เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 813 หลุดปากพูดออกไป



บทที่ 813 หลุดปากพูดออกไป

บทที่ 813 หลุดปากพูดออกไป

ฉือจีนเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย จึงรีบพูดตอบ “ใช่แล้ว ล่ะ น่าเสียดายที่ตอนนั้นเชื่อมสัมพันธ์กันไม่สำเร็จ เฮ้อ มันเป็น เรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายมาทั้งชีวิตเลยล่ะ”

พอพูดเสร็จ เขาก็มองไปทางตวนเสว่

“แต่ว่าไม่เป็นไรนี่นา ถึงแม้ลูกของพวกเราจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ถ้าหลานของพวกเราแต่งงานกันได้ ก็เป็นเรื่องที่ดีมากเหมือน กัน”

ตัวนอ่าวเทียนพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกัน ก่อนที่คนแก่ทั้งสอง จะหัวเราะออกมา

ความเสถลึงตาใส่ตวน อ่าวเทียนอย่างเขินอาย ก่อนจะพูด เสียงเบา “คุณปู่…

สายตาที่เหมือนจิ้งจอกของตวนอ่าวเทียนมองไปทางเย่ไม่ เงิน ก่อนจะพูดยิ้มๆ “อาเป็นเองก็อายุไม่น้อยแล้ว อายุมากกว่า เสี่ยวเสว่ไม่กี่ปี ถ้าเป็นไปได้พวกหลานก็…

เย่ไม่เป็นที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่เริ่มกินข้าว ในที่สุดก็เงย หน้าขึ้นมา เขาขยับเปลือกตา ก่อนที่ดวงตาสีนิลจะปรากฏออก

มา
ริมฝีปากของเขาเริ่มเมมเข้าหากันแน่นตั้งแต่เมื่อตะกี้แล้ว ดวงตาของเขาดสนิท ทำให้ไม่มีใครสามารถมองออกว่าเขา กําลังคิดอะไรอยู่

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดได้ครึ่งเดียว เขาก็เริ่มขยับริม ฝีปาก “ในเมื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กันไม่สำเร็จ นั่นก็ถือว่าทั้งสอง

ตระกูลไม่มีวาสนาต่อกัน

แค่ประโยคเดียว ก็ทำให้อีกสามคนที่อยู่ในห้องต่างก็ชะงักไป ทันที ก่อนจะมองไปทางเย่ ไม่เซ็นด้วยสายตาตกตะลึง

สวนเสวีที่ก่อนแรกมีท่าทางเขินอาย วาดหวังที่จะให้เยโม่เซ นมองมาที่เธอบ้าง เพราะวันนี้เธออุตส่าห์แต่งหน้าแต่งตัวมาสวย ขนาดนี้ แต่เขากลับไม่แม้แต่จะมองมาที่เธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ในที่สุดก็รอจนเขาเงยหน้าขึ้นมาได้ ตวนเสานั่งตัวตรง แต่ ใครจะคิดว่าวินาทีต่อมาเขาจะพูดแบบนี้ออกมา เธอเหมือนถูก น้ำเย็นราดลงบนตัว ทำให้รู้สึกหนาวจนถูกกระดูก

“นาย นายพูดว่ายังไงนะ” ตวนอ่าวเทียนหรี่ตามองไปทางเ

โม่เซ็น

ฉือจีนเองก็คิดไม่ถึง เดิมทีเขาคิดว่าอยู่ต่อหน้าตานอ้าว เทียน หลานชายตัวเองจะไม่พูดหักหน้าตัวเองถึงจะถูก ใครจะไป รู้ว่าเขาจะ…

“ตอนนี้มันไม่ใช่ยุคสมัยที่ต้องทำตามคำพูดของพ่อแม่ทุกอย่างแล้วครับ ผมเข้าใจว่ายุคสมัยของคุณปู่ทั้งสองยังใช้เ หมั้นหมายกันตั้งแต่อยู่ในท้อง แต่ผมกับหลานสาวคุณปู่ตัวน เป็นเด็กสมัยใหม่แล้ว มีอิสระในเรื่องความรัก ผมคิดว่าเธอคงจะ มีผู้ชายที่คู่ควรกับตัวเองแล้ว และผมเองก็มีมาตรฐานในชีวิต ของตัวเองเหมือนกัน”

คําพูดของเย่ ไม่เซ็นไม่ประจบเอาใจและวางก้ามเกินไป ทำให้ ไม่มีใครสามารถโต้เถียงใต้

ส่วนเสวลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเบิกตาโตมองไปทางเย็ไม่เชิ นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “พี่เซ๊นคะ พี่..”

ตวนอ่าวเทียนหลับตาลง ก่อนจะพูดกับเขาอย่างไม่ชอบใจ “นี่นายคิดว่าหลานสาวของฉันไม่คู่ควรกับนายใช่ไหม”

“ไม่ ไม่ ไม่ จะหมายความว่าอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะ”ฉือจีน

คิดจะพูดไกล่เกลี่ย “เสี่ยวเสวออกจะเป็นเด็กดีขนาดนั้น

แต่เย่โม่เซินกลับพูดเสียงเรียบนิ่ง “เป็นผมเองที่ไม่คู่ควรกับ เธอ”

พอพูดจบ เขาก็มองเวลา ก่อนจะพูดขึ้นมา “คุณตา คุณปู่ตวน มู่ ตอนสามทุ่มผมยังมีประชุมสำคัญทางวิดีโอ ต้องขอตัวก่อนนะ ครับ”

พอพูดจบเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะพยักหน้าให้อีกฝ่าย แล้วหันหลังเดินออกไป

“พี่เซินคะ”ตวนมู่เสน่จับกระโปรงเตรียมจะวิ่งตามหลังไปอย่างร้อนไจ แต่พอเดินผ่านตามอ่าวเทียนก็ถูกเขาขวางไว้ก่อน “หยุดเดี๋ยวนี้”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าหลานบ้า

ในขณะเดียวกัน ยูฉือจินก็ลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนใส่หลังเข่ไม่ เช่น

เยโม่เป็นหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมาพูดเตือนสติ “คุณตา การประชุมในครั้งนี้สำคัญมากครับ

ฉือจินโมโหมากๆ “อะไรสำคัญไม่สำคัญ ถึงจะสำคัญยังไง มันจะเทียบกับเรื่องการแต่งงานของแกได้หรือไง สำคัญกว่าตา ของแกคนนี้ได้ยังไง แกรู้ไหมว่าเรากำลังกินข้าวกันอยู่ แกคิดจะ ให้เกียรติคนอื่นบ้างไหม

“คุณตาครับ ผมนั่งกินข้าวกับคุณตามาครึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้า หากคุณตาคิดว่า ยังไม่ให้เกียรติคุณตาอีกล่ะก็ งั้นก็ถือซะว่าผม ขอตัวกลับกลางคืนก็แล้วกันครับ”

“เจ้าหลานบ้า แกกลับมานั่งเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้น…

ไม่อย่างนั้น เขาจะต้องอกแตกตายแน่ๆ แต่เย่ ไม่เช่นกลับเดิน จากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองแล้ว ปฏิกิริยาของเขา รุนแรงมาก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีทางยอมรับการแต่งงานในครั้ง นี้ และแสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีความรู้สึกสนใจในตัวของตัวน เสว่ด้วย

” เ นคะ”
พริบตาเดียว เย่ไม่เป็นก็เดินหายไปแล้ว ตวนเสวตั้งใจจะวิ่ง ตามไป แต่กลับถูกกวนอ่าวเทียนจับมือไว้แน่น

“ห้ามตามไป ลูกหลานตระกูลตวน เรามีศักดิ์ศรีมากพอ ใน เมื่อเขาไม่สนใจหลาน การแต่งงานในครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นโมฆะ เดอะ

“คุณปู่คะ ขอบตาของตวนเสาแดง ก่อนจะส่ายหน้าสุด แรง “หนูไม่ยอมนะคะ พี่เป็นเขาแค่นิสัยเย็นชาเท่านั้นเองค่ะ ถ้า ให้เวลาหนูสักหน่อย เขาจะต้องรักหนูแน่ๆค่ะ

“อย่าดูถูกศักดิ์ศรีของตัวเอง”ตวนอ่าวเทียนพูดเสียงแข็ง ก่อนจะสะบัดแขนแล้วพูด “ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาบาดเจ็บ หลานก็ ไปเยี่ยมเขาทุกวัน เวลาที่ให้ยังไม่พอหรือไง ไม่เห็นว่าเขาจะรัก หลานได้เลย”

ควนเสวพูดอะไรตอบกลับไม่ได้

แต่นิสัยของเขาเดิมทีก็เป็นอย่างนี้ ถ้าให้เวลาหนูอีกสัก หน่อย คุณปู่…

“ไม่ต้องพูดแล้ว” ดวนอ่าวเทียนสะบัดมือของเธอออก เขา โมโหจนตัวสั่น “หลานเป็นถึงเจ้าหญิงของตระกูลตวนมู่ มีแค่ หลานที่มีสิทธิ์เลือก ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นมาดูถูกดูแคลนแบบนี้

แต่ว่าคุณปู่คะ…”

“อ้าวเทียม…

เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เฉือจีนรู้สึกผิดมาก เขาเดินไปข้างหน้าแล้วกล่าวขอโทษ “เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเองก็ไม่ได้คุยกับ หลานชายล่วงหน้า ฉัน…”

“พอแล้วยฉือจีน นายไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันไม่อยากฟัง ฉือจีน “แต่ว่า…”

“ถ้านายพูดอีกแม้แต่คำเดียว ก็ถือว่านายกำลังดูถูกหลานสาว ของฉันอยู่ เสี่ยวเยว่เป็นหลานสาวที่ฉันประคบประหงมมาจนโต แต่ตอนนี้กลับต้องมาโดนหลานชายนายปฏิเสธต่อหน้าฉัน ถ้า เรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป หลานสาวฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

” ได้ได้ เป็นความผิดของฉันเอง”

ยังไงซะทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนกันมานาน ฉือจีนจึงทำได้เพียง ก้มหัวยอมขอโทษ “เอาอย่างนี้ เรื่องมันวันนี้ฉันต้องขอโทษนาย แทนอาเงินด้วย กลับไปฉันจะตำหนิเขาเอง ส่วนเรื่องการ แต่งงาน…

“ฉันบอกแล้วไงว่าโมฆะ นอกจากว่าเขาจะไปขอแต่งงานด้วย ตัวเอง ไม่อย่างนั้น

ตวนอ่าวเทียนฮึดฮัด “เสี่ยวเสวของเราออกจะเพียบพร้อมถึง ขนาดนี้ คนที่ยืนคิวให้เธอเลือกอีกเยอะ ไม่จำเป็นต้องมาให้คน ดูถูกดูแคลนแบบนี้”

ยู อจิน “…”

ส่วนอีกด้าน
หลังจากที่เย่ ไม่เขินเดินออกมาจากร้านอาหารแล้ว เขาก็เดิน ไปที่โรงจอดรถ แต่พอเดินมาถึงหน้าประตู กลับมาเงาขอคนพุ่ง เข้ามาหาเขา

เย่ไม่เป็นก้าวขาหลบ ท่า ให้เงาของคนนั้นเซจนเกือบจะล้ม ตะลําลงบนพื้น

“เฮ้ย นี่ฉันอุตส่าหรีบมาบอกข่าวนาย แต่นายกลับใจร้ายถึง

ขนาดนี้เลยเหรอ”

เฉียวจอพยายามพยุงตัวเองกลับมายืนตรง ก่อนจะถลึงตาใส่ เย่ไม่เขินอย่างไม่พอใจ

เย่ไม่เป็นเม้มปาก ก่อนจะก้มลงไปหยิบกุญแจบ้านขึ้นมาจาก พื้น แล้วพูดเสียงเย็นชา “นายมาที่นี่ทำไม

เฉียวจื้อกัดฟันกรอด “จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่มารายงานข่าวให้

นาย ก็ฉันไม่กล้าบุกเข้าไป ก็เลยต้องรอนายอยู่ที่นี่

พอได้ยินแบบนี้ เย่ ไม่เช่นก็ขมวดคิ้วแน่น “มารายงานข่าว อะไร”

พอนึกถึงเรื่องที่ตนเองจะมาบอกกับเย่ไม่เป็น เฉียวจื้อก็รู้สึก ผิดขึ้นมา เขากระแอมเบาๆ “เอ่อ คือว่า…นายจะไม่ไปหาผู้ช่วย ของนายสักหน่อยเหรอ วันนี้ฉันโทรไปหาเธอ แต่เธอไม่รับสาย เลย ฉันนึกว่าเธอจะรู้เรื่องที่นายมาคุยเรื่องการแต่งงาน ก็เลย…. หลุดปากพูดออกไป

“นายว่ายังไงนะ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ