บทที่ 1392 คออ่อน

คนในครอบครัวของตระกูลเซียว ค่อนข้างเรียบง่ายเล็กน้อย และไม่ได้มีความคิดพลิกผันอะไรมากนักบอกให้เขียวๆ ก็ให้ เขาสู้ๆจริงๆ โดยไม่ได้นำสิ่งอื่นเข้ามาผสม

ลูกพี่ลูกน้องก็มีแค่ไม่กี่คน ดังนั้นทุกคนจึงมีความสัมพันธ์ที่ดี

ต่อกัน

คนหนึ่งกลุ่มดื่มเหล้าจนหมดแล้วนั้น จะนั่งจะยืนตัวก็เอียงไป มาเล็กน้อยแล้ว แต่ในเมื่อเป็นวันแห่งการเฉลิมฉลอง ดังนั้นทุก คนจึงยังคงตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า ดื่ม ดื่ม ดื่ม

เซียวซูยังคงมีสติอยู่บ้าง แต่เวียนศีรษะมากๆ แทบจะไม่ สามารถลุกขึ้นยืนได้

เหลียงหย่าเหอเข้ามาบีบหูของเขา ” ลูกชาย นายเป็นอะไร ไป? นายไม่ได้เมาใช่ไหม? เสี่ยวไปทางนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บ้าง ฉันจะไปดูเธอสักหน่อย

“อืม” เซียวซูพยักหน้า จากนั้นก็มองเซียวหมิงจื้อคุณพ่อของ เขาที่อยู่ข้างๆหนึ่งครั้ง

เขาเมาแล้ว ทั้งตัวคนนอนนิ่งอยู่บนโต๊ะไม่ขยับ

” พี่ชาย เปิดห้องชั้นบนไว้แล้ว พี่ส่งคุณลุงขึ้นไปพักเถอะ ครับ”
เซียวซูคิดว่าให้คุณพ่อของเขานอนอยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยดี จึงพยัก หน้าและลุกขึ้นพยุงตัวคนขึ้นมา จากนั้นก็ส่งเขาไปที่ห้องชั้นบน

เมื่อเขาส่งเข้าไปเสร็จ ตอนที่เซียวซูกลับไปที่ชั้นล่างก็เวียน

ศีรษะขึ้นไปอีก เขาก้าวไปข้างหน้าเตรียมที่จะไปหาเจียงเสียวไป

และพวกเหลียงหย่าเหอ เมื่อเดินได้ครึ่งทางเหลียงหย่าเหอก็วิ่งเข้ามาหาเขาอย่าง

กะทันหัน

“ลูกชาย!”

ฝีเท้าของเซียวซูหยุดลงชั่วคราว มีลางสังหรณ์ที่ไม่ชัดเจนบาง อย่างปรากฏขึ้น

“เฮ้อ นายหายไปไหนมา? ฉันตามหานายตั้งนานก็หาไม่ เจอ”

คุณพ่อเมาแล้ว ผมเลยส่งขึ้นไปที่ห้องชั้นบน

“อะไรนะ? ” เมื่อเหลียงหย่าเหอได้ยิน สีหน้าที่มีความโมโห ขึ้นมาทันที “ตาแก่คนนี้ ยังติดเหล้าขนาดนี้ บอกให้เขาอย่าดื่ม มากเกินไปก็ยังดื่มมากขนาดนี้ น่าโมโหที่สุดเลย ช่างมันเถอะ เห็นแก่วันนี้เป็นวันที่ดีหรอกนะ ฉันก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเขา แล้ว เขาเป็นอย่างไรบ้าง? เมาหนักหรือเปล่า? ฉันจะไปดูเขา สักหน่อย ”

เซียวซูบอกหมายเลขห้อง เหลียงหย่าเหอเพียงแค่ได้ยินก็จะ ออกไปทันที เซียวซูเม้มริมฝีปากบางของเขาและจับแขนของเธอ: “คุณแม่ครับ เดี๋ยวไปล่ะ?”

เมื่อถูกเขาถามเช่นนี้ เหลียงหย่าเธอก็มีปฏิกิริยาตอบกลับ ทันที “โอ้พระเจ้า ฉันแค่รีบร้อนก็ลืมเสี่ยวไปไปเลย ผิดไปแล้ว จริงๆ ขอโทษว่าที่ลูกสะใภ้ของฉันด้วยนะ”

เขียว ปวดศีรษะ ” คุณแม่ครับ”

“ลูกชาย เดี๋ยวไปเธอเมาแล้ว นายรีบไปดูเธอหน่อย ฉันห้าม ปรามเธอไม่ได้นิดหน่อยแล้ว!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การแสดงออกบนใบหน้าของเหลียงหย่าเห อก็ดูลึกซึ้งเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่า ว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอจะเมาถึง ขนาดนี้ เธอ โบกมือ “นายรีบไปหาเธอเถอะ ฉันจะไปดูคุณพ่อ ของนายก่อน”

ลูกสะใภ้ยังคงให้ลูกชายเธอคิดไม่ออก

เป็นไปอย่างที่คิดไว้จริงๆ ลางสังหรณ์ที่คลุมเครือของเซียวซู นั้นถูกต้องจริงๆ เขาได้ยินว่าเจียงเสี่ยวไปเมาแล้ว ก็นึกได้ทันที ว่าครั้งที่แล้วที่เจียงเสี่ยวไปเมานั้นเป็นแบบไหน กอดคอเขาพูด เรื่องไร้สาระทุกอย่าง และก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองคือใคร

แล้วตอนนี้เธอ …

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซียวซูก็หายใจแรงเล็กน้อย และก้าวเดินไป ข้างหน้าอย่างไม่หยุด

เมื่อตอนที่พบเจียงเสี่ยวไป เพราะว่าเธอเสียงดังเกินไป เด็กผู้ หญิงสองสามคนไม่สามารถรั้งเธอไว้ได้ จึงไปหาลูกพี่ลูกน้องสองคนตระกูลเซียว ซึ่งลูกพี่ลูกน้องทั้งสองคนยังเป็นผู้ไม่บรรลุ นิติภาวะ อายุสิบหกสิบเจ็ดปี ทั้งสองคนประคองเจียงเสียวไป

แต่ว่าเจียงเสี่ยวไปกลับยิ้มและจับคางพวกเขา “ หนุ่มน้อย ปี นี้นายอายุเท่าไหร่แล้ว? ทำไมหน้าตาดูดีขนาดนี้? พี่แนะนำ แฟนให้นายรู้จักดีไหม?”

อายุสิบหกสิบเจ็ดปี ล้วนแต่เป็นวัยแรกแย้ม เมื่อเผชิญหน้า กับพี่สาวที่แสนสวยอย่างเจียงเสี่ยวไป เด็กหนุ่มทั้งสองเดิมทีก็ รู้สึกรับมือไม่ไหวเล็กน้อยแล้ว

เพราะว่าสีผิวของเธอทั้งขาวและอ่อนนุ่ม บนร่างกายที่มีกลิ่น หอม ดวงตาโต ริมฝีปากแดง ประคองเธออย่างไม่ได้รับอิสระ แล้ว ใครจะรู้ว่าเจียงเสี่ยวไปที่เมาแล้วจะพูดเรื่องไร้สาระ ยักคิ้ว กะพริบตาไปมา แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยักคิ้ว กะพริบตาไปมาจริงๆ เพียงแค่สายตาอ่อนลงก็เท่านั้นเอง

ดังนั้นหลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของเด็กชายทั้งสองก็แดง ขึ้นมา

“ทำไมนายไม่พูดล่ะ? กลัวว่าพี่สาวจะแนะนำแฟนที่หน้าตาไม่ สวยให้รู้จักเหรอ? นายไม่ต้องห่วง สายตาของพี่สาวค่อนข้างดี พอถึงตอนนั้นจะต้องหาคนที่ทั้งสวยและน่ารักให้นายแน่ๆ หรือ นายไม่ชอบทั้งสวยและน่ารัก นายชอบแบบอื่น? ”

เด็กชายหน้าแดง และไม่ตอบคำถามของเธอ

“เอ่อ นายไม่พูดก็หมายความว่าไม่ชอบคนที่สวยและน่ารัก ใช่ไหม? หรือว่านายชอบผู้หญิงแบบพี่สาวแบบฉันเหรอ?
เด็กผู้ชายทั้งสองหน้าแดงลามไปถึงหู อย่างพูดไม่ออก

“โอ๊ย ไม่ต้องอาย” เจียงเสี่ยวไปต้องการที่จะพูดอะไรบาง อย่างมากกว่านี้ แต่สุดท้ายข้อมือจู่ๆก็ถูกรัดแน่น เธอหันศีรษะ ไปตามจิตใต้สำนึก และมองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่มืดมนของ เซียวซู

“เอ๊ะ?”

เธอมองไปที่เซียวซู่อย่างพินิจพิเคราะห์ แล้วเอียงศีรษะเล็ก น้อย ราวกับว่าเธอต้องการพูดอะไรบางอย่าง

เนื่องจากมีประสบการณ์มาจากครั้งที่แล้ว ดังนั้นเซียวซูจึงไม่ ได้เปิดโอกาสให้เธอพูด ลากเธอไปข้าง ๆ ตัวเขาโดยทันที ถอดเสื้อคลุมบนตัวออกแล้วคลุมไปที่ร่างกายส่วนล่างของเธอ จากนั้นก็อุ้มเธอพาดบ่าของตัวเอง

กระบวนการทั้งหมดสามารถกล่าวได้ว่าทำเสร็จในเวลาหาว ครั้งเดียว และทุกคนยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา เจียงเดี่ยวไป ก็ถูกเซียวซูอุ้มพาดบ่าไปแล้ว

เห็นได้ชัดว่าตัวเจียงเสี่ยวไปเองก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา และเดิมทีเธอก็เมาแล้ว หลังจากที่หมุนวนไปมา เธอก็รู้สึกเวียน ศีรษะมากขึ้นไปอีก หันไปรอบ ๆ เธอเวียนศีรษะจนค่อยๆ หลับตาลง

“เสี่ยวไปเวลาเมาก็จะพูดเรื่องไร้สาระ เมื่อเธอตื่นขึ้นเธอก็จะ ลืมเรื่องทุกอย่างไปหมด ทุกคนได้โปรดอย่าไปสนใจเลย ผม จะพาเธอออกไปก่อนนะ”
“พี่ชาย รีบพาเสียวไปไปพักผ่อนเถอะ เธอผมไปเยอะมาก จริงๆ”

สาว ๆ ที่พูดคุยกับเจียงเสี่ยวไปถูกคอในเมื่อสักครู่นี้ก็รีบพูด แทนเจียงเสี้ยวไป

“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ พี่เสี่ยวไปเมาแล้ว พวกเราไม่รังเกียจ”หรอก

ค่ะ

“อืม”

เซียวถึงจะพยักหน้าได้ จากนั้นก็หันตัวเดินออกไปพร้อมอุ้ม เจียงเสียวไปพาดบ่า

เมื่อเขาจากไปแล้วนั้น ผู้คนทั้งกลุ่มก็ถอนหายใจด้วยความ โล่งอก

“โอ้พระเจ้า พี่เสี่ยวไปเมาแล้วคิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ บ้า

มากๆเลย แต่ทําไมเธอยังสวยมากๆอยู่กันนะ?”

“ใช่ ใช่ ใช่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่เธอจับคางของลูกพี่ ลูกน้องนั้น เต็มไปด้วยเสน่ห์เฉพาะตัวที่สวยหยาดเยิ้ม โอ๊ยฉัน สงสัยว่าลูกพี่ลูกน้องจะต้องใจเต้นแล้ว? ลูกพี่ลูกน้องนายรีบ บอกมา ว่าใจเต้นต่อพี่สาวคนสวยหรือเปล่า?

เด็กผู้หญิงสองสามคนล้อมรอบ ๆ ตัวเข้ามา เด็กชายทั้งสองที่ ยังไม่บรรลุนิติภาวะเดิมทีหน้าก็แดงอยู่แล้ว ในตอนนี้ถูกพวก เธอถามคนโน้นทีละคำคนนี้ทีละคำจนรับมือไม่ไหวแล้ว ในไม่ ช้าพวกเขาก็รีบวิ่งหนีไป
และเซียวซูทางนี้ได้พาเจียงเสียวไปไปที่ห้องชั้นบน นำตัว เจียงเดี่ยวไปวางไว้บนเตียงหลังใหญ่ของโรงแรม

ตอนที่เจียงเสี่ยวไปนอนลงนั้น เวียนศีรษะจนแทบจะไม่ไหว เธอนอนอยู่ตรงนั้น ด้วยใบหน้าที่สวยงามจนเกือบจะยืนกลาย เป็นก้อน

เนื่องจากพฤติกรรมในเมื่อสักครู่นี้ ดังนั้นตอนที่เลี้ยงเดี่ยวไป นอนลงนั้น เดิมทีกระโปรงที่ยาวแค่หัวเข่าก็ขยับขึ้นไปอีกเล็ก น้อย เผยให้เห็นขาคู่หนึ่งที่ขาวราวกับหิมะ ฉากที่ยั่วยวนเช่นนี้ และกระตุ้นเซียว เขาเม้มริมฝีปากอย่างใจเย็น และดึงผ้านวม มาคลุมขาทั้งสองของเธอไว้

“ดื่มเหล้าอยู่ข้างนอกเยอะขนาดนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองคออ่อนเห รอ?”

เซียวซูบ่นไปหนึ่งประโยค จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับที่คิ้ว

ขมวดของตัวเอง

วันนี้เขาถูกรินใส่แก้วไปตั้งไม่น้อย ในขณะนี้สติของเขาก็ไป ชัดเจนเล็กน้อย ถอนหายใจเฮือกใหญ่เซียวซูก็ตัดสินใจไปที่พัก ที่ห้องถัดไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ