บทที่1048 กลับประเทศ

นานิ ?

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาแล้วมองฉือจีนที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อกะพริบตาอีกฉือจีนที่อยู่ข้างหน้ายังคงจับจ้องเขาเช่น เดิม แม้ว่าบนใบหน้าจะมีรอยยิ้ม ดวงตาหรี่ลงเป็นเส้นเดียว แต่ สีหน้าบนใบหน้ากับดวงตานั้นไม่ได้มีอารมณ์ที่ล้อเล่นแม้แต่น้อย

เขาก็กะพริบตาอีก หรือว่า……..นี่เป็นความคิดที่แดดดี้คิดขึ้น

มา ?

ในสมองของเสี่ยวหมี่โต้วเหลือเพียงความคิดเดียว นั่นก็ คือ…….เหมือนแด๊ดดี้จะล่อเขาให้ตกสู่สภาวะลำบาก ?

เขาไม่ต้องการบริษัทของคุณตาทวด ดังนั้นก็เลยทิ้งบริษัทที่

ใหญ่ขนาดนั้นให้กับเขา ?

อืม ทิ้งให้เขาที่ไม่รู้เรื่องอะไร เด็กน้อยอายุเพียงห้าหกขวบ !!

QAQแง !! แด๊ดดี้เลว !! ผู้ชายที่ทำร้ายหม่ามีไม่ใช่ของดีอย่างที่คิดไว้ ตอนนี้เป้าหมายก็หันมาหาเขา เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกน้อยใจ!

“เสี่ยวหมี่โต้ว ?” ขู่ฉือจินเห็นเสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้ตอบคำพูด จึง คิดว่าเขายังฟังไม่เข้าใจ ก็เลยอธิบายไปอีกครั้ง : “คุณก็อย่าเพิ่ง กังวลนะ ตาทวดหมายความว่าจะยกบริษัทให้คุณ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอให้หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วมีความสามารถในการบริหารก่อน คุณคิดดูสิ ถ้าเป็นแบบนี้ ในอนาคตเสี่ยวหมี่โต้วจะมีทรัพย์สิน หลายพันล้านเลยล่ะ”

เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัว

เขาอายุแค่หกขวบและจะมีทรัพย์สินหลายพันล้าน ?

ฟังดูเหมือนจะเก่งมาก!

แต่เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกว่าการบริหารบริษัทที่ใหญ่ขนาดนั้น มัน จะต้องเหนื่อยมากแน่ๆ อีกอย่าง ความฝันของไม่ใช่การเป็น ประธานแบบแด๊ดดี้ของเขา

ความฝันของเขา…….

เสี่ยวหมี่โต้วเบะปาก สีหน้าเผยความหมายให้เห็นได้ชัดว่าไม่ ยินดี

ฉือจินก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึดอัด ขึ้นมาบ้าง จึงพูดไปว่า “เสี่ยวหมี่โต้ว ตาทวดจะไม่บังคับคุณนะ ถ้าเสี่ยวหมี่โต้วไม่ยอม คุณก็สามารถพิจารณาให้ดีๆ หรือว่า ตาทวดจะเอาของพวกนี้เปลี่ยนเป็นเงินสดมอบให้เสี่ยวหมี่โต้ว เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตของเหลนของฉันไม่ใช้ชีวิตที่ดี”

ในความเป็นจริงแล้ววิธีแบบนี้มันไม่ถูกต้อง

จะกลายเป็นการรักและตามใจมากเกินไป ถ้ารุนแรงบางทีจะ ทำให้บุคลิกของเด็กบิดเบี้ยวไป จะทำให้รู้สึกว่ามีหลักประกัน ในอนาคตก็ไม่ต้องพยายามแล้ว ไปที่ไหนก็ใช้อย่างฟุ่มเฟือย
นี้ รอให้หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วมีความสามารถในการบริหารก่อน คุณคิดดูสิ ถ้าเป็นแบบนี้ ในอนาคตเสี่ยวหมี่โต้วจะมีทรัพย์สิน หลายพันล้านเลยล่ะ”

เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัว

เขาอายุแค่หกขวบและจะมีทรัพย์สินหลายพันล้าน ?

ฟังดูเหมือนจะเก่งมาก!

แต่เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกว่าการบริหารบริษัทที่ใหญ่ขนาดนั้น มัน จะต้องเหนื่อยมากแน่ๆ อีกอย่าง ความฝันของไม่ใช่การเป็น ประธานแบบแด๊ดดี้ของเขา

ความฝันของเขา…….

เสี่ยวหมี่โต้วเบะปาก สีหน้าเผยความหมายให้เห็นได้ชัดว่าไม่ ยินดี

ฉือจินก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึดอัด ขึ้นมาบ้าง จึงพูดไปว่า “เสี่ยวหมี่โต้ว ตาทวดจะไม่บังคับคุณนะ ถ้าเสี่ยวหมี่โต้วไม่ยอม คุณก็สามารถพิจารณาให้ดีๆ หรือว่า ตาทวดจะเอาของพวกนี้เปลี่ยนเป็นเงินสดมอบให้เสี่ยวหมี่โต้ว เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตของเหลนของฉันไม่ใช้ชีวิตที่ดี”

ในความเป็นจริงแล้ววิธีแบบนี้มันไม่ถูกต้อง

จะกลายเป็นการรักและตามใจมากเกินไป ถ้ารุนแรงบางทีจะ ทำให้บุคลิกของเด็กบิดเบี้ยวไป จะทำให้รู้สึกว่ามีหลักประกัน ในอนาคตก็ไม่ต้องพยายามแล้ว ไปที่ไหนก็ใช้อย่างฟุ่มเฟือย
เสี่ยวหมี่โต้วนั่งกะพริบตาอยู่ที่เดิม

หูย เหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนรวยมากเลย

สามวันต่อมา

ฉือจีนก็กลับประเทศพร้อมเสี่ยวหมี่โต้ว

เย่โม่เซินกับหาน จื่อก็ไปรับที่สนามบินด้วยกันทั้งสองคน จากนั้นก็พาไปพักที่วิลล่าไห่เจียง

หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วกลับประเทศแล้ว นอกจากได้นั่งคุยกับ หม่ามี้นานแล้ว จากนั้นก็ไปคิดบัญชีกับแด๊ดดี้ แล้วยังโทรวิดีโอ กับเสี่ยวเหยียน

“คุณน้าเสี่ยวเหยียนผมกลับประเทศแล้วนะ อยากกินอาหารที่ คุณน้าเสี่ยวเหยียน ทำมากเลยครับ”

จางเสี่ยวเหยียนกับหนูน้อยคนนี้ได้ใช้ชีวิตมาด้วยกันเกือบห้า ปี แม้ว่าจะไม่ใช่แม่ลูกกัน แต่ความสัมพันธ์ก็แทบจะเหมือนแม่ ลูกกัน ตอนนี้เห็นเสี่ยวหมี่โต้วออดอ้อนตนเองขนาดนี้ ใจของเธอ ก็อ่อนลงทันที

“เสี่ยวหมี่โต้วว่านอนสอนง่ายจังเลยนะ ถ้าอยากกินอะไร น้า เสี่ยวเหยียนจะทำให้คุณกินนะ”

“แต่ผมได้ยินหม่ามี้พูดว่าคุณน้าเสี่ยวเหยียนลาออกแล้ว แล้ว ก็ไม่ได้พักอยู่ตรงที่เราอยู่ด้วยกันเมื่อก่อนแล้ว” ท่าทางของเจ้าตัวเล็กดูเหมือนจะเสียใจมาก คิ้วก็เปื้อนด้วยความเศร้าเล็กน้อย “คุณน้าเสี่ยวเหยียนไปไหนเหรอครับ ต่อไปก็ไม่อยากเห็นเกี่ยว หมี่โต้วแล้วใช่ไหม ?”

จางเสี่ยวเหยียน : “ไม่มีเรื่องแบบนี้หรอกน่า ตอนนี้คุณอยู่ ที่ไหน น้าเสี่ยวเหยียนจะไปรับคุณได้ไหม ?”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

จางเสี่ยวเหยียนก็นั่งแท็กซี่ไปยังวิลล่าไห่เจียง เห็นเสี่ยวหมี่โต้

วรอเธออยู่ไกลๆ

“พี่คะ รบกวนคุณรออยู่ที่นี่สักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะนั่งรถของ คุณกลับไป”

คนขับรถพยักหน้า “ครับผม”

หลังจากที่จางเสี่ยวเหยียนลงจากรถแล้วก็ได้ปิดประตูรถแล้ว รีบเดินไปข้างหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว ตอนที่เธอเดินไปก็ได้ถอดผ้าพัน คอจากคอลงมา เมื่อถึงแล้วก็ได้สวมใส่ไปที่ตัวของเสี่ยวหมี่โต้ว โดยตรง

“อากาศหนาวขนาดนี้ ทำไมคุณไม่สวมผ้าพันคอแล้วค่อยออก มาล่ะ อีกอย่างทำไมมีแต่คุณคนเดียว ? แด๊ดดี้กับหม่ามีของคุณ ล่ะ ?”

“แด๊ดดี้กับหม่ามีอยู่ด้วยกัน ผมไม่ได้ไปรบกวนพวกเขา”

เมื่อเห็นท่าทางปลิ้นปล้อนของเขา เสี่ยวเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมา แล้วยื่นมือไปหยิกแก้มของเขา และพูดไปเบาๆว่า “ทำไมคุณถึงเลวขนาดนี้เนี่ย ?”

เสี่ยวหมี่โต้วขยิบตา : “คุณน้าเสี่ยวเหยียน ผมทำไม่ถูกเหรอ ครับ คือแด๊ดดี้บอกว่าแม้ว่าผมจะกลับประเทศแล้ว แต่ก็ไม่ควร จะไปรบกวนชีวิตของเขากับหม่ามีสองคน

เสี่ยวเหยียน : นึกไม่ถึงเลยว่าลับหลังคุณชายเย่จะเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูกและอึดอัดไปบ้าง จึงได้แต่เปลี่ยนเรื่อง

“งั้นเอาเถอะ แต่ว่าอีกสักครู่คุณก็ต้องส่งข้อความให้หม่าม ของคุณว่าคุณจะออกไปกับฉันแล้ว ไม่เช่นนั้นหม่ามีของคุณจะ เป็นห่วงคุณถ้าหาคุณไม่เจอ

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็พยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย

หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็พาเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นไปบนรถ เมื่อขึ้น ไปรถแล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็สังเกตได้ว่าบนรถมีถังเก็บความร้อนก็ รู้สึกตื่นเต้นไปบ้าง : “คุณน้าเสี่ยวเหยียน คือคุณตั้งใจเอามาให้ ผมเป็นพิเศษเหรอ ?”

เมื่อพูดจบเสี่ยวหมี่โต้วก็กอดถังเก็บความร้อน และต้องการจะ

เปิดออก

เมื่อเห็นการแสดงออกอย่างตื่นเต้นและตั้งตารอบนใบหน้า ของเขา เสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากทำลายสภาพของเขาในตอนนี้ แต่ถังเก็บความร้อนนี้เขาจะเอาไปที่โรงพยาบาล ถ้าถูกเสี่ยวหมี่ โต้วกินไปหมดก็จะไม่มีอีกแล้ว

เธอจึงได้ทำท่าทางที่ห้ามเขาอย่างลำบาก
“เสี่ยวหมี่โต้วนี่ก็ ถังเก็บความร้อนนี้ไม่ได้ให้คุณนะ ดังนั้นกิน ไม่ได้นะจ๊ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ การเคลื่อนไหวของมือของเสี่ยวหมี่โต้วก็ หยุดก็กลง ไม่นานนักก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าหดหู แล้ว พูดออกไป “คุณน้าเสี่ยวเหยียน มีเบบี้ของคนอื่นอยู่ข้างนอกแล้ว ใช่ไหม ?”

เสี่ยวเหยียน : ..………….

“คุณน้าเสี่ยวเหยียนไม่ดี !” เสี่ยวหมี่โต้วผลักถังเก็บความร้อน คืนกลับไปให้เสียวเหยียน จากนั้นก็กอดอกอย่างอุ่นเคือง แล้วไปนั่งอยู่ข้างๆ หันหลังให้กับเสี่ยวเหยียน ไม่สนใจเธอ แต่ท่าทางแบบนี้ของเขาดูน่ารักมาก

แม้แต่คนขับรถที่ได้เห็นท่าทางแบบนี้แล้วก็อดขำไม่ได้ แล้ว พูดออกไป “สาวน้อย เด็กคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณเห รอ ? น่ารักขนาดนี้ แถมยังหน้าตาดีอีก

มุมปากของเสี่ยวเหยียน กระตุกขึ้น จากนั้นจึงพูดต่อไปว่า เป็นลูกชายของเพื่อนฉันเองค่ะ คุณอย่าไปชมเขาเลย เดี๋ยวเขา ตัวลอย”

“เสี่ยวหมี่โต้ว”

เสี่ยวเหยียน เรียกเสี่ยวหมี่โต้วไปหนึ่งคำ เสี่ยวหมี่โต้วก็ซึม อย่างหนัก แล้วไม่สนใจเธอ

เสี่ยวเหยียนยิ้มก็ไม่ใช่ร้องไห้ก็ไม่เชิงอยู่บ้าง แล้วพูดออกไปว่า “นี่คืออาหารที่ฉันจะต้องเอาไปส่งที่โรงพยาบาล คุณเข้าใจ แล้วไหม ?”

เมื่อได้ยินคำว่าโรงพยาบาล สุดท้ายเสี่ยวหมี่โต้วก็ตระหนัก ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ จึงได้หันกลับมาทันที “คุณน้าเสียว เหยียน ใครไม่สบายเหรอครับ ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ