ตอนที่ 290 คนแปลกหน้า

ทั้งหมดนี้ เสิ่นเฉียวไม่เคยคิดมาก่อน

“ปล่อยมือเถอะ” น้ำเสียงของเสิ่นเฉียวเย็นชา และปฏิเสธอย่างแน่วแน่

หานเส่โยวสายหัวแล้วกอดขาทั้งสองของเธอ แน่น “เฉียวเฉียว เธอก็แค่สงสารฉันหน่อยได้ไหม ฉัน คงจะตายจริงๆ”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างไม่สามารถควบคุมน้ำตา ได้ในที่สุด เหมือนสร้อยลูกปัดที่ขาดและลูกปัดพรั่งพรู ออกมา

“โชคชะตาเป็นของเธอและเธอไม่เห็นคุณค่าใน ตัวเองแล้วทำไมต้องขอให้คนอื่นเห็นคุณค่าของเธอ ด้วย” เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างแน่นและกล้ำกลืนความ เจ็บช้ำน้ำใจ ทันใดนั้นหันหน้ากลับมาและแผดเสียงดัง

“หานเส่โยว เธอพูดแต่มีสิทธิ์อะไร ชีวิตของเธอก็ เป็นของเธอเสมอ เธอโทรหาฉันและบอกว่าอยากเจอฉัน เป็นครั้งสุดท้าย สุดท้ายก็ฆ่าตัวตายแล้วล้มลงไปใน อ่างอาบน้ำฉันช่วยชีวิตเธอและส่งโรงพยาบาล แต่เธอ กลับตำหนิฉันที่ช่วยชีวิตเธอ ตอนนี้เธอกำลังขู่ฉันด้วย ชีวิตที่ฉันหยิบมาให้บอกว่าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แล้ว และให้ฉันมอบสามีของฉันแก่เธอ หานเส่โยว ถ้า เราไม่ใช่คนรู้จักกันมานานหลายปี ฉันไม่อยากจะเชื่อจริงๆ เลยว่านี่คือเธอ”

หานเส่โยวก็ตกตะลึงเช่นกันเธอจ้องมองเสิ่น เฉียวที่ดวงตาสีแดงก่ำและน้ำตาเต็มใบหน้า

ทั้งสองรู้จักกันมาหลายปีแล้วและเธอไม่เคยเห็น เสิ่นเฉียวท่าทีเช่นนี้มาก่อนแม้จะตอนที่รับความอัปยศ จากหย่าครั้งแรกและการแต่งงานเข้าตระกูลเย่ เธอก็ไม่ เคยเห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอมาก่อน แต่ว่าตอนนี้

หานเส่โยวก็มีเลือดมีเนื้อ เธอรู้จักกับเสิ่นเฉียวมา หลายปี จะไม่มีความรู้สึกอะไรเลยได้อย่างไร เมื่อเห็น ท่าทางเสิ่นเฉียวตอนนี้หานเส่โยวก็รู้สึกสงสารเธอนิดๆ แต่…. เมื่อคิดถึงเย่โม่เซินมันทำให้ใจเธอแทบขาด

เธอรู้สึกว่าอยากอยู่ร่วมกับเย่โม่เซิน ถึงขั้นคิดว่า ตราบใดที่เธอยังอยู่กับเยโม่เซิน เธอจะดีกับเธอเพิ่มเป็น เท่าตัว ไม่ ต้องดีกับเธอสิบเท่า

“เฉียวเฉียว ฉันรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไร ตอนนี้ฉันรู้ว่าฉันขอโทษเธอ แต่…” หานเส่โยวพูดแบบ นี้พลางกัดฟันที่ของตัวเอง

ถ้าไม่ทำก็ไม่คิดจะกระทำการใดๆ แต่ในเมื่อ กระทำแล้วก็จะทำให้ดีที่สุดไม่มีวันหยุด หานเส่ โยว…ตอนนี้เธอไม่มีทางหันให้หลังกลับไปได้แล้ว

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หานเส่โยวเงยหน้าขึ้นสบตามอง เสิ่นเฉียว ยื่นมือไปปิดหน้าท้องของตัวเอง “ที่จริงฉันไม่ ได้อยากอยู่กับเขา แต่มีอีกเหตุผล เฉียวเฉียว ฉันท้อง”
ครู่หนึ่ง เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าเธอมีปัญหาเกี่ยวกับการ ได้ยิน ไม่อย่างนั้น… เธอจะได้ยินเรื่องที่น่าตกใจแบบนี้ ได้อย่างไร

หานเส่โยวบอกว่าตัวเองท้องจริงหรือ

“เด็กคนนั้นเป็นลูกของเขา เฉียวเฉียว เธอท้อง ลูกของคนอื่น และฉันท้องด้วยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ถ้าเธอแยกจากเย่หลิ่นหานเร็วกว่านี้บางทีก็คงไม่ ทะเลาะกันจนเละเทะแบบนี้”

เสิ่นเฉียวค่อยๆ หน้าซีดและลืมแม้แต่เรื่องน้ำตา

“เธอบอกว่า… เด็กคนนั้นคือลูกของแเย่โม่เซิน” เสิ่นเฉียวเสียงสั่น “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อไหม นี่เป็นเพียง วิธีที่เธอต้องการหลอกลวงฉัน”

ในที่สุดหานเส่โยวก็หยุดจับขาของเธอ แต่ใช้มือ ของเธอลุกขึ้นยืนจากพื้น และสบตากับเสิ่นเฉียวในระดับ สายตาเดียวกัน “เฉียวเฉียวเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉัน ไม่เคยโกหกเธอ เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน ฉันไม่เคย ทำเรื่องล้อเล่นๆ เรื่องอะไรแบบนี้”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็ดูซีดเซียว ขึ้นเล็กน้อย ร่างเพรียวของเธอก็ถอยหลังไปก้าวยาวๆ ราวกับว่าได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก

“ตอนแรกฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่… ฉันไม่รู้ จะทำอย่างไรแล้ว เฉียวเฉียว ถึงตอนนี้เธอยังลังเลที่จะ หลีกทางให้กับฉันอีกเหรอ”
เสิ่นเฉียวไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป สิ่งที่หานเส่ โยวเป็นเรื่องจริง แม้ว่าเธอจะไม่อยากเชื่อก็ตาม แต่หาน เส่โยวจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นได้เหรอ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เสิ่นเฉียวก็กดริมฝีปากบางของเธอ มองหานเส่โยวอย่างเย็นชาแล้วหันหลังเดินออกไปข้าง

นอก

หานเส่โยวกำลังกุมท้องตัวเอง รู้สึกได้ใจเล็ก

น้อย

ดูเหมือนว่าท่าทางของเธอจะเชื่ออยู่แปดถึงเก้า สิบเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ในขณะที่ไฟกำลังลุกได้ที่ ที่เธอ ต้องเพียงแค่ต้องจุดไฟอีกครั้ง

เมื่อนึกได้ดังนี้ หานเส่โยวกุมท้องแล้วหันไปพูด ว่า “เฉียวเฉียว แต่ถ้าเขามีความรักต่อเธออยู่บ้างเขาจะ ไม่อยู่กับลูกของฉัน เขาคือคุณชายสองของตระกูลเย่ เธอล่ะ”

ได้ยินเช่นนี้ เสิ่นเฉียวที่กำลังก้าวเท้าชะงัก หัน กลับมามองเธออย่างเย็นชา

“แม้แต่เธอก็อยากบอกว่าฉันเป็นของมีอสองเห รอ”

หานเส่โยวพูดไม่ออกสักพัก “ฉันไม่ได้ หมายความอย่างนั้น ฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าเธอกับ… เยโม่เซินไม่ได้อยู่ในโลกใบเดียวกัน หากเธอยัดเยียดตัว เองเข้าไปในโลกของเขา หลังจากนี้เธอจะใช้ชีวิตได้ อย่างยากลำบาก”
ได้ยินแบบนี้ในที่สุดเสิ่นเฉียวก็อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะของเธอคงอยู่เป็นเวลานาน จนทำให้หานเส่โยวตกใจและในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะถาม เธอ “เธอหัวเราะอะไร”

“ดังนั้น ในฐานะพี่สาวที่แสนดีของฉัน เธอรู้สึกว่า ฉันเจ็บปวดไม่พอเธอจึงเติมเชื้อไฟให้ด้วยตัวเอง หมด หนทางเยียวยาแก้ไขแล้วใช่ไหม”

หานเส่โยว ” ”

“ครั้งที่แล้วฉันบอกว่าจะไม่ยกโทษให้เธอ แต่ฉัน เข้าใจความรู้สึกของเธอที่มีต่อเย่โม่เซิน เพราะการชอบ ใครสักคนมันไม่สามารถควบคุมได้ แต่วันนี้ฉันอยากจะ เอาประโยคนี้กลับมา” เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของตัว เองไว้แน่น สายตามองอย่างแน่วแน่ไปยังหานเส่โยว พูดช้าๆ “เธอไม่สมควรได้รับการยกโทษ หานเส่โยว ความเป็นพี่น้องตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเรา ตั้งแต่วัน นี้ความเป็นพี่น้องของเราจบลง ต่อจากนี้จะไม่ เกี่ยวข้องกันอีก”

หานเส่โยวรู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกทิ่มแทง เจ็บ จนแทบหายใจไม่ออก เธอมองที่เสิ่นเฉียวอย่างวุ่นวาย ใจ “เฉียวเฉียว ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันพูดไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อ ผลดีของเธอเอง”

ขณะที่เธอพูดก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวราวกับจะ คว้ามือของเสิ่นเฉียว

เสิ่นเฉียวก้าวถอยหลังออกห่างจากเธอการแสดงออกบนใบหน้าและแววตาของเธอเย็นชาและ แปลกมาก

“เก็บหน้าเจ้าเล่ห์ของเธอไปเถอะ จากสิ่งที่เธอ พูดมาในวันนี้ฉันจะไม่เชื่อเธออีกต่อไป” หานเส่โยยังอยากจะเดินต่อไป แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสิ่น

เฉียวดังขึ้น “จูหยุน”

จูหยุนและลุงจินซูจิ๋วพวกเขารออยู่ข้างนอกมา ตลอดแล้วดูเหมือนเธอจะได้ยินอะไรในห้องบางอย่าง เธอกังวลมาก แต่ลุงจินให้เธอรอนั่งเงียบๆ ดังนั้นเธอจึง แต่นั่งรอ

ในที่สุดก็ได้ยินเสิ่นเฉียวเรียกชื่อเธอ ส่วนจูหยุนที่ คอยฟังการเคลื่อนไหวภายในมาโดยตลอด ลุกขึ้นแล้ว ผลักเปิดประตูห้องแล้วรีบเข้าไปทันทีอย่างอดใจรอไหว

“คุณนายน้อย”

เมื่อจูหยุนรีบเข้ามา หานเส่โยวแสดงสีหน้าตะลึง ออกมาทางสีหน้า ท่าทางของเธอราวกับคนใช้ที่ติดตาม เสิ่นเฉียวมาหรือว่านี่เป็นคนที่เยโม่เซินส่งมา

จูหยุนรีบเดินเข้าไปใกล้เสิ่นเฉียวและตกใจเมื่อ พบว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

“คุณนายน้อยเป็นยังไงบ้าง…” เมื่อพูดออกมาริม ฝีปากเธอรีบหยุดคำพูดนั้น รีบหยิบทิชชู่ออกจากกระเป๋า และยื่นให้เสิ่นเฉียว

ซูจิ๋วและลุงจินเดินตามลุงจินเข้าไปในห้องคนไข้ด้วยกันหานเส่โยวเห็นดังนั้น รีบร้องไห้และล้มลงไปบน พื้น ซูจิ๋วเป็นผู้ดูแลเธอทำเพียงประคองเธอ

อาศัยจังหวะนี้เสิ่นเฉียวหลับตาลงแล้วพูดว่า “พวกเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

“ได้ค่ะคุณนายน้อย”

เมื่อซูจิ๋วช่วยประคองร่างกายที่อ่อนแอของเธอ และเดินออกมา เสิ่นเฉียวคิดว่า …วันนี้ออกจากประตูนี้ แล้ว หลังจากนี้จะเจอกับหานเส่โยวบนท้องถนนก็ เหมือนคนแปลกหน้า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ