บทที่ 1315 ทำไมถึงใส่อารมณ์ขนาดนั้น

หานซึ่งยังไม่ได้ขยับ เพราะเหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกผ่อนคลาย แบบนี้มานานมากแล้ว

เมื่อคืนเขาแค่กอดเธอเอาไว้ ร่างกายก็รู้สึกผ่อนคลายอย่าง รวดเร็ว จากนั้นก็หลับไปเลย

คิดไม่ถึงว่าพอตื่นขึ้นมา ก็กลายเป็นเช้าวันใหม่แล้ว

เขานอนอยู่บนเตียง สำรวจรอบๆห้องของหญิงสาว สภาพ แวดล้อมช่างแตกต่างจากห้องที่เขาอยู่มากจริงๆ

ห้องของเขาไม่มีสีสันอะไร รูปแบบเรียบง่าย ดูแล้วก็ไม่มีอะไร

น่าสนใจ แม้ว่าหลายคนจะชอบสไตล์ที่เรียบง่าย แต่พอนานๆไป

ก็รู้สึกไม่มีอะไรน่าสนใจ พอได้มาเห็นห้องของหญิงสาว หานซิงก็รู้สึกแปลกใหม่และ สดชื่น

ก็เหมือนกับในโลกที่มีสีขาวกับสีดำใบหนึ่ง ที่มีสีสันเข้ามา พื้นดินที่เคยแห้งแล้ง ก็กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมา

เขานอนอยู่เงียบๆ

เสี่ยวเหยียนที่อยู่นอกประตูกลับยืนพะว้าพะวังอยู่ตรงนั้น เพราะเธอตื่นแล้ว แต่เวลานี้เธอกำลังลังเลว่าจะเข้าหรือไม่เข้าไป เรียกให้หานซิงตื่นดี
ถึงเวลาทํางานของบริษัทแล้ว แต่ว่าเธอก็เป็นห่วงว่าเมื่อวานที่ เขาดื่มเหล้า อาจจะนอนไม่ค่อยสบาย ดังนั้นถ้าไปปลุกให้เขาตื่น เร็วเกินไปเขาอาจจะปวดหัว

ถ้าอย่างนั้น ให้เขานอนต่ออีกหน่อยเถอะ หลังจากตัดสินใจได้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็หมุนตัวเตรียมจะกลับ ห้อง

ใครจะไปรู้ว่าพอเธอเพิ่งนั่งลง เสียงของหลัวหุยเหม่ยก็ดังขึ้น มาเหยียนเหยียน ตื่นนอนได้แล้ว”

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเรียก และยังเสียงเคาะประตูที่ดัง ก้อง

สีหน้าเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที เด้งลุกขึ้นมาจากเตียง จาก

นั้นก็รีบพุ่งออกไป ก็เห็นว่าหลัวหุยเหมียยืนอยู่หน้าประตูห้องของ

เธอกำลังเคาะประตูพลางร้องเรียก

เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียนยืนอยู่ตรงหน้า หลัวหุยเหม่ยก็แปลกใจ มาก : “เหยียนเหยียน ลูกตื่นแล้วเหรอ ลูกไปไหนมา

เสี่ยวเหยียน:

แม่…….……

สีหน้าเธอกระอักกระอ่วน หลัวหุยเหม่ยตกใจเล็กน้อย ทันใด นั้นก็คิดอะไรขึ้นได้ จากนั้นก็มองเข้าไปในห้อง

เพราะปกติสิ่งแรกที่หลัวหุ้ยเหม่ยหลังจากตื่นนอนก็คือมา เรียกลูกสาวตนเองตื่นนอน เพราะเสี่ยวเหยียนนั้นขี้เซามาก ดัง นั้นเรื่องนี้จึงทำจนเป็นความเคยชิน
ดังนั้นหลัวหุ้ยเหม่ยจึงลืมไปว่าเมื่อคืนทานชิงนอนอยู่ที่ห้อง ของเสี่ยวเหยียน เดินไปเคาะประตูเรียกแล้ว จึงได้ตั้งสตินึกขึ้น มาได้

ไม่นาน หลัวหุยเหม่ยดึงมือกลับ หันไปยิ้มกับเสี่ยวเหยียน เขินๆ พลางเดินไปดันเสี่ยวเหยียนกลับไปที่ห้องพักแขกด้วยกัน

“แม่ไม่ได้ตั้งใจ ก็ปกติเรียกลูกตื่นนอนจนชินแล้ว ก็เลยลืมไป ว่าเมื่อคืนหานซิงนอนอยู่ในห้องของลูก”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ทางนี้ อีกด้านทานชิงก็ลงมา จากเตียงตอนที่หลัวหุ้ยเหมียร้องเรียก เขาเปิดประตู เห็นหน้า ประตูว่างเปล่า ก็ขมวดคิ้ว

ส่วนทางนี้เสี่ยวเหยียนและหลัวหุ้ยเหม่ยทั้งสองก็พูดคุยกัน เสร็จแล้ว หลังจากออกมาหลัวหุยเหม่ยก็อธิบายเสียงแข็งว่า “เสี่ยวชิง คุณตื่นแล้วเหรอ น้าลืมไปว่าเมื่อวานคุณนอนอยู่ใน ห้องนี้ คิดว่าเป็นเสี่ยวเหยียน เสียงดังทำให้คุณตื่น ต้องขอโทษ ด้วยนะ! ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ตื่นพอดี อรุณสวัสดิ์ครับคุณป้า”

“อรุณสวัสดิ์จ้ะ คุณคุยกับเสี่ยวเหยียนไปก่อนนะ ป๋าไปเตรียม อาหารเช้า”

“ขอบคุณมากครับ”

ตอนที่หลัวหุ้ยเหม่ยไปห้องครัว ในใจก็คิดว่าลูกสาวคนนี้หา แฟนได้เป็นคนที่มีมารยาทรอบคอบดีจริงๆ พูดกับผู้ใหญ่ก็มีสัมมาคารวะ

เสี่ยวเหยียนลากหานซิงเข้าไปในห้อง จากนั้นก็หยิบ แปรงสีฟันและแก้วน้ำของใหม่จากในตู้เก็บของส่งให้เขา “คุณ ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนเถอะ ยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือเปล่า”

หานซึ่งยื่นมือมาลูบที่ศีรษะเธอเบาๆ “ไม่มีแล้ว นอนหลับสบาย

มาก”

ได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก : “อย่างนั้น

หลังจากกินอาหารเช้าแล้ว หานซึ่งก็ขับรถไปบริษัทเลย

รถของเขาจอดที่ชั้นล่างมาทั้งคืนแล้ว หลังจากออกไป เพื่อน บ้านก็วิ่งมาหาหลัวหุยเหม่ยพูดคุยกันเสียงดังจ้อกแจ้กจอแจต่อ หน้าใครอีกหลายคน

“หุ้ยเหม่ย เมื่อกี้ผู้ชายคนที่ขับรถออกไปคนนั้นเป็นใครเหรอ ดูแล้วรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา คงไม่ใช่แฟนของเหยียน เหยียนบ้านเธอหรอกนะ”

“ฉันจำได้ว่าบ้านเธอไม่ได้มีญาติหน้าตาแบบนี้นี่ ต้องเป็นแฟน ของเหยียนเหยียนแน่นอน ก่อนหน้านี้ป้าจางแนะนำผู้ชายเลว ขนาดนั้นให้มาเป็นแฟนเหยียนเหยียน ตอนนี้คนนี้ดูแล้วดูดีมี ชาติตระกูลมากเลยนะ

“ใช่แล้วเหยียนเหยียน เธอไปหาแฟนรวยขนาดนี้ได้ยังไงกัน คนพวกนี้ปากยื่นปากยาว พูดกันไม่หยุด รอคนนี้พูดจบคนนั้นก็พูดขึ้นมาอีกหลัวหุยเหมียและเสี่ยวเหยียนถูกห้อมล้อมเอาไว้ ฟังอีกฝ่ายพูดพล่ามไม่หยุด ก็รู้สึกปวดหัว

แต่หลัวหุ้ยเหม่ยยังยอมรับ: ใช่ เป็นแฟนของเหยียนเหยีย นของเราเอง แต่จะรวยหรือไม่รวยไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือนิสัย ใจคอต้องดีพร้อม ดีกับเหยียนเหยียน นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญ ที่สุด”

“ใช่ๆๆๆ พูดถูก สำคัญที่สุดก็คือนิสัยใจคอ แต่แฟนคนนี้ของ เสี่ยวเหยียนต้องรวยมากจริงๆนะ รถคันนั้นที่เขาขับ ยี่ห้ออะไร นะ”

“ทำงานที่ไหนเหรอ เรียนจบอะไรมา พ่อแม่ยังอยู่มั้ย ฉันจะ บอกเธอให้นะเหยียนเหยียน ผู้ชายเราต้องหาประเภทที่พ่อ แม่ตายแล้วทั้งคู่ ถึงเวลาเธอแต่งงานไปจะได้ไม่ถูกรังแก”

จางเสี่ยวเหยียน:

แม้ว่าพ่อแม่หานซึ่งจะจากไปนานแล้ว แต่ได้ยินอีกฝ่ายพูด แบบนี้ ในใจเธอก็รู้สึกไม่ชอบใจยิ่งนัก

ไม่รอให้เหยียนเหยียนออกโรงหลัวหุ้ยเหม่ยแม่ของเสี่ยวเหยี ยนก็ขมวดคิ้วก่อน แล้วจ้องมองคนพวกนั้นอย่างไม่พอใจพลาง พูดว่า “นี่คุณพูดอะไรแบบนี้เนี่ย เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับพรหม ลิขิต”

“โธ่หุ้ยเหม่ย ฉันก็ไม่ได้พูดผิดนะ ถ้าหาคนที่พ่อแม่ยังแข็งแรง ดีอยู่ และยังร่ำรวยอีก เหยียนเหยียนของเธอแต่งเข้าไปต้องถูก รังแกแน่นอน ฉันได้ยินมาว่า แม่ผัวตระกูลมหาเศรษฐีแต่ละคนร้ายกาจมาก ไม่ได้จะรับมือได้ง่ายๆ!

“เหยียนเหยียนของพวกคุณซื่อขนาดนี้ อนาคตแต่งงานไปจะ ไม่ถูกรังแกเหรอ”

ความจริงบางพูดจาก็ไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ว่าปากเสีย ชอบ พูดในสิ่งที่คนอื่นไม่ชอบฟัง ก็เหมือนกับคำพูดพวกนี้ในตอนนี้ เธอและหานซึ่งยังไม่ได้ถึงจุดที่จะคุยกันเรื่องแต่งงาน พวกเธอ กลับวิพากษ์วิจารณ์ไปถึงเรื่องพ่อแม่ยังแข็งแรงอยู่ดี พ่อแม่ทั้ง สองคนเสียไปก่อนหน้านี้แล้ว

นี่ทำให้เสียวเหยียนไม่สบายใจอย่างมากเธอ ไม่ชอบให้คน อื่นมานินทาแฟนของตัวเองลับหลัง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงเอ่ยตัดบทออกมา

“ป้า ชีวิตและความรู้สึกของฉันนะไม่จำเป็นต้องให้คุณมา เดือดร้อนคอยเป็นห่วงกังวล ถ้าคุณว่าง สู้คุณไปช่วยลูกสะใภ้ เลี้ยงลูกจะดีกว่า ฉันเห็นว่าเธอต้องทำงานด้วยต้องเลี้ยงลูกด้วย แล้วยังต้องทํางานบ้านอีกคงยากลำบากน่าดู พูดตามความจริง ถ้าแม่สามีและลูกสะใภ้ทั้งโลกนี้ต่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี เรื่องที่ไม่ควรก้าวก่ายก็ไม่ไปก้าวก่าย ก็ไม่มีทางทะเลาะกัน

บรรดาผู้คน “”

“เด็กคนนี้ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ พวกเราก็แค่เป็นห่วงเรื่อง แต่งงานของเธอนิดเดียว ทำไมต้องใส่อารมณ์ล่ะ”

เสี่ยวเหยียนยิ้มบางๆ

ไม่ต้องลำบากให้ทุกคนมาเป็นห่วงหรอก กลับเถอะ”

พูดจบ จางเสี่ยวเหยียนก็คล้องแขนหลัวหุยเหม่ยเดินกลับไป บรรดาผู้คนต่างด่าทอลับหลัง “เก่งมากนัก ไง ลูกสาวของ ตระกูลจางตอน ปีกกล้าขาแข็งแล้ว พูดจาก็เสียงแข็ง

“ก็ใช่นะสิ เมื่อก่อนไม่ได้พูดจาอย่างนี้ ตอนนี้ละแหม…คน

แบบนี้ก็สมแล้วที่เจอคนรวยก็เปลี่ยนไปเลย!

หลัวหุยเหม่อมองลูกสาวอย่างอับจนปัญญา

“ทําไมลูกถึงใส่อารมณ์มากขนาดนั้น”

เสี่ยวเหยียบเบ้ปาก บรรยากาศอึมครึมเล็กน้อย : “พ่อแม่ของ หานชิงเสียไปนานแล้วค่ะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ