บทที่ 701 เธอปวดใจเพราะเขางั้นเหรอ?

ไม่รู้เหมือนกันว่าหลับไปนานแค่ไหน ในฝันนั้นต่างก็เป็นเสียง สาปแช่งของเมิ่งเล่โยวที่ต้องอยู่ในหูของเธอ ก่อกวนจนทำให้ จิตใจของเธอสับสนวุ่นวาย

หานคู่จื่อลืมตาขึ้นมาทันที พบว่าฟ้าสว่างแล้ว และความอบอุ่น ตรงด้านหลังของเธอก็ได้หายไปแล้ว

บนเตียงเหลือเพียงแค่เธออยู่คนเดียว

หัวใจของเธอเต้นแรงมาก เหงื่อก็ออกเต็มหน้าผาก

หานอกะพริบตา แล้วก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที มองไปที่ทะเลสีฟ้า ครามด้านนอกหน้าต่าง เปลือกตาของหาน จื่อก็เริ่มกระตุก อย่างไม่ฟังคําสั่ง

เธอยื่นมือออกไปจับเปลือกตาที่กระตุกของเธออัตโนมัติ แต่ ว่าการกระทำแบบนี้ก็ไม่สามารถหยุดได้ หาน จื่อสามารถรู้สึก ได้ถึงเปลือกตาที่อยู่ใต้นิ้วชี้ของตัวเอง ยังคงกระตุกไม่หยุด

ทําไมถึงเป็นแบบนี้นะ

จะเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นยังงั้นเหรอ? เหลือเวลาก่อนวันงานแต่ง อีกไม่กี่วัน ถ้าเกิดว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นในตอนนี้ เธอกับเย่ไม่ เงิน….ต้องก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ไม่มีวันหวนคืนได้รึเปล่า?

ไม่นะ!
เธอไม่อยากให้เป็นแบบนี้ หานซื้อลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์

แล้วก็เห็นข้อความที่เย่ไม่เป็นส่งมาให้เธอจริงๆ เขาบอกว่า เขาไปสนามบินแล้ว หาน จื่อเหลือบไปดูเวลา ยังไม่ทันถึงเวลาที่ เครื่องบินเขาจะออกเดินทางเลย หาน จื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ส่ง ข้อความไปบอกให้เราระมัดระวังความปลอดภัยด้วย

หลังจากนั้นเธอก็โทรหาทานชิง

ตอนที่หานซึ่งได้รับโทรศัพท์จากหานคู่จื่อนั้น เขากำลังอยู่ที่ บริษัทกำลังจะเริ่มประชุมพอดี

“ทําไมเหรอ? ”

“พี่….” น้ำเสียงของหาน จื่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เธอเอื้อม มือไปกุมขมับที่ปวดร้าวของตัวเอง “มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะ บอกพี่หน่อย ไม่ยังงั้น ฉันต้องไม่สบายใจแน่นอน

หานซึ่งได้ยินความสับสนจากน้ำเสียงของเธอ และในตอนนี้ เองซูจิ๋วก็เดินเข้ามา “ประธานหาน ห้องประชุมอยู่ทางนั้น…….

พึ่งจะพูดได้ครึ่งเดียว หานซึ่งก็ยกมือขึ้นห้ามเธอ

ซูจิ๋วก็เลยทำได้แค่กลืนคำพูดด้านหลังลงท้องไป หลังจากนั้นก็ เห็นหานซึ่งเดินไปหยุดอยู่ตรงด้านหน้าหน้าต่าง แล้วก็พูดด้วย น้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เรื่องอะไรที่ทำให้คุณสบายใจ? นี่มันก็ใกล้ จะถึงวันงานแต่งแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ? เสียใจเหรอ?”

หาหมอ ……..ไม่ใช่เพราะว่าเขา แต่เพราะอย่างอื่น……
“อย่างอื่น? “หานซึ่งเม้มปากพร้อมกับการจราจรด้านล่าง จากทางหน้าต่าง เม้มปากรอคำตอบจากเธออย่างใจเย็น

หลังจากนั้น หานมู่จื่อถึงได้เล่าเกี่ยวกับเรื่องและเหตุการณ์ที่ ได้เจอกับเมิ่งเสีโยวเมื่อวันนั้นให้ทานซึ่งฟัง เดิมที่เธอวางแผนจะ ปกปิดเรื่องนี้เอาไว้

“เต็มที่ฉันคิดว่า….จากกำลังของเธอตอนนี้ น่าจะไม่ สามารถพลิกคลื่นอะไรได้หรอก แต่ว่า……เปลือกตาฉันกระตุก แรงมาก ก่อกวนจนทำให้ฉันไม่สบายใจ …….

“เพราะฉะนั้น ก็เลยอยากให้พี่ช่วยยังงั้นเหรอ? “

ถึงแม้ว่าจะอับอายนิดหน่อย แต่ว่าหาหมอก็พยักหน้า “ขอโทษด้วยนะพี่ ฉันรู้ว่าไม่ควรจะรบกวนพี่เรื่องนี้เลย แต่

“แต่ว่าเธอเห็นว่าช่วงนี้เขาต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะว่าเขาคอย วิ่งเต้นเรื่องงานแต่งด้วยตัวเอง ก็เลยปวดใจแทนเขางั้นเหรอ?

คำพูดพวกนั้นมันตรงประเด็นอย่างแรง ตรงใจหานคู่จื่อมาก เธอทําได้แค่พยักหน้า เลือกการเงียบแทนการยอมรับโดย

ปริยาย

หลังจากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจที่หนักหน่วงของหาน

ชิง

“พี่ล่ะกลัวจริงๆ ว่าเธอจะล้มอยู่ในมือของเขาตลอดชีวิต มู่จื่อ…..เธอรู้ไหมว่าผู้ชายน่ะต้องห้ามปล่อยให้ติดเป็นนิสัย เขายอมเหนื่อย ก็ให้เขาเหนื่อยไปหน่อย รอให้เขาเคยชิน ต่อไปทำ อะไรเขาจะได้ไม่บ่น แล้วอีกอย่างสำหรับมนุษย์แล้วนั้น อะไรที่ได้ มายากๆ นั่นแหละถึงจะเห็นคุณค่ามากกว่า เธอ…….

“พี่ฉันรู้ว่าพี่อยากจะพูดอะไร” หานคู่จื่อตัดบทเขา “แต่ว่าเรื่อง ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าพยายามอยู่ฝ่ายเดียวก็ คงอยู่ได้ไม่นานหรอก แล้วอีกอย่างงานแต่งงานของพวกเราก็ กำลังจะมาถึงแล้ว ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น ก่อนวันงาน เพราะฉะนั้นฉันก็เลยมาขอความช่วยเหลือจากพี่

จู่ๆ ก็ไม่ได้รับการตอบกลับจากอีกฝ่าย หานซื้อไม่แน่ใจว่า หาเชิงจะยอมรับปากตัวเองไหม ก็เลยได้แต่รออย่างเงียบๆ ผ่าน ไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ได้ยินเสียงหานชิงถอนหายใจพร้อมกับพูด ว่า “พี่เข้าใจแล้ว เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จะช่วยจัดการให้เอง เธอก็รอให้ ถึงวันแต่งอย่างสบายใจไปก็พอแล้ว”

พอได้ยินว่าเขาจะยอมช่วยตัวเอง ในที่สุดเมฆที่ยังอยู่ในใจ ของหาน จื่อก็จางหายไป เธอก็รู้สึกซาบซึ้งและปลื้มใจ “ขอบคุณนะพี่”

“ยัยน้องจื้อ เธอเป็นคนที่พี่ต้องทุ่มเทอย่างมากกว่าจะหากลับ มาจนได้ ถ้าเกิดว่าเธอไม่มีความสุข ถ้างั้น…..ก็คงไม่มีหน้าไป เจอแม่หรอก”

หลังจากที่ท่านซึ่งรับปากว่าจะช่วยจัดการเรื่องของเพิ่งเสียว แทนเธอนั้น หานซื้อก็รู้สึกสบายใจลงไปเยอะเลย แต่ว่าเธอก็ยังไม่ได้ละทิ้งแผนของตัวเองก่อนหน้านี้ ยังเหลือเวลาก่อนที่เครื่อง บินของเย็ไม่เห็นจะขึ้นอีกตั้งชั่วโมงกว่า เธอรีบเก็บเสื้อผ้า โดยที่ ไม่คิดด้วย หลังจากนั้นก็เรียกคนขับรถไปส่งเธอที่สนามบิน

หลังจากขึ้นรถแล้ว หานมู่จื่อก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจองตั๋ว

หลังจากเห็นข้อมูลที่ออกตัวแล้ว หานมอก็อดยกมุมปากขึ้น มาไม่ได้ โชคดีที่ยังมีที่ว่างอยู่

เย่ไม่เขิน ฉันมาแล้ว!

ไม่ว่าจะยังไง ต่อไปนี้เธอจะอยู่ข้างๆ เย่ไม่เป็นอยู่แล้ว แต่ว่า น่าจะต้องรอให้งานแต่งงานจบลงก่อน เธอถึงจะสบายใจลง ตอนที่หานจื่อรีบไปที่สนามบินนั้น คนขับรถก็มองหน้าเธอ ด้วยสายตาที่ซับซ้อน

“คุณนายน้อยครับ เรื่องที่คุณจะไปสนามบิน……..จะไม่บอกคุณ ชายเย่หน่อยเหรอครับ?

หานมู่จื่อส่ายหน้า “ไม่ต้องบอกเขานะ ฉันไม่อยากให้เขารู้ ถ้าเกิดว่าให้เยโม่เซินรู้ล่ะก็ เธอจะได้ไปงั้นเหรอ? เธอจะแอบ ไป พอถึงแล้วค่อยโทรหาเย่ไม่เป็น

พอเห็นท่าทางของคนขับเหมือนว่ามีอะไรอยากจะพูดอีก หา นอก็ได้แต่กำชับเขาอีกไม่กี่ประโยค หลังจากนั้นก็สะพาย กระเป๋าตัวเองแล้วก็เดินเข้าไปในสนามบิน

เธอจะออกมาแค่ชั่วคราว ก็เลยเตรียมแค่เสื้อผ้ากับผลิตภัณฑ์ดูแลผิวมาแค่สองชุด แล้วก็ลิปสติกไม่กี่แห่ง หลังจากนั้นก็ตรงไป รับตั๋วทันที

เพราะว่าจะไปไฟลท์เดียวกับเย่ไม่เขิน แต่เธอรู้ว่าเย่ ไม่เป็น ต้องไปทางVIPแน่นอน ดังนั้นเธอจึงตรงไปรอที่จุดรอขึ้นเครื่อง เหมือนกับคนอื่นๆ ตอนที่เธอไปถึงนั้นก็ถึงเวลาตรวจตั๋วพอดี ดัง นั้นหานคู่จื่อก็เลยไปเข้าคิวเพื่อรอตรวจตั๋ว ตอนที่เธอไปนั่ง ประจําที่นั่น ตอนที่ได้ยินเสียงเตือนของแอร์โฮสเตสดังขึ้นมา หา นอก็มีความรู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง

เธอขึ้นเครื่องบินแล้วจริงๆ นะ

เย่ไม่เซ็นเขา…..น่าจะนั่งอยู่ชั้นธุรกิจใช่ไหม? เดี๋ยวพอถึง เวลาลงจากเครื่องแล้วเธอจะไปหาเขาทันที ตอนที่เห็นเธอ…….. ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะมีท่าทีแบบไหน

อาจจะแปลกใจ? และอาจจะเซอร์ไพรส์? แต่ว่า……แต่มาก ที่สุดก็น่าจะตื่นตกใจมากกว่า

พอนึกถึงสีหน้าของเย่ไม่เป็นเมื่อถึงเวลานั้น หาน จื่อ อดอยากจะหัวเราะไม่ได้ แต่ว่าเหมือนกับว่าเธอจะเริ่มง่วงนอน อีกแล้ว พอทุกคนนั่งประจำที่แล้วเธอก็หลับไปอีกครั้ง

หลังจากที่ทุกคนนั่งประจำที่นั้น หาหมอก็นึกว่าเครื่องเตรียม จะขึ้นแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะมีเสียงอุทานดังขึ้นมาจากกลุ่มคนด้าน หน้า หานซื้อยังคงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ก็เห็นร่างสูงใหญ่ ที่อยู่ตรงหน้ากำลังเดินเข้ามาทางนี้

เพียงแค่เหลือบมอง สีหน้าของหาน จ๋อก็เปลี่ยนไปทันที
นั่นเปไม่เป็นไม่ใช่เหรอ?

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? หานมู่จื่ออึ้งไปสองสามวินาที แล้วก็ หดไหล่ลงโดยอัตโนมัติ แล้วก็ตั้งหมวกลงมาเล็กน้อย ตอนนี้ เครื่องบินก็ยังไม่ขึ้น เยโม่เป็นมาที่นี่ จะไล่เธอลงจากเครื่องบินไป รึเปล่านะ?

พอคิดแบบนี้ หาหมอก็ยิ่งหดตัวให้เล็กยิ่งกว่าเดิม อย่าหาเธอเจอเด็ดขาดเลย เธอเตรียมจะไปหาเขาหลังเครื่อง ลงอยู่แล้วนะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ