เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 79 คุณชายเย่ชอบเธอเหรอ



บทที่ 79 คุณชายเย่ชอบเธอเหรอ

“คุณชายเย่ ตามข้อมูลผู้ช่วยเสิ่นถูกลักพาตัว เมื่อตอนเธอยังเด็ก”

เมื่อฟังคำพูดของเชียวซู่เย่โม่เซิน ก็เห็นตรง กับที่เขาพูด

“เพราะผู้ช่วยเสิ่นแตกต่างจากเด็กอื่นๆ ดังนั้น เธอจึงถูกขังอยู่ในบ้านหลังเล็กๆมีดๆคนเดียว และ ตำรวจบอกว่าเธอถูกขังอยู่ในบ้านตลอดทั้งสามวัน สามคืนโดยไม่ให้น้ำให้ข้าวและไม่มีใครมาดูเธอ เลย”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ เย่โม่เซินถือข้อมูลกระชับ ไว้ในมืออย่างเงียบๆ

“สามวันต่อมาคนค้ามนุษย์ก็เข้ามาทุบตีเธอ ตามที่กล่าวไว้ในตอนนั้นผู้ช่วยเสิ่นเมื่อตำรวจพบเธอ เธอกำลังจะตายแล้ว เธอไปอยู่โรงพยาบาลเป็น เวลานานกว่าจะช่วยชีวิตของเธอได้”

เมื่อพูดตรงนี้ เซียวซู่ก็หยุดลง แล้วพูดอย่าง ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ “ตอนนั้น….ผู้ช่วยเสิ่นแค่อายุ สี่ห้าขวบ…”

สี่ห้าขวบ ถูกทิ้งให้หิวอยู่สามวัน ไม่ได้ดื่ม แม้แต่น้ำ นึกไม่ถึง..
เย่โม่เซิน รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างเข้ามาใน หัวของเขาอย่างแรง ข้อมูลที่อยู่ในมือของเขายับ ยู่ยี่ เซียวซู่ที่อยู่ด้านข้างมองอย่างเงียบๆ และเตือน เขาขึ้นมา

“คุณชายเย่ มีอะไรผิดปกติกับคุณหรือ?”

เมื่อได้ยินคำพูด ดวงตาของ เย่โม่เซิน ก็ เปลี่ยนไป สายตาเย็นชาของเขาตอบโต้มาเหมือน มีดมาที่ เซียวซู เขาไม่กล้าพูดอะไรรีบปิดปากทันที

“ผู้ช่วยเสิ่นอาจจะถูกขังอยู่ในบ้านเมื่อวาน

หลังจากไฟดับในห้องเต็มไปด้วยความมืด อาจจะ

ทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อก่อนดังนั้นเลยเป็น

แบบนี้”

ประสบการณ์ที่มืดมนและสิ้นหวังเช่นนี้ช่างน่า กลัวเหลือเกินสำหรับเด็กอายุสี่หรือห้าขวบในเวลา นั้น

เธอต้องมีสภาพจิตใจอย่างไง ถึงทนมาได้ ขนาดนี้?

เยโม่เซิน จู่ๆก็คิดขึ้นมาได้เมื่อเธอเข้าบ้านตระ กูลเย่เป็นครั้งแรก ได้ยินว่าตอนที่ให้เธอออกจาก บ้านไปตอนนั้น ดวงตาก็มีความสับสนงงงวยไม่รู้ว่า ทำอะไรผิดของเธอ จากนั้นเธอก็รีบเจรจากับเขาเพื่อ ให้มีโอกาสอยู่ต่อ
“ไปโรงพยาบาล”

เยโม่เซินโยนข้อมูลทั้ง แล้วเลื่อนล้อรถเข็น ออกไปข้างนอก

โรงพยาบาล

เสิ่นเฉียว นอนตลอดทั้งคืน ป้าเฉินเฝ้าเธอ ตลอดทั้งคืนโดยไม่เห็นเธอลืมตาขึ้นมา หมอมา ตรวจและพบว่าร่างกายเธออ่อนแอเกินไปจึงให้ยา

แก่เธอ

เมื่อเยโม่เซินมาได้ครึ่งทาง ป้าเฉินก็ลุกขึ้น

ทันที

“คุณชายสอง คุณมาแล้ว”

“ป้าเฉิน ตื่นหรือยัง?”

ป้าเฉินส่ายหัวไม่เลย ดิฉันเฝ้าอยู่ทั้งคืน คุณนายน้อยสองไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเลย”

เมื่อได้ยิน ดวงตาของเย่โม่เซินก็เย็นชาลง ถึง ตอนนี้ยังไม่ตื่น?

“แต่หมอมาพบเธอและบอกว่าอารมณ์ของ เธอดีขึ้นแล้ว ทุกอย่างเป็นปกติและเธอน่าตื่นขึ้นมา เร็วๆ นี้”

พูดถึงตรงนี้ ป้าเฉินก็พูดว่า “ฉันคิดว่าคุณหมอ พูดถูกต้องแล้ว ในเมื่อคุณนายน้อยสองใกล้จะตื่นแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปเตรียมตัวสักหน่อย อีก สักครู่จะนำอาหารทำสดใหม่มาให้”

“อืม”เย่โม่เซินตอบด้วยเสียงที่แหบ

เซียวซูพูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบแห้ง “ป้าเฉิน คุณทนมาทั้งคืนแล้ว ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน”

“ไม่ต้องไม่ต้องหรอก ฉันนั่งรถเมล์ครู่เดียวก็ ถึงแล้ว คุณกับคุณชายสองตาคล้ำกันขนาดนี้ คงไม่ ได้นอนกันทั้งคืนล่ะสิ?”

เซียวซู่พูดถึงเรื่องนี้อย่างขมขื่น เขาไม่ได้ นอนทั้งคืน แต่เย่โม่เซิน ทำไมถึงไม่ได้นอนทั้ง คืน?

เซียวซูเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อดูใต้ตาของ เย่ โม่เซิน

“อยากตายเหรอ?”อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งกัม หัวของเขาไปใกล้ๆดวงตา เย่โม่เซิน สายตาของเขา ก็มองกลับมาทันทีเซี่ยวซู่รีบถอยออกมา

“คุณชายเยไม่ได้นอนหลับ …เป็นเพราะ กังวลเรื่องผู้ช่วยเสิ่นเหรอ?”

“.”เย่โม่เซินขมวดคิ้ว

“คุณชายเย่ คุณรู้ตัวหรือไม่ ว่าคุณทำกับผู้ช่วย เสิ่น….”
“นายจะพูดอะไร?”เสียงของเย่โม่เซินนั้นเยือก เย็นและหยิ่งกว่าปกติและบรรยากาศที่มืดมนลง

เซียวซูเลียริมฝีปากของเขาแล้วพูดอย่าง ประหม่าว่า “คุณชายเย่…คุณชอบผู้ช่วยเสิ่นแล้วเห รอ”

ดวงตาของเย่โม่เซินหดลง เขามองกลับไป อย่างรวดเร็ว ดวงตาลึกเหมือนหมาป่า

เซี่ยวซู่ก้าวถอยหลังก้าวใหญ่ เขาประหม่าจน หน้าผากของเขาเหงื่อออกเต็มไปหมด “เย่ คุณชาย เย่.ผมแค่ล้อเล่น!คุณไม่ต้องตอบสนองขนาดนี้ หรอก”

เย่โม่เซินไม่ได้พูด แต่การแสดงออกบน ใบหน้าและดวงตาที่ชัดเจนของเขา โดยเฉพาะดู ดุร้ายเหมือนจะกินคนทั่วไปเซียวซูก็นึกเสียใจทีหลัง ยากที่จะไม่กลืนน้ำลาย

“คุณชายเย่…ถ้าคุณไม่ได้ชอบผู้ช่วยเสิ่น เหมือนที่พูด แค่ปฏิเสธก็ได้แล้ว ทำไม….ทำไมต้อง ตอบสนองกลับมาเยอะขนาดนี้ด้วย”

คลิก–

เซียวซู่ได้ยินเสียงข้อต่อ ดูเหมือนว่าเขาจะ คาดหวังว่าเย่โม่เซินไม่ได้กำหมัด ไม่อย่างนั้นเขา อาจจะต้องหักกระดูกบางส่วนดังนั้นเขาจึงก้าวถอยหลังอย่างเงียบๆ

“แคกๆ….

แต่ในเวลานี้ คนที่นอนอยู่บนเตียงป่วยไอสอง ครั้ง ทำให้ปัญหาของสถานการณ์นี้หายไป เย่โม่เซินผู้ที่ดวงตาเยือกเย็น ยังคงเต็มไป

ด้วยจิตสังหาร หันไปมองทันทีแล้วเลื่อนล้อไปที่ข้าง เตียง หลังจากได้ยินเสิ่นเฉียวไอ “เทน้ำหนึ่งแก้ว”

เซียวซู่ยังตอบสนองด้วยการเทน้ำอุ่นหนึ่ง แก้วแล้วส่งให้ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

เสิ่นเฉียวหลับเป็นเวลานานเมื่อเธอลืมตาเธอ ก็ยังไม่ชินกับแสงในห้องมากนัก ดวงตาของเธอเปิด ออกเล็กน้อยแล้วเธอก็ปิดอย่างไม่สบาย ใช้เวลา นานกว่าจะเปิดขึ้นมาใหม่ พอลืมตาก็เป็นใบหน้าที่ หล่อเหลาที่คุ้นเคย

ตาเสิ่นเฉียวจ้องมองอย่างงุนงง เธอยังอยู่ใน สภาวะไม่ได้สติ

เยโม่เซินมองตาเธอแบบนี้แล้วเส้นเลือดดำที่ หน้าผากก็ผุดขึ้นมา คงจะไม่เหมือนกับเมื่อวานนะ?

วินาทีต่อมา เสิ่นเฉียวก็หลับตาสีลง หน้าของ เธอแสดงออกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยและไอเบาๆ

“ลุกขึ้นนั่ง”เย่โม่เซินเอื้อมมือออกไปและ ค่อยๆพยุงเธอเซียวซู่ก็ส่งน้ำไปข้างหน้า “ผู้ช่วยเสิ่นดื่มน้ำเพื่อให้คอและกระเพาะอาหารชุ่มชื้นขึ้นมา ก่อนเถอะ”

เสิ่นเฉียวนอนอยู่บนเตียง เธอลุกขึ้นนั่งโดย ไม่ฟังสิ่งที่ เย่โม่เซินพูดและเธอก็ไม่ได้รับน้ำจาก เซียวซู่

“ผู้ช่วยเสิ่น?”

เสิ่นเฉียวนอนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ โดยไม่ ขยับเขยื้อน แต่ดวงตาของเธอจ้องมองมาที่ เย่โม่ เซิน

ลักษณะท่าทางของเธอที่ทำให้คนเห็นรู้สึกว่า เหมือนเด็ก

เย่โม่เซิน ไม่สนใจสายตาของ เสิ้นเฉียว และ เอื้อมมือออกไปเพื่อช่วย เสิ่นเฉียว ลุกขึ้น

เพี้ยะ–

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสัมผัส เสิ่นเฉียว , เสิ่นเฉียว ตบมือของเขาออกไป

เซียวซู ”

เย่โม่เซิน

เยโม่เซินขมวดคิ้วแล้วมองดูเธอ

เธอมองเข้าไปในดวงตาของตัวเอง ราวกับว่า เกลียดเหรอ?
เขามองผิดเหรอ หรือเธอเกลียดเขาจริงๆ โทษเขาเพราะเขาขังเธอไว้ในห้อง?

“ออกไป!”หลังจากมองไปรอบๆ เสิ่นเฉียวก็ พูดออกมา เสียงแหบแห้งของเธอพูดออกมาอย่าง ยากลำบาก

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว และเสียงของเขาก็เย็นลง “หญิงแต่งงานครั้งที่สอง คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูด กับใครอยู่?”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเธอและไม่ตอบ

“ลุกขึ้นมา”

เขาสั่ง

เธอไม่ขยับ

เย่โม่เซิน ยื่นมือออกไป เสิ่นเฉียว ต้องการที่ จะตีเขา แต่เป็นไปได้อย่างไรที่ เย่โม่เซินจะถูกตีสอง ครั้งด้วยวิธีเดียวกัน? คราวนี้เขาแค่จับข้อมือของเธอ แล้วอ้อมไปข้างหลังของเธอแล้วยกเธอขึ้น

เสิ่นเฉียวผอมเพรียวดังนั้นเธอจึงเบามาก และ เมื่อเธอหิวทั้งวันทั้งคืนเธอจึงไม่มีเรี่ยวแรง

ดังนั้นจึงเยโม่เซินยกขึ้นในครั้งเดียว “คุณปล่อยฉัน!”เธอต่อสู้ด้วยความโกรธ เข็มที่ ติดอยู่ในมือของเธอก็คดแล้วเลือดก็ไหลออกมา ..


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ