บทที่752 เห็นเขาแล้วรีบวิ่งหนีไป

บทที่ 752 เห็นเขาแล้วรีบวิ่งหนี

ในเวลาแบบนี้ หาน จื่อควรจะรีบเดินออกไป

เพราะถ้าถึงชั้นยี่สิบเอ็ด คนอื่นๆจะพากันเดินออกไป แล้วไม่มี ใครยืนบังให้เธอได้อีก

หลัว ทำตัวไม่ถูก สีหน้าของเธอน่าสงสารมาก

“เอ่อ คือว่า… พวกเราขอออกไปหน่อยได้ไหมคะ” เธอถาม

ทุกคนชะงักไปเล็กน้อย เฉียวจื้อหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ได้แน่นอนครับ จริงสิคนสวย คุณเป็นพนักงานของที่นี่ใช่ไหม ครับ ขอช่องทางการติดต่อไว้ได้ไหมครับ”

เขาดูท่าทางเสเพล ไม่มีความจริงจังอะไรเลย สายตาที่มอง หลัวเหมือนหมาป่าที่กำลังหิวกระหาย

หลัว ตกใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา “ฉัน…”

พอไม่มีใครเดินออกไป ประตูลิฟต์จึงทำท่าจะปิดลงอีกครั้ง หลัว ตกใจมาก เธอก้มหน้าลงแล้วเดินตรงออกไป พอเดินไปได้ ครึ่งทาง เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจะหันไปมองทางหาน จื่อ

หาน จื่อกัดริมฝีปากล่างไว้ กำลังลังเลว่าจะเดินออกไปยังไงดี จะเดินออกไปตรงๆ หรือหลบซ่อนตัวรอจนถึงชั้นยี่สิบเอ็ดแล้ว อยลงมาอีกที
ในขณะที่กำลังลังเล หลัวก็เรียกชื่อเธอออกมา “ซื้อ ไปกัน เถอะ

ทานมู่จื่อ “7”

เธออุตส่าห์ซ่อนตัวอย่างยากลำบาก แต่กลับถูกเปิดเผยง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ

และแล้ว ผู้ชายที่หานมู่จื่อยืนหลบอยู่ข้างหลังก็หันหน้ากลับมา ก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ แล้วขยับตัวหลีกทางให้เธอ

หาน จื่อตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เดิมทีภายในลิฟต์มีผู้หญิงแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นมา กะทันหัน เย่ไม่เป็นก็อารมณ์เสียมากอยู่แล้ว แต่เพราะเห็นว่าอีก ฝ่ายมีท่าทางหวาดกลัวมาก น่าจะไม่ใช่สายลับที่ลักลอบเข้ามา ขโมยข้อมูลของบริษัท ดังนั้นเย่โม่เซ็นจึงไม่ใส่ใจอะไรมาก แต่นี่ กลับมีอีกคนเพิ่มเข้ามาอีก

เยโม่เซ็นมองตามสายตาของทุกคนไป

ยังไม่ทันมองหน้าตาของอีกฝ่ายชัดเจน เงาร่างบางก็รีบเอา กระเป๋าขึ้นมาปิดหน้า แล้ววิ่งออกไปซะก่อน เพราะรีบร้อนวิ่งออก

ไป และบังเอิญว่าเขายืนอยู่ตรงประตู ทำให้อีกฝ่ายวิ่งชนไหล่เขา โดยไม่ระวัง

กลิ่นหอมอ่อนๆที่ทั้งแปลกหน้าและคุ้นเคยโชยเข้ามาในจมูก

ของเข

เย่ไม่เซ็นชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะมองตามร่างบางที่วิ่งออกไปด้วยสายตาเยือกเย็น

เขาเห็นแค่เงาด้านหลัง เธอใส่ชุดกระโปรงสีขาว ผมยาว สสวยถึงเอว ตอนที่วิ่งผ่านหน้าผมบางสัมผัสโดนใบหน้าเขาเล็ก น้อย

เย่ไม่เซ็นจําเธอได้

เธอคือคนที่จับมือเขาตรงประตูวันนั้น บอกให้เขาอย่าดื้อ แล้วกลับบ้านกับเธอคนนั้น

“มู่จื่อ” หลัวได้สติกลับมา ก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป

ไม่นานแผ่นหลังของทั้งสองคนก็หายไป

“โอ๊ะโอ” เฉียวซื้ออุทานออกมา ก่อนจะก้มลงไปเก็บพวง กุญแจที่ตกอยู่ข้างเท้าเยโม่เซ็น ก่อนจะควงไปมาจนเกิดเสียง กริงกริ่งออกมา

“ดูเหมือนจะเป็นของคุณผู้หญิงที่ใส่ชุดขาวทำตกไว้นะ

เย่โม่เซินเหลือบมองเล็กน้อย

มันเป็นพวงกุญแจหนึ่งพวง

“เป็นพวงกุญแจนี่นา” เฉียวจอยิ้มอย่างตลกขบขัน “วิ่งหนีไป เร็วขนาดนี้ ไปทําอะไรไม่ดีมาหรือเปล่านะ อีกอย่างนายสังเกต เห็นไหม ดูเหมือนเธอจะไม่กล้ามองหน้านายด้วยนะ”

เย่ไม่เป็นเหลือบตามองเขาเล็กน้อย เฉียว อรู้สึกเสียววาบ บริเวณลำคอ ก่อนจะเบ้ปาก “เอาเถอะ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูด แต่พวงกุญแจ ดูเหมือนจะสำคัญมาก เดี๋ยวประชุมเสร็จฉันจะเอา ไปคืบเธอด้วยตัวเองก็แล้วกัน”

เจียวจื้อไม่มีงานอดิเรกอื่น นอกจากทํางานแล้ว ก็มีแต่สนใจ สาวสวยเท่านั้น

เขาควงผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ในวงการจะรู้ชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดี ของเขาอยู่แล้ว ดังนั้นคนที่ยอมเข้าหาเขา ส่วนใหญ่จะเข้าหา ด้วยความเต็มใจกันทั้งนั้น

ถ้าไม่เต็มใจ เฉียวจื้อก็ไม่บังคับจิตใจ

ที่เขาแสดงตัวแบบนี้ หรือว่าเขาจะสนใจผู้หญิงนิสัยแปลกๆคน

นั้น

“เอามา”

น้ำเสียงเย็นชาดังขึ้นมาในลิฟต์

เฉียวจื้อยังไม่รู้เลยว่าเป็นเสียงของใคร แต่กลับพบว่าตรงหน้า ของตัวเองมีฝ่ามือใหญ่กำลังแบมือรออยู่

“?”

อะไรกัน

สายตาคมกริบของเย่ไม่เซ็นมองมาที่เขา เฉียวซื้อถึงได้รู้ว่า คนที่พูดเมื่อตะกี้คือเย่ไม่เซ็น เขาหมุนพวงกุญแจในมือ แล้วพบ ว่ามันมีเสียงกริ๊งกริ๊งดังออกมา

“นายหมายความว่า นายจะเอาพวงกุญแจนี่ใช่ไหม”
เย่อมเป็นเม้มปาก แต่ไม่ได้ปฏิเสธออกไป

“what’เฉียวจื้อตกตะลึง หน้าเหยเกเหมือนกินของสกปรก มา “ปกตินายกลัวผู้หญิงมากไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ถึงขอพวง กุญแจจากฉันล่ะ ถือเป็น หรือว่าข่าวลือที่ฉันได้ยินมาจะผิด พลาด

พอพูดจบ เฉียวจื้อก็สัมผัสได้ว่าบรรยากาศรอบตัวเย่ไม่เป็น เย็นยะเยือกขึ้นมาจนดูน่ากลัว

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาไม่กล้ามีปัญหากับคุณชายที่ท่าน ถือพยายามตามหาจนเจอคนนี้ จึงรีบยื่นพวงกุญแจให้ ก่อนจะ บ่นพึมพำ “ช่างเถอะ กลัวนายแล้วจริงๆ ฉันให้นายก็ได้ ก็แค่พวง กุญแจไม่ใช่หรือไง ถ้าฉันอยากได้ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

แต่หลังจากยื่นพวงกุญแจให้แล้ว เฉียวซื้อก็ลูบคางตัวเองด้วย ความเสียดาย

ตอนที่เห็นผู้หญิงสองคนนั้น เดิมทีเขานึกว่าจะยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัวซะอีก แต่ตอนนี้ คงไม่มีโอกาสแล้ว

พอเห็นท่าทางของหลวที่หวาดกลัวเขามาก เฉียวซื้อก็ยิ่งรู้สึก สนใจ

แต่ไม่เป็นไร ขอแค่พวกเธอยังทำงานอยู่ที่บริษัทนี้ พวกเขาก็มี

โอกาสจะได้เจอกันอีก

ตั้ง

ประตูลิฟต์เปิดออก ถึงขั้นที่พวกเขาจะมาแล้ว หลังจากที่เย่ ไม่เซินเก็บพวงกุญแจแล้ว เขาก็ก้าวเดินออกไป คนที่อยู่ด้านหลังรีบ เดินตามไปทันที

บุรุษหนึ่งในนั้นที่มีอายุมากกว่าทุกคน พอเห็นท่าทางของเป ไม่เป็นก็ยิ้มออกมา ไม่รู้ว่าเขาจงใจพูดหรือเปล่า แต่เขาพูดขึ้นมา กะทันหัน

“ชั้นสิบห้า เป็นชั้นของฝ่ายบุคคล ครับ

เยโม่เป็นชะงักไปเล็กน้อย คิ้วของเขาขมวดขึ้นอีกครั้ง

ฝ่ายบุคคล

ผู้หญิงแปลกๆ คนนั้น มาสัมภาษณ์งานที่นี่อย่างนั้นเหรอ เธอคิดจะทําอะไรกันแน่

เขาจับพวงกุญแจไว้ในมือ พอนานเข้าจึงเริ่มอุ่นขึ้นตาม อุณหภูมิร่างกายของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เย่โม่เซ็นถึงได้นึกถึง ตอนที่ดวงตาคู่สวยของเธอมีน้ำตาไหลออกมา

น่าแปลกจริงๆ

ทำไมเขาถึงผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งได้แบบนี้ หรือว่าจะ เป็นเพราะว่าวิธีการที่เธอใช้เข้าหาเขาแตกต่างจากผู้หญิงคน อื่นๆกันนะ

แต่เฉียวซื้อกลับไม่รับรู้ถึงความหมายแฝงของผู้ชายคนที่พูด เขาเบ้ปาก ก่อนจะพูด “ฝ่ายบุคคล พวกเธอใจกล้าเกินไปหรือเปล่า ถึงได้กล้าใช้ลิฟต์ตัวนี

“ถ้าหากเป็นพนักงานของที่นี่คงไม่มีใครกล้าใช้ พวกเธอน่าจะ มาสัมภาษณ์งาน ถึงไม่รู้เรื่องนี้”

“ที่พูดมามันก็ใช่”

“จริง ผู้หญิงที่วิ่งออกไปเมื่อตะกี้ ถึงแม้ฉันจะไม่เห็นหน้าตา ของเธอเต็มๆ แต่แค่เห็นใบหน้าด้านข้างก็ดูไม่เลวแล้วนะ น่าจะ เป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว”

เพิ่งพูดจบ คนที่เดินอยู่หน้าสุดก็หยุดเดิน

ทุกคนพากันหยุดเดินตาม แต่ไม่เป็นหันหน้ากลับมา แล้วตวัด ตามองไปที่ทุกคน

“พวกคุณว่างกันมากเหรอ”

ทุกคน “???”

เย่ ไม่เซ็น “เดินตามผมมาทำไม

เฉียว อพูดไม่ออก เขานิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดตอบ “เดี๋ยวนะ… นายบอกให้พวกเราตามนายมาไม่ใช่เหรอ บอกว่ามี

เรื่องจะคุยด้วย”

เย่ไม่เช่น “…”

อย่างนั้นเหรอ

เขาลืมไปแล้ว
แต่ว่า ตอนนี้เขาไม่อยากเสียภาพพจน์ต่อหน้าคนอื่น จึงพูด ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว พวกคุณแยกย้ายกัน ไปได้แล้ว”

เฉียว อ “คุณชายครับ คุณบรรลุเป้าหมายแล้วจะมีบคนอื่นทั้ง เร็วเกินไปหรือเปล่า”

“ช่างเถอะ ดูเหมือนตอนนี้เขาจะไม่มีอารมณ์คุย พวกเราไปกัน เถอะ”

เฉียวจื้อทำสีหน้าหมดคำพูด ก่อนจะบ่นพึมพำ “นี่มันอะไรกัน ทำไมอารมณ์แปรปรวนกว่าพวกผู้หญิงที่เรารู้จักอีกล่ะเนี่ย

สายตาที่เหมือนจะฆ่าคนได้มองมาที่พวกเขา ทำให้ทุกคนรับ เดินหนีอย่างหวาดกลัว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ