บทที่1139 นิ่งอยู่ได้หรือเปล่า

เพิ่งจะเก็บโทรศัพท์กลับไป เสี่ยวหมี่โต้วก็เห็นคู่นัดบอดของน้า เสี่ยวเหยียนเดินเข้ามา เสี่ยวหมี่โต้วทำตัวให้กะปรี้กะเปร่าขึ้นมา ทันที แล้วยังหาที่นั่งให้กับตัวเอง

“เฮ้ เด็กน้อย” หลี่ซือห้านนั่งลงตรงหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว ทักทาย เขาไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย “สำหรับเรื่องเมื่อกี้นี้ ลุงต้องขอโทษด้วยนะ”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว ดวงตาของเสี่ยวหมี่โต้วกลอกไปมา “เป็น เพราะคุณลุงไม่ได้เลี้ยงข้าวผมก็เลยขอโทษ หรือว่าเป็นเพราะพูด ผิดก็เลยขอโทษกันฮะ?”

คำพูดย้อนถามนี้เองหลี่ซื้อบ้านจึงรู้สึกอับอายอย่างมาก เดิมที คิดว่าเด็กคนเดียวจะจัดการได้ง่ายๆเสียอีก นึกไม่ถึงว่าเด็กคน ตรงหน้าจะฉลาดซุกซนคนนึงเลย

แต่เด็กยังไงก็เด็ก เพียงแค่หลอกสักนิด กล่อมสักหน่อย ก็ได้ แล้ว

คิดถึงตรงนี้แล้ว หลี่ซือห้านก็เอ่ยออกมา “ความจริงแล้วค่ พูดของคุณลุงก็ไม่ได้พูดผิดเลย เพียงแต่มันอยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็ว เท่านั้น อีกอย่างลุงก็บอกแล้วว่าจะเลี้ยงหนู นั่นก็คือจะต้องเลี้ยง อยู่แล้ว

“แต่ผมไม่อยากกินราเม็ง~” เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาปริบใบหน้าดูน่าสงสารออกมา

“แล้วหนูอยากกินอะไร?”

เขามองออกว่าความสัมพันธ์ของคู่เดทของเขากับเด็กคนนี้ สนิทสนมกันมาก เด็กน้อยพูด ซัวต่อหน้าเธอ เขาคงต้องคิดหา วิธีปิดปากเขาเอาไว้ดีกว่า

“ผมอยากกินอะไร คุณลุงเลี้ยงผมได้ทุกอย่างเลยหรอฮะ?” ใน ดวงตาของเสี่ยวหมี่โต้วมีประกายของความเจ้าเล่ห์ออกมา

“แน่นอนอยู่แล้ว”

หลี่ซื้อบ้านไม่ได้คิดไกลขนาดนี้ เขาคิดว่าเด็กน้อยคนนึงอยาก กินอะไร เขาก็เลี้ยงไหว อย่างมากก็คงจ่ายไม่กี่ร้อยหยวน

“คุณลุงพูดเองนะ คุณลุงมีรถมั้ยฮะ?”

“ขอบคุณฮะคุณลุง งั้นผมไปบอกน้าเสี่ยวเหยียนหน่อยแล้วกัน ว่าจะเลี้ยงผมออกไปกินข้าว พวกเราก็ออกเดินทางกันเลยใช่ มั้ย?”

“ได้เลย” หลี่ซือห้านยิ้มออกมาด้วยใบหน้าไร้ความอันตราย ไม่รู้ว่าตัวเองต้องเผชิญหน้ากับอะไร

ในตอนที่เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งไปบอกเรื่องนี้กับเสี่ยวเหยียน เกี่ยว เหยียนขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย “เขาอยากชวนหนูออกไปกิน? นี่มันไม่ค่อยดีหรอกมั้ง? น้ากับเขาก็ไม่ได้สนิทกัน จะให้คนอื่นเขามาเปลืองเงินได้ยังไงกัน?”

“แต่คุณลุงเขาคิดจะใช้ประโยชน์จากผมเพื่อเอาใจน้านะฮะน้า เสี่ยวเหยียน น้าก็ให้เขาเลี้ยงผมไปเถอะนะ” เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบ ตาปริบๆต่อหน้าเสี่ยวเหยียน มองดูแล้วดูมีจิตใจดีไร้รังสีของ ความอันตราย

แต่ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ยิ่งรู้สึกว่าอันตราย ถึงยังไง เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่เหมือนกับเด็กธรรมดาๆ ถ้าเกิดเขาพาออกไป ไม่อยู่ในขอบเขตของการควบคุมของเธอแล้วไปหลอกคนอื่นเข้า จะทํายังไง?

คิดถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็ย่อตัวนั่งลงหยิกแก้มเสี่ยวหม โต้วเบาๆ

“อยากไปก็ได้ ของที่หนูอยากกินก็ต้องจ่ายเอง หรือไม่ก็กลับ

มาแล้วน้าเสี่ยวเหยียนจะไปหาลุงคนนั้นแล้วช่วยหนูจ่ายไปก่อน

เอง”

เสี่ยวหมี่โต้วพอได้ยินอย่างนั้นก็แล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ลุงคนนั้นแสร้งทำเป็นใจกว้าง ก็ให้เขาแสดงไปสิ ทำไมต้องช่วย เขาออกไปก่อน และอีกอย่างก็อย่ามาโทษที่เสี่ยวหมี่โต้วที่ไม่ ชอบเขา แท้จริงแล้วในตอนที่ผู้ชายคนนั้นยอมรับออกมาว่าเป็น ร้านของเขาเองมันน่าเกลียดจริงๆ

“รู้แล้วน่าน้าเสี่ยวเหยียน ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยเสี่ยวหมี่โต้วออก เงินเองก็ได้แล้วใช่มั้ยฮะ”

เฮอะ! เขาไม่มีทางทำอย่างนั้นอยู่แล้ว
“งั้นก็ดี ไปเถอะ”

“ขอบคุณฮะน้าเสี่ยวเหยียน ผมจะถือโอกาสนี้ช่วยน้าดูด้วยว่า อีกฝ่ายเป็นยังไง

เจ้าเต็กเวรนี่…

หลี่ซือห้านพาเสี่ยวหมี่โต้วออกไป

หลัวหุยเหม่ยกังวลขึ้นมา

“ถึงยังไงก็เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน ก็ให้เขาพาเด็กออกไป อย่างนี้ จะดีจริงๆหรอ?”

เสี่ยวเหยียนได้ยินอย่างนั้นแล้ว ก็ขมวดคิ้วออกมา “พอแม่พูด

อย่างนี้แล้ว หนูก็คิดขึ้นมาได้เลยว่าเหมือนกับว่ามันไม่ค่อยดีเท่า

ไหร่นัก หรือว่าหนูไปด้วยดีกว่า”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็รีบหยุดงาน ในมือลงทันที แล้ววิ่งออกไป แต่หลี่ซือห้านกับเสี่ยวหมี่โต้วก็ได้ไปหายไม่เห็นเงาเสียแล้ว “แกโทรหาเขา ถามที่อยู่ แล้วไปเถอะ ที่ร้านฉันดูให้เอง “ได้ งั้นรบกวนแม่แล้ว หนูรอพวกเขากินกันเสร็จแล้วกลับ มานะคะ”

“อืม ถึงยังไงก็ลูกของคนอื่นเขา ต้องเอาใจใส่สักหน่อย หลังจากที่หลี่ซือห้านพาเสี่ยวหมี่โต้วออกไปแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็บอกที่ที่หนึ่งให้กับเขา บอกว่าอยากไปกินของอร่อยทีนี่ หลี่ซื้อ ห้านเหลือบมองที่อยู่นั้นเล็กน้อย เขาไม่รู้จักเลย ก็คงเป็นที่ที่ไม่ เคยไปมาก่อน

แต่เขาก็ไม่ได้คิดมาก เปิดโทรศัพท์ขึ้นมานาทางไปยังที่หมาย

มือถือของเสี่ยวหมี่โต้วจู่ๆก็ดังขึ้นมา เสี่ยวหมี่โต้วเหลือบมอง ดูเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเสี่ยวเหยียนที่เป็นคนโทรเข้ามา เขา กะพริบตาแล้วกดรับสาย

“น้าเสี่ยวเหยียน~”

“เสี่ยวหมี่โต้ว เมื่อกี้นี้เป็นเพราะการละเลยไปของน้าเสียวเห ยียน น้าควรจะไปกับหนูด้วย พวกเธอตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว? จะ ไปไหนกัน? ส่งที่อยู่มาให้น้า น้าเสียวเหยียนเรียกรถตามไปเอง”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่มีทางให้เธอมาก่อกวนได้หรอก แต่ก็ยังพยัก หน้าตอบรับไปอย่างว่าง่าย “น้าเสี่ยวเหยียน พวกเรายังไม่ถึงกัน เลย รอให้พวกเราถึงก่อนแล้วค่อยส่งที่อยู่ให้น้าเสี่ยวเหยียนนะ

“ไม่ได้ หนูส่งที่อยู่มาให้น้าตอนนี้เลย น้าจะรีบไปเลย” “งั้นก็เอาเถอะ ผมส่งที่อยู่ไปในวีแชทน้าเสี่ยวเหยียนแล้วกันนะฮะ”

“อืมๆ”

หลังจากที่วางสาย หลี่ซื้อบ้านมองไปทางเสี่ยวหมี่โต้ว
“น้าเสี่ยวเหยียนของหนูโทรมางั้นหรอ?”

คำว่าน้าเสี่ยวเหยียนของหนูทำเอาเสี่ยวหมี่โต้วได้ยินแล้ว สะใจไม่น้อย

“ใช่แล้ว น้าเสี่ยวเหยียนค่อนข้างที่จะเป็นห่วงผมนิดหน่อยนะ อะ”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว หลี่ซื้อบ้านก็ลูบจมูกเบาๆ “ความจริงเรื่อง นี้ลุงทำไม่ค่อยถูก ถึงยังไงลุงก็เป็นแค่คู่นัดบอดของเธอ แต่กลับ พาเด็กคนนึงของเธอออกมา แล้วหนูส่งที่อยู่ให้เธอแล้วหรือยัง? เธอจะมา?”

“คุณลุง หลังจากที่น้าเสี่ยวเหยียนมา คุณลุงจะไม่เลี้ยงข้าวผม แล้วหรอฮะ? ไม่อย่างนั้นแล้ว…

“วางใจเถอะ คุณลุงบอกว่าจะเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้ว”

“งั้นถ้าผมสั่งแพงไปล่ะฮะ?” เสี่ยวหมี่โต้วถามออกมาอีกครั้ง เด็กคนนึงจะแพงได้เท่าไหร่เซียว? หลี่ซื้อบ้านเอ่ยพูดอย่างใจ กว้าง “วางใจเถอะ หนูสั่งได้ตามสบาย ลุงจ่ายไหว”

“อ้อ งั้นก็ขอบคุณคุณลุงด้วยนะฮะ ร้านของเสี่ยวเหยียนยุ่ง มาก อย่าให้เธอมาเลยดีกว่า ”

“อืม ก็ได้”

รอให้กราบเด็กน้อยได้แล้ว หลังจากที่กลับไปแล้วก็เอ่ยชม ตนให้มากๆ เขาก็จะมีโอกาสมากขึ้น หลี่ซือห้านคิดในใจ
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนวางสายไปแล้ว ก็เอาแต่รอเสี่ยวหมี่โต้

วส่งที่อยู่มาให้ ผลก็คือรอมาห้านาทีแล้วที่อยู่ของเจ้าเด็กนั่นก็ยัง

ไม่ส่งมาสักที เธอกังวลเล็กน้อย แต่ทําได้เพียงส่งข้อความไปหา

เสี่ยวหมี่โต้ว ถามเขาว่าทำไมยังไม่ส่งที่อยู่มาให้เธออีก {เสี่ยวหมี่โต้ว ที่อยู่ล่ะ? ตอนนี้พวกเธออยู่ไหนกัน? ไม่งั้นแล้ว หนูก็ส่งโลเคชั่นมาให้น้าเสี่ยวเหยียนเถอะ

ความจริงแล้วเสี่ยวหมี่โต้วกำลังจงใจถ่วงเวลาอยู่ เพราะว่า เขาได้ส่งที่อยู่ไปให้คุณลุงแล้ว แล้วยังบอกอีกไปว่า เขาจะไปกิน ข้าวกับคู่นัดบอดของน้าเสี่ยวเหยียน ดูสิว่าเขาจะยังนิ่งอยู่ได้อีก มั้ย

ดังนั้นแล้วในตอนที่น้าเสี่ยวเหยียนส่งข้อความมาหาเขา เสี่ยว หมี่โต้วก็ได้ส่งสติกเกอร์ที่ดูน่ารักแอ๊บแบ๊วอันนึงกลับไป จากนั้น ก็บอกไปว่า น้าเสียวเหยียน ผมว่าพวกเราใกล้ถึงที่หมายแล้วฮะ น้ารอเสี่ยวหมี่โต้วแป๊บนึงนะฮะ

เสี่ยวเหยียนที่ได้รับข้อความแล้ว “

ลางสังหรณ์ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้หลัวหุ้ยเหมียบอก ว่าเป็นห่วงเสี่ยวหมี่โต้ว แต่เสี่ยวเหยียนก็รู้อยู่ว่า มีแต่เสี่ยวหมี่ โต้วต่างหากที่จะไปหลอกคนอื่นเขา จะหลอกเขาได้ที่ไหนกัน?

ตอนนี้เสี่ยวหมี่โต้วก็ถ่วงเวลาแล้วถ่วงเวลาอีกอยู่แบบนี้ นั่นก็ แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่อยากบอกเธอว่าพวกเขาไปที่ไหนกัน

ทําไมไม่อยากบอกเธอ? ก็แค่ที่ที่เลือกไปคงจะเป็นที่ที่เสี่ยวเห ยียนไม่ให้ไปเป็นแน่!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ