บทที่1189 เกี่ยวกับนามสกุล

“หามหยาหยา?”คุณท่านถือครุ่นคิด แล้วพยักหน้าด้วยความ พึงพอใจ “งั้นก็เอาชื่อนี้เลย”

“เอ๋??”เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัวเล็กน้อย มองดูผู้ใหญ่สามคน

ปรึกษาเรื่องซื่อ รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ

ที่เขาชื่อหานซู ใช้นามสกุลตามหม่ามี เพราะตอนนั้นมีแค่ หม่ามี้ พ่อไม่ได้อยู่ด้วย เขาก็เลยได้ตั้งนามสกุลตามหมา

ทว่าตอนนี้คุณทวด คุณพ่อและหม่ามีนั้น ทำไมเห็นด้วยกันกับ การใช้นามสกุลตระกูลหานแล้วล่ะ?

นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

ไม่รู้ว่าพวกเขาลืม หรือปรึกษากันไว้แล้ว พูดเตือนพวกเขาดี

ไหมนะ?

เสี่ยวหมี่โต้วจับคางของตัวเองไว้แล้วครุ่นคิด ถ้านามสกุลหาน งั้นหม่ามีก็กำลังเอาเปรียบ สำหรับเสี่ยวหมี่โต้วแล้วการที่เขา ยืนอยู่ข้างผู้เป็นแม่ นามสกุลหานนั้นเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว

“เสี่ยวหมี่โต้ว หนูคิดว่าชื่อของน้องสาวเป็นยังไง?”ตอนที่ กำลังคิด สายตาของคุณท่านถือก็หันมามองเสี่ยวหมี่โต้ว เขา กลับไปคิดเป็นเวลานานมาก เพราะเสี่ยวหมี่โต้วชื่อหานซู เขาก็ เลยตั้งชื่อหยาให้กับเสี่ยวโต้วหยา ตอนแรกเขาอยากจะให้เรียก เป็นหานยาตรงๆเลย ทว่าเขารู้สึกว่ามันแปลกๆ ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นคําว่าหยาแทน

เสี่ยวหมี่โต้วสบตากับคุณท่านจือ แล้วกะพริบตาเบาๆ

“ดีมากเลยครับ แต่ว่า…………

เขามองคุณท่านเจือ แล้วหันไปมองเยโม่เซินกับหานคู่จื่อ “ทุกคนจะให้น้องสาวใช้นามสกุลหานจริงๆเหรอครับ?”

เอาล่ะ เขาตัดสินใจพูดออกไปดีกว่า เพื่อไม่ให้คุณทวด ประมวลผลได้ก่อนแล้ว มาหาว่าหม่ามีของเขาเอาเปรียบคุณพ่อ

เมื่อถามออกไปแบบนี้ คุณท่านถือก็อึ้งแล้วยืนนิ่งอยู่กับที่ใช้ เวลาสักพักถึงจะได้สติกลับมา

“จริงสิ ทำไมฉันถึงลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ไปได้? หนูกับเสี่ยวโต้ วหยาล้วนเป็นลูกของอาเซินนี่นา ต้องใช้นามสกุลเยถึงจะถูก

พูดจบ สีหน้าของคุณท่านถือก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ไม่คิด ว่า เขาจะลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ไปได้ จึงผลักเหลนทั้งสองคนออก

ไป

“คุณทวดครับ ในเมื่อคุณทวดไม่ได้นามสกุลเย่ เพราะฉะนั้นจะ ใช้นามสกุลอะไรก็ได้นิครับ”เสี่ยวหมี่โต้วได้พูดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อถูกเสี่ยวหมี่โต้วพูดใส่แบบนี้ คุณท่านฉือจึงได้สติกลับมา อีกครั้ง

ที่เขาไม่ให้ความสำคัญกับนามสกุล เพราะตัวเขาเองไม่ได้ นามสกุลเย่ และยังเป็นทวดของเด็กๆอีก เพราะเช่นนี้ เขาจึงรู้สึกคล่องปาก ในตอนที่เรียกหานหยาหยา

หาน จื่อที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วพูดเตือนก็รู้สึก ประหม่าเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้ ก็เลยไม่ได้ ใส่ใจ ตอนนี้ที่เธอประมวลผลได้จึงรีบหันไปมองเย่ไม่เซ็น

กฎที่ว่าเด็กเกิดมาแล้ว ให้ใช้นามสกุลของพ่อเป็นสิ่งที่ทุกคน ยอมรับ ตอนนี้เธอก็เลยไม่รู้ว่าเยโม่เซ็นนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อ สักครู่เขายอมรับ อหานหยาหยานี้ เขาจะรู้สึกว่าเธอเห็นแก่ตัว ไปหรือเปล่า?

ใครจะไปรู้ว่าตอนที่หันไปมอง ก็ไปสบตากับเย่ไม่เซ็นพอดี ดวงตาที่ลึกคู่นั้นมีความอบอุ่นแฝงอยู่

“เป็นอะไรไป?”

“เรื่องนามสกุล………านมู่จื่อรู้สึกยากที่จะพูดออกไป

“จะใช้นามสกุลใครก็ไม่เป็นไร”เย่โม่เซินเข้าไปนั่งข้างเธอ มุม ปากยกยิ้มเล็กน้อย “นามสกุลหานก็ดีน และที่มีเด็กทั้งสองเกิด มาก็เพราะเธอนะ”

คุณท่านฉือที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินก็รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย คิด ไปคิดมายังไงเด็กทั้งสองก็ไม่ได้ใช้นามสกุลยู่ถืออยู่ดี เกี่ยวอะไร กับเขา? พอลองคิดดูดอีกที คุณท่านถือก็มีความคิดอื่นในใจ

หานคู่จื่อก็ไม่สนว่าเด็กทั้งสองจะใช้นามสกุลอะไร ใช้นามสกุล หานหรือเก็ได้ ในเมื่อมันเป็นนามสกุลของเขาสองสามีภรรยา อยู่ดี
ในตอนที่เธอกำลังจะพูด คุณท่านถือกระแอมเบาๆ ถึง ความสนใจจากอีกสามคนที่เหลือ ราวกับรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองกำลัง จะพูดต่อไปนี้น่าละอายใจ สีหน้าของเขาจึงมีความรู้สึกผิดปะปน อยู่เล็กน้อย เขาลังเลไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้น “ในเมื่อ พวกเธอสองคนตัดสินใจไม่ได้ว่าจะให้เด็กใช้นามสกุลอะไร งั้นก็ ให้ใช้นามสกุลยูฉือ??

หานมู่จื่อ:

เย่ไม่เชิน : ”

เสี่ยวหมี่โต้ว:

“คุณทวดครับ คุณทวดประจบเก่งจังเลยนะครับ”

เมื่อคุณท่านถือถูกเหลนพูดแบบนี้ใส่ ก็รู้สึกประหม่าทันที ทว่าก็พูดออกไปแล้ว ยังมีเหตุผลที่ต้องคืนค่เหรอ? ไหนๆก็พูด ไปแล้ว ไปให้ถึงที่สุดยังดีกว่าเสียอีก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ คุณท่านฉือยังคงพูดออกไปอย่างไร้ยางอาย ว่า “ในเมื่อพวกเธอทั้งสองก็ไม่เกี่ยงเรื่องนามสกุล คนตระกูลเย่ นอกจากเย่ โม่เชินแล้วก็ไม่มีใครดีเลย ถ้าจะใช้นามสกุลเยนี้ไม่ ใช้เลยยังดีกว่า ใช้นามสกุลฉือตามทวดดีแค่ไหน?”

เสี่ยวหมี่โต้วขึ้นเสียงเล็กน้อย ปฏิเสธข้อเสนอของฉือจิน “ไม่เอาหรอกครับ ถือเป็นนามสกุลคู่ ถ้าใช้นามสกุลนี้ ถึง เวลาเขียนก็ต้องเขียนเพิ่มอีกหนึ่งตัว”

คุณท่านยฉือ:
ไอ้เด็กนี่ นี่มันเป็นเรื่องของการเขียนเพิ่มหรือลดตัวหนังสือเห รอ?

เย่โม่เป็นที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินก็สะเทือนใจมาก ในตระกูลเ ไม่มีอะไรดีเลย คุณท่านนั้นพูดถูก และพ่อของเขาล้วนไม่ใช่คน

ดี

ถ้าเป็นไปได้ เขาเองก็ไม่อยากใช้นามสกุลนี้

น่าเสียดาย ตอนที่แม่หย่ากับพ่อไม่ได้แก้นามสกุลให้เขา นั่น หมายความว่าแม่ของเขายังมีเยื่อใยหลงเหลือให้พ่อของเขาอยู่

เมื่อคิดในแง่มุมนี้ ตัวเขาจะเลิกใช้นามสกุลเยนั้นเป็นเรื่องที่ เป็นไปได้ยาก ถ้าเป็นแบบนี้ ก็

เยโม่เซินหันไปมองหานมู่จื่อ

แค่ครู่เดียว หานมู่จื่อก็รู้สึกได้ว่าเยโม่เช่นนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ ทว่าก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะเธอไม่คิดว่าเยโม่เซินจะเห็น ด้วย เขาไม่สนใจชื่อเสียงถึงขนาดนี้เลยเหรอ?

และในตอนนั้นเอง เย่โม่เซินก็พูดขึ้น “ไม่ใช่ว่าใช้นามสกุล ฉือไม่ได้ครับ ทว่าจะให้ใช้นามสกุลฉือทั้งสองคนเลยก็ไม่ได้ คนหนึ่ง ใช้นามสกุลหาน อีกคนหนึ่ง ใช้นามสกุลยู่อดีกว่าครับ

เมื่อคุณท่านถือได้ยินคำตอบก็รู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าเย่ ไม่เป็น จะยินยอม ดูเหมือนว่าเขาก็คงไม่ชอบนามสกุลเยี่สินะ

“งั้น จะให้ใครใช้นามสกุลฉือล่ะ?”คุณท่านฉือตื่นเต้นเล็กน้อย ถ้ามนุษย์นั้นมีหาง หางที่อยู่ด้านหลังของคุณท่านถือก็คง กําลังกระดิกไปมาอยู่

เย่โม่เซินมองไปยังเสี่ยวหมี่โต้วด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง

“ให้ลูกเลือกเองเถอะครับ”

และคุณท่านถือก็มองไปยังเสี่ยวหมี่โต้ว แล้วสลับไปมอง เสียวโตวหยา จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “เสี่ยวโต้วหยาเพิ่งคลอดมา ได้ไม่นาน ยังไม่สามารถเลือกได้ แล้วจะตัดสินยังไง?”

หานมู่จื่อรู้ดีว่า สําหรับคุณท่านถือแล้ว เขามีลูกสาวแค่สอง คน แถมคนโตก็เสียแล้ว และสั่งอานนั้นก็ดูสิ้นหวังกับความรัก ถ้าเธอไม่แต่งงานออกไป ตระกูลยถือก็อาจจะต้องสิ้นสุดลง

และก่อนหน้านี้เหมือนคุณท่านฉือจะเหลือสมบัติส่วนใหญ่ไว้ ให้เสี่ยวหมี่โต้ว ในตอนนี้ให้เสี่ยวหมี่โต้วใช้นามสกุลเดียวกับ เขานั้นดีที่สุดแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อจึงพูดออกไปว่า “งั้นให้เสี่ยวหมี่โต้ว

ใช้นามสกุลเดียวกันกับคุณตาดีไหมคะ?”

คุณท่านฉือรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง “มัน มันจะเหมาะสมเห รอ?”

ที่จริงนั้นเขาไม่กล้าคิด ที่เขาคิดคือจะให้เสียวโต้วหยาใช้ นามสกุลเดียวกับเขา มีเหลนสาวที่น่ารักเพิ่มขึ้นแบบนี้เขารู้สึก ดีใจมาก ใครจะไปคิดว่าหาน จื่อจะใจกว้างขนาดนี้…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ