เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 193 ให้ผมปกป้องคุณ



บทที่ 193 ให้ผมปกป้องคุณ

ได้สั่งทำไปแล้ว คุณไม่เอาแล้วจะเอาไปให้ใคร? รับไว้ด้วย” หลังฟังข้อความเสียงจบ เสิ่นเฉียวอึ้งไปทั้งตัว

คำพูดของประธานหานหมายความว่าไง..กระโปรง ตัวนั้นตัดตามไซส์ของเธองั้นเหรอ? หากเธอไม่รับไว้ ก็ ให้คนอื่นไม่ได้?

กลัวว่าตัวเองจะเข้าใจผิด เสิ่นเฉียวก็ได้ถามฝ่าย

ตรงข้ามไปว่าทำไมถึงเรื่องรู้ขนาดสัดส่วนของเธอ ถาม

จบแล้วเสิ่นเฉียวรู้สึกอายเล็กน้อย ก็เลยจะพิมพ์ข้อความ

แต่ยังไม่ทันส่งออกหานชิงก็ตอบกลับมาแล้ว “เรื่องขนาดหากผมอยากรู้ก็มีวิธี หากคุณไม่มี เวลาผมจะให้ซูจิ๋วเอาไปให้”

ให้ซูจิ๋วเอามา? งั้นก็จะกลายเป็นจุดสนใจละสิ? เสิ่นเฉียวเริ่มตอบกลับ: “อย่าค่ะ พรุ่งนี้ฉันไปเอากับซูจิ๋ว ที่บริษัทคุณละกัน”

หลังจากทั้งสองตกลงตามที่ต้องการแล้ว หานชิง ก็ไม่ได้ตอบข้อความเธออีกเลย เสิ่นเฉียวหายใจเข้า เฮือกใหญ่ จากนั้นวางมือถือลงไป

หลังจากที่ลุกขึ้นออกไป สาวใช้เสี่ยวหยู่ได้ทำ

อาหารเช้าเสร็จแล้ว

“คุณนายน้อยสอง ไม่รู้ว่าคุณชอบทานอะไร จึง ได้ทำตั้งหลายอย่าง คุณดูก่อนว่าชอบหรือไม..
เสิ่นเฉียวนอกจากของหวานเลี่ยนแล้ว อย่างอื่น ไม่ได้เรื่องมากเท่าไหร่ มองแล้วยิ้มไปทางเธอ: “ชอบจ้า ลำบากเธอแล้วนะ”

“ไม่ลำบากหรอกค่ะ คุณนายน้อยสองชอบก็ดีแล้ว

ค่ะ”

เสิ่นเฉียวนั่งลงทานข้าว คิดไปครู่หนึ่ง: “พวกเย่ โม่เซินออกไปหมดแล้วเหรอ?”

เสี่ยวหยู่พยักหน้ารับ: “อึม คุณชายเย่และผู้ช่วย เซียวออกไปแต่เช้าแล้วค่ะ”

เสิ่นเฉียวคิดในใจ พวกเขาน่าจะไปบริษัท ทาน เสร็จแล้วก็จะออกไป

หลังจากที่เธอเตรียมตัวเรียบร้อยไปถึงบริษัท ไม่ คิดว่าในแผนกจะวุ่นวายขนาดนี้

สวี่เลี่ยวโดนบริษัทไล่ออกโดยตรง ถึงแม้ทุกคน จะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ก็ยังคงสนทนากันอย่างไม่ หยุด

“เรื่องมันยังไงกันแน่? เขาเป็นหัวหน้าของบริษัท มาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไม่อยู่ดีๆถึงโดนไล่ออก ละ?”

“เธอ น่าจะล่วงเกินใครหรือเปล่า หรือว่าอาจจะ ทำอะไรผิดไปจากที่ฉันมองนะ ก็คือนิสัยบ้ากามไม่ เปลี่ยน น่าจะไปแตะต้องคนที่ไม่สมควรจะแตะ ครั้ง นี้. ในที่สุดเรือก็ล่มในรางน้ำ”
“ถ้าให้ฉันพูดนะ สมน้ำหน้าวะ ใครให้เขาบ้ากาม ขนาดนั้น ทั้งๆที่เป็นไอ้แก่ที่แต่งงานแล้ว หน้าไม่อาย จริงๆ”

“ก็ควรสมน้ำหน้าอยู่ แต่ว่าก็ .. น่าสังเวชอยู่ นะ ที่บ้านยังมีลูกมีเมีย ถูกไล่ออกแบบนี้ ต่อไปนี้จะเอา อะไรเลี้ยงครอบครัวละ?”

“ผู้ชายทั้งคนยังจะกังวลเลี้ยงครอบครัวไม่ไหวเห รอ? งั้นก็ต้องเป็นตัวไร้ประโยชน์อะไรดีละ?”

“แกไม่เข้าใจหรอก! ถูกบริษัทตระกูลเย่ไล่ออกมัน หมายความว่าไงแกรู้มั้ย? บริษัทตระกูลเย่อยู่ในเมืองเป่ย ถือเป็นบริษัทอันดับหนึ่ง เขาถูกบริษัทอันดับหนึ่งไล่ออก มีประวัติแบบนี้บริษัทไหนจะกล้ารับเขาเข้าทำงานอีก?”

“อำ? งั้น….ต่อไปหางานก็ยากมากล่ะสิ? งั้นก็น่า สังเวชอยู่นะ”

คำพูดเหล่านี้ได้เข้าไปในหูของเสิ่นเฉียวทั้งหมด เธอพลางเดินไปแล้วก็ฟังไปจนกระทั่งถึงหน้าโต๊ะ ทำงานตัวเองจึงนั่งลง

เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน แล้วก็ได้ยินคนข้างๆถามเธอ ขึ้นมา

“เสี่ยวเสิ่น เธอทำไมยังอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

“อำ?” เสิ่นเฉียวได้ยินคนเรียกตัวเธอ ก็ได้หัน กลับไปโดยสัญชาตญาณ

คนคนนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทุกอย่างบนใบหน้าจนจะรวมเป็นหนึ่งเดียวอยู่แล้ว “เธอได้เลื่อน ตำแหน่งแล้วนะ”

ได้ยินดังนี้ เสิ่นเฉียวชะงัก

“เลื่อนตำแหน่ง?”

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? เขาทำไม. .จึงไม่รู้

เรื่องอะไรเลย?

“ใช่จ้า รองประธานเย่แต่งตั้งให้เธอเป็นเลขาของ เขา เธอไม่รู้เรื่องเหรอ?”

เสิ่นเฉียว: ”

…มันเรื่องอะไรกัน?”

รองประธานแต่งตั้งเธอเป็นเลขา? ไม่ใช่เย่หลี่ นหานหรอกเหรอ? อยู่ดีๆ เขาทำไมถึงต้องมายุ่งเรื่อง งานเธอกะทันหันแบบนี้? ทั้งๆที่เมื่อคืน..

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวเม้มปาก สีหน้าดูแย่มาก

“อิจฉาเธอจังเลย ก่อนหน้านี้เธอเป็นผู้ช่วยของ คุณชายเย่ ตอนนี้ก็ได้ไปเป็นเลขาของประธานเย่ ทำไม วาสนาถึงดีเพียงนี้?”

“ตอนที่เธอมาแผนกของเรา พวกเราไม่มีใคร รังแกเธอใช่ปะ? เธออยากไปร้องเรียนพวกเราต่อหน้า รองประธานเลยนะ”

เสิ่นเฉียวยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามันแปลกๆ หากแม้ว่าเย่ หลิ่นหานรู้สึกดีกับเธอจริง แต่เมื่อก่อนก็ไม่เคยยุ่งเรื่อง งานของเธอนี่นา ตอนนี้ทำไม.ถึงจัดเธอไปเป็น เลขาอยู่ข้างกายเขา?
คิดไปคิดมา เสิ่นเฉียวรีบลุกขึ้นเก็บข้าวของ ไป หาเย่หลิ่นหานโดยตรง

ตอนที่เธอถึงหน้าห้องทำงานเย่หลิ่นหานนั้น พอดีเจอกับผู้ช่วยเขาที่เดินออกมา เห็นเธอแล้วก็ยิ้มออก มา: “เป็นเธอเหรอ เธอมารายงานตัวแล้วใช่มั้ย?”

ใบหน้าเสิ่นเฉียวไร้รอยยิ้ม สายตาก็จริงจังมาก ผู้ ช่วยอึ้งไปทันที แล้วพูดว่า รองประธานเย่กำลังคุย โทรศัพท์อยู่ เธอรอสักครู่?

เสิ่นเฉียวมีกะจิตกะใจรอที่ไหนกัน? เธอต้องการค ยกับเย่หลิ่นหานให้ชัดเจน

ก็เลยเดินไปข้างหน้าโดยตรง ผู้ช่วยสีหน้าเปลี่ยน ทันที รีบไปขวางเธอไว้

“ตอนนี้เธอยังเข้าไปไม่ได้ รองประธานเย่

เธอ. .

“แยจื่อ ให้เธอเข้ามา”

ผู้ช่วยของเย่หลิ่นหานแซ่แย ชื่อแยซิงซิง ตั้งแต่ เด็กก็มีคนเรียกเธอแยจื่อมาตลอด ดังนั้นมาทำงานที่นี่ ทุกคนก็เรียกเธอว่าแยจื่อ เรียกจนชินแล้ว

แยจื่ออึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็พยักหน้ารับ: “งั้น ก็ได้ค่ะ เธอเข้าไปได้แล้ว”

เส้นเฉียวเม้มปาก จากนั้นก้าวเท้าเดินเข้าไปใน

ห้องทำงาน

เย่หลิ่นหานนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กำลังสนทนากับปลายสายไม่กี่ประโยค จากนั้นก็วางสาย

หลังจากวางสาย เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มให้กับเสิ่น

เฉียว

“เธอรู้แล้ว? ของเอามาหมดหรือยัง? เดี๋ยวพี่ให้ แยจื่อพาเธอไปดูห้องทำงานหรือ..เธอจะทำงานที่ ห้องเดียวกับพี่ก็ได้….”

“พี่ใหญ่”

จูๆเสิ่นเฉียวก็ขัดจังหวะพูดของเขา บนใบหน้ารูป ไข่ที่สวยงามกลับไม่มีรอยยิ้มใดๆ

“พี่ทำไมต้องย้ายตำแหน่งของฉัน?”

“ย้ายตำแหน่งให้เธอ…ไม่ดีเหรอ?” รอยยิ้มบน ใบหน้าของเย่หลิ่นหานจางไปเล็กน้อย เสียงก็เรียบเฉย “คนอย่างสวี่เลี่ยวเธอก็ได้เห็นแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะ เกิดเรื่องแบบนี้ในภายหลัง ดังนั้นพี่จึงต้องย้ายเธอมาอยู่ ข้างกายพี่ ไม่ให้เธอได้รับอันตราย”

“ในใจของเสิ่นเฉียวเต้นตุ๊บตั๊บ มีความรู้สึก ไม่ดีค่อยๆเกิดขึ้นในใจ

เธอไม่กล้าคิดมากไปกว่านี้ กลัวว่าตัวเองจะ คิดมากเกินไป

เย่หลิ่นหานเดินมาข้างหน้าเข้าใกล้เธอ “เฉียว เฉียว อย่างเรื่องเมื่อคืน พี่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้ง ที่สอง”

ได้ยินเขาเรียกตัวเองว่าเฉียวเฉียว เดิมทีดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของเส้นเฉียวปรากฏความประหลาดใจขึ้น มา เธอเงยหน้ามองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“พี่ใหญ่พี.

“ที่จริงฐานะของเธอตั้งแต่ที่เธอเข้ามาบ้านตระ กูลเย่พี่ก็รู้แล้ว” เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย ยื่นมือไปลูบหัว เธอเบาๆ: “ที่พี่ไม่ได้เปิดเผยเป็นเพราะเธอคือลูกสาว บ้านตระกูลเงิน และในวันแต่งงาน หากเปิดเผยก็จะ ทำให้ขายหน้าทั้งสองตระกูล แต่ตอนนี้.พี่กลับรู้สึก ว่าวันนั้นพี่น่าจะเปิดเผยฐานะของเธอ อย่างน้อยแบบนี้ เธอก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานที่บ้านตระกูลเย่ และไม่ต้อง ทนฝืนเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน”

คำพูดเหล่านี้มีความหมายแฝงอยู่หลายอย่าง เสิ่นเฉียวตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว ทันใดนั้นเยหลี นหานก็ได้ยื่นมือไปโอบไหล่เธอไว้

“เฉียวเฉียว พี่ใหญ่เสียใจจริงๆ เสียใจที่วันนั้นไม่ ได้เปิดเผยเรื่องของพวกเธอ แต่….ตอนนี้ก็ยังไม่สาย โม่เซิน เขาไม่ยอมปกป้องเธองั้นพี่ใหญ่ก็จะปกป้องเธอ เอง ดีมั้ย?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ