บทที่ 1398 ฉันทะลึ่งตรงไหน

หัวหน้างานผงะไปสักพัก ลูบศีรษะอย่างรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เป็นผู้ชายที่ทำเก้าอี้หล่นคนนั้นคิดอะไรบางอย่างได้ วิ่งเข้ามา แล้วยิ้มตาหยีเอ่ยว่า: “เฮียครับ คุณเจียงเป็นแฟนของคุณน่ะสิ ครับ? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ? แฟนคุณเลยอยากขนของย้าย ออกไปเหรอ? เมื่อก่อนแฟนของผมโกรธผม ก็เป็นแบบนี้เหมือน เดิม ฮิฮิ ”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ถูกหัวหน้าตบเบา ๆ “หุบปาก อย่าพูด เรื่องไร้สาระ”

เซียวไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่ถามว่า “เท่าไหร่?

“เฮียครับ พวกเรามาแล้วก็ไม่ได้ขนย้ายของอะไร เก็บเงิน แบบนี้ไม่ค่อยดีนะครับ

“จะปล่อยให้พวกนายมาที่แบบเสียเปล่าได้อย่างไร และเงิน พวกนี้ก็ไม่ได้ให้พวกนายเปล่าๆ”

“เฮียท่านนี้หมายความว่าอย่างไรครับ?”

เซียวใช้สีหน้าหนักอึ้งเหมือนน้ำมามองเขา และหลังจากนั้น ครู่หนึ่ง: “ก็จะให้เงินพวกนาย ฉันไม่สนใจว่าพวกนายจะใช้ เหตุผลอะไร ก็บอกเธอไปว่าย้ายของไม่ได้ ไม่สามารถย้ายของ ได้ ช่วยเธอไม่ได้แล้ว
ในที่สุดหัวหน้าก็นับว่าเข้าใจความหมายของเซียวซู่แล้ว และ ลูกพี่ลูกน้องของเขาคงจะเดาถูกจริงๆด้วย ว่านี่เป็นการทะเลาะ กันกับแฟนของเขา

ลองคิดๆดูแล้วก็จริงนะ น้ำเสียงของคุณเพียงคนนั้นฟังดูเด็ก มาก และอายุของเซียวซูก็น่าจะดูแก่กว่าเธอเล็กน้อย จากนั้น ภายในห้องก็เต็มไปด้วยสิ่งของของผู้หญิง และเมื่อเปิดประตูมา สีหน้าของชายหนุ่มก็มืดมิดเหมือนหมึกดำ และไม่เจอผู้หญิงอีก ในแปดสิบเปอร์เซ็นต์พวกเขาจะต้องทะเลาะกันแน่ๆ

สุดท้ายคนขนย้ายของก็รับเงินและออกไปแล้ว

หลังจากเจียงเสียวไปกลับบ้านมานั้น ผลักเปิดประตูก็เห็นว่า บ้านของตัวเองว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลยและนั่งอยู่บนพรมอย่าง เหม่อลอย

ในช่วงเวลานี้เธออาศัยอยู่กับเซียวซู่ที่นั่นมาโดยตลอด และ ได้ย้ายข้าวของทั้งหมดของตัวเองไปหมดแล้ว อันที่จริงตอนนี้ คิดๆดูแล้วน่าตลกสิ้นดี

เธอกับเขาเป็นแค่แฟนปลอม ๆ กันเฉย ๆ ตอนนั้นสมองของ เธอลัดวงจรได้อย่างไร ทำถึงขนของของตัวเองไปที่นั่นจนหมด ล่ะ? เพื่อสะดวกในการใช้ชีวิตเหรอ? แต่เธอจะแน่ใจได้ อย่างไรว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป?

ตราบใดที่เธอยังไม่ได้คบกับเขา ถ้าอย่างนั้นเขาก็อาจจะมี

แฟนได้

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกอึดอัดในทรวงอก เธอยื่นมือไปทาบแก้มของตัวเองและนั่งถอนหายใจอยู่ตรงนั้น “ถ้ารู้ ตั้งแต่แรกจะขนของไปให้น้อยหน่อย พอตอนนี้กลับมาก็จะได้ไม่ ถึงกับไม่มีอะไรเลย แต่ไม่เป็นไร อีกไม่นานก็มีคนขนย้ายของ ช่วยฉันขนกลับมาแล้ว ถ้าจะต้องโทษใครก็ต้องโทษเซียวซู เท่านั้น เป็นคนแบบไหนกัน สถานที่ที่ตัวเองอยู่ว่างเปล่าขนาด นั้น แถมไม่ใช่ไม่มีเงินซะหน่อย!”

ยิ่งพูด เจียงเสี่ยวไปก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก หยิบยกเซียว ขึ้นมาต่อว่าโดยสิ้นเชิง

และไม่รู้ว่าต่อว่าไปนานแค่ไหน เจียงเสี่ยวไปจึงรู้สึกเหนื่อย และหลับไปโดยพิงพรม ต่อมาก็ถูกเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ทำให้ ตื่นขึ้น

“คุณเจียง ใช่ไหมครับ? พวกเราคือบริษัทขนย้ายของ คือว่า อย่างนี้นะครับ เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นิดหน่อย พอ ถึงตอนนี้ก็ยังซ่อมไม่เสร็จ ดังนั้นภายในสองวันนี้จึงไม่สามารถ ช่วยคุณขนย้ายของได้”

ตอนแรกเจียงเสี่ยวไปยังคงเบลอเล็กน้อย พอได้ยินก็ลุกขึ้น นั่งทันที

“หมายความว่าอย่างไร? รถของพวกนายยังซ่อมไม่เสร็จเห รอ?

“เอ่อ ใช่ครับ”

“งั้นก็ควรที่จะส่งคนอื่นมาช่วยฉันขนย้ายไม่ใช่เหรอ? บริษัท รับขนย้ายของพวกนายมีแค่คันเดียวเหรอ? ”
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับคุณเจียง ทางบริษัทขนย้าย ของพวกเราวันนี้ได้ส่งรถไปหมดแล้วตอนนี้ไม่มีที่ว่างชั่วขณะครับ ถ้าหากคุณยินยอม พวกเราจะย้ายรายการของคุณไปอีกสอง สามวันข้างหน้า คุณว่าแบบนี้ได้ไหมครับ? ”

ย้ายไปอีกสองสามวัน

เจียงเสี่ยวไปก็อารมณ์เสียภายในทันที “ฉันนัดวันนี้ ตอนที่ นายรับรายการนายตอบฉันว่าอย่างไร? มีงานเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่บอกฉันล่วงหน้า? ฉันรอตั้งนานขนาดนี้กลับมาบอกฉัน ว่าขนของไม่ได้แล้ว เรื่องก็จบแบบนี้เหรอ? แล้วเวลาที่ฉันเสียไป ล่ะ? แล้ววันนี้ฉันจะนอนที่ไหน ถามหน่อยบริษัทขนย้ายของนาย รองรับที่พักให้หรือเปล่า?

อีกฝ่ายถูกเจียงเสี่ยวไปทำให้พูดไม่ออก และทำได้เพียงแค่ พูดขอโทษ

“พอแล้ว คำขอโทษพวกนี้ฉันไม่อยากฟัง พวกนายเป็นบริษัท ที่แย่ที่สุดที่ฉันเคยเจอมา

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปด่าเสร็จก็วางสายโทรศัพท์

หลังจากวางสายแล้วนั้น เธอนั่งโมโหจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ที่เดิม สุดยอดไปเลย!

ย้ายของไม่ได้ทำไมไม่บอกล่วงหน้า ทำไมเพิ่งจะมาพูดตอน

น่าโมโหมากจริงๆ!
นอนที่บ้านไม่ได้ แล้วตอนนี้เธอจะไปนอนที่ไหน? หรือว่าต้องไปนอนที่โรงแรม?

เจียงเสี่ยวไปครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และในที่สุดก็โทรศัพท์ไปหา

ฟางถังถัง

ตอนที่ฟางถังถังมารับเธอนั้น เจียงเสี่ยวไปยืนอยู่ข้างถนนด้วย สีดำคล้ำ ฟางถังถังเปิดประตูรถ เธอก็เข้าไปในรถ

ทันทีที่นั่งลง เจียงเสี่ยวไปก็ถามว่า “มีอะไรให้ทานไหม? ” ฟางถังถังหยิบช็อกโกแลตออกมาจากกระเป๋า: “ทานไหม? ”

เจียงเสี่ยวไปรับมาและฉีกถุงกัดไปหนึ่งคำ “หิวจะตายอยู่แล้ว ฉันถูกทำให้เจ็บปวดทั้งคืนสุดท้ายก็ไม่ได้ทานอะไรเลย ฉันใช้ ชีวิตง่ายไหมเนี่ย?”

“หือ? อะไรคือถูกทำให้เจ็บปวดทั้งคืน? ” ฟางถังถังฟังความ หมายอื่นในคำพูดของเธอออก หรี่ตาจ้องมองเธออย่างสงสัย เมื่อเห็นรอยบนคอและหลังหูของเธอ ก็เบิกตาโตขึ้นทันที “เสี่ยว ไป เธอ!”

“หุบปากได้แล้ว!” เจียงเสียวไปตะคอกเธอไปหนึ่งคำ “มีอะไร ให้น่าประหลาดใจกัน? เป็นกิจกรรมของคนบรรลุนิติภาวะไม่ใช่ เหรอ? ”

ฟางถังถังพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ถูกเธอทำให้สำลักเป็นเวลา นานโดยหาภาษาของตัวเองไม่เจอ
ส่วนเจียงเสียวไปนั้น เดี๋ยวสองสามครั้งก็ทานช็อกโกแลตจน หมดแล้ว จากนั้นก็มองไปที่ฟางถังถังตาปริบๆ ฟางถังถังถูก สายตาตั้งหน้าตั้งตารอของเธอทำให้พูดไม่ออกเล็กน้อย อดไม่ ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปปิดตาของเธอ

“เธอถูกทําให้เจ็บปวดรุนแรงขนาดไหนกัน? ถึงได้หิวขนาด

เมื่อได้ยิน ริมฝีปากของเจียงเสี่ยวไปก็กระตุกเล็กน้อย จาก นั้นก็เบะปากมองบนใส่เธอไปหนึ่งครั้ง

” ไม่ต้องถาม ถามก็คือเจ็ดครั้งในคืนเดียว”

คนขับรถด้านหน้าเมื่อได้ยินก็มือสั่น ฟางถังถังรีบดึงมือเจียง เสี่ยวไป: “พอได้แล้ว เธอหยุดพูดเรื่องไร้สาระกับฉันได้แล้ว เธอ เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ระวังคำพูดหน่อยได้ไหม? อีกหน่อยถ้าคน ขับรถของบ้านฉันถูกเธอทำให้ตกใจจนขับรถไม่คล่อง ก็ฆ่าชีวิต คนได้เลยนะ”

ก็ได้ เจียงเสี่ยวไปก็ยังรักชีวิตอยู่ เนื่องจากส่งผลกระทบไป ยังความปลอดภัยส่วนบุคคลของตัวเองนั้นเธอก็ควรหุบปากได้ แล้ว

“ เชื่อฟังหน่อยหยุดเอะอะโวยวายได้แล้ว กลับไปฉันจะให้พ่อ ครัวเตรียมอาหารอร่อย ๆ ให้เธอ พอถึงตอนนั้นรับรองว่าจะต้อง ทำให้เธออิ่มเต็มที่แน่นอน

เจียงเสี่ยวไปกะพริบตา จ้องไปทางฟางถังถัง
“เธอบอกให้ฉันระวังคำพูด แต่ทำไมฉันได้ยินคำพูดแบบนี้ ของเธอดูทะลึ่งกันนะ? ”

ฟางถังถัง: “ทะลึ่งตรงไหน! ทะลึ่งตรงไหน! เสี่ยวไปตัวเหม็น อย่างเธอเนี่ย ความคิดของเธอสะอาดบริสุทธิ์สักหน่อยจะได้ไหม ที่ฉันพูดคือ ให้เธออิ่มท้อง เมื่อคืนเธอทำเรื่องอย่างว่าไปจนโง่ แล้วใช่ไหม! ตอนนี้สมองจึงเต็มไปด้วยความคิดสกปรกทะลึ่ง 7”

เจียงเสี่ยวไปตะคอกไปหนึ่งคำ ขี้เกียจที่จะสนใจเธอ

“แต่ว่า พวกเธอมีอะไรกันเสร็จแล้วก็ควรคบกันไม่ใช่เหรอ? จะมาหาฉันทำไมล่ะ? หรือว่าเธอเป็นผู้หญิงรักสนุก มีอะไรกัน เสร็จแล้วก็ไม่นับว่าเป็นอะไรแบบนั้นเหรอ?

“ทำไมล่ะ? ” เจียงเสี่ยวไปรับคำพูดของเธออย่างโมโห “หรือว่าฉันต้องขอร้องให้เขารับผิดชอบต่อฉัน หรือฉันควรรับ ผิดชอบต่อเขา?”

“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น แต่พวกเธอสองคนเป็นอะไรกันแบบนั้น กันนี่? พวกเธอแกล้งเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆถึงคบกัน แล้วล่ะ?”

” เรื่องมันยาว ความเมาทำให้คนหลงระเริง!

มุมปากของฟางถังถังกระตุก: “ไม่ใช่ว่าเธอเมา แล้วก็เลยทำ แบบนั้นกับเขาหรอกสินะ? เซียวซู่ต่างหากที่เป็นคนถูกรังแก?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ