บทที่ 684 สารภาพด้วยตัวเอง

หลังจากที่เตรียมพร้อมกันแล้ว ทุกคนก็เดินทางตรงไปที่บ้าน ตระกูลหาน

ตอนแรกหานมู่ อยากขับรถไป ในเวลาที่เดินไปถึงที่จอดรถ เธอจําได้ว่าเมื่อคืนเธอจอดรถเอาไว้ฝั่งบริษัทตระกูลเย่ แต่ตอนนี้ กลับไม่มีรถของเธอจอดอยู่แล้ว

เสี่ยวหมี่โต้วและเสี่ยวเหยียนยืนอยู่ข้างเธอ ก่อนจะเอ่ยถาม ขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง

“หม่ามี้ รถล่ะ?”

“มู่จื่อ รถล่ะ?”

ทานมู่จื่อ

เธอแตะจมูกตัวเองอย่างแก้เก้อ “ดูเหมือนว่า….. จะไม่ได้อยู่ที่นี่

“พวกเราเห็นแล้ว ขั้นตอนนี้พวกเราจะทำยังไงดี? เดินไปเห รอ?” เสี่ยวเหยียนถอนหายใจออกมา มองไปที่หานจื่ออย่างไร หนทาง “ก็รู้ว่าไม่ควรพึ่งเธออ่ะนะ งั้นเรียกรถดีกว่า”

เสี่ยวเหยียนหยิบโทรศัพท์ออกมากดเรียกรถ หลังจากที่ขึ้นรถ แล้วเสี่ยวเหยียนกับเสี่ยวหมี่โต้วต่างพากันกอดอกหายใจฟิตฟัด อย่างไม่พอใจ
“เสี่ยวหมี่โค้ว ถ้าครั้งต่อไปพึ่งพาหม่ามีของเราออกไปข้าง นอกไม่ได้ ก็มาพึ่งคุณอาเสี่ยวเหยี่ยมนะครับ” เสี่ยวหมี่โค้ว หัวเราะคึกคักพร้อมกับพยักหน้า

ตระกูลหาน

ในช่วงเวลาที่ลงรถ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะขาดความมั่นใจหรือย่าง อื่น ทําให้หาน จื่อเดินเซไปข้างหน้าเล็กน้อยจนเกือบจะล้ม โชค ดีที่เสี่ยวเหยียนคว้ามือของเธอเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว

ฉิวเฉียต

หลังจากที่กลับมายืนทรงตัวได้แล้ว สีหน้าของหานจื่อก็ดู เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“หม่ามีไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งเข้ามาหา เธออย่างตกใจ พลางจับมือของเธอเอาไว้ ไม่งั้นหม่ามีก็จับมือ เสี่ยวหมี่โต้วเอาไว้แล้วเดินไปด้วยกันเถอะครับ”

หลังจากหานคู่จื่อรู้สึกดีขึ้นแล้ว ก่อนจะส่งยิ้มให้กับเสี่ยวหมี่ โต้ว “ไม่เป็นไรค่ะ เสี่ยวหมี่โค้วไม่ต้องเป็นกังวลนะ”

เธอเดินไปข้างหน้า เสี่ยวเหยียนกระซิบเสียงเบาๆ

“ฉันคิดว่าคุณสามารถทําใจเย็นได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าความ จริงแล้วคุณยังกังวลอยู่” พูดจบเสี่ยวเหยียนก็ลอบหัวเราะออกมา

หาหมอจ้องมองไปที่เธอ ก่อนเอ่ยกระซิบ “อย่าพูดนะ
คนใช้ที่เฝ้าหน้าประตู มองมาทางหาน จื่อ เสี่ยวเหยียนและ เสี่ยวหมีโค้ว พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายในทันที

“คุณหนูมาแล้วเหรอคะ”

หาน จื่อหันไปพยักหน้าให้เธอพลางส่งยิ้มไปให้ “ป้า พี่ชาย ล่ะคะ?”

“คุณผู้ชายหลังจากตื่นเช้าก็ประชุมวิดีโอคอลอยู่ที่ห้องสมุด

“ประชุม?” หานเจอกะพริบตา เผลอมองไปที่เสี่ยวหมี่โต้ว โดยไม่ตั้งใจ “ทุกครั้งที่คุณลุงประชุมก็ใช้เวลานานมากเลยนะครับ พวกเรา

จะรอกันไหมครับหม่ามี้?”

หาน จื่อยื่นมือออกไปบีบใบหน้าเล็กของเสี่ยวหมี่โต้ว “คุณ ลุงประชุมอยู่ งั้นเดี๋ยวเราไปเดินเล่นรอกันครับ ไว้รอตอนเที่ยง ค่อยไปทานข้าวด้วยกัน ที่นี่เป็นที่ๆ ลูกเคยอยู่มาก่อน ลูกอยาก จะไปเดินเล่นเองสักหน่อยไหมครับ?”

“โอเคครับหม่ามี้ งั้นเดี๋ยวผมไปเดินเล่นเองก่อนนะครับ เสี่ยวหมี่โต้วพูดจบก็หมุนตัวไป เสี่ยวหมี่โต้วแม้ว่ามือและขาจะ สั้นหน่อย ทว่าเวลาเดินเขากลับเดินเร็วมาก

ไม่นานก็หายไปในพริบตา

ที่นี่เป็นบ้านตระกูลหาน เพราะฉะนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล เมื่อทานจื่อเห็นเขาไปเล่นแล้ว เธอจึงไม่ได้สนใจเขาอีก
“เธอล่ะ?” ทานมู่จื่อหันไปมองเสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างกัน

“เขาไปเล่นเองแล้ว แล้วเธอล่ะวางแผนจะไปไหน?” ไปไหนเอง เหรอ? เสี่ยวเหยียนตกใจไปพักหนึ่ง เธอไม่ใช่คนตระกูลหาน ไม่ สามารถไปวิ่งเล่นรอบๆ ได้เหมือนเสี่ยวหมี่โต้วหรอกนะ

เสื้อ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาอีกถ้าหานชิง ชอบเธอ เธอก็คงจะสามารถไปเดินเล่นได้อย่างตามใจชอบ

รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้ ทำไมคนอื่นไล่ตามผู้ชาย ถึงได้ดูง่าย พอเป็นเธอทำไมถึงได้ดูยุ่งยากไปหมด? จะไม่หาว่า เป็นผู้หญิงที่ไล่ตามผู้ชายเหรอ?เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าการไล่ตาม หานซึ่งดูราวห่างไกลกันนับพันไมล์ ต้องข้ามผ่านภูเขานับล้าน

“ทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าเธออยากมาหาพี่ชายฉันหรอกเหรอ?” หา นมจื่อเอ่ยถามขึ้นมา เสี่ยวเหยียนถึงกับสีหน้าเปลี่ยน รีบส่าย หน้าโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“ไม่มีทางคิดอย่างนั้นหรอก เขากำลังประชุมอยู่ฉันจะไป รบกวนเขาได้ยังไง ขึ้นไปหาเขาเวลานี้มีหวังพี่ชายเธอยิ่งต้อง เกลียดฉันมากกว่าเดิมแน่

สําหรับผู้ชายแล้วในเวลาที่กำลังตั้งใจทำงานขึ้นคุณเข้าไปยุ่ง วุ่นวาย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องเกิดอาการเกลียดขี้หน้าแน่

ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนตระหนักได้กับตัวเอง

“โอเค เห็นท่าทางของเธออย่างนี้ ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปเดินดูรอบๆ เอง หลังจากนั้นเอาไว้ถึงเวลาทานอาหาร เธอค่อยเจอเขาก็ได้

เสี่ยวเหยียนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เธอเพียงแค่พยักหน้า หลังจากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกันกับทานอ

เที่ยงวัน

ในที่สุดอาหารเลิศรสกำลังวางเรียงอยู่บนโต๊ะอาหารเหล่า สาวใช้กำลังเข้าออกกันอย่างวุ่นวาย ทุกคนต่างรู้ดีว่าหาน จื่อ เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหาน เธอเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของคน ตระกูลหาน

ดังนั้นเมื่อได้รับคำสั่งจากหานซิง เหล่าสาวใช้ต่างพากันจับตา มองสีหน้าของหาน จื่อเป็นพิเศษ พยายามทำให้เธอพอใจอย่าง เป็นธรรมชาติ

เมื่อเห็นเมนูอาหารมากมายที่ว่าอยู่ตรงหน้า หานซื้อก็ถึง กลับตกใจ หันไปถามสาวใช้ที่อยู่ด้านข้างว่า “วันนี้เป็นวันพิเศษ อะไรหรือเปล่า?”

สาวใช้ชะงักไป ไม่ทันได้ตอบกลับอะไรออกมา เธอ หมายความว่ายังไง? ผ่านไปสักพักสาวใช้จึงตอบกลับมาว่า “คุณหนูมู่จื่อ วันนี้ไม่ใช่วันพิเศษอะไรไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมเหรอ คะ?”

ไม่ใช่วันพิเศษอะไร งั้นทำไมอาหารบนโต๊ะถึงได้เยอะขนาดนี้ ทานจอสงสัย “ฉันเห็นว่าปกติเมนูอาหารไม่ได้เยอะขนาดนี้ ไม่ใช่เหรอ วันนี้เป็นอาหารเยอะเป็นพิเศษฉันก็เลยนึกว่าวันพิเศษอะไร”

คนรับใช้ที่อาวุโสอยู่ในนั้นเมื่อได้ยินก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูมู่จื่อไม่รู้อะไร เพียงแค่คุณหนูกลับมา สำหรับตระกูลหาน ก็ถือว่าเป็นวันพิเศษแล้วค่ะ สำคัญยิ่งกว่าวันเทศกาลเสียอีก

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมาก็สามารถดึงดูดผู้คนโดยรอบได้เป็น อย่างดี สาวใช้อีกหลายคนพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง “ใช่ แล้วใช่แล้วค่ะ คุณหนูมู่จื่อกลับมา คุณชายของพวกเราก็ดีใจ มากเลย ก็เลยถือว่าเป็นวันพิเศษของตระกูลหาน

เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างพร้อมเพรียง ก็นึกถึงหาน ซึ่งขึ้นมาอีก หานมอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ตัวเองถึงได้รู้สึกสะเทือนใจ ขึ้นมา หานซึ่งสามารถพูดได้เลยว่าหาน จื่อเป็นน้องสาวที่เขา เอ็นดูมาก ทว่าเธอก็มีเรื่องที่ปกปิดพี่ชายของตัวเองเยอะมาก โดยเฉพาะเรื่องที่อยู่ด้วยกันกับเยโมเงิน ไม่รู้เลยว่าควรจะเริ่ม พูดยังไงดี

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ภายในใจของหาน จื่อก็ตัดสินใจอย่าง แน่วแน่ เธอคิดว่าถ้าวันนี้หานซึ่งเรียกเธอกลับมากินข้าว ในช่วง เวลาที่ทานข้าวด้วยกันเธอก็จะสารภาพกับหานซึ่งเรื่องแย่ไม่เป็น

ถ้าหากว่าหานชิงรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเธอก็จะกล้าที่จะยอมรับกับ เขาอย่างตรงไปตรงมา

หลังจากที่หาน จื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอก็พูดยิ้มๆ “โอเคค่ะ วันนี้ก็ลำบากบอกพวกคุณแล้ว วันนี้ก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ทำ อาหารมาเยอะขนาดนี้ นี้ก็สายแล้วพวกคุณก็รีบไปทานข้าวเที่ยงกันเถอะค่ะ”

“ขอบคุณค่ะคุณหนูมู่จื่อ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะคะ

“อ่อ ใช่ คุณผู้ชายประชุมเสร็จแล้วนะคะ เดี๋ยวไม่นานก็คงจะ

ลงมาแล้วค่ะ”

“โอเคจ๊ะ”

หลังจากที่รอคนเดินออกไปแล้ว หาหมอก็มองไปรอบๆ ก็ไม่ เห็นเงาของใครอยู่แล้ว

เสี่ยวหมี่โต้วไปวิ่งเล่นที่ไหนกัน?

เสี่ยวหมี่โต้วหายไปก็ช่างเถอะ นี่แม้แต่เสี่ยวเหยียน….. ก็ไม่ เห็นแม้เงา

ก่อนหน้านี้ก็อยู่ด้วยกันชัดๆ ถึงเธอจะกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง พอกลับมาก็ไม่เห็นแล้ว

หรือว่าจะเป็นไปได้ไหมที่เธอจะไปหาหานซิงแล้ว?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ