บทที่ 123 เพิ่มความกดดัน
เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างเงียบๆ วันต่อมา สิ่ง แรกที่เสิ่นเฉียวทำตอนถึงบริษัทก็คือไปยื่นเรื่อง เงินที่แผนกการเงิน
แรกเริ่ม คนในแผนกการเงินไม่ค่อยชอบ เธอนัก ตอนเห็นเธอยังทำท่าทางรำคาญอีกต่าง หาก
” ไม่มีการส่งมอบใบเสร็จจะขอยื่นเรื่องได้ ยังไงละ? อีกอย่าง กรณีแบบนี้ยังต้องการขั้นตอน กับเวลาที่ไปด้วยนะ”
เส้นเฉียวงุนงง: ไหนบอกว่าไม่ต้องใช้ละ?
คนในแผนกการเงินกลอกตาใส่เธอ: “ ใคร บอกเธอว่าไม่ต้องใช้? ตอนเข้ามาใหม่ๆไม่รู้กฎ ระเบียบของบริษัทรีไว? หรือคิดว่าตัวเองมีคน หนุนหลังแล้วจะกำเริบเสิบสานยังไงก็ได้? ”
ได้ฟังดังนั้น สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็ขาวซีด ขึ้นทันที เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น
ก็เยโม่เซ็นบอกอยู่ว่าเธอสามารถมา รายงานต่อที่นี่ได้เลย แต่มาตอนนี้ คนในแผนกการเงินกลับพูดอีกอย่างนึง สรุปว่ามันเป็นยังไง กันแน่? คนในแผนกการเงินไม่ชอบเธอ ต้องการ เล่นงานเธอหรือเป็นเย่โม่เซินที่หลอกเธอ?
คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวคิดอยู่สักพักถึง ค่อยถามขึ้นมาใหม่: ” คือว่า คุณเข้าใจผิดอะไรรี เปล่า? ขอยื่นเรื่องก่อนล่วงหน้าไม่ได้จริงๆหรอ?”
คนคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา สายตาที่ หล่อนใช้มองเสิ่นเฉียว เหมือนสายตาที่ใช้มองคน ปัญญาอ่อนแบบนั้นเลย: ” ถามสิบรอบ คำตอบก็ ยังเหมือนเดิม ไม่ได้! ”
เสิ่นเฉียวทำได้เพียงกลับไปบนตึกอย่างคน หงอยเหงา เธอคิดอยู่สักพักใหญ่ และคิดว่าควร กลับไปหาเย่โม่เซิน
หลังจากที่เยโม่เซินรู้เรื่องนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว อย่างอดไม่ได้
แย่ละ
เดิมที เขาคิดจะให้เซี่ยวซู่ไปแจ้งแผนกการ เงินก่อนล่วงหน้า แต่เขากลับลืมเรื่องนี้ไปสนิท ทำให้ตอนนี้เธอต้องโดนปฏิเสธกลับมา
” บริษัท..ไม่อนุญาตให้ทำการยื่นเรื่อง หรอ? งั้นฉันไม่… ”
ผมบอกว่าได้ก็ได้สิ คุณเชื่อหล่อนหรือ
เชื่อผมละ? ”
เสิ่นเฉียว: ..ก็ต้องเป็นนายอยู่แล้ว ”
รู้ตัวอีกที เธอก็ตอบไปแบบนั้นแล้ว เย่โม่ เซ็นยกยิ้มมุมปาก: งั้นคุณก็ไปที่นั่นอีกครั้ง”
” หา? ยังต้องไปอีกหรอ?” เสิ่นเฉียวบิดนิ้ว เข้าหากันและจิ้มไปมาอย่างลำบากใจ หลังจากที่ เธอไปที่นั่น ก็เหมือนโดนไล่ออกมา ทำให้เธอ รู้สึกขายหน้ามาก เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้ อีกแล้ว
ต้องไป เย่โม่เซินพูดอย่างแน่วแน่
เก็ได้”
ใครใช้ให้เธอขาดเงินใช้กันละ เสิ่นเฉียว ทำได้เพียงออกจากห้องและเดินไปขึ้นลิฟต์ หลัง จากนั้นก็ไปที่ชั้นห้า
เย่โม่เซินหยิบโทรศัพท์ออกมา และรีบกด โทรหาเซียวซู่ทันที: ” แจ้งแผนกการเงินว่ายื่น เรื่องเงินทำงานให้กับผู้ช่วยเสิ่นล่วงหน้าด้วย ”
ถึงแม้ว่าเซียวซู่จะยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร ขึ้น แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้กรณีพิเศษประเภทนี้ และอีกอย่าง เป้าหมายยังเป็นผู้ช่วยเสิ่น เซียวซู่ก็เห็นจนชินแล้วด้วย ถึงอย่างไรช่วงนี้ พฤติกรรมที่ เยโม่เซินปฏิบัติต่อเสิ่นเฉียว เซียวซูก็ได้เห็นมา หมดแล้ว
ทราบแล้วครับ ผมจะไปแจ้งเดี๋ยวนี้ ”
*
เสิ่นเฉียวยืนลังเลใจอยู่ด้านนอกเป็นเวลา นาน ก็ยังไม่เข้าไปในแผนกการเงินสักที เธอ กำลังคิดว่าหรือจะกลับไปบอกเย่โม่เซิน ว่าคนใน แผนกการเงินบอกเธอว่าต้องมีใบเสร็จและต้องมี ใบขั้นตอนต่างๆ คนที่วันๆอยู่แต่ในห้องผู้อำนวย การและปลีกวิเวกอย่างเขา อาจจะไม่รู้หนึ่งใน สาเหตุนี้ก็ได้?
คิดไปคิดมา ตอนที่เสิ่นเฉียวตัดสินใจจะ กลับ ในแผนกการเงินกลับมีชายหัวล้านวัยกลาง คนเดินออกมาอย่างกะทันหัน พอเห็นเธอ เขาก็ รีบเรียกเธอ: ผู้ช่วยเสิ่น”
ได้ยินดังนั้น ฝีเท้าของเสิ่นเฉียวก็หยุดลง เธอมองเขาอย่างงุนงงเล็กน้อย: คุณเรียกฉัน หรอ?”
ชายวัยกลางคนส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อย ผู้ช่วยเสิ่นเป็นคุณนี่เอง? ทำไมถึงยืนอยู่ที่หน้าประตู ไม่เข้ามาละครับ? รีบเข้ามาสิครับ
เสิ่นเฉียวรู้สึกงุนงง แต่เขาเป็นกันเองมาก ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงเดินตามเขาเข้าไปข้างใน
” เสี่ยวเหยียน บอกผมว่าเมื่อสักครู่ คุณมา รายงานเรื่องเงินแล้วใช่ไหมครับ?”
เส้นเฉียวพยักหน้าอย่างเก้อเขิน: ” แต่คน ของพวกคุณบอกว่าต้องมีใบขั้นตอน และยังต้อง มีใบเสร็จ ถึงจะสามารถยื่นเรื่องได้ ฉัน….
” ไม่ต้องครับ ไม่ต้อง หล่อนจำผิดแล้วครับ! ชายวัยกลางคนรีบโบกมือไปมาทันที : ไม่เคยมี เรื่องแบบนี้ครับ ผู้ช่วยเสิ่นลองดูว่าจะยื่นเป็น จำนวนเงินเท่าไหร่ ผมจะพิมพ์รายงานให้คุณเอง ครับ”
เสิ่นเฉียว: .ได้จริงๆหรอคะ? ”
เธอมองเข้าไปข้างใน และเห็นหญิงสาวที่ ชื่อ เสี่ยวเหยียน ยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ หล่อนกำลัง โมโห และจ้องเธออย่างไม่เป็นมิตร
” ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้แล้ว? รีบเข้ามา เถอะครับ”
ชายวัยกลางคนเรียก เสี่ยวเหยียน เล็ก น้อย: ” รีบไปพิมพ์รายงานให้ผู้ช่วยเสิ่นสิ จะยืนโง่อยู่ทำไม? ไม่อยากทำงานแล้วหรอ?
ได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียน ถึงค่อยหมุนตัว ไปหยิบเอกสารอย่างโมโห และส่งให้เสิ่นเฉียว: ” เธอกรอกเอกสารนี้ จะยื่นเรื่องเป็นจำนวนเงินเท่า ไหร่ก็เขียนลงไป”
ขอบคุณเสิ่นเฉียวยื่นสองมือออกไปรับ เอกสารอย่างมีมารยาท เธอใช้เวลาเพียงห้านาที ก็กรอกเอกสารทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย
เสี่ยวเหยียนจ้องเธออย่างคับแค้นใจ เห็น เธอกรอกเอกสารอย่างตั้งใจ จึงพึมพำอย่างโกรธ แค้น: ” ไม่ใช่ว่าใช้เส้นสายหรอกหรอ ทำไมถึงให้ สิทธิพิเศษกับหล่อนละ?”
เสิ่นเฉียวได้ยินไม่ชัดเจน เธอเงยหน้าขึ้น ไปมองหล่อน ไม่ต้องบอกเลยว่าสายตานั้นไร้ เดียงสาขนาดไหน เสี่ยวเหยียน มองเธอเล็กน้อย อยู่ๆก็รู้สึกว่าคำพูดของตัวเองเมื่อสักครู่นั้นเต็มไป ด้วยความร้ายกาจ หล่อนจึงพูดกับเธออย่าง อารมณ์ร้าย: มีอะไร? หรือที่ฉันพูดมันมีอะไรผิด หรอ?”
เสิ่นเฉียวไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงนำเอกสาร ที่กรอกเสร็จแล้วส่งไปให้หล่อน: ฉันขอยื่นเรื่อง เป็นจำนวนเงินห้าพันบาทก่อน ได้ไหม? ”
เยอะขนาดนั้น ทำไมเธอไม่ไปปล้นมาเลย ละ? ” เสี่ยวเหยียน ยังคงพูดอย่างอารมณ์ร้าย
ชายวัยกลางคนตบหัวของ เสี่ยวเหยียน เล็กน้อย รอยยิ้มบนหน้าใกล้จะพังทลายลงมาอยู่ แล้ว: “ พูดอะไรของหล่อน หรือว่าไม่อยาก ทำงานแล้วจริงๆ? ไม่อย่างนั้น ตอนนี้หล่อนก็ไป เก็บของกลับบ้านซะเลยสิ? ”
เสี่ยวเหยียน ส่งเสียงฮืออกมา หล่อนกุมหัว ตัวเอง และมองชายวัยกลางคนอย่างคับแค้นใจ เสิ่นเฉียวสังเกตได้ถึงสายตาที่ชายวัยกลางคนใช้ มองหล่อน ถึงแม้ว่าจะเป็นสายตาที่ดุร้าย แต่กลับ มีความรู้สึกรักและเอ็นดูผสมไปด้วยความจำใจ ความรู้สึกที่ทั้งสองคนมีให้เธอ เหมือนเป็น…พ่อ กับลูก
” ผู้ช่วยเสิ่นครับ ห้าพันบาทน้อยเกินไปหรือ เปล่า ถึงอย่างไรคุณก็เป็นผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย ของท่านประธานเย่นะครับ ห้าพันบาทอาจจะไม่ พอใช้ ไม่อย่างนั้น..ผมเพิ่มให้คุณอีกสอง
หมื่น? ” เสิ่นเฉียวได้ฟัง สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย สอง สองหมื่น? ไม่ต้องเยอะขนาดนั้นหรอกค่ะ?
” พ่อ พ่อบ้าไปแล้วหรอไง?”
และเป็นเหมือนที่คิดไว้จริงๆ เสี่ยวเหยียน ร้องออกมาอย่างตกใจ: นี่คือแผนกการเงินของ บริษัท ถ้าพ่อให้หล่อนไปสองหมื่น ถึงเวลา ท่าน ประธานเยกล่าวโทษพวกเราจะทำยังไงละ?”
” ใครเป็นพ่อแก เจ้าคนชั่วรีบไสหัวไปซะ ชายวัยกลางคนโบกมือบอกใบ้ให้หล่อนไสหัวไป หลังจากนั้นก็หันมายิ้มและพูดกับเสิ่นเฉียว: “ งั้น เดี๋ยวผมเพิ่มจำนวนเงินให้คุณเป็นสองหมื่นบาท เสี่ยวเหยียน รีบไปจัดการเรื่องนี้เร็วเข้า อย่าให้ผู้ ช่วยเสิ่นต้องรอนาน”
เสิ่นเฉียวยืนรอพวกเขาจัดการเรื่องให้อยู่ที่ เดิม ในใจกำลังคิดว่าทำไมมาครั้งนี้ ท่าทีถึงได้ เปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ หรือคนที่ชื่อ เสี่ยวเหยียน คนนั้นกำลังเล็งเล่นงานเธอ? กำลังคิดเพลินๆ เสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง: ” ขอโทษ ด้วยจริงๆครับ เสี่ยวเหยียน ค่อนข้างอารมณ์ร้อน แต่หล่อนไม่ได้คิดร้ายกับผู้ช่วยเสิ่นแน่นอนครับ ผู้ ช่วยเสิ่นจะเห็นแก่ เสี่ยวเหยียน ที่อายุยังน้อย และไม่คิดเล็กคิดน้อยกับหล่อนได้ไหมครับ?”
“คุณอย่าเกรงใจไปเลยค่ะ คุณยอมให้ฉัน ยื่นเรื่องล่วงหน้า ฉันก็ต้องขอบคุณคุณมากๆด้วย” เสิ่นเฉียวยิ้มเล็กน้อย
เธอดูออกว่าชายวัยกลางคนปฏิบัติต่อเธอ อย่างระมัดระวังมาก ราวกับกลัวว่าจะทำให้เธอ ไม่พอใจอย่างนั้นแหละ ท่าทางดูไปมา เหมือนถูก เพิ่มความกดดัน เช่น…..ตอนที่เขาพูดกับเธอ บน หน้าผากมักจะมีเหงื่อผุดออกมา
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ เห็นได้ชัด ว่าเขาถอนหายใจออกมาเบาๆ
ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ : ” ก่อนหน้านั้น เสี่ยวเหยียน บอกว่าต้องมีใบขั้นตอน อยู่ๆก็บอกว่าไม่ต้องแล้ว มีคนโทรหาคุณหรือ เปล่าคะ?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
