บทที่ 551 ผู้ชายมันก็หลายใจกันทุกคน

ไม่นานเสี่ยวหมี่โต้วก็เห็นสภาพคอมพิวเตอร์ของอีกฝ่าย เมื่อเขามองไปเห็นภาพพื้นหลังเป็นรูปภาพแม่ของตัวเอง กลับแสดงอาการตกใจออกมาอย่างชัดเจน ก็ถึง

ภาพในวิดีโอหม่ามีดูสวยเป็นพิเศษ วิดีโอบันทึกภาพใน ขนาดที่กำลังสวมใส่ชุดกระโปรง เดิมทีก็เหมือนกับหม่าม ของตัวเองเลย เสี่ยวหมี่โต้วมองดูอย่างหลงใหล

กล้องหมุนกลับไปอย่างกะทันหัน มันหันไปที่ห้องแต่งตัว โดยกำลังมีคนสองคนกำลังเต้นรำกัน เสี่ยวหมี่โต้วก็มอง เห็นว่ามือแด๊ดดี้ของตัวเองกำลังวางไว้ที่เอวของหม่ามี ก็อด ไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปว่า “ทะลึ่งล่ะแด๊ดดี้!”

ช่างเถอะ!

ในเมื่อแด๊ดดี้ที่กำลังดูอยู่ไม่อยากอ่านเมลล์ที่เขาส่งไปงั้น เขาก็จะรออีกหน่อย

ให้เขาได้ดูหม่าดีอีกสักหน่อยก็แล้วกัน

ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วจึงเอาโน๊ตบุ๊คไปวางไว้ด้านข้าง หลัง จากนั้นลุกออกจากเตียงแล้วไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แปรงฟัน เมื่อเปลี่ยนชุดนอนแล้วเขาก็ปืนกลับขึ้นเตียงอีกรอบ เดิมที คิดว่าเย่ไม่เป็นคงได้อ่านเมลล์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ใครจะไปรู้กันว่าเมื่อเขาเปิด โน๊ตบุ๊คแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยังเป็นหน้าที่ เต้นรําอยู่

เสี่ยวหมี่โต้วยังนึกเป็นโน๊ตบุ๊คตัวเองค้าง หลังจากนั้นสัก พักเขาถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ปัญหา โน๊ตบุ๊ค แต่เป็นของอีกฝ่ายที่ กำลังดูคลิปวิดีโออยู่

แด๊ดดี้บ้าน! คลิปๆ เดียวทำไมถึงต้องดูนานขนาดนั้นกัน? เขาบ่นพึมพำให้อีกฝ่าย “อย่าคิดว่าแอ๊ดดี้ดูคลิปนานแล้ว หม่ามีจะยอมให้อภัยนะ ผู้ชายนี้ก็หลายใจเหมือนกันหมด

ในตอนที่พูดประโยคนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็รีบเพศตัวเองไปชั่ว

ขณะ

หรือไม่เขาก็คิดแค่ว่าตัวเองเป็นเด็กผู้ชาย

ลืมไปว่าเมื่อตัวเองโตขึ้นก็จะกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่ง

เสี่ยวหมี่โต้วรออยู่สักพักก็พบว่าอีกฝ่ายยังคงดูวิดีโอไม่ เสร็จสักที อีกไม่นานก็จะถึงเวลานอนของเขาแล้ว เขาจึงไม่มี ใจที่จะทนรออีกต่อไป

แด๊ดดี้บ้า ผมไม่มีเวลาให้แด๊ดดี้มากนักหรอกนะ” เสี่ยว หมี่โต้วบ่นออกมา มือออกไปที่แป้นพิมพ์ทั้งยังจัดการมัน ในทันที
เย่ไม่เป็นค้นพบว่าหาน จื่อที่กำลังอยู่ในงานเลี้ยงตอน เย็นเธอดูดีมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาอย่างมาก ไม่อย่างนั้นจะ ทำให้เขานั่งอยู่ตรงนี้ไม่ขยับเลยได้อย่างไร

เอาแต่เฝ้ามองดูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เยโมเป็นเม้มปากแน่น พลางเอื้อมมือมาจับที่ตำแหน่งของ

หัวใจ

ราวกับ โดนเวทมนตร์

ทันใดนั้นจู่ๆ ก็มีกล่องข้อความแจ้งเตือน โผล่ขึ้นตรงกลาง หน้าจอ ว่ามีเมลล์ใหม่เข้ามา ขอให้ตรวจเช็ค

เย่ไม่เซ็นมองดูที่หน้าจอ สีหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง

โดยปกติแล้วเวลาเมลล์เข้ามันจะอยู่มุมล่างฝั่งขวา ทำไม วันนี้มันถึงได้โผล่มาตรงกลาง

หรือว่า?

ในเวลานี้เย่ไม่เป็นกำลังเกิดความสงสัย ตัวอักษรขนาด ใหญ่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

{รีบดูเมลล์เร็ว คนบ้า

เย่ไม่เซ็น

“

ดวงตาของเขาฉายแววมืดครึ้ม เขาเอื้อมมือไปควบคุมเม้าส์ไม่สนใจเข้าไปอ่านในคอมพิวเตอร์อีกฝ่ายไป

ทว่าการป้องกันของอีกฝ่ายกลับดีมาก เขาไม่สามารถ บุกรุกคอมพิวเตอร์เข้าไปได้สำเร็จ

สายตาของเย่ไม่เขินกดลึกลงไป คอมพิวเตอร์ของเขา แม้ว่าจะไม่ได้เป็นรุ่นพิเศษเฉพาะ แต่เขาก็ถือว่ามีฝีมือระดับ สูง กลับบุกเข้าไปไม่ได้เลยเหรอ? สายตาของเย่ไม่เป็นก กลงไปเม้มปากแน่นพลางกำลังครุ่นคิดถึงความตั้งใจของอีก

ฝ่าย

(รีบอ่านเมลล์เร็ว ทำไมคุณยังไม่อ่านเมลล์อีก? นี่คุณบ้า

หรือเปล่า?}

อาจเป็นเพราะเย่ไม่เป็นไม่ยอมอ่านเมลล์ ดังนั้นอีกฝ่ายจึง

เร่งเร้าเตือนอีกรอบ

เส้นเลือดที่หน้าผากของเขาปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มือขยับ

ไปพิมพ์บนแป้นพิมพ์

{คุณเป็นใคร?}

{คุณไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมเป็นใคร คุณดูข้อความที่ผม

ส่งให้ก่อนเถอะ

เย่ไม่เป็นไม่ร้อนใจแม้แต่น้อย เขาเพียงแคะนิ้วกับพื้นโต๊ะ

เม้มปากบาง
ท่าทีของอีกฝ่ายดูกังวลอย่างนี้ ในเมลล์นี้มีเนื้อหาสำคัญ อะไร??

{เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงของคุณ คุณก็จะไม่ดูหน่อยเหรอ?

}

ประโยคถัดมาของอีกฝ่าย ทําให้เปโม่เป็นถึงกลับหรี่ตาล งอย่างอันตราย อีกฝ่ายแฮ็คคอมพิวเตอร์เขาเข้ามา คงจะรู้ดี อยู่แล้วว่าเขาพึ่งดูวิดีโออะไรไป

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เช่โม่ชินจึงใช้เมาส์คลิกไปเปิดดูเมลล์

ทันทีที่เปิดดูเมลล์ เขาก็เห็นภาพเลือด เขาขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นคำอีกบรรทัดที่อยู่บนหน้าจอ

{ตั้งใจดูล่ะ ด้านล่างมีไฟล์วิดีโออยู่ คุณก็อย่าลืม ดาวน์โหลดแล้วดูมันซะล่ะ

แม้จะไม่รู้ว่าความหมายของอีกฝ่ายคืออะไร แต่ถ้าอีกฝ่าย มีเจตนาร้ายเขาก็จะไม่มัวมาพูดพล่ามมากมาย เย่ไม่เป็น เม้มปากเน้น มองดูต่ออย่างเงียบๆ

เขาดาวน์โหลดวิดีโอหลังจากนั้นจึงกดเปิดมัน ไม่นานก็ เห็นเงาร่างที่คุ้นเคย

เสี่ยวหมี่โต้วมองดูก็เห็นว่าในวิดีโอไม่ปรากฏเงาร่างของ ตัวเองแล้ว เขาจึงเอามือกุมหน้าตัวเองด้วยความดีใจ

ฝีมือของเขานี้นับวันยังถือว่าดีขึ้นเรื่อยๆ เลย เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำให้หม่ามีปรากฏตัวออกมา ตรงหน้าได้ ไม่อย่างนั้นคงตกใจหม่ามีแน่

เย่โม่เซ็นมองหานมู่จื่อและเสี่ยวเหยียนที่ปรากฏออกมา เขามองเห็นถึงความผิดปกติ เขาขมวดคิ้วแน่น เพราะการ แจ้งเตือนที่เห็นก่อนหน้าที่ว่ากระต่ายตายแล้ว ทั้งตอนนี้กลับ ปรากฏเห้นหาน จื่อ

หลังจากนั้นก็เห็นเสี่ยวเหยียนอุ้มกล่องเดินออกมากับหา นมจื่อ เย่ ไม่เป็นก็พอจะคาดเดาบางอย่างได้

ในกล่องนั้นคงจะมีแค่กระต่ายที่ตายไปแล้ว

ทำไมคุณถึงมีของเหล่านี้ล่ะ?)

ถึงเวลาแล้ว}

เย่ไม่เป็นขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด

{คืออะไร?}

{เวลานอนของผมไง

เย่ไม่เป็นหรี่ตาลง พยายามที่จะลองแฮ็คคอมพิวเตอร์ของ อีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับพิมพ์ส่งกลับมาแทน

(อย่าพยายามแฮ็คคอมพิวเตอร์ผมเลย คอมพิวเตอร์ของ ผมไม่มีใครสามารถสอดแทรกเข้ามาได้หรอก

เมื่อเห็นประโยคนี้ เย่ไม่เป็นถึงกลับยิ้มอย่างเยือกเย็น ดูท่าว่าคืนนี้เขาคงจะพบกับผู้เชี่ยวชาญเข้าแล้ว รังแกเขาอย่าง นี้คงไม่ใช่คนไกลตัวเขาแน่

{ฝันดีครับ จุ๊บ)

ยังไม่ทันที่เย่ ไม่เขินจะได้ตอบกลับ อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายที่ ถอยออกไปก่อน เย่ไม่เป็นรออยู่พักหนึ่งจนแน่ใจว่าสิ่งที่อีก ฝ่ายพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

ถึงเวลานอนของเขาแล้ว…….

แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักตัวตนของอีกฝ่าย แต่ว่า…….

สายตาของเย่ ไม่เช่นฉายแววเย็นชา ก่อนจะกด โทรศัพท์ โทรหาเซียวซู

“นายตรวจสอบเช็คตำแหน่งที่อยู่ของภรรยาฉันให้หน่อย แล้วก็ตรวจเช็คบริเวณโดยรอบด้วย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือ เปล่า รวมทั้งคนล่าสุดที่เธอพึ่งเจรจามาด้วย

หลังจากที่เซียวซูได้ฟังอย่างนั้นก็เงียบอยู่นานไม่ทันได้ ตอบรับอะไร เขาใช้เวลาอยู่สักพักก่อนจะตอบรับออกมา เสียงอ่อนแรง ” คุณชายเย ตรวจสอบตอนนี้กลางดึกเลยเห รอครับ?”

“มีอะไร?” เสียงเข้มดังขึ้นทำให้อีกฝ่ายถึงกลับตัวสั่น

เซียวตัวสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก ส่ายหน้า “ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวผมจะรีบตรวจสอบให้ทันทีครับ”
หลังจากวางสาย เย่ ไม่เป็นก็เปิดดูคลิปวิดีโอก่อนหน้าอีก ครั้ง หลังจากดูแล้วเย่ไม่เป็นก็เห็นว่ากล่องนั้นได้ถูกนำไปให้ คนของสํานักงานจัดการทรัพย์สิน เป็นผู้ชายใส่หมวกแก๊ป เขากดหมวกลงต่ำมาก และดูเหมือนว่าชุดที่เขาสวมใส่ยัง แตกต่างจากพนักงานส่งของทั่วไป ดูเหมือนเขาจะไวต่อ เลนส์มาก ควบคุมทุกอย่างได้อย่างดี อีกทั้งยังไม่มีการ แสดงออกทางสีหน้าเลย

เย่ไม่เซินโหลดคลิปนั้นไว้ก่อนจะทำการคัดลอกบางส่วน ของวิดีโอแยกออกต่างหาก แล้วส่งเข้าไปยังเมลล์ของเซียวซู

หลังจากนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก “ก่อนพรุ่งนี้เช้า ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ บุคคลนี้

เซียวซู่ที่เพิ่งได้รับเมลล์ยังไม่ทันได้กดคลิกเข้าไปดู เย่ไม่ เซินก็ออกคําสั่งอีกแล้ว

“คะ คุณชายเย่ครับ? งั้นก่อนที่จะให้ตรวจสอบนี้นี่ยังต้อง ตรวจสอบคุณผู้หญิงก่อนไหมครับ

“มีอะไรเชื่อมโยงกันงั้นเหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ