บทที่ 586 ไม่อนุญาตให้คิดถึงเขาอีกแล้ว

ปัง!

หลังจากประตูปิด หานมู่จื่อก็กันเย่ไม่เป็นไว้ด้านนอกประตู หลังจากนั้นก็ใส่รองเท้าแล้วก็เข้าห้องไป

เพราะว่าเมื่อเดินเท้าเปล่า เพราะฉะนั้นตอนนี้เท้าก็เลยค่อน ข้างสกปรก ดังนั้นหานมู่จื่อก็เลยไปข้างเท้าในห้องน้ำก่อน หลัง จากนั้นก็ทำตามกิจวัตรประจำวัน

ตอนที่เธอทํากับข้าวเสร็จ แล้วยกมานั่งกินคนเดียวที่โต๊ะ หา นมู่จื่อถึงได้รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆ มันว่างเปล่ามาก

ตรงข้ามกับเธอไม่มีเสี่ยวเหยียน ข้างๆ เธอไม่มีเสี่ยวหมี่โต้ว

พูดคุยกับเธอ

และก็ไม่มีใครกำชับให้เธอกินให้มากขึ้น กำจัดพลังงานด้าน ลบทั้งหมดออกไปให้เธอ

หานคู่จื่อคืบผักขึ้นมา แล้วก็ค้างนิ่งอยู่แบบนั้น

น่าจะผ่านไปประมาณหนึ่งนาที หานมอก็ได้สติกลับมา แล้วก็

หัวเราะเยาะตัวเอง

นี่เธอคิดอะไรอยู่?

แต่ว่ามันก็แค่การอยู่เป็นเพื่อนแค่สองวันนี้เองไม่ใช่เหรอ ตอน นี้แต่กินข้าวคนเดียวเธอก็เหงาและโดดเดี่ยวแล้วงั้นเหรอ? เธอต้องหิวกระหายแค่ไหนถึงได้มีความคิดแบบนี้ได้?

หาหมู่จื่อส่ายหัวอย่างจำใจ แล้วก็บผักเข้าปากไป แต่รู้สึกว่า ผักวันนี้มีรสชาติขมมาก ไม่ได้มีรสชาติของผักเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนที่กินเข้าไป เหมือนกับว่ากินยาจีนยังไงยังงั้น

เธอขมวดคิ้วแล้วก็ยื่นมือไปคืบซี่โครงหมูผัดเปรี้ยวหวานของ เธอ แต่ว่าพอกินเข้าไปก็รู้สึกเหมือนเดิม

หลังจากกินอย่าซาๆ แบบนี้ไปสักพัก สุดท้ายหาน จื่อกวาง

ตะเกียบลง

การกินข้าว แน่นอนว่าต้องมีคนกินด้วย ถึงจะอร่อย

กินคนเดียว มันทั้งเหงาและเศร้า

น่าเสียดายที่ทั้งเสี่ยวเหยียนและเสี่ยวหมี่โต้วไม่อยู่

ในหัวของเธอปรากฏใบหน้าที่หล่อเหล่านั้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้ว หาหมอก็ยื่นมือขึ้นมาตบหัวตัวเองทันที

“ไม่อนุญาตให้นึกถึงเขาอีกแล้ว ! “

“น่าสมเพชจริงๆ! ”

เธอไม่มีความอยากอาหาร ก็เลยเก็บกวาดแล้วก็ไปอาบน้ำ หลังจากนั้นเธอก็นึกเรื่องการสั่งซื้อเมื่อตอนกลางวันขึ้นมาได้ จึง นั่งลงที่โต๊ะแล้วก็ร่างแบบสักพัก หลังจากที่เธอเปลี่ยนแบบร่าง ให้เป็นแบบที่เธอต้องการได้แล้วนั้น ใบหน้าของหานจื่อถึงมี รอยยิ้มขึ้นมาได้
เธอหันไปดูเวลา ดึกมากแล้ว โทรศัพท์ก็ไม่ได้มีการ เคลื่อนไหวอะไรเลย เย่ ไม่เป็นเหมือนกับว่าหายตัวไปยังงั้นแหละ

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ปิดไฟแล้วไปนอน

ตอนที่ท่านจื่อคิดว่าเย่ ไม่เช่นน่าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ อีกนั้น ไม่คิดเลยว่าวันที่สองตอนที่เธอเปิดประตูห้องมา จะได้ เห็นเย่ ไม่เป็นอีกครั้ง

เขาไปส่งเธอที่บริษัทตามปกติ พกอาหารเข้ามาให้เธอ แล้วก็ ให้เซียวซูเอาอาหารกลางวันมาส่งให้เธอ ทุกอย่างทำเป็นกิจวัตร

ตอนบ่ายนั้น ผู้จัดการของบริษัทแอลทีก็โทรมาหาเธอ บอกว่า อยากดูแบบร่าง ดังนั้นหาน จื่อก็เลยเอาแบบร่างที่ตัวเอง ออกแบบเมื่อคืนให้เสี่ยวเหยียนส่งให้เขา

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนไปคุยกับฝ่ายตรงข้ามเสร็จแล้วนั้น ก็ กลับมาพูดกับหาน จื่อ

“ฉันดูเรื่องราคาต้นทุนกับเนื้อผ้าที่อีกฝ่ายต้องการมาแล้ว มัน ค่อนข้างจะยาก ………

เสี่ยวเหยียนเขียนสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ รวบรวมแล้วส่งให้หา

นมู่จื่อ

หาหมอรับมาอ่านดู เม้มปากแน่นแล้วคิดอยู่สักพัก “ราคานี้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่า….”
แต่ว่าอะไรเหรอ? ”

“ไม่มีอะไรหรอก ทำตามนี้ไปแล้วกัน”

เสี่ยวเหยียนท่าปากปุย “เธอไม่คิดว่าถ้าทำตามเงินทุนนี้ พวก เราจะขาดทุนหรอกเหรอ?

“ในการ ทำธุรกิจนั้น เธอจะชนะทุกอย่างได้ยังไงกัน? ดูผิวเผิน เราขาดทุนก็จริง แต่ว่า…..นี่เป็นครั้งแรกที่บริษัทของเราจะได้ รับคําสั่งซื้อจํานวนมากขนาดนี้ แล้วอีกอย่างถ้ามันเป็นแบบ เดียวกัน พวกเราก็สามารถประหยัดแรงในการออกแบบได้มาก นี่ก็เป็นกำไรอย่างหนึ่ง

พอเสี่ยวเหยียนได้ฟังดังนั้น ก็เข้าใจในทันที

“ฉันเข้าใจแล้ว ถ้ายังงั้นฉันจะไปคุยกับอีกฝ่าย ถ้าเกิดว่าไม่มี ปัญหาอะไรล่ะก็ พวกเราก็เซ็นต์สัญญากันได้

“อืม”

พอเสี่ยวเหยียนไปคุยกับอีกฝ่ายนั้น ก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกงาน แล้ว เธอนึกว่าต่อให้จะเซ็นต์สัญญากัน ก็คงจะต้องรอให้เป็นวัน พรุ่งนี้

แต่ไม่คิดเลยว่าตอนที่กำลังจะเลิกงานนั้น อีกฝ่ายก็รีบมาที่ บริษัท บอกว่าจะเซ็นต์สัญญากับทานมู่จื่อ

ถึงแม้ว่าทานมู่จื่อจะแปลกใจเล็กน้อย แต่ว่าก็เคารพการ ตัดสินใจของลูกค้า
“ผู้จัดการอี้ แต่ว่าเกี่ยวกับสัญญา

“วางใจเถอะครับ ผมได้ร่างสัญญามาแล้วเรียบร้อย คุณหาน สบายใจได้เลย คุณจะพอใจกับราคาที่บริษัทเราให้แน่นอน

วันนี้ผู้จัดการที่ไม่ได้มาคนเดียว เขาพยักหน้า หลังจากนั้นผู้ ช่วยก็ส่งสัญญาฉบับหนึ่งให้หานคู่จื่อ

หานมู่จื่อเปิดออก ตอนที่เห็นราคาของอีกฝ่ายนั้น ก็อดไม่ได้ที่ จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้จัดการ เห็นว่าเธอขมวดคิ้ว ก็นึกว่ามีสัญญามีอะไรที่ไม่ถูก ต้อง ก็เลยรีบเอ่ยปากถาม “คุณหาน มีอะไรไม่ถูกต้องรึเปล่า ครับ? ”

หานมู่จื่อเม้มริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเธอ มันไม่ใช่ว่ามีตรง ไหนที่ผิด ที่จริงแล้วราคาที่อีกฝ่ายให้นั้นมันดีเลิศเกินไป จนเธอ ไม่กล้าเชื่อ แต่เรื่องกดราคาเนื้อผ้าที่คุยก่อนหน้านี้ ยังทำให้หา นมจื่อรู้สึกว่าเหมือนจริงยิ่งกว่าอีก ดังนั้น……….ก็เลยไม่ สามารถชี้แจงฝ่ายตรงข้ามได้ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่

“ไม่ได้มีอะไรผิดหรอกค่ะ แต่ว่า………..จื่อเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่อีกฝ่าย “สัญญาฉบับนี้มัน……

ถ้าเกิดว่าคุณรู้สึกว่าไม่พอใจเงื่อนไขในสัญญา พวกเรา สามารถเพิ่มได้อีกนะครับ จนกว่าคุณหานจะพอใจ

พอได้ยินดังนี้ หาน จื่อก็รู้สึกประหลาดใจมากกว่าเดิม เธอ อกไปนิดหน่อย
“ผู้จัดการ คือ….

“คุณหาน ผมเคยดูโปรไฟล์ของคุณมาแล้ว ผมรู้ว่าคุณเป็นนัก ออกแบบที่โดดเด่นในต่างประเทศ และก็รู้เรื่องผลการทำงานที่ ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษของคุณด้วย บริษัทของเราเฝ้าปรารถนาที่ อยากจะร่วมมือกับคุณเป็นอย่างมาก เพราะฉะนั้นเงื่อนไขที่เลิศ พวกนี้ คุณหานไม่จำเป็นต้องรู้สึกกดดันไปหรอกครับ

ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง

พอหานมู่จื่อได้ฟังเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

ยังไงช่วงนี้ก็มีหลายเรื่องมาก เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะ มาไม้ไหน ถึงยังไงก็ไม่มีโชคหล่นลงมาจากท้องฟ้าหรอกนะ

แต่ว่าคิดไปคิดมา ค่าตอบแทนนี้ มันดีมากก็จริง แต่ว่าก็ไม่ถึง กับเกินความเป็นจริงไป

สุดท้าย หาน จ๋อก็พยักหน้า แล้วก็เซ็นชื่อตัวเองลงไป เซ็นชื่อ ประทับตรา ก็ถือว่าสัญญามีผลบังคับใช้แล้ว

ผู้จัดการยื่นมือเข้ามาหาเธออย่างกระตือรือร้น “ดีใจมากเลย ครับที่ได้ร่วมงานกับคุณหาน หวังว่าต่อไปจากนี้เราจะร่วมมือกัน อย่างมีความสุขนะครับ”

หาน จื่อค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา แล้วก็ยื่นมือให้เขาเช่นกัน “ขอ ให้ร่วมมือกันอย่างมีความสุขค่ะ

หลังจากส่งผู้จัดการ กลับไปแล้วนั้น เสี่ยวเหยียนก็ถูมืออย่างมีความสุข “ถ้าเกิดว่าผลิตออเดอร์เสร็จ พวกเราน่าจะได้เงิน เยอะเลยใช่ไหม? เมื่อก่อนฉันรู้สึกว่าเปิดบริษัทนี้มันเหนื่อย แต่ ว่าตอนนี้มาคิดๆ ดูแล้ว…ก็ไม่ได้เหนื่อยมากมายเท่าไหร่ เหมือนกันนะ แถมยังหาเงินได้เยอะขนาดนี้อีก มีความสุขมาก เลย”

หานคู่จื่อยืนอยู่ที่เดิม ก้มหน้าลงไม่ได้พูดอะไร เหมือนกับว่า กําลังไตร่ตรองอะไรอยู่

“มู่จื่อ เธอเป็นอะไรไป? เซ็นต์สัญญาในคำสั่งซื้อที่ใหญ่ขนาด นี้เธอควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ? ”

“ฉันรู้สึกว่า……ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เลย” หานคู่จื่อเม้มริม ฝีปากที่แดงระเรื่อ แล้วก็หยิบสัญญาขึ้นมา “ออเดอร์นี้มันง่าย เกินไป แล้วอีกอย่างเงื่อนไขของฝ่ายตรงข้ามมันก็ดีจนเกินไป ฉัน รู้สึกกังวลเล็กน้อย ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็ขยับเข้าไปใกล้เหมือนกัน แล้วก็ หยิบสัญญาในมือของเธอมา

“เธอกังวลว่าสัญญาจะมีปัญหาอะไรยังงั้นเหรอ? เมื่อกี้เธอก็ อ่านสัญญาไปหลายรอบแล้วนี่ ถ้าเกิดว่ามีปัญหาอะไร เธอก็น่า จะเห็นแล้วนะ”

หาน จื่อส่ายหน้า “ฉันอ่านสัญญาหลายรอบแล้วก็จริง น่าจะ

ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่แค่……..

“แต่อะไรเหรอ? ”
“ฉันมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ