บทที่1525 ผมรักคุณจริงๆนะครับ

บทที่1525 ผมรักคุณจริงๆนะครับ

หลังจากวางสายไป เซียวซูก็นั่งเหม่อลอยอยู่ข้างเตียง

คุณชายเย่แนะนำแผนให้เขา แต่เขากลับฟังไม่ค่อยเข้าใจ แผนเจ็บตัวเรียกร้องความสงสารใช้อย่างไร

ถ้าใช้แผนนี้ก็จะสามารถรั้งเจียงเสียวไปไว้ได้อย่างนั้นเหรอ แล้วถ้าหากว่าทำให้เธอยิ่งโมโหมากขึ้นค่ะ พอนึกถึงตรงนี้ เซียวซูก็รู้สึกปวดหัวแล้ว

หลายวันมานี้ตอนที่ทุกคนกินข้าวพร้อมกัน บรรยากาศบนโต๊ะ อาหารก็จะเงียบมาก เหลียงหย่าเหอได้แต่พยายามสร้าง บรรยากาศขึ้นมา เธอสั่งให้เซียวซู่ตักอาหารใส่ชามข้าวของ เจียงเสี่ยวไป๋

เพราะมีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำให้เจียงเสียวไปไม่ได้ทำสีหน้าต่อ ต้าน ตอนที่เซียวตักอาหารใส่ชามของเธอ เธอก็จะหันหน้าไป ทางเหลียงหย่าเหอแล้วพูด “ขอบคุณค่ะคุณแม่ คุณแม่รีบกินข้าว เถอะค่ะ”

“จ๊ะๆ ลูกเองก็กินเยอะๆนะอย่าปล่อยให้หิว การอยู่เดือนต้อง ระวังตัวให้มาก”เจียงเสี่ยวไปนิ่งคิด ก่อนจะพูดขึ้นมากะทันหัน “แม่คะ หนูอยู่เดือนมาครึ่งเดือนแล้ว บ่ายวันนี้หนูขอออกไปข้างนอกหน่อยจะได้ไหมคะ

พอได้ยินว่าเธออยากออกไปข้างนอก ทุกคนบนโต๊ะอาหาร พากันวางชามข้าวลง แล้วมองมาที่เธออย่างตื่นตัว การกระทําที่ ทำพร้อมเพรียงกันทำให้เจียงเสียวไปไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือ ร้องให้ดี

“พวกคุณแม่เป็นอะไรไปคะ นี่มันผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว หนูคิด ว่าหนูน่าจะออกไปข้างนอกได้บ้างแล้ว หนูเห็นพวกดาราก็กลับ ไปทำงานได้ปกติ หนูเองก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ

“ไม่ใช่อย่างนั้นจ้ะลูก เดิมทีนี่มันก็เป็นการอยู่เดือน และยังไม่ ถึงหนึ่งเดือนเลย ทางที่ดีอย่าเพิ่งออกไปไหนเลยนะจ๊ะ พวกดารา ไม่เหมือนกับพวกเรา สุขภาพร่างกายของเราสำคัญที่สุด เหลียง หย่าเหอรีบจับมือของเจียงเสี่ยวไป๋ไปจับไว้ “แล้วอีกอย่างนะจ๊ะ ลูกจะออกไปทำอะไร หรือว่ามีอะไรที่อยากได้ ถ้ามีอะไรขาด เหลือก็ให้เซียวซูไปซื้อให้ก็ได้

เจียงเสี่ยวไปยิ้มๆ ก่อนจะพูด “แม่คะ หนูอยากจะซื้อของจริงๆ ค่ะ แต่เซียวซูเขาซื้อให้ไม่ได้หรอกค่ะ ดังนั้นหนูเลยตัดสินใจว่า จะไปซื้อเอง แล้วหนูก็อยากไปเดินซื้อของกับเพื่อนบ้าง

“อย่าเพิ่งไปเลยนะลูก นั่งอยู่เดือนให้เสร็จก่อน ตู้เซียวหยู่ที่นั่ง อยู่ด้วยหันหน้าไปมองเจียงเสี่ยวไปอย่างห้ามปราม “อย่าสร้าง ความเดือดร้อนให้คนอื่นสิลูก

ในตอนที่เซียวซูได้ยินเจียงเสี่ยวไปบอกว่าอยากจะออกไปข้าง นอก เขาก็เหมือนถูกจี้สกัดจุดนั่งมองหน้าเฉียงเสี่ยวไปนิ่ง
แต่น่าเสียดายที่เจียงเสียวไปไม่ยอมมองมาที่เขาเลย เหมือน จะคิดว่าเขาเป็นคนไร้ตัวตน

ทําไมเธอถึงได้ขอออกไปข้างนอก หรือว่าเธออยากจะจากไป แล้วจริงๆ

พอคิดถึงตรงนี้ เซียวซูก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของเขามืดมิด

ลงไป

ไม่ ไม่ได้นะ เสี่ยวไปจะไปไหนไม่ได้เด็ดขาด

พอนึกถึงตรงนี้ เซียวซูก็รีบคว้าข้อมือของเจียงเสี้ยวไปมาจับ ไว้ แล้วดึงเธอให้ลุกขึ้นมา

เจียงเสี่ยวไปที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ ถูกเซียวซูดึงให้ลุกขึ้นมา กะทันหัน ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัวได้ เธอก็ถูกอุ้มขึ้น แล้วตรง เข้าไปในห้องทันที

ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายยังนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร เจียงเสี่ยวไปคิด ไม่ถึงเลยว่าเซียวจะทำแบบนี้ รอจนเธอตั้งตัวได้ ใบหน้าของ เธอก็เริ่มร้อนรุ่ม แล้วเริ่มทบไหล่เซียวซูไม่หยุด

“คุณทําบ้าอะไรของคุณ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ พวกคุณแม่กำลัง มองพวกเราอยู่คุณไม่รู้หรือไงกัน

เหลียงหย่าเหอที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ เธอโมโหจนแทบจะพุ่ง ตัวเข้าไป แต่กลับถูกตู้เชียวหยู่ดึงรั้งไว้ได้ก่อน

“อย่าเข้าไปค่ะ มันเป็นเรื่องของพวกลูกๆ ให้พวกเขาสองคน แก้ปัญหากันเองดีกว่านะคะ”
“แต่ว่าท่าทางของตาเซียวซู เขาจะทำร้ายหนูเสียวไปหรือ เปล่าคะ ไม่ได้ค่ะไม่ได้ ดิฉันต้องไปดูสักหน่อยค่ะ

เหลียงหย่าเหอกังวลใจมาก ตู้เชียวหยู่ต้องใช้เวลาในการพูด เกลี้ยกล่อมอยู่นานมากถึงจะรั้งเหลียงหย่าเหอไว้ได้ ก่อนจะพูด เสียงเบา “เรื่องระหว่างสามีภรรยา เราอย่าเข้าไปยังดีกว่าค่ะ พวกเราออกไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวช่วงสายๆเราค่อยกลับ มา ดิฉันมองออกค่ะ ว่าตาเซียวซูไม่ใช่คนใจร้อน ทำร้ายคนอื่น แล้วอีกอย่างตอนนี้เสี่ยวไปก็ดื้อรั้นมากด้วย”ตู้เชียวหยูพูดสรุป ความ สุดท้ายเหลียงหย่าเธอก็ถูกเธอพูดจนยอมเชื่อ หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็รีบเก็บของแล้วออกไปทันที

ส่วนอีกด้านเซียวซูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หลังจากอุ้มเธอมา จนถึงห้อง แล้วปิดประตูลง ในที่สุดเจียงเสี่ยวไปก็หาโอกาสหลุด ออกมาจากอ้อมกอด แววตาที่จ้องมองเซียวซูเปลี่ยนเป็นหวาด กลัว ในใจรู้สึกกลัวมาก แต่ก็ต้องพยายามแข็งใจไว้

“คุณ คุณคิดจะทำอะไรคะ”

เจียงเสี่ยวไปยืนยืดตัวตรง ก่อนจะพูดกับเซียวซู่ “เซียวซู่ คุณ มาทำบ้าอะไรตอนนี้ คุณเชื่อไหมว่าฉันขอหย่ากับคุณได้

“เชื่อครับ”เซียวซู่เดินเข้าหาเธอทีละก้าว สองมือวางไว้บนไหล่ ของเธอ แววตาลุ่มลึก “คุณจะทิ้งสามีทิ้งลูกไปแล้ว แค่การหย่า ร้างจะเป็นอะไรไป

ทิ้งสามีทิ้งลูกค่นี้ทำให้เจียงเสี่ยวไปต้องขมวดคิ้วแน่น แต่เธอ ก็โต้เถียงไม่ได้ เพราะการตัดสินใจของเธอมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มเยาะออกมา

“ทั้งสามีทิ้งลูกแล้วมันยังไงคะ เดิมทีในใจของคุณก็ไม่เคยมี ฉันอยู่แล้ว หรือว่าคุณยังต้องให้ฉันอยู่ต่อไปอย่างคนไร้ศักดิ์ศรี อย่างนั้นเหรอ คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร เป็นสิ่งของที่คุณเอามาใช้ เติมช่องว่างในใจของคุณ เอาฉันไปเป็นเครื่องมืออย่างนั้นเหรอ คะ”

“คุณกำลังพูดอะไรกัน” เซียวขมวดคิ้ว “ผมบอกคุณไปเมื่อ ไหร่ว่าไม่มีคุณอยู่ในหัวใจ”

“ถ้าคุณมีฉันอยู่ในหัวใจ คุณจะไม่เลือกที่จะช่วยเธอ แล้วทิ้ง ฉันไว้อย่างไม่สนใจ บอกตามตรงนะคะ ยังดีที่วันนั้นไม่เกิดอะไร ขึ้น ถ้าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับฉันและลูกจริง คุณจะรู้สึกเสียใจบ้าง ไหม”

เซียวซูยืนชะงักงัน สองมือกำหมัดแน่น

“เมื่อก่อนฉันคิดว่าขอแค่ให้เวลากับคุณ คุณก็จะลืมเธอไปได้ และฉันจะได้เข้าไปแทนที่ตำแหน่งของเธอในใจคุณ แต่เรื่องใน วันนั้นบอกกับฉัน ว่าคนบางคนตำแหน่งบางตำแหน่งไม่มีใคร สามารถขึ้นไปแทนที่ได้ เป็นฉันเองที่ไร้เดียงสา มัวแต่ลุ่มหลงอยู่ ในจินตนาการของตัวเอง ตอนนี้ฉันไม่อยากลุ่มหลงอยู่ใน จินตนาการนั้นแล้ว ฉันอยากตื่นแล้ว ได้ไหมคะ” เจียงเสี่ยวไป เดินหลบเซียวซู่แล้วเตรียมจะออกไปข้างนอก ตอนที่เดินผ่าน เซียวซู ก็ถูกเขาเข้ามาขวางทางไว้ แล้วดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่น

“ใครบอกว่าคุณต้องเข้าไปแทนที่ใคร”
เจียงเสี่ยวไปชะงัก ก่อนจะมองไปที่เขาด้วยสีหน้าตกตะลึง “ในใจของผมไม่มีเธออยู่ตั้งนานแล้ว

พอพูดจบ เซียวซูก็พุ่งเข้าจูบเธอทันที

“อื้อ”เจียงเสี่ยวไปที่นึกว่าเขาจะอธิบายให้เธอฟัง แต่ใครจะไป รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้ขึ้นมากะทันหัน แล้วเขายังจูบเธอรุนแรงและ ใจร้อนมาก ทําให้ฟันของเขาขูดริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกเจ็บจน นํ้าตาแทบร่วง

คนเลว

เจียงเสี่ยวไปผลักเขาออกสุดแรง เธอไม่ต้องการจูบที่หยาบ คายแบบนี้ มันเหมือนกับว่าเธอเป็นที่ระบาย

การต่อต้านของเจียงเสี่ยวไป ทำให้เซียวซูคิดว่าเธอไม่ยอมฟัง ในสิ่งที่เขาพูดเลย การกระทำของเขาจึงดุดันมากขึ้น เขาผลัก เธอไปชิดชั้นหนังสือ ก่อนจะบีบคางของเธอไว้ แล้วสอดลิ้นเข้าไป ในโพรงปากของเธออย่างดุดัน

“อื้ออื้อ”

ทั้งสองคนผลักกันไปมา จนชั้นหนังสือสั่นสะเทือน หนังสือที่อยู่ ชั้นบนสุดร่วงลงมาจากชั้น เซียวซูยื่นแขนออกไปกันให้โดย สัญชาตญาณ

เพียะ

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปได้รับอิสระ เธอก็ตบหน้าเขาอย่างแรง
“คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณอีก

เซียวซูโดนตบหน้าอย่างแรง แต่เขาก็ไม่ขยับหนี แต่กลับพูด เสียงอ่อน “ผมต้องทำอย่างไร คุณถึงจะเชื่อผม

“เชื่อว่าผมรักคุณจริงๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ