เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 248 ไม่ปกติทั้งตัว



บทที่ 248 ไม่ปกติทั้งตัว
เส้นเฉียวพยักหน้า “มีปัญหาอะไรเหรอ?”
ตอนที่ถามประโยคนี้ เสิ่นเฉียวจ้องมองเปโม่เซินตลอด คิดอยากจะมอง หาสีหน้าที่ไม่เหมือนกันจากตัวของเขา
แต่ครั้งแรก เยโม่เซินไม่ได้สบตาของเธอ แต่มองที่อื่นอยู่ แล้วพูดอย่าง เย็นชา: “ไม่มี”
“อ่อ งั้นวันนี้ฉันขอลาต่ออีกหนึ่งวัน ฉันออกไปก่อนนะ” พูดจบ เสิ่นเฉียวหยิบกระเป๋าตนเองขึ้นมาและเดินตรงออกจากประตู “หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เยโม่เซินเรียกเธอให้หยุดกะทันหัน
เส้นเฉียวหยุดเดินกะทันหัน เยโม่เซินไม่ได้สังเกตเลยสักนิด ว่าหน้าของ เส้นเฉียวที่หันหลังให้เขา ไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด เหมือนเป็นคนละคน ไม่ เหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเขา
“คุณแน่ใจว่าคุณจะไปหาแค่เธอคนเดียว? ไม่ไปหาคนอื่น?” ได้ยินดังนั้น เส้นเฉียวหันหน้ากลับมายิ้มให้เยโม่เซิน “หรือคุณรู้สึกว่าฉันจะนัดและไปกับชายอื่นลับหลังคุณงั้นเหรอ?”
เยโม่เซินขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ สายตาแหลมคมเหมือนนกอินทรีย์ที่ กําลังจ้องเธออยู่
“วางใจเถอะ ฉันไม่มีความสนใจกับเรื่องพวกนั้น ถึงแม้ฉันจะนัดกับผู้ชาย ไว้จริงๆ ก็คงไม่ทําตัวเช่นนี้ต่อหน้าคุณหรอก”
พูดจบแล้ว เสิ่นเฉียวออกจากห้องโดยตรง
มองดูด้านหลังของเธอแล้ว เยโม่เซินไม่รู้ทําไม รู้สึกเหมือนกําลังจะเสีย อะไรไป
ความรู้สึกแบบนี้ ทําให้เขาไม่รู้จะทํายังไงดี ลงไปถึงชั้นล่าง เส้นเฉียวเจอกับเย่หลิ่นหานที่กําลังจะออกจากบ้านพอดี
ตอนที่ทั้งสองคนสบตากัน สายตาของเย่หลิ่นหานตกตะลึงนิดๆ แต่ กลายเป็นสงสัยอย่างรวดเร็ว ปกติไม่ค่อยแต่งหน้าอย่างเธอ วันนี้แต่งหน้าออก มาเช่นนี้อย่างกะทันหัน?
เขายังไม่ทันโต้ตอบ เท้าของเขาได้เก้าไปหาเธอแล้ว “เฉียวเฉียว จะออกไปข้างนอกเหรอครับ?” เขาถาม เส้นเฉียวพยักหน้า: “อั้ม พี่ชายใหญ่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
พี่ชายใหญ่คํานี้ทําให้สายตาของเย่หลิ่นหานหม่นหมองลง สักพักเขา เหมือนจะคิดอะไรได้และยิ้มออกมา: “อรุณสวัสดิ์ครับ วันนี้แต่งตัวออกไปข้าง นอกซะสวยขนาดนี้ จะไปพบคนสําคัญคนไหน?”
“ไม่ใช่ แค่ไปเดินช้อปปิ้งกับเพื่อนเท่านั้นค่ะ”
“ต้องการให้ผมไปส่งคุณไหม?” เย่หลิ่นหานขยับกุญแจรถในมือ “ผมก็ กําลังจะออกไป”
ตอนแรกเสิ่นเฉียวคิดว่าจะปฏิเสธไปเลย แต่ตอนที่เงยหน้าขึ้น หางตา เหมือนจะมองเห็นเงาของคนที่คุ้นเคย เส้นเฉียวหยุดคิดสักพัก จากนั้นพยัก หน้า: “ได้ค่ะ”
เย่หลิ่นหานไม่ใช่ไม่สังเกตเห็นกิริยาอาการของเธอ เขายิ้ม: “งั้นไปกัน เถอะ”
“อั้ม” เสิ่นเฉียวเดินตรงไปข้างหน้า เย่หลิ่นหานเงยหน้าขึ้นมาทันที สายตามองไปคนที่อยู่ข้างบนไกลๆ สบตากับแววตาที่เหมือนนกอินทรีย์คู่นั้น พอดี
ปกติเป็นคนที่อ่อนโยนอย่างเขาในตอนนี้ กําลังยิ้มอย่างได้ใจ จากนั้นหัน ตัวรีบเดินตามฝีเท้าของเธอ “ทานอาหารเช้าหรือยัง? เดี๋ยวแวะข้างทางทาน อาหารเช้าด้วยกันไหม?
เสิ่นเฉียวกระพริบๆตา จากนั้นพยักหน้า: “ดีค่ะ”
เย่หลิ่นหานไม่รู้ว่าระหว่างเธอกับเยโม่เซินเกิดอะไรขึ้น ทําไมเธอเปลี่ยน ไปมากอย่างกะทันหัน แต่สําหรับเขาไม่มีความหมายมาก เขาขอแค่เสิ่นเฉียว ยอมให้โอกาสเขาเข้าใกล้ เขาก็จะมีเวลาแสดงความรู้สึกของตนเองกับเธอ แค่นี้ ก็เพียงพอแล้ว
หลังจากขึ้นรถแล้ว เสิ่นเฉียวถึงจะหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความให้หาน เส่โยวทางวีแชท ชวนเธอไปเจอกันที่ร้านชานมแถวๆโรงเรียนในวันนี้
ได้ยินเธอพูดถึงร้านชานม หานเส่โยวตอบกลับเธอด้วยเครื่องหมาย คําถาม
จากนั้นส่งข้อความมาอีกอย่างรวดเร็ว: “ทําไมนัดพบกันที่ร้านชมนมกะทันหันล่ะ?”
เสิ่นเฉียวตอบหนึ่งคําด้วยสีหน้าที่นิ่งๆ: “อยากไปดื่มชานมที่นั่นกะทันหัน แกยอมไปเป็นเพื่อนฉันไหม?”
ทางโน้นเงียบไปสักพัก จากนั้นตอบเธอหนึ่งคําว่า “ได้” เสิ่นเฉียวบอก เวลากับเธอ แล้วก็วางมือถือไว้ข้างๆ
“มีนัดกับเพื่อน?” เห็นเธอวางมือถือลง เย่หลิ่นหานถามไปหนึ่งคําอย่างไม่ ตั้งใจ
เสิ่นเฉียวพิงเบาะที่นั่งและต้นไม้สิ่งก่อสร้างด้านนอกหน้าต่างที่กําลังผ่าน ไปเรื่อยๆ แล้วก็พยักหน้า
ถึงแม้ว่าตอนนี้แดดจ้า อีกทั้งในเมืองนี้มีคนเยอะมาก เสื้อบนตัวของเธอก็ หนาด้วย แต่ว่าเส้นเฉียวก็ยังรู้สึกว่าหนาวมาก อีกทั้งยังโดดเดี่ยวและเหงา
มาก
เย่หลิ่นหานขับรถและมองเธออยู่ สังเกตเห็นว่าวันนี้อารมณ์ของเธอใน วันนี้ไม่เหมือนเดิมทั้งคนเลย รู้สึกไม่ดีมาก เขาขมวดคิ้วขึ้น ถามอย่างน่าเป็นห่วง: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ได้ยังแล้ว เส้นเฉียวตะลึงนิดๆ จากนั้นก็ส่ายหัว: “ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรนิ” “วันนี้คุณไม่ค่อยปกติทั้งคนเลยนะ”
“ใช่เหรอ?” เสิ่นเฉียวหัวเราะเบาๆและยิ้ม: “คงเป็นเพราะว่าฉันแต่งหน้า แต่งตัวมั้ง” เธอพูดค่อยๆอย่างใจเย็น เหมือนไม่ใส่ใจเรื่องนี้เลยสักนิด
ถามแล้วไม่ได้คําตอบ อีกทั้งเธอไม่ต้องการพูด เย่หลิ่นหานได้แต่ปล่อย ให้มันผ่านไป “มื้อเช้า อยากทานอะไร?”
“พี่ชายใหญ่เป็นคนตัดสินใจเองก็พอ ฉันอะไรก็ได้” เสิ่นเฉียวตอบ เหมือนไม่มีอารมณ์ จากนั้นก็หลับตาพักผ่อน
เย่หลิ่นหานมองดูเธอแล้วเหมือนเหนื่อยล้ามาก จึงไม่พูดจากับเธออีก แล้วก็ขับรถเร็วขึ้น
ไม่รู้ขับมานานเท่าไหร่แล้ว รถถึงที่แล้วก็จอด เสิ่นเฉียวนอนหลับแล้ว ถูกเย่หลิ่นหานเรียกหลากครั้งจึงจะตื่นขึ้นมา จากนั้นตอนที่ลืมตาคู่นั้นที่เพิ่ง ตื่นและมองไปที่เย่หลิ่นหาน เขาก็กําลังมองเธออย่างหลงใหล: “ถึงแล้ว เตรียม ตัวลงรถเถอะครับ” เส้นเฉียวมองหน้าเขาอย่างนิ่งเฉยสักพักถึงค่อยๆมีสติตื่นมา
เธอเปิดเข็มขัดนิรภัยออก จากนั้นจะเอามือไปขยี้ตา แต่มือกลับถูกเย่หลิ่ นหานจับไว้ เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยความตกใจ
“พี่?”
เย่หลินหานหัวเราะเบาๆ ยื่นมือออกมาดีดบนหน้าผากเธอ: “คิดอะไร? คุณแต่งหน้าอยู่ เอามือไปขยี้ เดี๋ยวหน้าจะลายไปหมดนะ”
เสียงของเขาอ่อนหวานจนไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไงดี เหมือนสําลีที่ม้วน เข้าไปลึกๆในใจของเส้นเฉียว
เส้นเฉียวได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเองแต่งหน้าอยู่ นี่นา ใช้มือขยี้แล้วต้องลายไปหมดแน่ๆ
คิดแล้ว เธอพยักหน้า: “ฉันรู้แล้วน่า”
จากนั้นดึงมือตนเองกลับไป แค่กระพริบๆตา จากนั้นเย่หลิ่นหานก็ลง จากรถด้วย
ตอนที่ทานอาหารเช้า เสิ่นเฉียวก็ยังเหม่อลอยเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับ ตัว อาหารหลายอย่างวางไว้ตรงหน้าเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของอาหารที่โชยไป มา แต่สีหน้าบนหน้าของเธอก็ยังนิ่งๆ ไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย
เย่หลิ่นหานคีบเกี่ยวให้เธอหนึ่งลูกไว้ที่ถ้วยของเธอ: “เหมือนคุณจะไม่ ค่อยสนใจเรื่องอาหารการกินเท่าไหร่นะ”
เขาพูดกับตนเอง สติเส้นเฉียวจึงถูกดึงกลับมา “อ๋อ ก็ดีนี่คะ ใช้ได้” เธอยิ้มอย่างเกรงๆ จากนั้นกินเกี้ยวเข้าไป
เหมือนกําลังกินของที่ไม่มีสีสันไม่มีรสชาติอย่างนั้น เห็นเช่นนี้แล้ว ในที่ สุดเย่หลิ่นหานก็อดใจไม่ไหว แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมาวางตะเกียบลง
“เฉียวเฉียว บอกพี่มาซิ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น?” เส้นเฉียวมองหน้าเขาอย่างนิ่งๆ
“ระหว่างคุณกับเยโม่เซิน เมื่อคืน…เกิดอะไรขึ้น? อย่าคิดปิดบังผม วันนี้ คุณเปลี่ยนไปเป็นคนละคน”
คิดตั้งนานสักพักหนึ่ง เสิ่นเฉียวจึงยิ้มอย่างปกติ: “พี่ชายใหญ่พี่คิดมาก ไปแล้ว เมื่อกี้ฉันแค่กําลังคิดว่าเดี๋ยวไปช้อปปิ้งกับเพื่อนจะไปที่ไหนดีเท่านั้น เอง ดังนั้นจึงคิดเพลินไปหน่อย ระหว่างฉันกับเยโม่เซินไม่มีอะไรเกิดขึ้นสัก หน่อย”
พูดถึงตรงนี้แล้ว เธอหยุดไปสักพัก จากนั้นจ้องมองเย่หลิ่นหาน: “เมื่อคืน พี่พูดอะไรไว้ ลืมไปแล้วเหรอคะ? พี่จะไม่บังคับฉันทําอะไร งั้นก็คงไม่บังคับให้ ฉันพูดด้วย?”
เย่หลิ่นหานถึงกับพูดไม่ออก สักพักหนึ่งจึงเอ่ยปากพูดอย่างอึดอัดใจ: “คุณกําลังว่าผมยุ่งเรื่องมากไปเหรอครับ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ