บทที่1496 ชาติกำเนิด

เดิมทีหลัวหุยเหม่ยก็บอกว่าจะมาช่วยดูแลลูก แต่เสี่ยวเหยียนไม่ ตอบรับ

แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการเป็นห่วงลูกสาวของตัวเอง อีกทั้ง เธอเองก็อยากอุ้มหลานด้วย ดังนั้นหลัวหุยเหม่ยจึงมาทุกวัน หน้าที่ดูแลร้านจึงตกเป็นของพ่อแทน

พอนานวันเข้าพนักงานก็เริ่มคุ้นเคยกับงาน และช่วยงานเจ้า นายได้แล้ว

รวมไปถึงธุรกิจที่ร้านดีขึ้นเรื่อยๆ หลัวหุยเหม่ยจึงว่าจ้าง พนักงานเพิ่มอีกหลายคน ทำให้เธอมีเวลามาดูแลลูกสาวและ หลานชายฝาแฝดทั้งสองได้แล้ว

“แม่มาช่วยลูกดูแลหลานเพราะแม่อยากจะมาเอง แต่ก็ไม่ใช่

เหตุผลที่จะให้สามีของลูกแอบขี้เกียจนะ

ถึงแม้ผู้ชายทั่วโลกจะคล้ายๆ กัน แต่พ่อต้องทำหน้าที่ของพ่อ คนที่ไม่แต่จะอุ้มลูก หรือว่าไม่ดูแลลูกดีๆ แล้วยังตะโกนต่อว่า ภรรยาเมื่อลูกอาละวาด ว่าคุณดูแลลูกเป็นหรือเปล่า

พอตะโกนด่าเสร็จก็ตัวลงนอนต่อ ไม่สนใจเลยว่าภรรยาของ ตัวเองเป็นอย่างไรบ้าง

นี่ก็คือปัญหาที่สาวตั้งครรภ์มักจะได้เจอ
ตอนที่เสี่ยวเหยียนยังไม่ได้คลอดลูกเธอมักจะได้เห็นโพสต์ ข้อความแบบนี้ เยอะมากและคนที่มาแสดงความคิดเห็นก็เป็น บรรดาคุณผู้หญิง ที่ออกมาบ่นว่า ไม่ช่วยเลี้ยงแล้วยังจะมา ตะโกนต่อว่า เพราะเธอต้องอยู่บ้านดูแลลูกจึงไม่มีรายรับอะไร จนถูกคนอื่นมองว่าเป็นคนว่างงาน

แล้วลืมไปเลยว่าที่เธอต้องลำบากอยู่ในทุกวันนี้ นอนไม่พอกิน ไม่อิ่ม ต้องคอเช็ดตัวเปลี่ยนผ้าอ้อม ให้ลูก กล่อมลูกนอนหลับ ทําให้ร่างกายเหนื่อยจนแทบรับไม่ไหว ถ้าในช่วงเวลานี้แม้แต่ สามียังไม่เข้าใจเรา เราคงถูกบีบจนบ้าแน่นอน

ตอนที่เสี่ยวเหยียนเห็นบทความนั้น ก็รู้ซึ้งว่า ผู้หญิงเราจะต้อง มีหน้าที่การงานที่ดี มีรายได้เข้ากระเป๋าอยู่ตลอด ไม่อย่างนั้น ตอนที่เจอเข้ากับปัญหาก็จะทำอะไรไม่ได้

เธอโชคดีมาก ที่หานชิงดีกับเธอ ดีกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้ พอคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็ยกมือขึ้นไปกอดคอของหานชิง

ไว้ แล้วมุดศีรษะเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

“งั้นจากนี้ไปคุณเลิกงานให้เร็วขึ้น แล้วกลับมาพักผ่อนค่ะ”

เธอกลัวว่าร่างกายของหานซึ่งจะรับไม่ไหว ช่วงนี้ขอบตาเขา คล้ำขึ้นมาก เดินทางไปกลับต่างประเทศบ่อยเหมือนน้องสาว ของเขาในสมัยก่อน แต่เขากลับไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย และไม่ แม้แต่จะขมวดคิ้ว

ผู้ชายคนนี้ดีกับเธอมากจริงๆ
“ไม่เป็นไรครับ” หานซึ่งโอบไหล่ภรรยาของตนเองไว้ เขารู้สึก อุ่นใจเพราะความเป็นห่วงเป็นใยของเธอ ริมฝีปากของเขายกยิ้ม “ผมยังไหวครับ คุณไม่ต้องเป็นห่วง

เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ “ทำไมคุณถึงชอบ เป็นอย่างนี้นะ เมื่อก่อนตอนที่คุณกับจื่อเพิ่งได้เจอกัน คุณก็เป็น อย่างนี้ จนวันที่มีเอกลับมา คุณไม่เคยบอกว่าตนเองเหนื่อย คุณ เป็นคนธรรมดา ไม่ใช่หุ่นยนต์ ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องแบกความ ลำบากทั้งหมดไว้เอง แล้วอีกอย่าง เสี่ยวเหยียนพูดในสิ่งที่อัด อันใจมาโดยตลอด “อายุที่ห่างกันระหว่างคุณกับคู่จื่อ ทำไม ฉันถึงรู้สึกว่ามันแปลกๆคะ”

เพราะเธอเคยได้ฟังทานซึ่งเล่าเรื่องตอนเด็กๆ มาแล้ว ตอน แรกที่เสี่ยวเหยียนได้ฟัง เธอก็รู้สึกสงสารเขามาก ก็เลยไม่ได้ ถามอย่างละเอียดอะไรมาก

มีอยู่วันหนึ่ง เธอกับจื่อคุยกัน แล้วพูดถึงเรื่องอายุ เธอถึงได้รู้

ว่ามจอกับพี่ชายอายุห่างกันมากพอตัว

จะบอกว่ามากก็ดูเหมือนจะไม่เข้ากับช่วงเวลาที่หานชิงเคยพูด ไว้กับเธอ

แต่เธอไม่มีโอกาสได้ถามออกมาสักที ช่วงที่เธอท้องก็มักจะใช้ เวลาไปกับการนอน จึงหาเวลาถามเรื่องนี้ไม่ได้สักที ตอนนี้พอมานึกขึ้นได้ เสี่ยวเหยียนก็เริ่มอยากรู้ขึ้นมาทันที

“ในที่สุดก็นึกถึงเรื่องนี้ได้สักทีนะ” หานซิงนิ้วลูบจมูกของ เสี่ยวเหยียน ก่อนจะพูด “ผมก็นึกว่าคุณจะไม่สังเกตจริงๆแล้วซะอีก”

พอได้ยินแบบนั้น เสี่ยวเหยียนก็ดวงตาเบิกโต “หรือว่าคุณกับ มู่จื่อ…

“อืม” หานซึ่งพยักหน้ารับ “ผมกับจื่อเป็นพี่น้องที่เกิดจากแม่ คนเดียวกันแต่คนละพ่อครับ”

พี่น้องที่เกิดจากแม่คนเดียวกันแต่คนละพ่อย่างนั้นเหรอ พอได้รู้คําตอบ เสี่ยวเหยียนยังคงตกใจมากอยู่เลย

“หลังจากนั้นเธอไม่ได้ถามอะไรมาก เรื่องนี้ก็เลยไม่ถูกพูดขึ้น มาอีกเลย เพราะยังไงพวกเราก็ไม่มีญาติที่ไหนแล้ว เราเหลือกัน แค่สองคนพี่น้อง ถึงแม้จะไม่ใช่พ่อคนเดียวกัน ผมก็รักและเอ็นดู เธอมาก”

ตรงจุดนี้เสี่ยวเหยียนพอจะมองออกว่าหานซึ่งให้ความสำคัญ กับน้องสาวที่เขาเหลืออยู่คนนี้มากแค่ไหน

พอนึกได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ฉันจะ ช่วยคุณเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเองค่ะ”

“เด็กโง่ นี่มันไม่ใช่ความลับอะไรหรอก ถึงแม้จะไม่ใช่พ่อคน เดียวกัน ผมกับเธอก็มีสายใยพี่น้องอยู่ดี

ตอนที่มารดาของหานชิงสูญเสียสามีไปเธอเสียใจมาก จน ไม่มีกะจิตกะใจจะดูแลลูกชาย สุดท้ายจึงถูกคุณปู่หานพากลับมา ที่ตระกูล
แต่ในตอนนี้คุณนายทานปิดตายหัวใจมาก ในแต่ละวันเธอมัว แต่เหม่อลอย สภาพร่างกายทรุดโทรมลงเรื่อยๆ คุณปู่หานทนดู ต่อไปไม่ได้ จึงเรียกเพื่อนสมัยเด็กที่โตมาพร้อมกับเธอ เพราะ หลังจากที่คุณนายหานแต่งงาน ผู้ชายคนนี้ หรือก็คือพ่อของหา นมอก็ไม่ได้แต่งงาน เขาพยายามอยู่เคียงข้างเธอ พูดคุยกับ เธอ เพื่อให้หลุดออกจากความเจ็บปวด

ในตอนแรกคุณนายทานไม่ยอมรับ แต่หลังจากนั้น เธอวิ่งออก จากบ้านจนเกือบถูกรถชน พ่อของหาน จื่อช่วยชีวิตเธอไว้ได้ แต่ ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องสูญเสียการมองเห็นแสงสว่างไปตลอด ชีวิต

คุณนายหานรู้สึกผิดต่อเขามาก และก็เป็นตอนนั้นที่ทำให้เธอ ตื่นจากความฝัน แล้วเสนอตัวจะเป็นคนดูแลบิดาของมู่จื่อไป ตลอดชีวิต ในตอนนี้บิดาของมู่จื่อคิดว่าตัวเองกลายเป็นคน พิการไปแล้ว จึงไม่อยากสร้างความลำบากให้อีกฝ่าย ดังนั้นจึง ให้คุณนายหานจากไป

การตัดสินใจนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้คุณนายหานยิ่งรู้สึกเสียใจ แต่ยังทำให้เธอตัดสินใจไม่จากไป บิดาของมู่จื่ออยากบีบให้เธอ จากไป จึงพูดคำพูดที่รุนแรงออกไป

ประมาณว่า คุณเลือกเอาเองว่าจะจากไปตอนนี้ หรือจะ แต่งงานกับผม

ความจริงแล้วคำพูดนี้เขาไม่ได้คิดจะบีบบังคับให้อีกฝ่าย แต่งงานกับตนเอง แต่เขาแค่อยากให้เธอจากไป แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามารดาของมู่จื่อจะยอมตกลงที่จะแต่งงานกับเขา

งานแต่งงานของทั้งสองคนถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว ถึงแม้พ่อขอ งมู่จื่อจะสูญเสียการมองเห็นไป แต่เขากลับได้รับสิทธิ์ที่จะได้อยู่ เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิต

หลังจากนั้นคุณนายหานก็ตั้งท้อง แล้วคลอด จื่อออกมา

บิดาของมู่จื่อรักและเอ็นดูลูกสาวคนนี้มาก และแน่นอนว่าเขา เองก็รักหาเชิงมากเช่นกัน ส่วนหานซิงเองก็เป็นเด็กดี ไม่มี อาการปฏิเสธ ทำให้ทุกคนในครอบครัวใช้ชีวิตกันอย่างมีความ สุข

จนวันที่มู่จื่อหายตัวไป แล้วเครื่องบินที่พ่อของมู่จื่อเกิด อุบัติเหตุ

จนถึงตอนเสียชีวิต ที่จริงแล้วพ่อของจื่อรู้ดีอยู่แก่ใจว่าแม่ขอ

งมู่จื่อไม่เคยรักเขาเลย ที่ยอมแต่งงานกับเขาก็แค่ทดแทนบุญ

คุณที่เขาเคยช่วยชีวิตไว้เท่านั้นเอง

เขาไม่พูด แต่มารดาของก็รู้ดี จนถึงวันที่เขาจากไป

“ที่จริงแล้ว…” พูดถึงตรงนี้ หานซิงก็ซบศีรษะลงบนไหล่ของ เสี่ยวเหยียน ทำให้น้ำเสียงที่เขาพูดดูอึดอัดมาก “ก่อนที่ท่านจะ สิ้นลม ท่านได้บอกกับผมว่าท่านรู้สึกผิดต่อพ่อของผมมาก ตลอดชีวิตนี้คนที่ท่านรู้สึกผิดด้วยมากที่สุดก็คือพ่อของผม ตอน ที่ผมได้ยิน ผมก็เข้าใจความหมายของคำพูดนั้นทันที”

เพราะคำสัญญาที่เคยสาบานว่าจะรักมั่นไปตลอดชีวิต แต่เธอกลับควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ และเผลอรักพ่อของปู่จื่อ ไปแล้ว

ดังนั้นเธอถึงบอกกับหานซิงว่า ตนเองรู้สึกผิดต่อพ่อของเขามาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ