เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 86 ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด



บทที่ 86 ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด

การกระทำของเย่โม่เซินค่อนข้างบ้าคลั่ง รอจนเขา สงบลงถึงได้รู้สึกว่ามันแปลก คนในอ้อมกอดเงียบเกินไป เทียบกับตอนก่อนหน้าที่ต่อต้านเขาแล้วก็ต่างกันมากอยู่

ก้มหัวลง สายตาเย็นชาของเย่โม่เซินสับเข้ากับตา

ของเธอ

ไม่มีความโกรธกับความแค้นเคืองเหมือนที่คิดไว้ ในทางกลับกัน ดวงตาของเธอสงบมาก เหมือนทะเลสาบ ที่ไม่มีคลื่น

เกิดอะไรขึ้น?

เขาปฏิบัติต่อเธออย่างป่าเถื่อน นึกไม่ถึงว่าเธอจะ ไม่มีการตอบสนองใดๆ?

วินาทีต่อมา เสิ่นเฉียวกระพริบตา และจ้องเขา: ” เย่

โม่เซิน นายหึงใช่ไหม? ”

เย่โม่เซิน: ”

เสิ่นเฉียวกระพริบตาต่อไป เธอจ้องเข้าไปในตาลึก ของเขา คล้ายกับกำลังพยายามหาอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในตา ของเขา

“ใช่ไหม? ” เห็นเขาไม่ตอบ เสื่นเฉียวจึงถามขึ้นอีก ครั้งอย่างอดไม่ได้

เย่โม่เซิน: .”หน้าผากของเขานูนขึ้น เขาโกรธ ถึงขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงยุแหย่จนรู้สึกโกรธ หลังจากเขาทำเรื่องเหล่านั้น นึกไม่ถึงว่าเธอจะถามเขาด้วยความสงบว่าหึงใช่ไหม?

เสิ่นเฉียวเห็นเขาไม่ตอบ จึงก้มลงไปมองชุดสีฟ้า อ่อนที่ขาดหลุดลุ่ยชุดนั้น และพูดออกมาเสียงเบา: ” ถ้าไม่ ได้หึง แล้วนายจะฉีกมันทำไมละ? ”

ตอนนี้ บนตัวของเสิ่นเฉียวเหลือแค่เสื้อผ้าที่แนบ กาย กั้นไว้ด้วยเสื้อเชิ้ตที่อยู่บนตัวของเย่โม่เซิน ที่แนบตัว เขาแน่น

ตาลึกของเย่โม่เซินจ้องเธอสักพัก หลังจากนั้นก็ หัวเราะออกมาอย่างเหน็บแนม: “ผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง ใครให้ความเข้าใจผิดกับเธอ ทำให้เธอคิดว่าที่ฉันฉีก เสื้อผ้าชุดนี้ เพราะกำลังหึง? ”

สายตาของเสิ่นเฉียวเย็นยะเยือก : ” ไม่ได้หึงงั้น นายจะโกรธทำไม? ”

ดวงตาของเธอคู่นั้นสะอาดกว่าน้ำ ได้มองเข้าไปใน กันบึ้งหัวใจของเขา อารมณ์ที่อยากรู้อยากเห็นนั้นกำลัง เรียกหาอยู่ในตาของเธอ และยังแฝงไปด้วยการรอคอยที่ เรือนราง

รอคอย?

ผู้หญิงคนนี้…

” เธอกำลังคิดอะไร? เธอคงไม่คิดว่าฉันจะชอบผู้ หญิงแบบเธอหรอกใช่ไหม?”

เส้นเฉียวชะงักไป

” ของมือสอง ผู้หญิงที่ถูกสามีเก่าของตัวเองเขี่ย ทิ้ง และตัวเองกำลังตั้งท้อง แต่ยังอ่อยคนอื่นไปทั่วแบบเธอ ฉันเยโม่เซ็นจะสนใจเธอหรือไง?

เสิ่นเฉียวหน้าซีด เธอกัดปากและพูดแก้ตัว: ” ฉันไม่ ได้อ่อยใคร ฉันแค่บังเอิญเจอพี่ใหญ่ ตอนนั้นฉันเป็นลม จึง….”

“เพราะฉะนั้น เธอกำลังอธิบายให้ฉันฟังว่า เธอได้ แสดงละครยังไงบ้างตอนที่อยู่ต่อหน้าพี่ใหญ่ใช่ไหม? เสื่น เฉียว เธอกำลังแสร้งทำตัวน่าสงสารกับฉันหรอ? วิธีนี้ไม่ เหมาะกับเธอเอาสะเลย”

เย่โม่เซินบีบขากรรไกรของเธอแน่น และยิ้มออก มาอย่างชั่วร้าย: ถ้าเธอยอมใช้ร่างกายมาทำให้ฉันมี ความสุข บางที ฉันอาจพิจารณาว่าจะเชื่อคำพูดของเธอ เมื่อสักครู่ก็ได้

เขาโกรธ เขาโมโห เธอคิดว่าตัวเองสามารถไม่คิด

อะไร แต่พอเย่โม่เซินใช้น้ำเสียงกับสายตาที่น่ารังเกียจ พูดกับเธอ เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าเขากำลังตั้งใจทำให้ตัวเธอ

อับอายขายหน้า และวิธีแบบนี้ เสิ่นเฉียวไม่สามารถทนได้จริงๆ! เธอกัดริมฝีปากด้วยความโมโห สายตาจ้องเขา อย่างโกรธแค้น

“นายหยุดคิดสักที ”

มือที่บีบอยู่ที่คางหนักขึ้นทันที รอยยิ้มชั่วร้ายของ เยโม่เซินแผ่ขยายออกไป: ” เป็นอะไรไปละ? เมื่อสักครู่ยัง มีท่าทีรอคอยอยู่เลยผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง เธอชอบ ฉันแล้วละสิ? ”
อะไรนะ? ได้ฟังประโยคนี้ สายตาของเส้นเฉียวจึงมี ความลุกลี้ลุกลนทันที

เธอจะชอบเย่โม่เซินที่ชัวร้ายและทำเกินไปได้ยัง ไง? สมองของเธอต้องกรวงถึงจะชอบคนที่อยู่ด้านหน้า

” นายใจสั่นเอง กลับผลักความรับผิดชอบมาให้คน อื่น ยังถามฉันอีกว่าชอบนายไหม? ”

นึกได้ว่าเธออาจจะชอบตัวเอง รอยยิ้มที่อยู่มุมปาก ของเย่โม่เซินก็แผ่ขยายขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาสีหมีก ปรากฏความดีใจขึ้นมา

แต่เย่โม่เซินยังไม่รู้ตัว

ตอนที่เขาถาม เสิ่นเฉียวได้ก้มหัวลง ในตาใสมี ความแสบร้อน!

ทำไมเธอถึงโง่จนถามคำถามประเภทนั้นกับเย่โม่ เซินได้ละ? เธอสมองที่มหรอ? ถึงได้เข้าข้างตัวเองและไป ถามเขาว่าชอบตัวเอง หรือหึงตัวเองหรือเปล่า จะคิดแบบ ไหนก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

เมื่อวาน ถึงแม้ว่าเธอจะตามเย่โม่เซินไปที่วิลล่า และไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่จากลางสังหรณ์ของผู้ หญิง เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าเขากำลังตามหาคน อีกทั้งต้องเป็น คนที่สำคัญมากๆคนหนึ่ง

แล้วเมื่อไหร่จะมีเรื่องของเธอละ?

คิดได้ดังนั้น เส็่นเฉียวจึงกัดปาก ตอนที่เงยหน้าขึ้น มาใหม่ ในตาก็มีความโกรธแล้ว

” ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อย! ” %3D
เธอค่อยๆกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา เส้นเฉียวจอง ตาสีดำขลับของเขา และพูดเสริมอีกประโยค: ” นายพูดถูก ฉันคือคนที่แต่งงานใหม่ ถูกสามีเก่าทั้ง และยังตั้งท้องอีก ด้วย ไม่ว่าใครก็ไม่ชอบฉัน ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่ฉัน อยากบอกนายว่า นายก็เข้าข้างตัวเองเหมือนกัน นายคิด ว่าที่ฉันแต่งงานกับนาย เพราะฉันชอบนายหรอ? คนแบบ นาย ระเบิดอารมณ์ง่าย อารมณ์ไม่ดี นิสัยเลวร้าย ไม่ เคารพผู้หญิง คนที่ชอบย่ำยีศักดิ์ศรีของคนอื่น มักจะไม่ เข้าใจว่าอะไรคือความเคารพ นายเป็นแบบนี้ นายมีสิทธิ อะไรมาคิดว่าฉันชอบนาย??? ”

พูดประโยคสุดท้าย เสิ่นเฉียวแทบจะตะโกนออก

มา!

เดิมที่สีหน้าของเย่โม่เซินก็เขียวมากพออยู่แล้ว

หลังจากที่ได้ฟังเสิ่นเฉียวต่อว่าเขา สามารถพูดได้ว่าสีหน้า ของเขาเคร่งเครียดมาก เขาบีบขากรรไกรของเธออย่าง รุนแรง พละกำลังมากสะจนแทบจะบีบกระดูกของเธอจน แตกละเอียด

เธอพูดประโยคเมื่อสักครู่อีกทีสิ? ”

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้น และสบตาเขาอย่างไม่ลดละ

” พูดอีกทีก็พูดอีกทีสิ ในเมื่อนายอยากฟัง ฉันพูด สิบรอบยังได้เลย ฉันบอกว่านายอารมณ์ไม่ดี นิสัยเลวร้าย จะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด อื้อ…

เสียงของเธอยังไม่หยุด เย่โม่เซินก็จูบลงมาอย่าง รวดเร็ว ราวกับพายุฝนฟ้าคะนอง เขากัดริมฝีปากของเธอ และบุกเข้ายึดดินแดนทันที มือใหญ่ที่ร้อนระอุถูไปมาอยู่ที่ ด้านหลังของเธอ ฝ่ามือหยาบราวกับไฟฟ้า ทำให้เสิ่นเฉียวตัวสั่นเป็นครั้งคราว

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเรือลำเล็กที่ลอยอยู่ ในทะเล พอมีคลื่นซัดมา เธอก็จะโครงเครงไปมา และไม่ สามารถต้านแรงถ่วงได้

ถึงแม้ว่าคลื่นลูกนี้จะอันตรายมาก แต่เรื่อก็จำเป็น ต้องเพิ่งคลื่นลูกนี้ เพื่อที่จะแล่นไปข้างหน้าและสงบลง

ตอนแรกเสิ่นเฉียวได้ต่อต้าน ต่อมาทั้งตัวของเธอ ก็ได้ถลำเข้าไป ตอนที่เธอกำลังหลับตาลง เย่โม่เซินได้ดึง เสื้อสูทที่อยู่ข้างๆมาคลุมหัวของเธอ

เธอยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา สายตาก็มีดลง เสียก่อน หลังจากนั้นท้ายทอยของเธอได้ถูกกดไว้เย่โม่

เซินกดเธอให้มาอยู่ที่หน้าอก

และในขณะเดียวกัน เยโม่เซินก็พูดออกมาด้วย

ความโกรธ: ไสหัวไป! ”

คำว่าไสหัวไปแฝงไปด้วยพลังมากมาย มันสั่น สะเทือนตั้งแต่ทรวงอกของเย่โม่เซิน และส่งมาถึงในหู

ของเสิ่นเฉียว

ขอ ขอโทษค่ะ ”

คำขอโทษเสียงสั่นสองสามเสียง เสิ่นเฉียวใบหน้า ซีด ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ไม่เป็นระเบียบค่อยๆห่างออกไป

เมื่อสักครู่ เธอกำลังจิตใจปั่นป่วน หรือว่าจะถูกคน พวกนั้นเห็นหมดแล้ว?

เสิ่นเฉียวหน้าซีดทันที ร่างเล็กกำลังสั่นเทาอยู่ใน อ้อมกอดของเย่โม่เซิน
เย่โม่เซินรู้สึกได้ จึงขมวดคิ้วและดึงเสื้อสูทออก เห็นหัวเล็กกำลังฟุบหน้าอยู่ที่หน้าอกของตัวเอง

ผ่านไปสักพัก เขาก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาและ โทรหาเซียวซู

” เอาเสื้อผ้าหนึ่งชุดมาให้หน่อย ”

หน้าของเสิ่นเฉียวยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม เขาให้คนอื่น เอาเสื้อผ้ามาให้ ถึงตอนนั้น…

ถึงแม้ว่าตอนนี้เสิ่นเฉียวจะโทษเย่โม่เซิน แต่เธอ กลับกำลังฟุบหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่กล้าขยับไป ไหน ถึงอย่างไรตอนนี้ เธอก็ใส่แค่เสื้อผ้าที่แนบร่างกาย ถ้าลุกขึ้นก็จะถูกเห็นจนหมด

สิบห้านาทีต่อมา เซียวซู่ก็ได้เอาเสื้อผ้ามาให้

” วางไว้ที่ประตู แล้วก็ปิดประตูด้วย”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ