บทที่1483 ขอโทษ

เพราะเมื่อคืนกระเพาะถูกทรมาน ดังนั้นทานโจ๊กไปไม่ถึงครึ่งถ้วย เสี่ยวไปก็รู้สึกไม่ค่อยสบายแล้ว เธอผลักถ้วยออกด้วยความ เหนื่อยล้า

“นั่งสักพักก่อน เดี๋ยวค่อยนอนลงไป

แต่เจียงเสี่ยวไปไม่ได้ฟังคำพูดเขา เธอได้นอนลงไปอีก จาก นั้นได้พูดว่า “ฉันเหนื่อย นั่งไม่ไหว นอนลงมาสบายกว่า

เธอดันจะนอนลงไปให้ได้ เซียวซูก็ไม่บังคับเธอลุกขึ้น นอนลง ไปไม่นาน เจียงเสี่ยวไปก็เริ่มหลับลึกอีกครั้ง ระหว่างนั้นเซียวซู่อาศัยตอนที่เธอนอนหลับ ไปวิดีโอคอน

เฟอเรนซ์ที่ห้องอ่านหนังสือ

เดิมทีเจียงเสี่ยวไปยังนอนอยู่ ปรากฏเสียงมือถือดัง เธอพลิก ตัวหยิบมือถือดูสายที่เรียกเข้ามาทีหนึ่ง ไม่นึกเลยคนที่โทรมาจะ เป็นแม่เธอ

นึกถึงสายที่จบอย่างไม่มีความสุข นาทีนี้เจียงเสียวไปหลับตา ลง ไม่ค่อยอยากรับสายนี้เท่าไหร่ แต่ยังไงก็เป็นแม่ตัวเอง เจียง เสี่ยวไปก็แข็งใจไม่ลง สุดท้ายได้รับสาย

เธอไม่พูดจา ส่วนเซียวหยู่ที่อยู่ในสายก็คงรู้ถึงความอึดอัด นานมากก็ไม่พูดจา สองแม่ลูกได้เงียบใส่มือถือแบบนี้ไปสักพัก ใหญ่ๆ
เจียงเสี่ยวไปไม่ค่อยสบาย จึงได้พูดว่า “แม่คะ ถ้าแม่ไม่มีธุระ หนูวางสายก่อนนะคะ

“อย่าเพิ่งวางสาย เสี่ยวไป”

ตู้เชียวหยู่ได้ยินเธอจะวางสายปุ๊บ ก็รีบเรียกเธอไว้แม่มีเรื่อง จะคุยกับลูก

เจียงเสี่ยวไปก็เลยไม่ได้วางสาย แต่ว่าท่าทางที่ยกมือถือไว้ เหนื่อยมาก เธอก็เลยเปิดลำโพงโดยตรง จากนั้นนอนรออยู่ที่นั่น “เรื่องครั้งนี้ แม่เป็นคนผิดเอง

เจียงเสี่ยวไปได้ยินแล้วหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง

“แม่ไม่ควรไปดูดวงลับหลังลูกกับเซียว เมื่อวานคำพูดเหล่า นั้นของลูกได้ย้ำเตือนแม่ หลายปีมานี้แม่บังคับลูกตลอด ถ้าลูก ไม่บอกแม่ แม่อาจจะไม่รู้ปัญหานี้เลย พวกเราที่เป็นพ่อแม่บางที ก็หวังดีกับลูก มักจะไปทำเรื่องที่ฝ่าฝืนความประสงค์ของลูก แต่ เสี่ยวไป แม่ไม่ได้ตั้งใจนะ จุดเริ่มต้นของแม่คือหวังดีกับลูก ไม่ เคยคิดจะทําร้ายลูกเลย”

พูดถึงตรงนี้ ตู้เชียวหยู่หายใจลึกๆ ที่หนึ่ง และพูดต่อ:“ถึงแม้ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว แต่ขณะเดียวกันก็ได้ย้ำเตือนแม่ เพราะฉะนั้น ครั้งนี้พวกเราจับมือคืนดีกัน เรื่องไปดูดวงก็ถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น โอเคมั้ย?”

“ก็เหมือนที่ลูกพูด ให้ลูกตัดสินใจเอง แม่จะไม่ก้าวก่ายอีก เจียงเสี่ยวไปยังไงก็คิดไม่ถึงว่าแม่ตัวเองจะกลายเป็นแบบนี้เธอยังนึกว่าตู้เชียวหยู่จะคัดค้านตลอด คิดไม่ถึงว่าเธอจะคิดได้ ไวขนาดนี้

อีกอย่างน้ำเสียงที่ท่านพูดกับตัวเองก็อ่อนลงมาไม่น้อย ถึงในใจของเจียงเสียวไปจะมีความโกรธ แต่ตอนนี้ได้จาง หายไปหมดแล้ว

“ไม่ต้องพูดแล้วค่ะแม่ เมื่อวานหนูผิดเอง หนูไม่ควรพูดแบบ นั้นกับแม่”

“ไม่ เสี่ยวไปไม่ได้ผิด คือเมื่อก่อนแม่ไม่รู้ว่าตัวเองได้ทำอะไร ลงไป ลูกพูดถูก เมื่อก่อนแม่เผด็จการเกินไป เมื่อวานหลังจากฟัง คำพูดเหล่านั้นของลูก แม่ก็รู้สึก ถ้าสมัยแม่สาวๆถูกบังคับ แม่ก็ คงไม่พอใจเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเสี่ยวไป วันนี้แม่โทรก็เพื่อจะ ขอโทษลูก แม่ขอโทษนะ”

ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของสองแม่ลูกดีมาก ถึงเคยทะเลาะกัน ต่อปากต่อคํากัน แต่ไม่นานก็ผ่านไป

ครั้งนี้เจียงเสียวไปต่อต้านอย่างรุนแรง ตู้เชียวหยูก็คิดทบทวน ดังนั้นตอนที่พูดคุยก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะจริงจังขึ้นมาเยอะ

พูดถึงสุดท้าย ปมในใจของสองแม่ลูกได้คลี่คลายแล้ว

เจียงเสี่ยวไปก็เลยไม่ปิดบังเรื่องของตัวเองอีก “หนูกับเซียวซู เตรียมจะแต่งงานแล้วค่ะ”

เหมือนไม่เหนือความคาดหมายเลยสักนิด ตู้เชียวหยู่ในครั้งนี้ ดูสงบมาก จะแต่งงานแล้วเหรอ? จะเลือกวันหรือเปล่า?”
เจียงเสี่ยวไปคิดๆแล้วได้พูดเสียงเบา “เลือกเถอะค่ะ เลือกวัน มงคลก็ได้ค่ะ”

“โอเค งั้นแม่ช่วยลูกดูนะ”

ตอนที่ใกล้วางสาย เจียงเสี่ยวไปอดส่งเสียถามไม่ได้ “แม่คะ แม่ไม่ถือสาจริงๆเหรอคะ?”

“ลูกสาวแม่มีความสุขก็พอ ลูกเป็นคนเลือกทางเอง แม่กับพ่อ ของลูกต้องหวังให้ลูกมีความสุขอยู่แล้ว”

“ขอบคุณค่ะแม่”

หลังจากวางสาย เจียงเสี่ยวไปรู้สึกอุ่นใจมาก ทุกอย่างล้วนพัฒนาไปในทิศทางที่ดี แบบนี้ดีเยี่ยม!

หลังจากทั้งสองตัดสินใจแต่งงาน ความสัมพันธ์ของตู้เชียวห กับเหลียงหย่าเหอก็ยิ่งสนิทชิดเชื้อแล้ว ปฏิบัติกับฝ่ายตรงข้าม เหมือนญาติอย่างสิ้นเชิง ทั้งสองไปดูฤกษ์งามยามดีให้เจียงเสียว ไปพร้อมกัน เรื่องที่ทำให้ไม่รื่นรมย์ก่อนหน้านี้ล้วนไม่พูดถึงเด็ด

ขาด

หลังจากดูวันเสร็จ แหวนที่เจียงเสี่ยวไปสั่งทำก็เสร็จพอสมควร

แล้ว

เวลาผ่านไปสองเดือน ในที่สุดแหวนก็ส่งมาถึงมือของเจียง เสี่ยวไป เหมือนภาพออกแบบที่วาดให้พวกเธอเป๊ะๆ ใบไม้เล็กๆใบหนึ่งหมุนรอบแหวนเพชร สวยและเรียบหรู

เดิมทีตามความต้องการของเหลียงหย่าเหอ คืออยากจัดงาน

แบบยิ่งใหญ่ แต่เจียงเสียวไปหนึ่งถึงแหวนวงนี้กับก่อนหน้า นั้นตอนที่อยู่ผับใช้เงินไปไม่น้อยจริงๆ ถึงตระกูลเซียวมีฐานะดีพอสมควร เธอก็ไม่อยากสิ้นเปลือง

แบบนี้ ดังนั้นจึงได้ปรึกษากับพวกท่าน งานแต่งจัดแบบเรียบง่าย

เรียนเชิญญาติที่สนิทมาร่วมงาน เอาแบบเรียบง่ายก็พอ

ใครจะไปรู้หลังจากเหลียงหย่าเธอฟังแล้วก็ได้ร้องไห้ขึ้นมา เธอดึงเจียงเสี่ยวไปและพูด: “เสี่ยวไป แบบนี้ไม่ได้งานแต่งของผู้ หญิงทั้งชีวิตก็แค่ครั้งเดียว จะเรียบง่ายได้ยังไง? ช่างเป็นเด็กโง่ที่ ซื่อสัตย์จริงๆ”

เจียงเสี่ยวไปยกมุมปากขึ้น “คุณป้าคะ ร้ายแรงขนาดนี้ที่ไหน คะ? งานแต่งไม่จําเป็นต้องสวยโอ่อ่ามากหรอกค่ะ

เธอเป็นคนที่อยู่กับโลกแห่งความเป็นจริงมาก ถ้าจัดงานแต่ง ให้ใหญ่โต เงินที่ต้องใช้ก็ยิ่งเยอะ เธอกับเซียวซูสร้างครอบครัว ใหม่ขึ้นมา ต่อไปมีที่ที่ต้องใช้เงินเยอะแน่นอน

อีกอย่างชีวิตคู่มีความสุขหรือไม่ ไม่ได้วัดกันที่งานแต่ง เธอรู้ แค่ว่าทั้งสองตระกูลกับเซียวซูยอมช่วยเธอจัดงานแต่งนี้ อีกอย่าง แหวนเพชรเม็ดเป้งที่อยู่ในมือของเธอก็มีมูลค่าไม่น้อยแล้ว

เพราะฉะนั้นเจียงเสี่ยวไปก็ไม่หวังต้องจัดงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ อลังการอีกแล้ว ถึงเวลาก็ต้องใช้เงินก้อนโตอีก
“หม จะแต่งงานอยู่แล้ว ยังเรียกป้าอีก? รีบเรียกแม่เร็ว!” เหลื ยงหย่าเหอหยิกเฉียงเสียวไปเบาๆที่หนึ่ง เจียงเสี่ยวไปยิ้มและพูด เสียงหวาน “แม่คะ”

“จ้า!”

“ฟังแม่นะ แม่กับพ่อลำบากมาครึ่งค่อนชีวิต เงินเก็บก็ยังไม่ กล้าใช้ ก็จะเก็บไว้จัดงานแต่ง ให้พวกลูกเนี่ยแหละ งานแต่งครั้ง นี้พวกลูกไม่ต้องออกเงิน แม่เป็นคนออกเอง

“แบบนี้จะได้ยังไงคะ ที่จริงหนูกับเซียว….ไม่ค่อยแคร์อันนี้ จริงๆค่ะ”

“ไม่ได้ แม่แคร์ แม่จะให้พวกญาติๆต่างก็ได้เห็น เซียวซูได้แต่ง ภรรยาที่หน้าตาสวย

สุดท้ายก็เลยได้จัดงานแต่งตามความต้องการของเหลียงหย่า

เหออีกเช่นเคย

แต่ว่างานแต่งของพวกเธอจัดแบบสไตล์จีน ดังนั้นเจียงเสียว

ไปเลยไม่ได้ไปเลือกชุดแต่งงาน แค่ไปซื้อเครื่องยศสตรีของจีน

เหลียงหย่าเหอไปซื้อพร้อมกับเธอ สุดท้ายได้ซื้อชุดที่หรูหราและ แพงที่สุดของร้าน ตอนที่เจียงเสี่ยวไปเห็นเหลียงหย่าเหอรูดบัตรแล้วรู้สึก

เสียดายตังค์ แต่ก็รู้สึกตื้นตันใจมาก

เหลียงหย่าเหอดีกับเธอจริงๆ มีความรู้สึกเหมือนเห็นเธอเป็น ลูกสาวแท้ๆ ช่วงนี้กลับกลายเป็นเซียวซูที่ถูกพวกผู้ใหญ่เพิกเฉย
กลางคืนตอนที่เจียงเสียวไปนอน ได้ยื่นขาไปถีบเขา และล้อ เล่นกับเขาว่า “ฉันรู้สึกฉันมากกว่าเป็นลูกที่แม่คุณคลอดออกมา คุณน่าจะเป็นเด็กที่เก็บมาเลี้ยงมากกว่านะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ