อย่างนั้น ติดขัดอยู่ตลอด

อึดอัดที่สุด

เธอเม้มริมฝีปากดไม่ได้พูดตอบ

ซูจิ๋วมองไปที่หานถึง คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “คุณอถึงไม่ อยากกิน ก็ต้องนึกถึงร่างกายของตัวเองบ้างนะ คุณคิดดู……ถ้า คุณไม่กินไม่ดื่มแล้วป่วยขึ้นมา ถึงเวลานั้นจะตามหาคุณเยู่ได้ยัง

ประโยคนี้เตือนสติหาน จื่อ
เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ซูจิ๋ว

เธอพูดถูก ถ้าตัวเธอไม่กินไม่ดื่มเป็นลมล้มพับไป เธอจะไปตา มหาเย่ ไม่เป็นได้ยังไง?

ไม่ได้ เธอจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธอจะต้องกินอาหารเดิม พลัง แล้วไปตามหาเย่ ไม่เซ็น

คิดมาถึงตรงนี้ หาน จื่อก็ก้มศีรษะลงดื่มน้ำ

เห็นฉากนี้ จิตใจที่เอาแต่แขวนอยู่ของหานซึ่งก็ผ่อนคลายลง

ในที่สุด

แบบนี้……ก็ดี

โกหกเธอไปก่อน ขอแค่ร่างกายเธอไม่เป็นอะไร ส่วนเรื่องอื่น ก็ค่อยเป็นค่อยไป

เพราะระยะห่างไม่ได้ไกลมากนัก เครื่องบินบินไปได้ประมาณ สามชั่วโมง ก็ไปถึงที่หมาย

ตอนที่ลงจากเครื่องบิน หาน จื่อเกือบจะหมดแรงล้มลงไปข้าง หน้า โชคดีที่ชูจิ๋วที่อยู่ด้านข้างตาเร็วมือไวคว้าเธอไว้ หานซึ่ง ตัดสินใจอย่างฉับพลันแล้วก้าวไปข้างหน้า เธอร่างกายไม่แข็ง แรง ฉันจะแบกเธอไป”

บนตัวเธอยังคงสวมใส่ชุดแต่งงานที่ไม่ได้เปลี่ยน ระหว่างทาง จึงดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่น้อย หานคู่จื่อดึงเสื้อสูทบนตัวไว้ แน่น ถอนหายใจสองสามครั้งแล้วส่ายหัว
“ไม่ต้องหรอก เมื่อกี้ฉันแค่นั่งนานเกินไป ก็เลยเวียนหัวเท่านั้น เอง พี่เลขาฯ ซู ฉันไม่เป็นอะไร พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง เธอยังต้องไปตามหาเย่ ไม่เช่น ตราบใดที่ยังหาเขาไม่เจอ เธอ จะล้มลงไม่ได้

“ไม่มีปัญหาแน่นะ? ” หานซึ่งมองเธอแล้วถามขึ้น

หานคู่จื่อส่ายหัว ไม่เป็นอะไร

จากนั้นเธอก็ยกกระโปรงเดินไปข้างหน้า เนื่องจากชุดแต่งงาน เป็นแบบสั่งทํา กระโปรงจึงยาวเป็นพิเศษ ก้าวเดินไม่สะดวก อย่างมาก เมื่อเดินมาถึงจุดที่ไม่มีคน หานมอก็ย่อตัวลง ดึง กระโปรงขึ้นมาผูกเป็นปมไว้ตรงน่องขา แล้วจึงยกมันเดินต่อไป

ถ้าแบบนี้ ก็สะดวกขึ้นเยอะ

เนื่องจากสนามบินมีระยะทางห่างจากจุดเกิดเหตุไกลพอ สมควร ดังนั้นหลังพวกเขาลงจากเครื่องบินแล้วยังต้องนั่งรถ เปลี่ยนต่อไปอีก ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าถึงไปถึงที่เกิดเหตุ

ในตอนที่พวกหานมู่จื่อมาถึงสถานที่เกิดเหตุ ก็เป็นเวลามืดค่ำ แล้ว

เพราะที่นี่เกิดเรื่องขึ้น เดิมทีจะต้องปิดล็อกไว้ แต่เนื่องจาก สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างห่างไกลผู้คน ดังนั้นทางการจึงไม่ได้ปิดกั้น ที่นี่

ในตอนที่ทานชิงพาทานจื่อมาถึงสถานที่ ก็พบว่าคนจาก ทางการหลายคนยังคงปฏิบัติงานกู้ภัยในเวลากลางคืน หลังจากเห็นพวกหานซิงคนหนึ่งในนั้นก็พูดขึ้น “ที่แห่งนี้กระแสน้ำไหล เขียว จะดีที่สุดถ้าพวกคุณไม่เข้าใกล้

เขาเห็นบนตัวหานคู่จื่อสวมใส่ชุดแต่งงาน จึงนึกว่าเธอมาที่นี่ เพื่อถ่ายภาพแต่งงาน

ถึงยังไงคนหนุ่มสาวสมัยนี้ เวลาถ่ายรูปแต่งงานมักจะชอบไป ที่ทะเล ถ่ายรูปเอนตัวบนชายหาดไม่ก็โขดหิน แต่ว่าการกระทำ แบบนี้…ตามจริงแล้วเป็นอันตรายอย่างมาก

เขาจึงพูดเพิ่มเติมอีกว่า “ถ้าจะถ่ายรูปก็เปลี่ยนวันเถอะ ที่นี่ พวกเรากำลังทำงานกู้ภัยกัน อีกอย่างพวกคุณอย่ามาถ่ายรูปใน สถานที่อันตรายแบบนี้ดีที่สุด หากตกลงไป มันจะไม่คุ้มกับสิ่งที่ ต้องสูญเสีย”

เขาเตือนด้วยความหวังดี หานคู่จื่อได้ยินคำนี้ ดวงตาก็ห้ามไม่ ได้ที่จะแดงขึ้นมา

ผิวของเธอขาว ประกอบกับเหตุการณ์นี้โจมตีเธออย่างมาก สีหน้าจึงขาวซีดจนแทบจะเป็นสีโปร่งใส ขณะนี้ดวงตาเธอแดง ก็ ยิ่งชัดเจนเป็นพิเศษ

ไฟที่สว่างขึ้นรอบด้าน มีหนึ่งดวงส่องกระทบใบหน้าของหา นมู่จื่อพอดี

คนจากทางการในตอนนี้ถึงพบว่า ถึงแม้เธอจะสวมชุด แต่งงาน แต่กลับดูตกที่นั่งลำบากมาก เครื่องสําอางและทรงผมก็ ดูยุ่งเหยิง ดูไม่เหมือนเจ้าสาวป้ายแดงที่จะถ่ายรูปเลยแม้แต่น้อย
หลังจากสังเกตมาถึงตรงนี้ คนจากทางการก็มองไปที่คนข้าง กายเธอ ไม่มีใครถือกล้องถ่ายภาพอย่างที่คิดไว้

หรือว่า เขาเข้าใจผิดไป

ซูจิ๋วที่อยู่ด้านข้างเห็นดวงตาของหาน จื่อแดง จึงออกหน้า แสดงบัตรประชาชนของตน แล้วพูดอธิบาย “สวัสดีค่ะ พวกเรา ไม่ได้มาเที่ยวที่นี่เพื่อถ่ายรูปงานแต่งงาน เพื่อนของพวกเรา บังเอิญนั่งเครื่องบินที่ประสบอุบัติเหตุล่านี้ เพราะฉะนั้น…..

คำพูดหลังจากนั้นเธอไม่ได้พูดต่อ อีกฝ่ายน่าจะเข้าใจความ หมายของเธอแล้ว

เป็นไปตามคาด อีกฝ่ายอึ้งไปชั่วขณะ แล้วสายตาก็ไปตกลง บนตัวของหานมู่จื่ออีกครั้ง

มิน่าล่ะ…..เธอดูตกที่นั่งลำบากขนาดนี้

ในสถานการณ์นี้ ดูเหมือนตอนแต่งงานจะเกิดเรื่อง?? เพราะ นั้นยังไม่ทันเปลี่ยนชุดแต่งงานก็วิ่งมาแล้ว

“เธออย่ากังวล หานซึ่งจับมือของเธอ น้ำเสียงนิ่งลึก “เขาอาจ จะไม่ได้อยู่ที่นี่”

หาหมอกัดริมฝีปากล่าง ดวงตาแดง น้ำตาคลออยู่ใน ดวงตาตลอด

*สามารถ…เดินไปดูได้ไหม? ”

คนของทางการดูท่าทางของเธอ ดวงตาแดง น้ำตาคลอเบ้าถามออกมาด้วยความกล้ำกลืนอย่างยิ่ง เหมือนกับว่าในใจมี ความเจ็บปวดและโศกเศร้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ในช่วงเวลานั้นทน ไม่ได้ที่จะปฏิเสธ ได้เพียงพยักหน้า

“ได้ ผมพาคุณไปดูแล้วกัน พวกคุณตามผมมา คนอย่าเยอะ เกินไป”

ทานชิงหันกลับมาพูดกับซูจิ๋ว “พวกเธอรออยู่ที่นี่ ชูจิ๋วตอบรับทันที “ได้ค่ะประธานหาน

หานซึ่งพร้อมกับหาน จื่อเดินตามคนของทางการไปข้างหน้า ในที่เกิดเหตุมีตำรวจหลายคน ทีมค้นหากู้ภัย รวมถึงผู้เชี่ยวชาญ อีกหลายคน เห็นคนของทางการนำหญิงสาวสวมชุดแต่งงาน พร้อมหญิงสาวในชุดสูทเข้ามา ก็ถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ

“มันเรื่องอะไรกัน? ถึงจะไม่ได้ปิดกั้นสถานที่เกิดเหตุ แต่ที่นี่ก็ ให้คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามาไม่ได้

ชายคนนั้นออกหน้าพูดกระซิบกับเขาอยู่สองสามคำ ชายที่พูด

ก็ขมวดคิ้ว แล้วสายตาก็เลื่อนมาที่ตัวหานจือกับหานซิง ใน

ตอนท้ายจึงพูดขึ้น ต่อให้ญาติของพวกคุณอยู่ข้างในเครื่องบิน

ที่ตก แต่พวกคุณก็เข้ามาที่นี่ไม่ได้ ผืนทะเลแห่งนี้ไม่ปลอดภัย

คนในทีมค้นหากู้ภัยต่างก็ต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก นับ

ประสาอะไรกับพวกคุณ

คำพูดนี้ เปรียบเหมือนเข็มทิ่มแทงใจของท่านจื่ออย่างไม่ ต้องสงสัย
หน้าของเธอซีดเซียวยิ่งขึ้น ร่างผอมบางก็ดูสั่นเทาภายใต้แสง

ไฟสลัว

“พวกเราพบผู้รอดชีวิตได้สำเร็จแล้วจำนวนหนึ่ง ส่งตัวไปที่โรง

พยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้ว บางที….พวกคุณลองไปดูหน่อยก็ได้ คงเป็นเพราะเห็นหานมู่จื่อเป็นแบบนี้ สุดท้ายทนไม่ได้ คนคน

นั้นจึงพูดเตือนไป

ไปโรงพยาบาลใกล้เคียงเหรอ? หาหมู่จื่อมองคนคนนั้นอย่างแทบจะวิงวอน

“อย่างงั้นรบกวนถามหน่อย สามีของฉันสูงประมาณร้อยแปด สิบห้าเซนติเมตร เขาจะรีบไปงานแต่งงาน บนตัวน่าจะสวมใส่ ชุดสูทแต่งงาน”

พูดจบ หาน จื่อเหมือนจะคิดอะไรได้ รีบร้อนหยิบรูปถ่ายใน โทรศัพท์ออกมาส่งให้อีกฝ่ายดู

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ