บทที่1137 การช่วยโจมตีของเสี่ยวหมี่โต้ว

“แกชอบ?”

หลวยเหม่ยถามออกมาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย

เสี่ยวเหยียนมีสีหน้าแปลกไป สายหน้าออกไป จากนั้นก็เอ่ย พูดอธิบายออกมาอีก “หนูเพิ่งรู้จักเขาเท่าไหร่เอง จะมาพูดคำว่า ชอบคํานั้น ในตอนนี้ได้ยังไงกัน?”

“จะว่าไปก็ใช่ แกต้องรอดูไปก่อน ฉันคิดว่าเด็กนี่คงมีอะไรที่ ไม่น่าไว้ใจแน่”

“หืม?” เสี่ยวเหยียนตกใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าความคิดของ หลัวหุ้ยเหม่ยจะตรงกับเธอ เดิมทีเธอก็คิดว่าหลี่ซื้อบ้านมีอะไรที่ ไม่น่าไว้ใจ แต่มีอะไรที่ไม่น่าไว้ใจตรงไหนก็บอกไม่ได้เหมือนกัน พอคิดไปแล้ว คนเขาก็เป็นผู้ชายที่คุณภาพเสียขนาดนั้น จะมี ปัญหาไปได้ยังไง?

จะต้องเป็นเธอที่เอาจิตใจคับแคบของตัวเองไปวัดคนที่ใจคอ กว้างขวางแน่เลย

แต่ตอนนี้ได้ยินความคิดของหลัวหุ้ยเหม่ยที่เหมือนกันแล้ว เสี่ยวเหยียนก็เกิดอาการอยากรู้ขึ้นมาว่าทำไมหลัวหุ้ยเหม่ยถึง คิดอย่างนี้ได้ หรือว่าเป็นเพราะว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกกัน ก็เลยคิด เหมือนๆกัน?

“แม่ ทำไมแม่ถึงคิดว่าเขามีอะไรที่ไม่น่าไว้ใจกัน?”
ได้ยินอย่างนั้นแล้ว หลวยเหม่ยก็ถอนหายใจแรงๆออกมา ต่อหน้าเธอ “แกอย่าหาว่าแม่ใจแคบเลย แกเป็นลูกสาวของแม่ แม่จะต้องหวังดีกับแกเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ซื้อห้านเด็กคนนั้นดู ท่าทางแล้วใช้ได้เลยทีเดียว ไม่พบจุดไม่ดีเลยสักนิด ยิ่งเป็นแบบ นี้แม่ก็คิดว่าเขาก็ยิ่งเพอร์เฟกต์ แต่แกคิดดูนะ คนที่เพอร์เฟกต์ ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่มีแฟน? หรือไม่มีคนยอมคบกับเขางั้นหรอ? หรือเขาจะรอให้คนอื่นมาแนะนำคู่นัดบอดให้ แล้วแต่งงานอยู่ ด้วยกันมาโดยตลอดเลยหรือไง? นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ความ เป็นไปได้ที่จะเกิดเรื่องจำพวกนี้มันน้อยมาก แม่ก็เลยเดาไปว่า เขาอาจจะมีอะไรที่ผิดปกติบางอย่างก็ได้ แต่ผิดปกติยังไงที่จะให้ บอกเป็นรูปธรรม ก็ยังคงต้องให้เขาเป็นคนบอกมาเอง

จนหลัวหุยเหม่ยพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็คิดว่าเธอพูดได้ถูกต้อง ที่สุด คิดไปในทางเดียวกับเธอเลย

“อันที่จริงแม่คิดเหมือนหนูเลย เพียงแต่…หนูคิดว่าเขาดูมี ท่าทางไม่เหมือนคนมีอะไรผิดปกติเท่าไหร่เลยนะคะ คาดว่างาน คงยุ่งมากเลยล่ะมั้ง?

ไปนินทาคนอื่นเขาในใจ ก็เป็นเรื่องที่ไม่ดีนักอยู่แล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยได้ยินลูกสาวพูดอย่างนั้นแล้ว ก็พยักหน้าออกมา

“งั้นคงงานยุ่งมากจริงๆล่ะมั้ง ใกล้ตัวคงไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย และก็อาจเป็นไปได้ว่าเพื่อนผู้หญิงที่อยู่รอบตัวคงแต่งงานกันไป หมดแล้ว ก็เลยจำต้องใช้วิธีการนัดบอด?”

ทั้งสองคนพูดกันเสร็จ ก็เงียบไม่พูดอะไรกันออกมาอีก ในตอนที่แยกกันออกไปแล้วนั้นหลัวหุยเหม่ยก็ได้ให้เสี่ยวเหยียนลอง เรียนรู้กันไป ไม่โอเคก็ช่างมัน

ในตอนที่เสี่ยวหมีโต้วมาที่ร้านราเม็งอีกครั้ง พบว่าที่ร้านมีคน แปลกหน้า แล้วยังเป็นผู้ใหญ่ที่บรรลุนิติภาวะแล้วคนนึงวนเวียน อยู่รอบๆตัวเสี่ยวเหยียน พูดคุยกับเธออย่างเป็นมิตรน่าคบหา

เพียงมองไปแวบตาเดียว รังสีของความอันตรายจากร่างเสียว หมี่โต้วก็แผ่ออกมา

ถึงแม้ว่าอายุจะน้อย แต่คาดว่าน่าจะเป็นเพราะได้นิสัยส่วนตัว ของเย่ โม่เป็นมา ดังนั้นแล้วถึงแม้ว่าจะอายุน้อย รังสีความ อันตรายที่แผ่ออกมาจากร่างจึงเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ลด น้อยลงไปเลย

ในตอนที่หลี่ซือห้านออกมา ทันใดนั้นเองก็เห็นว่าภายในร้าน มีเด็กหน้าตาน่ารักคนนึงอยู่ด้วย ก็เลยแปลกใจขึ้นมา เขานึกว่า เป็นลูกชายของลูกค้าคนไหน ก็เลยเดินเข้าไปทักทายเขา

“สวัสดีเด็กน้อย มากินราเม็งใช่มั้ยครับ?

เขาเผยรอยยิ้มอันอบอุ่นออกมา มองดูแล้วดูมีความสนิทสนม กันเป็นอย่างมาก

แต่ท่าทางอย่างนี้กลับทำให้เสี่ยวหมี่โต้วยิ่งไม่ชอบใจอีกฝ่าย มากขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะคำว่าเด็กน้อยค่นั้นของเขา

แต่เสี่ยวหมี่โต้วก็เป็นเด็กที่มีมารยาทมาโดยตลอด เขาก็เลยไม่ปล่อยให้คนอื่นได้เห็นด้านมืดของเขา รอยยิ้มอบอุ่นที่อีกฝ่าย ยิ้มให้เขา เสี่ยวหมี่โต้วก็ได้ยิ้มกลับไปด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสาเป็น เด็กๆตอบกลับไป

“คุณลุงสวัสดีครับ”

หล่อห้านพบว่าเสียงเล็กน้อยเพราะจนน่าประหลาดใจ แล้ว ยังมีหน้าตาที่ดูดีมากอีกต่างหาก หน้าตาที่ดูดีนี้พอเห็นแล้วก็ สามารถคาดเดาได้เลยว่าหน้าตาของพ่อแม่จะต้องไม่ธรรมดา แน่ ดังนั้นแล้วหลี่ซือห้านก็เลยมองไปรอบๆร้านอย่างสนอก สนใจขึ้นมา

เสี่ยวหมี่โต้วเห็นแล้ว ก็ถามออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้เป็นเด็ก น้อย “คุณลุงกำลังหาอะไรอยู่ฮะ?”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว หลี่ซื้อบ้านยิ้มออกมาเล็กน้อย ตอบกลับ

ออกไป

“กําลังหาพ่อแม่ของเด็กน้อยอยู่ยังไงล่ะครับ หนูมากับพ่อหรือ แม่กัน?”

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาออกมา นัยน์ตาดำสนิทคู่นั้นเหมือนกับ บ่อน้ำลึกไม่มีผิดเพี้ยน

“มากับแม่ฮะ”

“เด็กน้อย แล้วแม่ของหนูอยู่ไหนล่ะ?”

“คุณลุงหาแม่ของผมไปทำไมฮะ?”
หลี่ซือห้านถูกคําถามที่ถามออกมาจนแข็งค้างไปทันที เดิมที เขาคิดว่าเด็กน้อยตรงหน้าจะไปตามคำพูดของเขา แล้วเขาก็จะ ได้พาเด็กน้อยไป นึกไม่ถึงว่าเขาจะย้อนถามกลับมาว่าตนหาแม่ เขาไปทําไม

เขาก็เลยจําต้องพูดอธิบายออกมาเสียงอ่อน “คุณลุงจะพาหนู

ไปหาแม่หนูไง”

“ทำไมถึงต้องไปที่แม่ล่ะฮะ ผมนั่งตรงนี้ไม่ให้หรอ?”

หลี่ซื่อบ้านคิดว่าเด็กคนนี้คงจะดื้อรั้นอยู่บ้าง สุดท้ายก็ทำได้ เพียงพยักหน้าออกไป ได้ ได้อยู่แล้ว หนูอยากกินราเม็งมั้ย? ลุงเลี้ยงหนูเอามั้ย?”

“ได้หรอ?” เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัวเล็กน้อย ใบหน้าดูไร้เดียงสา ออกมา “คุณลุงบอกว่าจะเลี้ยงราเม็งผม หรือว่าร้านนี้จะเป็นร้าน ของคุณลุงงั้นหรอ?”

“อืม” หลี่ซื้อบ้านเห็นว่าเขาน่ารักจริงๆ หลังจากที่พยักหน้า แล้วก็ได้เอื้อมมือไปลูบหัวเสี่ยวหมี่โต้ว แต่มือไม่มีโอกาสได้แตะ โดนตัวเขาก็ได้ถูกเสี่ยวหมี่โต้วถอยหลบไป

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็ลอบนินทาอยู่ในใจ

ถุย! ยังไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่ชัดเจนกับน้าเสี่ยวเหยียน เลย ก็มายอมรับว่าร้านราเม็งเป็นของตัวเองเสียแล้ว แค่มองก็รู้ แล้วว่าไม่น่าเชื่อถือ ดูมีเจตนาร้ายชัดๆ!

แต่หลี่ซื้อบ้านไม่รู้เลยว่าเสี่ยวหมี่โต้วกำลังนินทาสิ่งนี้อยู่ในใจยังคงพูดอยู่ตรงนั้นอีกว่า เป็นไร? ลุงเลี้ยงบะหมี่หนูมั้ยพา หนูขึ้นไปชั้นสอง”

ในตอนที่เสี่ยวหมี่โต้วกำลังจะตอบกลับออกไป ทันใดนั้นเองเห็นร่างอันนทันที “หม่ามีของผมแล้ว”

“หืมหม่ามี

เสี่ยวหมี่โต้วออกไป หลี่ซื้อบ้านหันตามไป จากนั้นเหยียนเดินเข้ามาทางในตอนแรกหลี่ซื้อบ้านยังเข้าใจ จึง กลับไปถาม หม่ามีของหนูอยู่ไหนไม่เห็นนี่

อยู่ตรงนั้นไงฮะ

วินาทีก่อนหน้าหลี่ห้านไม่ปฏิกิริยาอะไรตอบออกมา แต่ในวินาทีต่อมาหลังจากได้ยินสีหน้าเปลี่ยนไป ริม ฝีปากสั่นออกมาอย่าง

“หนู หนูว่าอะไร? คนที่สวมเสื้อกันหนาวสีเหลืองเป็นแม่ของ หนูเด็กน้อย หนูพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

ไม่ได้ผิดนะฮะเสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัว หลี่ซือห้าน “.….”

หลังจากนั้นเพียงใช้เปล่าเสี่ยวโต้วจะเห็นเลือดบน ใบหน้าชายตรงหน้าหายไปอย่างรวดเร็ว เหมือนถูกสบประมาทเข้าอย่างไม่ผิด ปากก็ยัง สั่นออกไม่หยุด
“คุณลุงเป็นอะไรไปฮะ?” เสี่ยวหมี่โต้วถามออกไปด้วยความ

สงสัย

หลี่ซือห้านโกรธจัด แต่เสี่ยวหมี่โต้วก็ได้ยื่นใบหน้าน่ารักเข้า มาจนเรียกเตือนสติเขาได้ในทันที เด็กคนนี้หน้าตาดูดีเสียขนาด นี้ พ่อแม่จะต้องมีหน้าตาดีกันทั้งคู่แน่ จะเป็นลูกของเสี่ยวเหยียน ไปได้ยังไงกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่จะมาดูตัวกัน ก็ไม่เคยมีใครพูดมาก่อนว่า เธอมีลูกแล้ว

คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว หลี่ซื้อบ้านก็ค่อยๆสงบลง

“เด็กน้อย หนูบอกว่าเธอเป็นแม่ของหนู ไม่งั้นแล้วเราเรียกเธอ มาถามกันหน่อยมั้ย?”

เสี่ยวหมี่โต้ว “…”

นึกไม่ถึงว่าจะรู้ทันเร็วขนาดนี้ เสี่ยวหมี่โต้วยังนึกว่าตัวเองไม่ ต้องลงแรงเยอะก็สามารถไล่คนตรงหน้าคนนี้ออกไปได้แล้วเสีย อีก เฮอะ!

จะมาแย่งน้าเสี่ยวเหยียนกับเขา ฝันไปเถอะ

นอกจากคุณน้าแล้ว ยังมีลุงเซียวด้วยอีกคน เสี่ยวหมี่โต้วคิด ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนที่คู่ควรกับน้าเสี่ยวเหยียนที่แสนดีของเขาได้ เลย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ