เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 186 เธอชอบเขาขึ้นมาแล้วจริงๆ



บทที่ 186 เธอชอบเขาขึ้นมาแล้วจริงๆ

เธอจ้องเย่โม่เซิน สูดจมูก “ไม่ใช่ว่าฉันจะมาเอง ฉันถูกวางยา นายก็เห็น”

เยโม่เซินถูกคำพูดของเธอพูดจนอึ้งไปสักครู่

เธอกำลังอธิบายกับเขา

หลังจากอธิบายเรียบร้อยแล้ว เสิ่นเฉียวก็ไม่ได้ อยู่ต่อ แต่กลับเดินผ่านเย่โม่เซินไป เซี่ยวซูรับถามเธอ

“คุณนายน้อยสอง คุณเดินไปทำไม”

เสิ่นเฉียวเดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรเลย

เย่หลิ่นหานกำหมัดแน่นยืนอยู่ที่เดิม อดทนกับ ความวู่วามที่อยากจะเดินไปข้างหน้า

ที่เขาอดทนมาโดยตลอด เพราะว่าแววตาของ

เสิ่นเฉียวดื้อรั้นเกินไปแล้ว ถ้าหากว่าเขาว่วามไปในตอน

นี้ งั้นสิ่งที่เธอทำมาก็เปล่าประโยชน์

คนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นต่างก็งงไปหมด คนที่งงที่สุดคือกาวหยุนและชุยหมิ่นลี่

พวกเธอทั้งสองเห็นว่าเสิ่นเฉียวถูกลดตำแหน่ง แล้ว ช่วงเวลาเหล่านี้จึงใช้แผนการต่างๆ ใส่ร้ายเธอ ถึง แม้ก่อนหน้านี้จะไม่สำเร็จ แต่ว่าครั้งนี้ …พวกเธอกลับทำ ร้ายเสิ่นเฉียวหนักมาก
อีกอย่าง…คิดไม่ถึงเลยว่า…จะเป็นภรรยาของเย่

โม่เซิน!

ภรรยาเลยนะ!!

จุดจุดนี้ไม่มีใครนึกถึงหรอก! ทันใดนั้น พวกเธอมี ความรู้สึกว่าตัวเองจบแล้ว

เสี่ยวเหยียนยืนเหม่ออยู่ที่เดิม เหมือนว่าถูกสะกด จิตไว้ไม่ขยับเลย

ผ่านไปสักพัก เธอเหมือนว่าคิดอะไรออก จึงหัน ไปแล้ววิ่งไปทางที่เสิ่นเฉียวหายตัวไปเมื่อกี้

“เซียวซู”

เซียวซู่ที่ถูกเยโม่เซินเรียกชื่อจึงจะดึงสติกลับมา ได้ เข็นเย่โม่เซินไปอีกทาง แล้ววิ่งตามทางที่เสิ่นเฉียว จากไป

เสิ่นเฉียวจับผนังแล้วค่อยๆ เดินไปทางข้างหน้า บนใบหน้าต่างก็เป็นเงาทั้งหมด มีหลายครั้งมากที่เสิ่น เฉียวเกือบจะล้มลงแล้ว

“เฉียวๆ!”

เสี่ยวเหยียนรีบวิ่งไปพยุงที่ข้างกายของเสิ่นเฉียว “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“เสี่ยวเหยียน?” เสิ่นเฉียวได้ยินเสียงของเธอแล้ว ก็อธิบายด้วยเสียงต่ำว่า “ขอโทษนะ คือวันนี้…ฉันไม่ได้ ถ่ายรูปให้เธอ”

“ตอนนี้พูดเรื่องนี้ทำไม?” เสี่ยวเหยียนจับแขนของเธอไว้” ทั้งตัวของเธอร้อยไปหมดเลย ไอ้สวีเลี่ยวที่ สมควรตาย นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะวางยาเธอ คนที่โง่ เหมือนหมูอย่างเงา ไม่ส่องกระจกดูเลยว่าตัวเองเหมาะ สมหรือเปล่า ฉันจะรีบส่งเธอไปโรงพยาบาล เธอต้อง อดทนนะ”

“อืม…” เสิ่นเฉียวพยักหน้า และพิงไปทาง ร่างกายของเสี่ยวเหยียน เพราะว่าเสี่ยวเหยียนพึ่งขึ้นมา จากสระน้ำ หยดน้ำที่อยู่บนตัวก็ยังไม่แห้ง ฉะนั้นทั้งตัว ของเธอจึงเย็นไปหมด พิงลงไปแล้วสบายมาก

เสิ่นเฉียวรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย “ขอบคุณนะ”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าทั้งตัวของเธอเหมือนถูกไฟ เผาไปหมด ไม่ค่อยชินและรู้สึกสงสารเธอ “ไม่ต้อง ขอบคุณ รีบไปเถอะ”

“รอก่อน”

ในตอนที่เดินไประยะทางหนึ่งแล้ว เซียวซู่เข็นเย่ “คุณนายน้อยสอง ฉันส่งคุณไปโรงพยาบาล

โม่เซินตามพวกเขามา

เถอะ”

เสิ่นเฉียวถูกเสี่ยวเหยียนพยุงมาทางข้างหน้า ใช้ แววตามองพวกเขาไปหนึ่งที่ สังเกตเห็นถึงสีหน้าที่ไร้ ความรู้สึกของเย่โม่เซิน จึงไม่ได้ตอบ

“หยุด” ในที่สุดเย่โม่เซินก็เปิดปากพูด

เสิ่นเฉียวไม่ได้หยุด เสี่ยวเหยียนกลับหยุดเดิน
ไม่มีทางอื่นแล้ว เธอรู้ถึงภายใต้อำนาจของเย่โม่ เซินอยู่แล้ว

“เฉียวๆ หรือว่า…ให้ประธานเย่ส่งเธอไปโรง พยาบาลเถอะ!”

“ไม่ต้อง” เสิ่นเฉียวสายหัวปฏิเสธคำขอของเธอ “พวกเราไปกัน”

“คุณนายน้อยสอง ตอนนี้เธอใส่ชุดแบบนี้ คงจะ ไม่สามารถส่งคุณไปโรงพยาบาลได้”

หลังจากได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวถึงพึ่งสังเกตเห็นว่า บนตัวของเสี่ยวเหยียนยังคงสวมชุดบิกีนี่อยู่ สวมชุด

แบบนี้ส่งเธอไปโรงพยาบาล ที่จริงแล้ว….

เสี่ยวเหยียนกลับสีหน้าเปลี่ยนไปเลย “แย่ไปเลย เมื่อกี้เพราะว่าจะมาช่วยเธอจึงรีบวิ่งมา ลืมเสื้อผ้าแล้ว เธอรอฉันอยู่ที่นี่หนึ่งนาที ฉันจะรีบกลับมา!”

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ปล่อยเสิ่นเฉียวลง

แล้วหันหลังวิ่งไป พอเธอไป เสิ่นเฉียวไม่มีแรงแม้แต่ยืน ร่างกายที่

พิงผนังไว้ค่อยๆ ไหลลงมา

เยโม่เซินเข็นตัวเองไปทางข้างหน้า จับข้อมือ ของเธอ “ไปโรงพยาบาล” มีอของเย่โม่เซินเย็นราวกับน้ำแข็ง จับข้อมือที่

ร้อยของเธอจากนั้นก็ถูกสะบัดออก เสิ่นเฉียวจ้องเยโม่เซิ

นที่อยู่ข้างหน้าด้วยความเกลียด
“ไม่ต้องการให้นายมาสนใจฉัน”

เยโม่เซินขมวดคิ้ว มองเธอด้วยไม่พอใจ

“ผู้หญิงที่แต่งงานครั้งที่สอง เธอทำอะไร?”

เสิ่นเฉียวค่อยๆ ไหลลงมาจากผนัง เธอไม่มีแรงที่ จะอดทนแล้ว เปลือกตาของเธอหนักมาก

“ฉันบอกว่าไม่ต้องการให้นายมาสนใจ ไม่ว่ายัง ไง…นายก็ไม่เชื่อฉันอยู่แล้ว”

งั้นก็ให้เธอจัดการเองที่นี่เถอะ

เยโม่เซินขมวดคิ้วหนักมาก และเพราะเธอเป็น แบบนี้ภายในก็เริ่มถูกเผาไหม้ขึ้นมา เธอรู้ไหมว่าตัวเอง ในตอนนี้น่าดึงดูเพียงไหน? ความหลงใหลในแววตา ทั้ง ตัวเป็นสีชมพูหมด บวกกับชุดเดรสที่ฉีกขาดตัวนั้น ทำให้ คนอยากจะแปลงร่างเป็นหมาป่าทับตัวเธอลงไป

“ขึ้นมา” เย่โม่เซินออกคำสั่งด้วยเสียงที่เย็นชา “ฉันส่งเธอไปรักษาที่โรงพยาบาล”

เสิ่นเฉียวไม่สนใจเขา เย่โม่เซินเข้าไปจับเธอ เสิ่น เฉียวอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เย่โม่เซินจึงใช้แรง ร่างกายที่ผอม เรียวของเสิ่นเฉียวก็ถูกเขาจับขึ้นมา จากนั้นก็ล้มลงบน อ้อมกอดของเขา

“นายปล่อยฉัน ปล่อยฉัน! ฉันไม่ต้องการให้นาย ไปส่ง ฉันจะรอเสี่ยวเหยียนอยู่ที่นี่”

“เซี่ยวซู่ ไปขับรถ” เย่โม่เซินทั้งประโยคนี้ให้ เซียวซู เซียวซูรับคำสั่งแล้วก็รีบหยักหน้าจากนั้นก็ไปทำตามคำสั่ง

เยโม่เซินใช้มือข้างเดียวจับเอวของเสิ่นเฉียวไว้ แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งขยับล้อของรถเข็น “ดีที่สุดเธอ เชื่อฟังฉันดีๆ ไม่เช่นนั้นฉันจะส่งเธอกลับไปที่ห้องโถง หรือว่าเธออยากจะให้คนอื่นเห็นสภาพของเธอในตอนนี้ ว่าอยากได้ผู้ชายมากแค่ไหน?”

เสิ่นเฉียวรีบหดตัว “นาย!”

วินาทีต่อมา เย่โม่เซินจับศีรษะข้างหลังของเธอ นำศีรษะของเธอกดทับเข้ามายังบนหน้าอกของตัวเอง

“หุบปาก”

มือของเขาว่องไวมาก ในไม่ช้ารถเข็นก็เข็นมาถึง ข้างหน้า ในตอนที่เสี่ยวเหยียนเดินมาด้วยใส่เสื้อผ้าวิ่ง มาด้วย พอถึงแล้วก็ไม่เหลือใครสักคนแล้ว

เธอยืนงงอยู่ที่เดิมนานมาก ยื่นมือขยี้หัวของตัว

เอง

“คงจะ….ถูกคุณชายเย่พาไปแล้วล่ะ”

“ในเมื่อ…ทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน งั้นก็ไม่ต้อง สนใจพวกเขาแล้ว!”

เสิ่นเฉียวถูกเยโม่เซินพาขึ้นรถไป เธอไม่มีแรง ร่างกายที่เร่าร้อนถูกเยโม่เซินควบคุมไว้ ไม่สามารถขยับ ได้เลย อีกอย่างกลิ่นไอของผู้ชายบนร่างกายของเขา ล้อมรอบเธออยู่ กลิ่นนี้ทำให้เธอรู้สึกอยากจะมีอะไร อด ไม่ได้ที่จะยื่นมือไปกอดเขา
เสิ่นเฉียวรู้ เธอ…มีความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ขึ้นมา

แล้วจริงๆ

ใกล้ชิดกันมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะปากร้าย คำพูดทั้งหมดที่พูดต่างก็ เหมือนยาพิษที่มาขุดเอาหัวใจไป แต่ว่า…เรื่องก่อนหน้า นี้ที่เขาทำแทนเธอ ก็ยังคงมีอยู่

ไม่เคยมีใครดีกับเธอขนาดนี้มาก่อนเลย

เธอเองก็ซาบซึ้งใจแล้ว จากนั้นก็รู้สึกหวั่นไหวใน ตอนนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ความรู้สึกเป็นสิ่งที่เกรี้ยวกราดจริงๆ ไม่มีเหตุผล ใดๆ ก็เกิดขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุแล้ว

มีต้นกล้าเติบโตอยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆ เติบโต…

จนกระทั่งตอนนี้ มีรากฝังอย่างแน่น

“ปัง” หลังจากที่ประตูรถปิดลงแล้ว เยโม่เซินก็ ได้ยินเสียงร้องไห้

เขารู้สึกสงสารมาก ก้มหน้ามองเสิ่นเฉียวที่อยู่ใน อ้อมกอด ปล่อยมือออกจับคางของเธอแล้ว สังเกตเห็น ว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

น้ำตาพวกนั้นทำให้เขารู้สึกเครียดขึ้นมา “ร้องไห้อะไร?” เขายื่นมือ ไปเช็ดน้ำตาของเขา ด้วยความรุนแรง
เพราะว่าการกระทำแรงเกินไป เพียงแค่แป๊บเดียว ก็เช็ดจนผิวใต้ตาของเสิ่นเฉียวแดงไปหมดแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ