เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่760 กาแฟลาย



บทที่760 กาแฟลาย

เสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นมา ทำให้หาหมอชะงักไป แต่ ว่า…. ความรู้สึกคุ้นเคยทำให้หานคู่จื่อตัวสั่นเล็กน้อย

เธอกำลังคิดอยู่เลยว่าจะเข้าใกล้เข่ไม่เป็นยังไงดี จะได้กระตุ้น ความทรงจำของเขา ให้เขาจำเรื่องราวทุกอย่างได้สักที

เขาก็เสนอตัวเข้ามาเองเลย

หานคู่จื่อยกยิ้มกริ่ม ก่อนจะตอบกลับ “เข้าใจแล้วค่ะ ดิฉันจะ รีบชงเข้าไปให้นะคะ”

อีกฝ่ายไม่รู้สึกถึงความผิดปกติ แล้ววางสายไปทันที

ความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยก่อนหน้านี้ของหาน จื่อ ข้อเท้าบวม ตอนนี้มีกำลังขึ้นมาทันที เธอกลับไปที่โซฟา แล้วใส่รองเท้า ก่อน จะเดินตรงเข้าไปในห้องเครื่องดื่มทันที

ตอนที่ชงกาแฟ หาน จื่ออารมณ์ดีมาก ตัวจึงเบาไปด้วย

นิสัยของเยโมเงิน เธอเข้าใจดี ห้าปีก่อนเธอเคยทำหน้าที่เป็น ผู้ช่วยของเขามาก่อน กาแฟที่เขาดื่มในตอนนั้น เธอเป็นคนซึ่งให้ เอง

ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะเคยต่อว่าเธอ แต่ต่อมาเขาก็ไม่เอาเรื่อง เล็กน้อยพวกนี้มาทำให้เธอลำบากใจอีก

ดังนั้นรสชาติที่เขาชื่นชอบเป็นยังไงเธอรู้ดี
ไม่นาน ทาน ก็ชงกาแฟเสร็จ หลังจากนั้นเธอก็เดินออก จากห้องทำงานของเลขาไป

ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนของพนักงาน ทำให้ชั้นนี้เงียบมาก ไม่มีใครอยู่ พี่หลินเองก็ไม่อยู่ หานคู่อยกถ้วยกาแฟเดินไปตาม ทาง

เธอรู้ว่าห้องของประธานอยู่ด้านในสุดของชั้นนี้ ดังนั้นหา นมจื่อแค่เดินเข้าไปเรื่อยๆก็พอแล้ว

ในที่สุด เธอก็มาถึงหน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัท สักที

เธอใจเต้นแรงมาก หาน จื่อสูดหายใจเข้าลึก เพื่อให้ตัวเอง สงบสติอารมณ์ตัวเองให้ได้

หานมู่จื่อ เธอจะตื่นเต้นไปทำไม ก็แค่เอากาแฟมาให้เองนะ เป็นเรื่องที่ทำเป็นปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องตื่นเต้น

หลังจากควบคุมอารมณ์ตัวเองได้แล้ว หานซื้อก็เคาะประตู

ห้อง

“เข้ามา”

ค่าพูดห้วนๆดังออกมา ถึงแม้จะเป็นแค่คำเดียว แต่กลับทะลุ เข้าไปในหัวใจของหาน จื่อ

เธอเปิดประตู ก่อนจะยกถ้วยกาแฟเดินเข้าไป เธอเดินไปด้วย มองไปรอบๆห้องไปด้วย ดูเหมือนจะเพิ่งตกแต่งใหม่ทั้งหมดเลย ถึงแม้เขาจะความจำเสื่อม แต่สไตล์การ จัดห้องและนิสัยของเขายังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เน้นสีเข้มมือเป็นหลัก ทำให้ดูน่าเกรงขามมาก

เอกสารต่างๆ ในห้องถูกจัดวางไว้อย่างถูกระเบียบ เห็นได้ชัด

ว่าเจ้าของห้องเป็นคนรักสะอาดมากแค่ไหน

อืม ยังคงเป็นเย ไม่เป็นคนเดิมจริงๆ

เย่ไม่เซ็นของเธอ

หานคู่จื่อแอบยิ้ม ก่อนจะวางกาแฟไว้ด้านข้าง “ท่านประธาน คะ กาแฟของคุณค่ะ

เธอขยับเข้าไปใกล้ ตอนที่โค้งตัวลง ผมที่มัดเป็นหางม้าของ เธอก็ร่วงลงมาข้างหน้า และมีกลิ่นหอมโชยออกมาบางๆ

ตอนที่อีกฝ่ายเดินเข้ามา เยโม่เป็นไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลย เขาก้มหน้าทำงานอยู่ตลอด จนมาถึงตอนนี้ มีกลิ่นของผู้หญิง

โชยมา ทำให้เย่โม่เซินรู้สึกถึงความผิดปกติ เขาขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

เพราะหานคือกำลังโค้งตัวเพื่อวางถ้วยกาแฟ จึงชนกับตอนที่ เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี ทำให้เธอตกอยู่ในสายตาของเย่ ไม่เป็ นทันที

หาน จื่อเงยหน้าขึ้น จึงสบตากันพอดี

ระยะห่างมันใกล้กันมาก
หานจื่อมองหน้าเขานิ่ง ไม่เคลื่อนสายตาไปที่อื่น

เธอไม่ใช่กำลังหลงเสน่ห์ แต่… เป็นความรู้สึกเหมือนได้รับ ของที่สำคัญกลับคืนมา จึงทำให้เธอแอบมองนานขึ้น ขออีกแค่ นิดเดียวก็ยังดี

“มองพอหรือยัง”

น้ำเสียงเข้มดังขึ้นมา หานมู่จื่อมองเห็นริมฝีปากของเขากำลัง เม้มแน่น แล้วมองมาทางเธอด้วยสายตาดูถูก

เธอได้สติกลับมา ก่อนจะรีบขยับตัวถอยหลัง แล้วส่ายหน้าไป

มา

“ขอโทษค่ะ”

เย่ไม่เป็นยิ้มเยาะ ก่อนจะจ้องมองมาด้วยสายตาดูถูก เหมือน เอาความคิดของเธอได้ “คุณนแผนสูงจริงๆ

สามารถสร้างจุดเด่นจากคนที่มาสัมภาษณ์งานคนอื่นๆ จนได้

รับตำแหน่งผู้ช่วยเลขาไป

ที่สำคัญ เลขาของเขายังเป็นเลขาคนเก่าของฉือจีน คิดจะ เข้าสายตาของเธอได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ผู้หญิงแปลกๆคน นี้กลับทำได้

มันก็ไม่แปลก ขนาดเขาเองเธอยังทำให้เขาจำเธอได้ นับ ประสาอะไรกับคนอื่น

แผนสูงอย่างนั้นเหรอ ท่านผู่จื่อกระพริบตาปริบๆ กำลังคิดว่าเย่ไม่เป็นกำลังพูดถึงอะไร

หรือว่าจะพูดถึงเรื่องที่เธอมาที่นี่

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ เย่ไม่เป็นก็ยกกาแฟขึ้นมาจิบเล็กน้อย

รสชาติกาแฟที่เข้มข้นลื่นไหลไปทั่วปาก รสชาติแบบนี้

เย่ไม่เซ็นมองไปทางหาน จื่อด้วยสายตาอันตราย “กาแฟถ้วย คุณเป็นคนชงอย่างนั้นเหรอ

คำพูดของเขาทำให้หานคู่จื่อกลับมาสู่ปัจจุบัน เธอพยักหน้า รับ “อืม”

ก่อนจะรีบถามกลับ “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ

พอเห็นสายตาที่มองมาที่เธอ และคิ้วที่ขมวดกันเป็นปม เหมือนไม่พอใจในตัวเธอมาก ทำให้หานคู่จื่อเรื่องสงสัยว่าตัว เองจะชงกาแฟได้รสชาติไม่ดี หรือว่าเธอจะตื่นเต้นเกินไป จนเติม น้ำตาลลงไปในกาแฟกันนะ

ไม่ใช่สิ เธอระวังแล้วนี่นา

หาน จื่อพยายามสังเกตสีหน้าของเม่ไม่เป็นอย่างระมัดระวัง ก่อนจะถามออกไปเบาๆ “กาแฟรสชาติแย่มากเหรอคะ”

เน่โม่เป็นไม่สนใจเธอ สายตาที่มองเธอดูสับสนมาก ก่อนจะ เอ่ยปากพูด “ออกไปซะ
หานมู่จื่อ “?”

เธออยากจะถามออกไปมาก ว่ารสชาติกาแฟไม่ดีเลยเหรอ ถ้า ไม่มีเธอจะได้รู้และออกไปจากห้องอย่างไม่แคลงใจ แต่สีหน้า ของเขากลับนิ่งเฉย หาน จื่อจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เธอพยักหน้า แล้วเดินออกไปจากห้องทันที

หลังจากที่เธอเดินออกไปแล้ว เย่ไม่เป็นก็ยกกาแฟขึ้นมาจีบอีก

ครั้ง

อีกครั้ง และอีกครั้ง

จนกาแฟหมดแก้ว เย่ไม่เป็นถึงได้หยุด ก่อนจะจ้องมองถ้วย กาแฟนิ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะชงกาแฟได้ถูกปากเขาถึง ขนาดนี้

เหมือนเป็นรสชาติของเขาโดยเฉพาะ

เย่โม่เซินเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะเลื่อนถ้วยกาแฟไว้ด้าน

ช้าง

หลังจากที่หาน จื่อกลับมาถึงห้องทำงานของเลขา เธอก็อยู่ไม่ สุข ไม่รู้ว่าเธ่โม่เห็นคิดอะไรอยู่ ท่าทางหลังจากที่เขาดื่มกาแฟ เข้าไป แล้วยังไล่เธอออกมา กาแฟถ้วยนั้นเธอซึ่งถูกหรือเปล่านะ

พอคิดถึงตรงนี้ หาน จื่อก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปที่ห้องเครื่อง

เธอชงกาแฟถ้วยใหม่ แล้วยกขึ้นจิบ ก่อนจะรู้ว่ารสชาติไม่มี

ปัญหาอะไร
นี่เป็นรสชาติที่เย่ ไม่เซ็นชื่นชอบนี่นา หรือว่าความจำเสื่อมจะ ทําให้ความชอบในรสชาติเปลี่ยนไปด้วยนะ

แต่ที่หาน จอกังวลมากที่สุด คือการกระทำที่เผลอทำไปก่อน หน้านี้ ถ้าหากมีโอกาสอีกครั้ง เธอจะต้องชิมกาแฟก่อนจะส่งให้ เขาแน่นอนเลย

พอคิดถึงตรงนี้ หาน จื่อก็ตัดสินใจกับตัวเอง ก่อนจะถือถ้วย กาแฟเดินกลับไปที่ห้องทำงานเลขา

ไม่นาน ก็หมดช่วงเวลาพักกลางวัน

ตอนที่พี่หลินกลับมาถึงห้องทำงาน ก็ได้รับโทรศัพท์ ให้เธอชง กาแฟไปให้ที่ห้องของประธานบริษัท

หลังจากวางสายไปพี่หลินก็สั่งให้หานคู่จื่อไปทำ “มู่จื่อ เธอชง

กาแฟให้ท่านประธานหน่อย

“ได้ค่ะ” หาน จื่อพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปที่ห้องเครื่องดื่ม ครั้งนี้เธอรู้งานแล้ว หลังจากชงกาแฟเสร็จเธอแอบชิมรสชาติ ก่อน หลังจากมั่นใจว่าไม่มีปัญหา แล้วเธอก็ยกมาให้พี่หลิน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ