เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 82 คุณชายเย่หึงแล้ว



บทที่ 82 คุณชายเย่หึงแล้ว

” หลินเจียง คุณมีสิทธิอะไรมาถามฉันเรื่องพวกนี้? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ? ” เสิ่นเฉียวถอยหลังไป สองก้าว เพื่อที่จะเว้นระยะห่างจากหลินเจียง

เธอไม่เข้าใจว่า เมื่อก่อนตัวเองถูกกรอกยาเสน่ห์ อะไร ทำไมถึงได้ไม่เปลี่ยนใจไปจากผู้ชายคนนี้มาตลอด ระยะเวลาสองปีเต็ม แต่วันนี้กลับได้รู้ว่าหลินเจียงคือคนที่ ไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้!

เป็นเขาที่เสแสร้งเก่ง หรือเป็นเธอที่โง่มาตลอด?

” เกี่ยวสิ” หลินเจียงก้าวขึ้นไปด้านหน้า และขึง ไหล่ของเธอไว้: ทำไมคุณถึงได้ไปหาผู้ชายคนอื่นใน ตอนที่เราเพิ่งจะหย่ากัน? ทำไมเขาถึงปฏิบัติต่อคุณดีนัก? เขารวยขนาดนั้น คุณคงจับเขาได้แล้วใช่ไหม? หรือว่าตอน ที่เรายังไม่ได้หย่ากัน คุณก็คบกับเขาแล้ว? ผมคิดว่าคุณ เป็นผู้หญิงที่ดีมาตลอด นึกไม่ถึงว่าคุณจะเห็นแก่เงินจน หน้าไม่อายได้ถึงขนาดนี้! ”

เส้นเฉียวตกตะลึงไปทันที!

เธอมองผู้ชายด้านหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง และรู้สึกตัวว่าเขาไร้ยางอายจนไม่สามารถบรรยายออกมา ได้เลยจริงๆ

จะว่าไปแล้ว ถ้าเขาพูดต่ออีกก็คงไม่มีประโยชน์ อะไร เสิ่นเฉียวยิ้มอย่างเย็นชา และมองเขาด้วยสายตาที่ เย็นยะเยือก

“ใช่ ฉันมันเห็นแก่เงิน ฉันมันหน้าไม่อาย ฉันยอมรับ ตอนนี้คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง?

ช่างเป็นอดีตสามีที่ดีจริงๆ!

สองปีที่อยู่ด้วยกัน ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอ นึกไม่ ถึงว่าเขาจะถามเธอกลับ แต่ไม่เคยพิจารณาว่าตัวเองได้ทำ ผิดไปหรือเปล่า ยังคงมองไม่เห็นว่าตอนนี้เธอไม่ได้ใส่ รองเท้า และยังใส่ชุดคนป่วยอยู่ แถมมีใบหน้าซีดเซียวอีก ต่างหาก

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่า เมื่อก่อนตัวเองช่างตาบอดจริงๆ

” ปล่อยคุณ? ไม่มีทาง คุณต้องขอโทษผม”

เสิ่นเฉียว: ” ..ปล่อยฉัน”

“เฉียวเฉียว ขอโทษผมเสร็จ คุณยังต้องไป ขอโทษแม่ผม คุณหลอกพวกเรา…

เหอะเหอะ ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ ปล่อยฉัน! เส็่นเฉียวโมโหมาก พลิกฝ่ามือไปตบหน้าหลินเจียง หลัง จากที่หลินเจียงถูกเธอตบหน้า ก็ได้แสดงอาการโกรธออก มาทันที

นึกไม่ถึงว่าคุณจะเป็นผู้หญิงที่ปากคอเราะร้าย ได้ ในเมื่อคุณหน้าไม่อายได้ถึงขนาดนี้ งั้นผมจะไม่เกรงใจคุณ แล้ว! ”

หลินเจียงบีบแขนของเธอแน่น และออกแรงลาก เธอ พละกำลังของเธอจะไปสู้เขาได้ยังไง “ คุณปล่อยฉัน นะ ปล่อย!”

“ผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างคุณ ผมจะพาคุณไป ขอโทษคนในบ้านของผมทุกคน และให้คุณไปบอกกับทุกคนว่า คุณได้ทำเรื่องหน้าไม่อายอะไรลงไปบ้าง!

” ปล่อยฉัน…. ” แขนของเสิ่นเฉียวถูกเขาบีบจน รู้สึกเจ็บไปหมด อีกอย่าง การฉุดกระชากที่รุนแรงนี้ ทำให้ ด้านหน้าของเธอค่อยๆมีดลง

ทันใดนั้น ได้มีร่างสูงใหญ่มาขวางหน้าหลินเจียง และขวางทางที่เขากำลังจะเดินไป

หลินเจียงมองผู้ชายที่ปรากฏตัวออกมาอย่าง กะทันหัน เขาขมวดคิ้วและลากเสิ่นเฉียวเดินไปทางอื่น ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนทิศทางตามเขาไปเหมือน

กัน และได้มาขวางทางของเขาไว้

หลินเจียงหงุดหงิด: ”

ทางฉันทำไม? ”

นายเป็นใครวะ? มาขวาง

ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงนุ่มนวลมาก

” ขอโทษนะ คุณผู้หญิงที่นายกำลังลากเธออยู่ คือ

น้องสะใภ้ฉัน”

น้องสะใภ้? ”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสิ่นเฉียวจึงเงยหน้าขึ้น และ ได้เห็นเย่หลิ่นหาน

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่มีรอยยับเลยสักนิดเดียว ถึงแม้ว่าจะขวางทางหลินเจียงอยู่ แต่สายตาของเขายังคง อ่อนโยน และมีท่าทีที่เป็นสุภาพบุรุษ

เพราะฉะนั้น หลินเจียงเห็นท่าทางที่น่ารังแกของ เขา เขาจึงไม่รู้สึกกลัวเขาสักนิดเดียว

” เธอคือน้องสะใภ้นาย แต่เธอยังคงเป็นภรรยาของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้!

“ฉันบอกว่าเธอคือน้องสะใภ้ฉัน นายบอกว่าเธอ เป็นภรรยาของนาย? หรือว่านายเป็นน้องชายฉัน? ทำไม ฉันถึงไม่แน่ใจกับเรื่องนี้ละ? ” เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย แต่ สายตากลับเปล่งประกายแสงอันตรายขึ้น

หลินเจียง: ” น่ารำคาญจังวะ? อย่ายุ่งเรื่องของคน อื่น นี่มันเรื่องระหว่างฉันกับเธอ”

“จะปล่อยเธอไหม? ฉันให้เวลานายห้าวินาที ” พูดถึงตรงนี้ เย่หลิ่นหานก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดไปที่เบอร์ 110

ถ้าหลังจากที่โทรติดแล้ว นายยังไม่ปล่อยเธอ งั้น ก็อย่าโทษว่าฉันเป็นคนเรียกตำรวจมาก็แล้วกัน ฉันคิด ว่า ตำรวจคงจะให้ความสนใจกับคนที่ล่อลวงผู้คนบน

ถนนนะ ”

เย่หลิ่นหานเปิดลำโพง

ตัด–

ตัด–

บนตัวของเย่หลิ่นหานเหมือนมีพลังบางอย่าง ที่ ทำให้คนรู้สึกว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น และหลินเจียงก็ได้ถูกเขา ทำให้ตกใจ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงนั้น ในที่สุดก็ได้ ปล่อยเส้นเฉียว หลังจากนั้นก็ได้จ้องไปที่เสิ่นเฉียวอย่าง โหดเหี้ยม ฝากไว้ก่อน ครั้งหน้าคุณไม่โชคดีแบบนี้แน่ ”

หลังจากนั้นหลินเจียงก็รีบเดินจากไปทันที เย่หลิ่นหานรีบกดวางสาย เสิ่นเฉียวมองเย่หลี่นหาน ริมฝีปากขยับไปมา: ” พี่ พีใหญ่..ขอบคุณค่ะ

เสียงพูดเพิ่งจะหยุดไป ร่างของเธอก็ล้มลงไปข้าง หน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง

สีหน้าของเย่หลิ่นหานเปลี่ยนไป เขายื่นมือไปรับ

เธอ หลังจากนั้นก็ได้นำเธอมากอดไว้ในอ้อมอก ตอนที่จับเธอ เย่หลิ่นหานถึงได้รู้ว่าเสิ่นเฉียวผอม มาก จับเธอครั้งนี้ สามารถคลำถึงกระดูกของเธอได้เลย

” น้องสะใภ้? ” เย่หลิ่นหานเรียกเธอหนึ่งครั้ง เสิ่น เฉียวได้หลับตาสองข้าง และไม่รู้สึกตัวแล้ว เย่หลิ่นหานมองสีหน้าของเขาก็รู้สึกสงสารขึ้นมา

ทันที เขาเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง

ด้วยมือข้างเดียว หลังจากนั้นก็ใช้มือยกขาทั้งสองข้างของ เสิ่นเฉียว และอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าหญิง และภาพเหตุการณ์นี้เพิ่งเข้าตาเยโม่เซินกับเซียวซู่

ที่ตามออกมาและยืนอยู่ไม่ไกล

หลังจากที่เซียวซู่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ และหลัง จากที่ได้หันไปมองเย่หลิ่นหานที่อุ้มเสิ่นเฉียวขึ้นมาในท่า เจ้าหญิงแล้วนั้น ก็รู้สึกว่าลมหายใจที่อยู่บนตัวของเย่โม่ เซินเปลี่ยนไปจากเดิม ทำให้เซียวซู่ที่ยืนอยู่ข้างเขา เหมือนอยู่ในนรก

เขาพูดอธิบายให้เสิ่นเฉียวอย่างติดอ่างเล็กน้อย: ” คือ คือว่า….คุณช่ายเย่ครับ ผู้ช่วยเส้นเธอเป็นลมไปแล้ว เหอะ เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชาในใจ เขารู้ว่าเธอเป็นลมไปแล้ว
ก่อนหน้า ตอนที่กัดเขา ต่อยเขา ยังมีแรงเยอะอยู่ เลย? ตอนนี้ พอเห็นเย่หลิ่นหานกลับอ่อนแอจนเป็นลมไป ยังล้มลงไปในอ้อมอกของเขาอีก?

เหอะ

ช่างเป็นผู้หญิงที่กลับกลอกจริงๆ!

” ผู้ช่วยเสิ่น ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน จึงไม่มี แรง….เป็นลมไปถือว่าเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ” เซียวซู่

ยังคงพูดอธิบายให้เสิ่นเฉียว

เย่โม่เซินไม่ตอบอะไร

คุณ คุณชายเย่ครับ…..พวกเรา ….จะไปแย่งผู้ ช่วยเสิ่นกลับมาไหม?”

เย่โม่เซินหันหัวกลับมาอย่างรวดเร็ว และจ้องเขา ด้วยสายตาที่แหลมคม เซียวซูตัวสั่นเล็กน้อยทันที: คือ ไม่ไปแล้ว? ”

” แย้งเธอทำไม?เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชา ความชั่วร้ายมาเยือนทันที: ” เธอยอมไปอยู่ในอ้อมกอด ใครก็ให้เธอไป”

เซียวซู่: “..คุณชายเย่ หึงหรอครับ? ”

ตาคมเหมือนมีดของเย่โม่เซินแทงไปที่เขาทันที เซียวซู่เดินถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว ” ถ้าคุณชายเยไม่อยาก ออกหน้าด้วยตัวเอง งั้น ….ผมออกหน้าให้ก็ได้ครับ”

“นายกล้ามากนะ!”

ก็ได้ ตัวเองไม่อยากไปยังห้ามไม่ให้เขาไปอีก ไม่ยอมรับว่าตัวเองหึง แต่เห็นผู้ช่วยเสิ่นถูกคนอื่นกอดไว้ในอ้อมอก กลับโกรธซะขนาดนั้น ตาคู่นั้น….โกรธ จนแทบจะลุกเป็นไฟขึ้นมาแล้ว คนอื่นไม่ได้ตาบอดสัก หน่อย เขาเห็นกันหมดแล้วเถอะ?

” งั้นคุณชายเย่ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหน?” เย่โม่เซิน: กลับบริษัท ” %3D

“แล้วผู้ช่วยเสิ่นละครับ? ”

” นายลองพูดชื่อของเธออีกสิ? ” %3D

ในที่สุดก็ปิดปากเซียวซู่ได้สำเร็จ เย่โม่เซินหมุนรถ เข็นด้วยตัวเอง ในใจกลับโมโหจนกัดฟันแน่น

ผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้น ก่อนหน้ายังจูบกับเขา อยู่เลย มาตอนนี้กลับไปอยู่ในอ้อมอกของผู้ชายคนอื่น ช่างไม่รู้จักอับอายขายหน้าสะจริง กลับกลอกเป็นที่สุด!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ