บทที่ 84 นายสามารถขอตัวเธอไปได้
พูดเกลี้ยกล่อมแทนเยโม่เซ็น?
ไม่สิ ทำไมเย่หลิ่นหานถึงได้พูดแทนเย่โม่เซินละ? ปกติถึงแม้ว่าเย่โม่เซินจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่ค่อยเลว ร้าย แต่ยังไงก็พูดดีๆใส่กันไม่ได้แน่นอน
” ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้รู้จักเยโม่เซินตั้งแต่แรก ระหว่างพวกเธอยังต้องใช้เวลาขัดเกลากันอีกเยอะ”
เสิ่นเฉียวส่ายหน้า พี่ใหญ่ ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เป็น เพราะเขาหรอก พี่ใหญ่ไม่ต้องไปพูดแทนเขา”
ได้ฟังดังนั้น เย่หลิ่นหานก็งงเล็กน้อย และได้ยิ้ม ออกมา: “งั้นก็ดี ฉันคิดว่าพวกเธอทะเลาะกันสะอึก ”
เสิ่นเฉียวไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาดื่มซุปทีละ เล็กทีละน้อย
เธอก้ม หัว ท่าทางที่ผมกระจายลงมา ดูน่ารักมาก เย่หลิ่นหานยกมืออยากจะไปลูบหัวของเธอ แต่ตอนที่ใกล้ จะสัมผัสกับหัวของเธอนั้น มือของเย่หลิ่นหานกลับชะงัก ไป
เขามองเสิ่นเฉียว และหันมามองฝ่ามือของตัวเอง สุดท้ายก็เก็บมือกลับไป
เวลานี้ โทรศัพท์ของเย่หลิ่นหานได้ดังขึ้นอย่าง กะทันหัน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ” เธอค่อยๆกินนะ ฉัน ออกไปรับโทรศัพท์ ”
“อียอ ”
หลังจากที่เย่หลินหานออกไปรับโทรศัพท์ เส้น เฉียวก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
ถึงแม้ว่าเย่หลิ่นหานจะดีกับเธอมาก แต่ถึงอย่างไร ก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เพราะฉะนั้น เสื้อเฉียวถึงได้รู้สึก ไม่สบายใจ
ขณะนี้เขาออกไปแล้ว เธอถึงได้หมุนตัวกลับมา และกินข้าวต่อเงียบๆ
ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เย่หลิ่นหานก็กลับเข้ามา น้องสะใภ้ ที่บริษัทมีงานด่วนนิดหน่อย ฉันต้องกลับก่อน กินเสร็จแล้วจะมีคนใช้มาเก็บทำความสะอาด ตอนเย็นฉัน จะให้คนรถมารับเธอไปส่งที่บ้าน ”
เสิ่นเฉียวได้ยินว่าบริษัทมีงานด่วน สีหน้าก็ได้ เปลี่ยนไปทันที: “วันนี้ฉัน ….ยังไม่ทำเรื่องลาเลย ฉัน….”
” ป่วยขนาดนี้ โม่เซินคงไม่เอาเรื่องเธอหรอก พัก
ผ่อนเถอะ”
หลังจากที่เย่หลิ่นหานไปแล้ว เสิ่นเฉียวถึงได้รู้สึก
ว่ามันไม่ถูก
เธอคือน้องสะใภ้ของเขา เป็นภรรยาของเย่โม่เซิน จะมาอยู่ในบ้านของเย่หลิ่นหานได้ยังไง?
ถ้าเยโม่เซินรู้เข้า ถึงตอนนั้นคงต้องหลบหลีก อารมณ์ของเขาอีกแน่ๆ
อีกอย่าง เธอต้องหลีกเลี่ยงการสงสัย ไม่อย่างนั้น คนข้างนอกจะนินทาเย่หลิ่นหานเอาได้
คิดได้ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงรีบกินของให้เสร็จ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้น
คนใช้เข้ามาพอดี
“คุณหนูเสิ้น คุณทานเสร็จแล้ว? ”
เส้นเฉียวหน้าแดงนิดหน่อย: อือ ขอบคุณที่ ต้อนรับนะคะ แต่วันนี้ฉันมีงานด่วน ฉันต้องขอตัวกลับก่อน
คุณหนูเสิ่นอย่ารีบค่ะ คนรถกำลังมารับคุณนะคะ”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ได้ชะงักไป ” คนรถ?”
” ใช่ค่ะ คนรถที่คุณชายหานใช้ประจำ เขาต้องไป ส่งคุณชายหานที่บริษัทก่อน หลังจากนั้นก็จะกลับมารับ คุณค่ะ”
เสิ่นเฉียวชะงักไป “ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ รบกวนเกินไป แล้ว ฉันกลับเองได้ ป้ายรถเมล์แถวนี้อยู่ตรงไหนคะ?” คนใช้มีใบหน้าเก้อเขิน: ” คุณหนูเสิ้น คุณไม่ใช้รถที่
จัดให้หรอคะ? ”
เสิ่นเฉียวสายหน้า ” ไม่ใช้ค่ะ ฉันนั่งรถเมล์กลับไป สะดวกกว่า รบกวนบอกป้ายรถเมล์สายต่อไปให้ฉันด้วยค่ะ
%3D
สุดท้าย คนใช้เห็นความมุ่งมั่นของเสิ่นเฉียวจริงๆ 14 จึงทำได้เพียงพาเธอไปส่งที่ป้ายรถเมล์ด้วยตัวเอง ที่นี่ไง คะคุณหนูเสิน ”
ขอบคุณนะคะ ”
เส้นเฉียวยิ้มให้เธอ
คนใช้ชื่นชมและตกใจเล็กน้อย จึงสายหน้าไปมา: ” คุณหนูเสิ่นไม่ต้องเกรงใจค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณชายหานพาผู้หญิงเข้าบ้าน คุณหนูเส้นต้องคว้าโอกาสไว้ให้ดีๆนะ คะ ฉันขอตัวก่อน ”
พูดเสร็จ ไม่รอให้เสิ่นเฉียวตอบสนองกลับมา คนใช้ ก็ได้เดินจากไปแล้ว
เสิ่นเฉียวยืนงง ยังคงกำลังดูดซึมความหมายที่ คนใช้เพิ่งพูดเมื่อสักครู่
ผ่านไปสักพัก เธอมีสีหน้าเก้อเขินเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่า คนใช้คนนี้เข้าใจความสัมพันธ์ของ เธอกับเย่หลิ่นหานผิดไปแล้ว?
*
บริษัท
ได้จัดการประชุมขึ้นอย่างกะทันหัน คนในบริษัท ไม่มีใครรู้มาก่อน อีกทั้งนึกไม่ถึงว่าเย่โม่เซินจะวิจารณ์รอง ประธานเยในที่ประชุม ทำให้ผู้ถือหุ้นพากันงง ไม่รู้เลยว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ตอนแรกเย่หลิ่นหานยังหาคำตอบไม่ได้ ต่อมาเย่โม่ เซินมักจ้องจับผิดเขา อีกทั้งสายตาที่แหลมคมเหมือนมีด นั้นได้มองมาที่เขา เหมือนเขาไปแย่งของล้ำค่าที่เยโม่เชิ นรักมาอย่างนั้นแหละ และอยู่ๆเย่หลิ่นหานก็นึกถึงหญิง สาวที่กำลังกินข้าวอยู่ที่วิลล่าส่วนตัวของเขาขึ้น มุมปากจึง ยกยิ้มเล็กน้อย
รอจนการประชุมสิ้นสุดลง เย่หลิ่นหานก็เดินขึ้นไป
ข้างหน้า
“โม่เซิน ทำไมวันนี้อารมณ์ร้อนจัง? ”
เย่โม่เซินยิ้มเย็น: “รองประธานเย่ทำเรื่องงามหน้า เอาไว้ ในเอกสารสัญญาเกิดความผิดพลาดที่เกิดจาก ความสะเพร่า พี่ไม่มีจิตสำนึกเลยสักนิดเดียว ”
เย่โม่เซินไม่เคยไม่มีเหตุผลวันนี้เขาเหวี่ยงใส่เย่ หลิ่นหานก็ถือว่าเหวี่ยงถูกคนแล้ว เพราะเอกสารสัญญา เกิดความผิดพลาดขึ้นจริงๆ
* พี่สะเพร่าเอง พี่ต้องขอโทษนายด้วย”
* เพียงแต่วันนี้นายอารมณ์ร้อนไปหน่อย ” สายตาของเย่โม่เซินเหมือนหนามที่แหลมคม: พี่ คิดว่าตัวเองทำผิดแล้ว คนอื่นจะโกรธไม่ได้หรอ?”
” ไม่ใช่แบบนั้น พี่แค่เดาสาเหตุที่ทำให้นายโกรธก็ เท่านั้นเอง ” เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย และเดินขึ้นไปข้าง หน้าสองก้าว: “วันนี้ตอนที่ฉันไปโรงพยาบาล เจอน้อง สะใภ้ด้วย ”
ได้ฟังดังนั้น เส้นเลือดบนหน้าผากของเย่โม่เซินก็ ปูดขึ้นมาทันที
นึกไม่ถึงว่าเย่หลิ่นหานจะกล้าพูดถึงเธอต่อหน้า เขา? เขากำลังคิดอะไรอยู่?
” น้องสะใภ้เป็นลม ฉันจึงพาเธอกลับไป”
น้ำเสียงเพิ่งหยุดลง เย่หลิ่นหานก็รับรู้ถึงความ หนาวเย็น ที่แพร่กระจายออกมาจากบนตัวของเย่โม่เซิน เป็นความหนาวเย็นที่บ้าคลั่ง เย่หลิ่นหานชะงักไปเล็กน้อย ในดวงตาที่อ่อนโยนปรากฏแสงที่ไม่เปิดให้ใครรับรู้ขึ้น
เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆรู้ว่าอารมณ์ของเย่โม่เซินไม่สามารถควบคุมได้แล้ว จึงรีบเดินขึ้นไปพูดอย่างรวดเร็ว รองประธานเย่ คุณทำเกินไปหรือเปล่าครับ? คุณนายน้อย สองเป็นลม คุณไม่พาเธอไปโรงพยาบาล กลับพาไปที่บ้าน แทน คุณกำลังคิดอะไรอยู่หรอครับ? ”
ที่เขาพูดถือว่าเกรงใจมากแล้วนะ
เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย เธอวิ่งออกมาจากในโรง พยาบาล ในโรงพยาบาลน่าจะมีคนที่เธอไม่อยากเจอ หรือ มีเรื่องที่ทำให้เธออยากหลบหนี หรือเธอไม่ชอบโรง พยาบาล ถ้าฉันยังพาเธอกลับเข้าไป งั้นไม่เท่ากับว่าฉัน ทำร้ายเธอหรอ? เซียวซู ทำเรื่องอะไรต้องคิดให้รอบคอบ ก่อนนะ”
เหอะ พี่คิดรอบคอบแล้วละสิ งั้นพี่ใคร่ครวญแล้ว หรือยัง ว่าเธอคือผู้หญิงของผม”
” โม่เซินหมายความว่า ไม่ให้ฉันไปสนใจน้องสะใภ้ ที่สลบไม่ได้สติ? ”
11 ” คุณพูดบ้าอะไร?” เซียวซูรูสึกโกรธนิดหน่อย: ” ป่วยก็ต้องไปโรงพยาบาล ไม่ชอบโรงพยาบาลจะไม่ไป แบบนี้ได้หรอ?”
” และอีกอย่างจิตใจของรองประธานเย่ทำด้วย อะไรกันแน่ หลังจากที่คุณนายน้อยสองเป็นลมไป ทำไม คุณถึงไม่โทรหาพวกเราละ? ”
“วันนี้พวกนายอารมณ์ร้อนจริงๆด้วย โม่เซิน พี่แค่ รู้สึกว่าขาของนายไม่สะดวก จึงไม่ได้โทรหานาย นายไม่ โทษพี่หรอกใช่ไหม? ”
เย่โม่เซินยิ้มเย็น พี่ว่าไงละ? ”
ที่พี่มาบริษัทก็เพื่อจะมาบอกนาย ว่าเลิกงานแล้ว ก็ไปรับเธอกลับบ้านด้วย ”
” เธออยากอยู่ที่ไหนก็ให้เธออยู่ไป ผู้หญิงประเภท นั้นสมควรให้ผมไปรับกลับบ้านหรอ?”
เย่โม่เซินได้ติดเครื่องทำการเหน็บแนมอีกครั้ง เย่หลิ่นหานขมวดคิ้ว น้องชายที่อยู่ตรงหน้าเขามี อะไรชอบไม่พูดจริงๆด้วย
” ที่ผมไม่อยากให้พี่ไปใกล้ชิดกลับเธอ ก็เพราะเธอ คือผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน อีกอย่าง บนตัวของเธอยังมี ตำแหน่งคุณนายน้อยสองค่ำคอไว้อยู่ จะได้ไม่ตกเป็น ขี้ปากคนอื่น ผมไม่ได้บอกว่าผมเป็นห่วงเธอ และจะไปรับ
เธอ”
” โม่เซิน? ”
11 ถ้าพี่ชอบเธอ พี่ก็ไปพูดเรื่องนี้กับนายท่านว่า
ขอตัวเธอไป”
เสิ่นเฉียวรีบมาที่บริษัท ไถ่ถามที่ที่พวกเขาอยู่อย่าง ชัดเจนแล้ว และตอนที่เธอมาถึงหน้าห้องประชุม ก็ได้ยิน ประโยคนี้เข้าพอดี
เธอยืนอยู่ที่ประตู และเห็นเย่โม่เซินที่อยู่ข้างใน
แล้ว
ใบหน้าของเขาเย็นชา สายตาเย็นเหมือนบึงน้ำลึก ที่ไม่มีอุณหภูมิใดๆ คำพวกนั้น เหมือนหนามแหลมคมที่ แทงลงไปบนทรวงอกของเธอ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
