เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่999 แดดดี้รักหม่ามีแค่คนเดียว



บทที่999 แดดดี้รักหม่ามีแค่คนเดียว

“เสี่ยวหมี่โต้ว รักหม่ามี้ที่สุดเลย

เพียงคำเดียว ก็ทำให้หาน จื่อถึงกับนิ่งอึ้งไป จากนั้นเสี่ยวหมี่ โต้วก็ขยับริมฝีปากเข้ามาใกล้ แล้วประทับจูบลงบนแก้มของเธอ ทีหนึ่ง ก่อนจะถอยออกไป

“ดังนั้นสิ่งที่หม่ามีพูด เสี่ยวหมี่โต้วจะเชื่อฟังทั้งหมดเลย”

ทั้งที่เป็นแค่คําพูดประจบประแจง แต่ตอนนี้หานคู่จื่อกลับรู้สึก ตื้นตัน รู้สึกว่าขอบตาเริ่มเปียกชื้น เธอไม่กล้าแสดงออกต่อหน้า เสี่ยวหมี่โต้ว เพียงแค่ดึงตัวเขาเข้ามาในอ้อมกอดเท่านั้น

“เสี่ยวหมี่โต้วเป็นเด็กดีจังเลย หม่ามีก็เหมือนลูก รักเสี่ยวหมี่

โต้วที่สุดเลย”

“ไม่ ไม่ได้! จู่ๆเสี่ยวหมี่โต้วก็ส่ายหัวแรงๆ “หม่ามีจะรัก เสี่ยวหมี่โต้วที่สุดไม่ได้ เดี๋ยวแดดดี้จะโกรธเอา”

“?” หานมู่จื่อมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ว่าไงนะ ?”

“ครั้งก่อนหม่ามีบอกว่ารักเสี่ยวหมี่โต้วที่สุด แดดดี้ก็เลยโกรธ แค้น แล้วไม่ยอมให้เสี่ยวหมี่โต้วเข้าห้องด้วย

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา ครั้งก่อนเย่ไม่ เซินปล่อยเสี่ยวหมี่โต้วไว้ข้างนอก ดันเธอแนบติดกับประตูห้อง แล้วระดมจูบ……
เรื่องแบบนี้ ไม่อยากให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอีก

เธอกระแอมทีหนึ่ง “เอาเถอะ เสี่ยวหมี่โต้วห้ามโกรธแค้นแบบ นั้นนะ แตดดี้ก็แค่ล้อเล่นกับลูกเท่านั้นเอง ยังไงลูกก็เป็นลูกรัก ของแดดดี้กับหม่ามี้ แดดดี้เองก็รักลูกมากนะ”

หี เสี่ยวหมี่โต้วแอบทำเสียงในใจดังๆ แดดดี้ไม่รักเขาหรอก

แดดดี้รักแค่หม่ามี้คนเดียว

แต่ว่า แค่นั้นก็พอแล้ว

“เรื่องนี้ ก็ตกลงกันแบบนี้เลย โอเคไหม เสี่ยวหมี่โต้ว หม่ามี กำลังถามความเห็นของลูกอยู่นะ ไม่ใช่แจ้งเตือนลูก ดังนั้น ถ้า ลูกไม่พอใจกับสิ่งที่หม่ามีจัดการ ก็แสดงความเห็นต่อหม่ามีได้ จากนั้นหม่ามีจะฟังความเห็นของลูกแล้วหาทางอื่น ทุกคนจะได้ สบายใจทั้งสองฝ่าย ดีไหม

เสี่ยวหมี่โต้วรู้ความมาก และยังเชื่องมากด้วย เธอไม่อยากให้ เจ้าเด็กน้อยคนนี้ต้องน้อยใจ

แต่เสี่ยวหมี่โต้วกลับส่ายหน้า “ไม่เป็นไรครับหม่าม เสี่ยวหมี่ โต้วคิดว่าความคิดของหม่ามีดีมากแล้ว”

“จริงเหรอ งั้นลูก….….

“หม่าม งั้นผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณตาทวดที่นี่รอให้หม่ามกับ แดดดี้กลับมารับพวกเรานะฮะ”

หานมู่จื่อยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่เสี่ยวหมี่โต้วก็ตัดสินใจทุก อย่างเรียบร้อยแล้ว มองดูใบหน้าที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของเสี่ยวหมี่โต้วแล้ว หานมอก็ไม่พูดอะไรต่ออีก เพียงแค่ถอนหายใจ ในใจ แล้วกอดเสี่ยวหมี่โต้วเอาไว้แน่น

เมื่อตกลงเรื่องทุกอย่างได้แล้ว ทุกคนต่างก็มีข้อสรุปในใจ เมื่อวันที่จะกลับประเทศอยู่ตรงหน้าแล้ว วันเดินทางเฉียวซื้อกับ หลัว ต่างก็มาส่งพวกเขา

ส่วนฉือจินกลับไม่ได้ปรากฏตัว มีเพียงหยูโปที่มา

เสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่ข้างตัวหานจื่อ ชะเง้อมองด้านหลังของห ยูโป แต่จนท้ายที่สุดก็ยังไม่เจอเงาของคนที่ตัวเองอยากเจอ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “คุณลุงหยูฮะ คุณตาทวดของผมไม่มาเหรอ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหยูโปยังคงอบอุ่นเช่นเคย ในมือถือ กล่องใบเล็ก “คุณหลานชายน้อยครับ คุณตาทวดมีงานที่บริษัท เลยมาไม่ได้ นี่เป็นของขวัญที่เขาให้ผมเตรียมมาให้คุณครับ”

เสี่ยวหมี่โต้วจ้องดูกล่องใบนั้นด้วยความสงสัย “นี่คืออะไรเห รอฮะ”

หยูโปยื่นกล้องใบนั้นไปให้ด้วยสีหน้าลึกลับ เสี่ยวหมี่โต้วรีบ ยื่นมือออกไปรับ จากนั้นก็กอดกล่อง ใบเล็กไว้ในอก แล้วก็ได้ยิน หยูโปพูดขึ้นว่า “คุณตาทวดของคุณบอกว่า ให้คุณกลับประเทศ แล้วค่อยเปิดดูนะครับ

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาปริบๆ แล้วจ้องมองกล่องใบเล็กที่อยู่

ในอ้อมกอด
ถ้ากลับประเทศแล้วถึงจะเปิดได้ ก็คงต้องรออีกนานเลยสิ เขา คิดในใจ

ส่วนหยู โปที่อยู่ทางนี้ ทำหน้าเศร้าโศก ดูแล้วเหมือนกำลัง เสียใจมาก เขาอยากจะไปกอดน้องชายของตัวเองเย่ ไม่เซ็น แต่ เยโมเงินกลับยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา บนตัวแผ่กลิ่นอาย อันตรายออกมา

เฉียวจื้อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆก็หันไปกอดเซียวที่อยู่ข้างๆ “ฮือๆ น้องชาย นายอย่าไปเลยนะ ฉันไม่อยากให้ไปเลย

เซียวซูที่ถูกหมีกอดมุมปากกระตุกขึ้นมา “คุณชายใหญ่ เฉียวครับ คุณช่วยปล่อยด้วย ถ้าคนอื่นมาเห็นผู้ชายตัวโตสอง คนโอบกอดกันแบบนี้ เกรงว่าจะเข้าใจพวกเราผิด”

เฉียวอชะงักไป ก่อนจะถามว่า “ฉันกำลังส่งเพื่อนสนิท กำลัง

อาลัยอาวรณ์ ใครมันจะมาเข้าใจผิด

พูดจบก็หันไปมองรอบๆตัวที่หนึ่ง

ตามคาด ผู้ชายตัวโตสองคนกอดกันนั้น ดึงดูดสายตาของ ผู้คนหลายคนจริงๆ

เสี่ยวเหยียนสองมือกอดอก แล้วชำเลืองมองทั้งสองคนอย่าง ข่าขัน

ส่วนหลัวที่อยู่อีกข้างกลับมองมาที่หานจื่อด้วยสีหน้าแดงระ เรื่อ แล้วพูดเสียงเบาว่า “มู่จื่อ ถึงแม้ว่าฉันกับคุณจะรู้จักกันได้ไม่ นาน แต่ว่า……คุณก็เป็นความอบอุ่นให้ฉัน ในเมืองนอกที่หนาวเหน็บแบบขอบคุณมากนะ”

หาน

เลย ทั้งสองคุยกันน้อยจริงตอนเป็นหานเองมีกำแพงใจสูงเกินไป รู้สึกว่าเมืองนอกแบบนี้ ๆเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาสนิท

เธอ เพิ่มวีแชท

ตอนพอแล้ว อีกฝ่ายดูเหมือนไม่ได้เจตนาร้ายอะไร เพียงแค่เห็นเป็นคนจีนเหมือนกัน เลยอยากความรู้จักเท่านั้น

มีเธอที่เล็กคิดน้อย

หานอยิ้มบางๆ แล้วเหลือบมองเฉียวที่อยู่มาเขาเหรอ

หลัวพยักหน้าอย่างซื่อใช่ค่ะ คุณกำลังจะไปแล้ว ถามฉันว่าจะไหม”

“ฉันขอคิดก่อน……..เกลียดเขาใช่เหรอ

คิดเฉียวจะพัฒนาอย่างก้าวกระโดดแบบนี้

หลัวหน้าแดง แล้วยิ้มอย่างเขินอาย สุดท้ายพูดอธิบายว่า พอได้อยู่ด้วยกันแล้วฉันถึงว่าไม่ได้น่ารังเกียจเท่าฉันคิดไว้ อีกอย่างเขาก็ไม่เลวเหมือนกัน”

“ไม่เลวเหรอ”

หลัวพยักหน้า “ใช่ เขาดีมาก คุณรู้ไหมมู่จื่อ เขาเลี้ยงฉันกิน มื้อใหญ่ด้วยนะ”

“มื้อ มื้อใหญ่?”

“ใช่ค่ะ ฉันมาที่นี่ตั้งนานแต่ก็ยังไม่เคยกินของดีอะไรเลย เพราะปัญหาด้านการเงิน ดังนั้น……..นอกจากข้าวที่บริษัทแล้ว ฉันก็ต้องทนหิว……บ่อยๆ” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็หัวเราะอย่าง เกรงใจ “คุณคงไม่รังเกียจฉันใช่ไหม”

หานมู่จื่อมองหลัวที่อยู่ตรงหน้า ร่างกายผอมเพรียว ก่อน หน้านี้เธอพูดถึงที่พักของตัวเองก่อนจะหยุดไป ดูท่าว่าชีวิตคงจะ ค่อนข้างยากลำบากเลย

“ฉันจะไปรังเกียจคุณทำไม เฉียวซื้อคนนี้นิสัยไม่เลวจริงๆ แต่ ว่า………..” พูดถึงตรงนี้ หานคู่จื่อก็หยุดลง รู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองจะพูด ต่อไปนี้มันเป็นคำพูดที่เกินเลยไป ก็เลยพูดแค่ว่า “ยังไงเรื่องราว อีกมากมายคุณก็พิจารณาเองแล้วกัน ต่อไปถ้าคุณกลับประเทศ คุณก็ไปหาฉันได้”

“ได้ค่ะ คุณอย่าเปลี่ยนวีแชทเด็ดขาดนะคะ ไม่อย่างนั้นฉันคง หาคุณไม่เจอ แต่ว่า…… รอยยิ้มของหลวจางลงหลายระดับ “โอกาสที่ฉันจะกลับประเทศคงต่ำมากๆ แต่ว่าคุณวางใจนะคะ ฉันจะต้องหาโอกาสไปหาคุณแน่นอน
“อืม”

“ต้องเตรียมตัวเข้าด่านตรวจแล้ว”

เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหู เยโม่เช่นเดินเข้ามาเตือนเธอ หลัวรีบพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว พวกเราไม่รบกวนเวลาแล้วค่ะ รีบ เข้าด่านตรวจเถอะ พวกเราขอส่งแค่นี้นะคะ”

พูดจบ หลัวก็เห็นเฉียวจื้อที่ยังฉุดดึงเซียวซูท่าทางอาลัย อาวรณ์อยู่ทางนั้น ก็เลยรีบเข้าไปดึงเสื้อเขาไว้ “พวกเราต้องเตรี ยมตัวไปแล้วค่ะ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ