บทที่ 1235 ความสวยงตา

“ความสวยบังตา?” เจียงเสียวไปหัวเราะทันที ก็ได้พูดขึ้น: “ดู เหมือนว่าน้าสวีจะสั่งสอนลูกชายของตัวเองจนละเอียดเพียง พอแล้ว แต่งเมียเข้าบ้านแล้วทำไมถึงไม่ดูแลคนอื่นเขาดีๆ และก็ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ คนบางคนไม่มีทั้งรูปทรัพย์ ไม่มีทั้งความ สามารถ แม้แต่เงินดาวน์บ้านยังไม่มีเลย ยังสามารถหาเมียที่ดี แบบนี้ได้? หรือว่าจะเป็น………เหมือนกับแมงดา ในตำนาน?”

เซียวซูที่ไม่ได้พูดมาโดยตลอดเวลานี้ก็ได้ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็ก น้อย เดิมทีตอนที่เจียงเสี่ยวไปพิงเธอนั้น เขายังอยากที่จะต่อต้าน เล็กน้อย แต่ว่าการสนทนาของเขาสองคนยิ่งอยู่ยิ่งจะไปกันใหญ่ แล้ว

เหมือนกับว่า……..เป็นเพราะน้าคนนี้ที่มาสำรวจถามเรื่องแผล เป็นที่หน้าของเขา เจียงเสี่ยวไปจึงได้ไม่เกรงใจเธอ

คิดถึงตรงนี้ เซียวซูก็หวั่นไหวเล็กน้อย มองเจียงเสี่ยวไปโดยที่

ไม่รู้ตัว

นี่เธอ……..กำลังปกป้องตัวเขาอยู่เหรอ?

เพราะแผลเป็นนั้น?

สายตาที่เซียวซูมองเจียงเสี่ยวไปนั้นซับซ้อนขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นใกล้ชิดกัน ถึงอย่างไร มันก็ไม่ใช่แฟนกันจริงๆ ต่อให้เขาจะถูกคนอื่นมองสำรวจ ต่อให้เธอไม่สนใจ เขาก็จะไม่รู้สึกอะไร ตอนนี้ เธอกลับมาปกป้องตัวเอง

ทำให้หัวใจที่แข็งดั่งหินของเซียวซู หวั่นไหวเล็กน้อย

คิดไม่ถึง นอกจากเธอจะขอบพาลแล้ว ก็เป็นคนที่จิตใจดีมาก คนหนึ่ง

คิดถึงตรงนี้ ความคิดของเซียวซูก็แล่นเข้ามา ยื่นมือไปขวาง

ไหล่ของเจียงเสี่ยวไปเอาไว้ จ้องมองเธอด้วยสายตา

“แมงดา?” เขายิ้มอย่างเรียบเฉย “สมัยนี้ยังมีผู้ชายที่ให้ผู้ หญิงเลี้ยงดูอีกเหรอ?”

เริ่มแรกตอนที่เซียวซูดึงไหล่ของเจียงเสียวไปนั้น เธอยังอึ้งไป ชั่วขณะ หลังจากที่ได้ยินเซียวซูพูดแล้วเธอก็เข้าใจทันที ก็ได้ยิ้ม จนตาหยีแล้วพยักหน้า: “แน่นอน ปกติคุณมัวแต่ทํางาน คุณ เลยไม่มีเวลามาสนใจสังคมสมัยนี้ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินนั้นมี เยอะมาก ยิ่งไปกว่านั้นทำเหมือนเป็นเรื่องที่สมควร ผู้ชายเหล่านี้ ไม่เพียงแต่เกาะผู้หญิงกิน ยังเกาะพ่อแม่อีกด้วย นิสัยก็ไม่ดี ไม่มี ความสามารถ และมักจะซ้อมเมียด้วย”

พูดจบ เจียงเสี่ยวไปยังทำท่าทางที่น่าสงสารซบลงไปที่หน้าอก ของเซียวซู พูดอย่างตาละห้อย “ที่รัก คุณจะไม่เหมือนผู้ชายพวก นั้น

ใช่ป่ะ?”

การแสดงได้เริ่มขึ้นแล้ว ก็ต้องแสดงให้จบ เซียวซูยิ้มอย่างเรียบเฉย ก้มหน้าสบตาเจียงเดี่ยวไป

“แน่นอน เธอต้องเชื่อสายตาของตัวเธอเองนะ”

ช่วงเวลาที่ทั้งสองสบตากันนั้น เจียงเสี่ยวไปรู้สึกว่าหัวใจของ ตัวเองนั้นเหมือนโดนของอะไรมากระแทกอย่างแรงหนึ่งที เหมือนกวางที่ร้องไปเรื่อย เธอประหม่าเล็กน้อย แต่ไม่นานก็กลับ สู่ภาวะปกติ พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มหวานๆ “แน่นอนอยู่แล้ว ตา ของฉันเจียงเสี่ยวไปนั้นไม่ได้ถูกปิดเอาไว้ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน และเกาะพ่อแม่นั้นฉันไม่มีทางเอาเด็ดขาด!

ทั้งคู่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ทำเหมือนน้าสวีไม่มีตัวตน น้าสวีที่ อารมณ์กำลังขึ้น กัดฟันแล้วจ้องมองเขาสองคน โมโหจนพูดไม่ ออก

และคนที่อยู่ในลิฟต์คนอื่นๆ ที่เห็นภาพนี้แล้ว ต่างก็มองหน้า

จริงๆแล้วเพื่อนบ้านในแถบนี้ล้วนแต่รู้จักกันทั้งนั้น เห็นเจียง

เสี่ยวไปกับเซียวซูที่รักใคร่กันขนาดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเสริมทับด้วย

“ใช่น้อเสียวไปพูดถูก ผู้ชายที่เกาะเมียกินทำร้ายเมียนั้นเอา ไม่ได้ไม่ทำมาหากินแล้วยังจะมาทำร้ายเมียอีก ผู้ชายแบบนี้ใคร แต่งงานด้วยก็ซวยไปแปดชาติ

“เสี่ยวไป๋ แฟนเธอคนนี้ดูแล้วไม่เลวเลยนะ ทั้งสูงทั้งผอม ดู แล้วดีทีเดียวเลย ทํางานอะไรเหรอ?”

“เสี่ยวไปเสี่ยวไป เธอมีแฟนแล้วเหรอ คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” เจ้าเด็กน้อยคนนี้นี่ เมื่อก่อนทุกคนต่างคิดว่าคนอย่างเธอ จะไม่มีวันมีแฟนเสียอีก

ในขณะที่ทุกคนกำลังถามซอกแซกนั้น ชั้นที่เจียงเสียวไปอยู่ ก็ได้ถึงแล้ว เจียงเสี่ยวไปรีบดึงตัวเซียวซูออกมาจากลิฟต์ พลาง พูดขึ้น: “อาฮ่าๆๆๆถึงบ้านหนูแล้ว ครั้งหน้าค่อยคุยกับพวกท่าน นะคะ”

คนที่เดินออกมาพร้อมกับพวกเขายังมีน้าสวี เพราะเรื่องราวที่ เกิดขึ้นในลิฟต์เมื่อกี้แล้ว สายตาที่น้าสวมองเขาสองคนนั้นช่าง ไม่ดีเอาเสียเลย เปิดประตูเข้าบ้านด้วยความโกรธที่รุนแรง

หลังจากที่เธอไปแล้ว เจียงเสียวไปที่อยากจากปล่อยแขนของ เซียวซูออกนั้น แต่เมื่อคิดๆแล้วก็ยังคงกอดไว้อย่างแนบแน่น เหมือนเดิม “จะเปิดประตูแล้วนะ คุณเตรียมพร้อมหรือยัง?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวซู่ใกล้ชิดกับผู้หญิงมากขนาดนี้ รู้สึกไม่ ค่อยชิน ถึงอย่างไรตัวเองก็ได้รับปากเธอไปแล้ว ดังนั้นจึงต้อง อดทนเอาไว้

“อืม”

เขาตอบสั้นๆค่าเดียว

เจียงเสี่ยวไปจ้องมองเธอโดยละเอียด เห็นแผลที่บนใบหน้า ของเขา อยากที่จะพูดอะไรบางอย่างสุดท้ายก็ได้อดเอาไว้

ช่างเถอะ แม่คงไม่ทำตัวน่ารังเกียจอย่างน้าสวีหรอก เจาะจง หาปมของคนอื่นมาพูด ดังนั้นเธอคงไม่ต้องพูดล่วงหน้า
คิดเสร็จ เจียงเสียวไปอีกดกริ่งที่หน้าประตู

เสียงกริ่งดังไม่นานนัก ประตูก็ได้เปิดออก คุณแม่เลี้ยงยืนอยู่ ที่ทางเข้าและมองไปที่ทั้งสองอย่างระมัดระวัง

เจียงเสี่ยวไปที่ยิ้มหวานได้ทักทายขึ้น “แม่”

คุณแม่เลี้ยงไม่ได้มองเธอแม้แต่แวบเดียว สายตานั้นไปสำรวจ เซียวซูโดยตรง มองสำรวจเขาอยู่อย่างนั้น

สีหน้าของเซียวซู่ปกติ ทักทายกับคุณแม่เจียงด้วยท่าทางที่ พอดี: “สวัสดีครับ คุณป้า

คุณแม่เจียงยังคงมองสำรวจเขาอยู่ หรี่ตาลงแล้วพูด: “นายก็ คือแฟนของเสี่ยวไปลูกสาวของฉันเหรอ?”

เซียวซูพยักหน้า ก็ได้ส่งมอบของขวัญที่อยู่ในมือ “เจอกันครั้ง แรก น้ำใจเล็กๆน้อยๆครับ

คุณแม่เลี้ยงยังคงไม่รับของที่อยู่ในมือของเขา เพราะเธอยังคง มองสำรวจเชียวอยู่ ในขณะที่เธอเห็นรอยแผลเป็นตรงหน้าของ เขานั้น ริมฝีปากขยับไปหนึ่งที จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร

เจียงเสี่ยวไปกลัวว่าแม่จะพูดอะไร ก็รีบรับของขวัญจากมือ ของเซียวซูมา พลางพูดขึ้น: “ทำไมเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้จะให้ หนูพาแฟนกลับมาบ้าน ตอนนี้พากลับมาแล้ว แม่ก็เป็นกันเอง หน่อยสิ อย่าทําหน้าจริงจังได้มั้ย?”

ได้ยินแบบนี้ คุณแม่เจียงจ้องเจียงเสียวไปไปแวบหนึ่ง “ฉันจะ ไปรู้ได้ไงว่าแฟนคนนี้ของแก ใช่แฟนที่คนที่แกหามาบังหน้าหรือเปล่า? ทั้งสองคนตกลงกันเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย?”

เจียงเสี่ยวไป: “ถ้าแม่พูดแบบนี้อีก ลูกของแม่อาจจะต้องเสีย แฟนคนนี้ไปก็ได้นะคะ

คุณแม่เจียงตอนนี้จึงได้หันข้างมา พูดอย่างจำยอม : “เข้ามา

“ไป” เจียงเสี่ยวไปที่ควงแขนของเซียวซูไว้จึงเดินเข้ามาข้าง

ใน ท่าทางที่ประหม่าไม่น้อย

หลังจากเข้ามานั่งในห้องรับแขกแล้ว คุณแม่เลี้ยงก็ไม่ถาม อะไร ได้มองไปทางเสี่ยวไปแล้วกล่าว: “ไปหั่นผลไม้ที่ห้องครัว

หั่นผลไม้?

เจียงเสี่ยวไปกะพริบตา “หั่นผลไม้ตอนนี้? ไม่ดีมั้งคะ?” “ให้แกไปแกก็ไปสิ มาลำไยอะไร”

จริงๆที่เจียงเสี่ยวไปไม่เต็มใจไปนั้นเพราะรู้ว่าแม่ของตัวเอง จงใจกันเธอออก คาดว่าอยากจะทดสอบเซียวซู หรืออยากจะคุย อะไรกับเขา เจียงเสี่ยวไปไม่ยอมไป เธอกลัวหากตัวเองออกไป เซียวซู่จะทำความแตก อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาเคย แสดงออกอย่างชัดเจน เขาไม่มีทางที่จะหลอกลวงผู้ใหญ่พร้อม กับตัวเอง

หากเธอออกไป เซียวซูทนแรงกดดันไม่ไหวจะทำไง? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไปก็ส่ายหัวอย่างจริงจัง
“หนูไม่อยากกินผลไม้

คุณแม่เจียงโกรธมาก ตบอยู่ที่ท้ายทอยของเธอตลอด แล้ว กล่าวขึ้น “แม่อยากกินพอใจยัง? ไปไม่ไป?”

เจียงเสี้ยวไป: “

เขียวกล่าวอย่างยิ้มๆ: “เสี่ยวไป ไปเถอะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ