เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 834 ทำด้วยตัวเอง



บทที่ 834 ทำด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาหาตัวเอง หาหมอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้าเธออยากจะลงไม้ลงมือ งั้นสำหรับตัวเองแล้ว ก็ต้องเป็นผล

เสียแน่นอน แม้ว่าผู้หญิงต่อสู้กัน จะไม่ได้ลงไม้ลงมือหนักเหมือน

กับผู้ชาย แต่ก็ยังน่าหวาดกลัว

และตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ ถ้าหาก……..

ในขณะที่หาน จ่อขมวดคิ้วไว้ กำลังครุ่นคิดแนวทางรับมือ ประตูห้องน้ำถูกคนผลักออกกะทันหัน จากนั้นพี่หลินก็เดินเข้ามา

คนทั้งสองฝ่าย เมื่อได้ยินเสียง ก็ตกตะลึงในเวลาเดียวกัน โดยเฉพาะ ตวนเสว เธอรีบไปเก็บกระเป๋าที่ตัวเองโยนทิ้งลงพื้น ทันที แล้วรีบจัดผมและเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย

“อืม? มู่จื่อ คุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?” พี่หลินเข้ามาในห้องน้ำ เมื่อเห็นหาน จื่อ ก็เลยทักทายกับเธอ

หานมู่จื่อกะพริบตา ยกมุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย “พี่หลิน”

“คุณยืนอยู่ที่นั่นทำอะไร?” พี่หลินขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจ “ใจลอยอะไร? คุณคงไม่ใช่ว่ากำลังอุ้งานอยู่นะ?”

หานอยิ้มเล็กน้อย ส่ายหัว “ไม่ใช่แค่คุณผู้หญิงท่านนี้ เข้า มาพอดี เธอบอกฉันว่า ของของเธอตกหาย ฉันเลยช่วยเธอหา หน่อย”
เธอชี้ไปที่ตวนมู่เส

ความเสส กำลังจัดระเบียบตัวเอง โดยหันหลังให้กับพี่หลิน เมื่อได้ยินหานมู่จื่อพูดอย่างนี้ เธอก็จ้องมองเธออย่างดุเดือด จากนั้นก็หันหน้าเข้าไป

“อืม? นี่คือคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลตวน ไม่ใช่หรือ?” เมื่อ เห็นเธอ พี่หลินก็นึกถึงโทรศัพท์ที่ท่านประธานเพิ่งโทรเข้ามาใน เมื่อกี้ทันที บอกแค่ประโยคเดียว อย่าพาคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว เข้าไปที่ห้องทำงานของเขา

เธอกำลังคิดอยู่ตลอดทาง ตระกูลตวนและ ตระกูลยคือ ผูก มิตรกันมาหลายชั่วโคตรแล้วไม่ใช่ไหมหรือ? ทำไมจู่ๆท่าน ประธานถึงพูดแบบนี้ หรือว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลตวนท่านนี้ ทําเรื่องอะไรให้ประธานเสียอารมณ์?

ดังนั้นเวลานี้เห็น ตวนเสวี อารมณ์ของพี่หลินนั้นละเอียดอ่อน

มาก

ตวนมเสสบตากับสายตาที่หยั่งเชิงของเธอ อารมณ์เสียขึ้น มาในทันที ชาเลืองมองเธออย่างหยิ่งผยอง “มองฉันทําไม?

พี่หลินส่ายหัวเล็กน้อย ส่งเสียงไอเบาๆ “ไม่มีอะไร “คุณตวน

ของที่คุณหา หาเจอหรือยังคะ?”

ไม่รอให้เธอตอบ หานมอก็เอ่ยขึ้นก่อน “หาเจอแล้ว คุณตาน บอกว่า เธอกำลังจะกลับไปแล้ว พี่หลินว่าจะต้องหาคนส่งเธอ ลงไปไหม?”
พี่หลินกะพริบตา คิดว่ามันก็ถูกต้อง จึงพยักหน้า “เอาล่ะ ฉัน ส่งคุณลงไปด้วยตัวเอง

จากนั้นก็สื่อความหมายของประธานในเมื่อครู่นี้อย่าง อ้อมค้อม หวังว่าดวนเสวพรุ่งนี้จะไม่มาอีก แผนกต้อนรับจะได้ ไม่ต้องพาคนขึ้นไปที่ห้องทำงานกะทันหัน

ในตอนแรกหาหมอยังคิดว่า พี่หลินจะให้ตัวเองไปส่ง แต่คิด ไม่ถึงว่า เธอจะทำด้วยตัวเอง ซึ่งทำให้ทานจื่อรู้สึกประหลาดใจ เล็กน้อย

ตวนมเสวก็โกรธจนขบเขียวเคี้ยวฟันเช่นกัน แต่คนที่อยู่ตรง หน้านี้ ดูเหมือนจะมีน้ำหนักไม่น้อย เธอพูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้อง ให้คุณไปส่ง ให้เธอไปส่งฉัน ก็ได้แล้ว”

เธอชี้ไปที่หาน จื่อที่อยู่ข้างๆ

พี่หลินเหลือบมองไปที่หานจื่อ แล้วก็มองไปที่ สวนเส ทำไมถึงรู้สึกว่า ระหว่างทั้งสองมีบรรยากาศที่แปลกประหลาด ส่งเข้าหากันอยู่?

แต่เมื่อคิดดู พี่หลินก็สามารถเข้าใจได้แล้ว

หญิงสาวมาหาฉือเซ็น คำตอบนั้นก็ต้องชัดเจนโดยไม่จำเป็น

ต้องพูด และหานมู่จื่อก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง และยังเป็นแบบที่

สวยมากด้วย เมื่อตอนเสา ได้เห็นเธอ ก็ต้องเห็นเธอเป็นศัตรู ความรักโดยปริยาย

ถ้าเป็นช่วงปกติ เธออาจจะเห็นด้วย แต่วันนี้เธอต้องการที่จะแสดงความหมายของ ถือเป็นอย่างอ้อมค้อม ให้หาหมอไป ก็ ไม่สามารถพูดตรงๆได้ และถ้าหากไปทำให้คนเขาขุ่นเคือง จะ ทำอย่างไร? เพราะท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่า ตระกูลส่วน และ ตระกูลฉือจะพัฒนาไปทางไหนในอนาคต

ส่วนเธอ เป็นเพียงแค่เลขาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่อยากเป็นจุด ชนวนตรงกลาง

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ พี่หลินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ฉันยังมีเรื่องจะ สั่งให้เธอไปทำ ให้เลขาอย่างฉันส่งคุณลงไปดีกว่า มันสมเหตุสม ผลแล้ว มู่จื่อ ยังไม่รู้รีบกลับไปจัดเอกสารอีก เธอจะให้ทุกคนรอ เธออีกนานแค่ไหน?

เมื่อพูดถึงข้างหลัง พี่หลินยังจงใจทำหน้าเคร่งขรึม ท่าที เหมือนโกรธมาก

หาน จื่อซะงักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“ฉันรู้แล้วพี่หลิน ฉันจะกลับไปทำงานทันที

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ชำเลืองมองตวนเสด้วยหางตาแล้วก็ ออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

สวนเสวมองไปที่ด้านหลังของเธอ เกลียดชังยิ่งนัก ดึง สายตากลับมา พบว่าใบหน้าของพี่หลิน ยังคงมีรอยยิ้มจางๆ อด ไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ย “คุณเป็นเลขาของพี่เซ็นใช่ไหม? ดูอายุ ของคุณแล้ว คุณน่าจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลฉือและตระ กูลตวน ใช่ไหม?”
พี่หลินเป็นคนมีประสบการณ์ จะไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ได้อย่างไร เธอยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “อืม เมื่อก่อนฉันเคย เป็นเลขาของคุณท่าน แต่เรื่องของตระกูลใหญ่ ฉันไม่ค่อยรู้ ฉัน เป็นเพียงแค่เลขาตัวเล็กๆ เท่านั้น ปกติก็แค่จัดการกับเรื่องเล็ก เรื่องน้อยในบริษัท

ความหมายโดยนัยก็คือ ต่อให้ฉันไม่รู้ คุณก็ไม่ต้องบอกฉัน สําหรับฉันแล้วไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด

สวนเสาฟังความหมายออกแล้ว ส่งเสียงอย่างเย็นชา แต่ก็ ไม่กล้าที่จะใส่อารมณ์โดยตรง เพราะยังไงแล้วต่อไปเธอยังคงจะ มาหาเย่ โม่เงิน ต้องเปลี่ยนแผนกลยุทธ์ พูดเสียงอ่อนหวาน

“คุณพี่เลขา ฉันได้ยินมาว่า ช่วงนี้เป็นงานยุ่งมากเลย ฉันจึง ได้บอกกับคุณปู่ ถือไปแล้ว อยากจะช่วยพี่เป็นคลายความ กดดันในการทํางานเสียหน่อย ดังนั้นคุณพี่เลขา พี่ช่วยดูหน่อย ว่า ในบริษัทยังมีตำแหน่งอะไรที่เหมาะกับฉัน ฉันทำอะไรก็ได้”

เพียงแต่สามารถได้เห็นเย่ไม่เป็นทุกวัน

ก่อนหน้านี้เธอยังคิดว่า สามารถเข้ามาทุกวัน แต่ตอนนี้หลัง จากได้เห็นหานคู่จื่อแล้ว ทันใดนั้นตวนเสวก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ สามารถปล่อยไว้ต่อไปแล้ว

เธอเพื่อเย่โม่เป็นแล้ว ถึงกับยอมเป็นผู้ช่วยน้อยๆ ในนี้ คิดไม่ ถึงจริงๆ

แต่ไม่รู้ว่า ตอนนี้เธอและเย่ไม่เซ็น พัฒนาไปไกลแค่ไหนแล้ว
เมื่อพี่หลินได้ยิน เขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ ท่านประธานได้ อารมณ์เสีย ต่อไปอย่าให้เธอมาที่นี่อีก แต่เธอยังอยากเข้าบริษัท หางานทำ? แถมยังเอานายท่านถือมาชมเธอ?

เหอะๆ คิดว่าเธอทำงานในตำแหน่งนี้ โดยเปล่าประโยชน์ทั้ง หลายปีจริงๆ สมองทําด้วยน้ำเปล่าหรือไง?

มีคำกล่าวที่ว่า อย่ามีคนยิ้มพี่หลินยิ้มเล็กน้อย “สถานการณ์ ด้านบุคลากรของบริษัทในปัจจุบัน โดยทั่วไปก็มีความคงที่แล้ว ถ้าหากต้องการเพิ่มตำแหน่งใหม่ ฉันเป็นแค่เลขาตัวเล็กๆ ไม่ สามารถตัดสินใจได้

ทั้งสองคนเดินออกไปข้างนอก ในขณะที่คุยกัน ตวนเสวก็เดิน ตามหลังเธออย่างรวดเร็ว ไม่ต้องการตำแหน่งพิเศษอะไร เพียง แค่สามารถช่วยพี่เซ็นได้ ก็พอแล้ว คุณพี่เลขา ฉันได้พูดเรื่องนี้กับ คุณปู่แล้วจริงๆ คุณก็ตกลงแล้ว พี่ดูว่าช่วยฉันจัดการหน่อยได้ หรือเปล่า?”

พี่หลินส่ายหัวเบาๆ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ช่วยคุณจัดการ แต่คือใน บริษัท ไม่มีตำแหน่งที่ดีสำหรับคุณแล้ว คุณเป็นคุณหนูใหญ่แห่ง ตระกูลตวนที่สง่างาม คงไม่สามารถ……..คุณทำในตำแหน่ง รากหญ้าหรอกมั้ง?”

“อะไรนะ?” ทันทีที่ตวนเสาได้ยิน สีหน้าไม่ดีเล็กน้อย “ตำแหน่งรากหญ้า? หมายความว่ายังไง?”

พี่หลินยิ้มเบาๆ “ตอนนี้มีเพียงตรงนั้นที่ขาดคน เมื่อคุณตาน มู่ ไม่ใช่บอกว่า…… แต่สามารถช่วยท่านประธานได้ ก็เพียงพอแล้ว? แต่ตอนนี้ในบริษัทไม่มีตำแหน่งว่าง ฉันก็ลำบากใจ เช่นกัน

ให้เธอไปตำแหน่งรากหญ้า? แล้วจะเห็นเย่ ไม่เป็นได้ที่ไหน? ไปก็ไม่มีประโยชน์ ตวนเสวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แล้วคนที่ จากไปเมื่อกี้ คือตำแหน่งอะไร? ทำไมเธอถึงสามารถอยู่ที่นี่ได้?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ