บทที่ 1100 ฉันทําเองได้

“นายจู้จี้จุกจิก แล้วยังสอดรู้สอดเห็นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลินสวี่เจิ้งก็รู้ตัวแล้วว่า ตัวเองได้พูดมากไปหน่อยแล้วจริง กางมือออกเล็กน้อย “เอาล่ะ! แค่เป็นห่วงเพื่อนเท่านั้น เมื่อนาย

ปฏิเสธขนาดนี้ ก็ช่างมันเถอะ หลังจากนั้น หลินสวีเจ๋งก็จากไปตามลำพัง หานซึ่งยืนอยู่กันที่

คนเดียวเป็นเวลานาน ถึงได้ก้าวออกไป

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนออกจากสถานีตำรวจ ก็เดินไปตาม ถนนคนเดียว ตอนที่เธอมา เธอได้นั่งรถตำรวจ รถส่งอาหาร ยัง อยู่ที่หน้าคลับ สิ่งที่เธอพูดกับ หลัวหุ้ยเหมียทางโทรศัพท์ในเมื่อ กี้ เกรงว่าต้องไปปกปิดพิรุธ

หรือนั่งแท็กซี่ไปที่คลับ แล้วขับรถกลับบ้าน เอาเสื้อผ้าสอง สามชุดกลับไปอยู่ที่คอนโดสองสามวันแล้วกัน

สภาพของเธอในตอนนี้ ถ้ากลับไปจะต้องถูกพ่อแม่สงสัย แน่นอน ถึงเวลานั้นถ้าพูดเรื่องนี้กับพวกท่าน คิดทบทวนไปมา เสี่ยวเหยียนก็ยังไม่อยากให้พวกเขากังวล

ขณะที่เดินอยู่ ขาของเสี่ยวเหยียนก็เจ็บปวดเล็กน้อย เธอเพิ่ง จะรู้ในตอนที่วิ่งออกจากสถานีตำรวจในเมื่อกี้ น่าจะเป็นเพราะ ตอนที่ถูกพวกเขาลากกระชาก ชนที่มุมโต๊ะข้างๆ

ในเวลานั้น เสี่ยวเหยียนเจ็บปวดมากจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมาแล้ว เวลาเดินจะรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

เธอชะลอตัวลง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เตรียมจะเรียก แท็กซี่ เสียงบีบแตรดังมาจากด้านหลัง เสี่ยวเหยียนหลบไปอยู่ ด้านข้าง โดยสัญชาตญาณ เดินเซเล็กน้อย เกือบจะล้มลง

หลังจากที่เธอทรงตัวได้แล้ว โทรศัพท์ก็ร่วงลงจากมืออย่าง

ไม่ทันระวัง ตกลงไปที่พื้นส่งเสียงดัง

เสี่ยวเหยียนกลั้นความเจ็บปวดไว้ รีบนั่งลงไป เห็นว่าหน้าจอ โทรศัพท์กระแทกจนแตกไปแล้ว ก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย

ตัวเองบาดเจ็บแล้วยังจะแสร้งทำเป็นเก่ง เดินช้าหน่อยไม่เป็น หรือไง?”

รองเท้าคู่หนึ่งที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นตรงหน้าตัวเอง เสี่ยวเหยียน

ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็ตอบสนองได้ทันที รองเท้าคู่นี้ เมื่อเธอ

เคยเห็นในสถานีตำรวจเป็นของหานชิง

เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้น ร่างสูงใหญ่ของใครบางคนที่อยู่ตรง หน้า ยืนย้อนแสง โครงหน้านั้นยิ่งดูคมชัดน่าหลงใหลมากขึ้น ภายใต้แสงเงา แต่น่าเสียดายที่เสี่ยวเหยียนมองไม่เห็นสายตา ของเขา ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังใช้สายตาแบบไหนมองดูตัวเอง แต่มองไม่เห็น เธอก็สามารถจินตนาการได้

น่าจะคือสงสารเธอตั้ง

เธอนั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับ ก้มหน้ามองดูหน้าจอโทรศัพท์มือ ถือที่แตกร้าวของตัวเองอีกครั้ง กำลังจะใช้มือไปเช็ดให้สะอาด
แต่ก็มีใครบางคนที่เร็วกว่าเธอ มือของเธอยังไม่ได้แตะหน้า จอ ก็ถูกหานซิงจับไว้แล้ว “หน้าจอแตกแล้ว ถ้าเช็ดด้วยมือ โดยตรง อาจทําให้มือเป็นแผลได้ง่าย

สิ้นเสียง เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเอง หยิบผ้าเช็ดหน้าที่ สะอาดออกจากกระเป๋า เช็ด โทรศัพท์ของเธอให้สะอาด

เนื่องจากอยู่ไม่ไกลนัก เสี่ยวเหยียนจึงได้กลิ่นหอมของพืช พรรณบนผ้าเช็ดหน้านั้นอย่างอ่อนๆ และเนื้อผ้าและโลโก้ของ ผ้าเช็ดหน้านั้น คงน่าจะเป็นของที่มาจากแบรนด์ที่มีชื่อเสียง

เมื่อนึกถึงร้านราเม็ง ได้มาเพราะการช่วยเหลือของเขา ในใจ ของเสี่ยวเหยียนทั้งโกรธทั้งกลุ่ม อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยตัวเอง “ผ้าเช็ดหน้าคงจะแพงมากสินะ? เอามาเช็ดโทรศัพท์ให้ฉัน ฉัน ต้องส่งอาหารเดลิเวอรี่มากเท่าไหร่ ถึงจะซื้อมาคืนให้คุณได้?”

เธอจงใจพูดคำเหล่านี้เพื่อยั่วยุเขา

การเคลื่อนไหวที่มือของหานซิง ก็หยุดลงเพราะคำพูดของเธอ แต่เขาก็รีบเก็บโทรศัพท์มือถือที่เช็ดสะอาดแล้ว ลงไปในกระเป๋า เสื้อสูทของตัวเองทันที

การกระทำนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนสับสนงุนงง

“คุณทําอะไร? คืน โทรศัพท์ให้ฉัน”

“ลุกขึ้น” หานชิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พาคุณไปโรง พยาบาล”

“ฉันไม่ไป” เสี่ยวเหยียนส่ายหัวอย่างดื้อดึง “ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร ไม่จําเป็นต้องไปโรงพยาบาล

แค่เดินทรงตัวไม่ยังบอกตัวเองไม่เป็นไร” สายตาของชิง จับจ้องใบหน้าแม้ว่าเสียงของเขาดูราบเรียบ แต่เห็นได้ว่า ค่อยๆบึ้งตึง

แต่อย่างจะเป็นยังไงล่ะในของเสี่ยวเหยียน นอกจาก

โมโหไม่อย่างอื่น เธออยากไปใส่ใจกับความรู้สึกหาน ซิงเลย เพราะยังไงเธอก็ว่า ตัวเองเป็นยังไง หานซึ่งได้จะไม่ชอบเธอด้วย แล้วเธอจะอะไรต้องใส่ใจ?

“ใครว่าฉันเดินทรงไม่ไหว เมื่อฉันทันระวัง เท่านั้น อีกอย่าง คนงานยุ่งมากอย่างประธานหาน ควรรีบกลับ ไปบริษัททันที อย่าเวลาให้คนที่น่าสงสารอย่างฉันเลย จะเป็นยังไง ก็เกี่ยวอะไรกับคุณ

ยังจบ หานซึ่งทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้น มือ หนึ่งโอบไหล่เธออีกมือหนึ่งช้อนของเธอ อุ้มตัวเธอขึ้น

มา

หาเชิงมาก เสี่ยวเหยียนมากอย่างแต่ร่างกายปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเพราะกลัวตกลงดังนั้นตอนเขายืนขึ้น มือของเธอของอีก

หลังจากที่ดึงกลับมาได้ หานก็ลุกขึ้นยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว ขมวดคิ้วมันเหลือบมองเธอ จากนั้นก็เดินไปยัง ทิศทางของรถ

ครั้งแรกที่ถูกเขาอุ้มไว้เหมือนเจ้าหญิงอย่างนี้ เสี่ยวเหยียนรู้ สึกตกอยู่ในภวังค์ ปล่อยให้เขาอุ้มตัวเองเข้าไปในรถด้วยความ งุนงง

ตอนที่หานชิงช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัย ลมหายใจอยู่ใกล้กัน มาก ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ถ้าเธออยากจะขโมยจูบ ในเวลานี้ ก็คงไม่ต้องเสียแรงเลยสักนิด

แต่ว่า เมื่อก่อนเธออาจจะทำแบบนี้ แต่ตอนนี้……..

เสี่ยวเหยียนหันหน้าหนีอย่างเงียบๆ พยายามที่จะไม่เอา ใบหน้าของตัวเองไปเผชิญหน้ากับเขา กะพริบตาอย่างประหม่า หัวใจเต้นเร็วมาก

หลังจากที่หานชิงช่วยรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้ถอยห่างออกไป เสี่ยวเหยียนยิ่งรู้สึกประหม่า ตกลง เขาจะทําอะไรกันแน่? ทำไมยังไม่ไป?

หลังจากรอมานาน เสี่ยวเหยียนก็แอบหันหน้ากลับมาสบเข้า กับดวงตาที่เย็นชาของหานชิงพอดี

“ปล่อยมือออกก่อน ไปถึงโรงพยาบาลแล้ว ฉันค่อยอุ้มคุณ อีก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดเสี่ยวเหยียนก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ค่อยๆเบิกตากว้าง เห็นว่ามือของตัวเอง ยังคล้องอยู่ที่คอ เขา มิน่าล่ะ หลังจากที่เขารัดเข็มขัดนิรภัย ให้เธอเสร็จ ก็ยังไม่ ถอยกลับ

เธอทั้งเขินทั้งร้อนรน ดึงมือกลับมา ใบหน้าร้อนผ่าว กัดริม ฝีปากล่างของตัวเองอย่างแรง รู้สึกกลัดกลุ้มยิ่งนัก

หานซึ่งก็เข้ามาในรถอย่างรวดเร็ว แต่เสี่ยวเหยียนไม่กล้าม องเขา หันหน้าออกไปนอกหน้าต่างตลอดเวลา

ทั้งสองคนมาถึงโรงพยาบาล โดยไม่มีคำพูดตลอดทาง อาจจะ จมอยู่ในโลกของตัวเอง ดังนั้นตอนที่ได้จอดรถแล้ว เสี่ยวเหยีย นก็ไม่รู้ตัวเลย จนกระทั่งประตูรถเปิดออก เข็มขัดนิรภัยของตัว เองถูกปลดออก เธอถึงดึงสติกลับมาได้

เสมือนการตอบสนองโดยอัตโนมัติ ไปกดมือของหานทิ้งไว้ “ฉันทําเองได้!”

เธอพูดอย่างกระวนกระวายว่าเธอทำเองได้ แต่ก็ทับฝ่ามือ ของหานชิง โดยไม่ได้ตั้งใจ ในวินาทีที่สัมผัสกัน หัวใจของเสียว เหยียน ดูเหมือนจะถูกอะไรบางอย่างมาทำให้ชา ทำให้เธอ ตกใจจนดึงมือกลับทันที พูดอย่างตะกุกตะกัก “ขอ…….ขอโทษ…………

หานชิงเหลือบมองมือที่ถูกหญิงสาวสัมผัสด้วยใบหน้าที่เย็น ชา ปลดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยโดยไม่ใส่ใจ จากนั้นก็อุ้มสาว น้อยลงจากรถอีกครั้ง

“ฉัน ฉันทำเองได้จริงๆ…….
เสี่ยวเหยียนอธิบายอย่างแห้งๆ คราวนี้เธอไม่กล้าเอามือ คล้องคอของอีกฝ่ายแล้ว และไม่สามารถดิ้นออกได้ ทั้งร่างหดตัว ไว้ในอ้อมกอดของเขา เหมือนกุ้งตัวใหญ่ที่เหนื่อยล้า ใบหน้า และลําคอเหมือนถูกย่างจนสุกแล้ว

ในโรงพยาบาลมีผู้คนไปมามากมาย หานซึ่งสูงใหญ่หล่อ • ก็ดึงดูดสายตาของผู้คนมากมาย โดยธรรมชาติ ทันทีที่ เหลา สายตาของผู้อื่นส่องเข้ามา เสี่ยวเหยียนยิ่งอายจนจะแทรกแผ่น ดินหนี ทำได้เพียงหดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของหาเชิง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ