บทที่1557 ตบตีเพี้ย

ตบฉาดนี้เสียงดังกึกก้อง ขณะเดียวกันทุกคนก็คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ จางเสี่ยวลู่จะลงมือ ทุกคนต่างก็ตกใจยกใหญ่

ถางหยวนหยวนกับเมิ่งเขือเฟยเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตอนนี้ พอเห็นเพื่อนตัวเองโดนตบ ก็เดินเข้าไปปกป้องเธอ “จางเสี่ยวลู่ เธอทําอะไร ?”

ก่อนหน้านี้เธอน่ารักใสซื่อมาตลอด คนที่สงบเรียบร้อยอย่าง ถางหยวนหยวนตอนนี้กลับเหมือนแม่ที่ปกป้องลูกดึงเมิ่งเขือเฟย ให้ไปหลบอยู่หลังตัวเอง “เธอทำเกินไปแล้วนะ

“ฉันเกินไป ?” จางเสี่ยวลู่ยกมุมปากเบาๆ “เธอไม่ฟังที่เขาพูด ออกมาก่อนว่านั่นคืออะไร มาบอกว่าฉันขโมยครีมกันแดดเธอ ตำแหน่งเตียงของฉันห่างจากเธอขนาดนั้น ฉันจะลุกขึ้นไปขโมย กลางดึกเหรอ”

ถางหยวนหยวนพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าพวก เธอขโมยสักหน่อย เธอจะตื่นเต้นไปทำไม อีกอย่างเธอเป็นคน สงสัยเฟยเฟยก่อน เฟยเฟยเองก็มีสิทธิ์สงสัยเธอเหมือนกัน”

ถ้าไม่ได้เห็นแก่ฐานะของฉือ จางเสี่ยวลู่ก็คงตบางหยวน หยวนไปด้วยอีกคน เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำตัวยโสแบบ นี้ต่อหน้าเขามาก่อน แต่พอคิดถึงพี่ชายเธอ อนาคตเขาอาจจะมีโอกาสได้เป็นพี่สะใภ้เธอ เลยทำได้แค่อดกลั้นความแค้นที่อยู่ใน ใจเอาไว้ อดกลั้นอารมณ์แล้วพูดกับถาหยวนหยวนว่า “หยวน หยวน ฐานะทางบ้านเธอดี เลยไม่รู้ว่าด้านนอกนั้นมีผู้คนจิตใจ โหดเหี้ยมอยู่เหมือนคนอย่างเพิ่งเขือเฟยที่แผนสูง เธอรีบถอย ไป ฉันจะฉีกหน้ากากที่แท้จริงของเขาออกให้เธอดูเอง”

จางเสี่ยวลู่ตื่นเต้นมาก ส่วนหยวนเท่านั้นที่อยู่ด้านข้างก็ยืน กอดอกมองดูด้วยท่าทางเหมือนกำลังดูเรื่องสนุก ไม่เข้าร่วมและ ไม่พูดจา

“ฉันแผนสูงอะไร ? ถ้าหากฉันแผนสูงล่ะก็ ทำไมฉันต้องเอา ครีมกันแดดของตัวเองให้หยวนหยวนใช้ด้วยคำพูดพวกนี้ของ เธอ มันจะใส่ร้ายป้ายสีกันเกินไปแล้วนะ”

คนในหอพักต่างก็เข้ามามุง แล้วมองดูฉากนี้ด้วยความสงสัย

“ใช่การใส่ร้ายป้ายสีจริงหรือเปล่ายังไม่รู้ เธอเป็นคนที่สนิท กับเขามากที่สุด การที่เธอจะทำเรื่องแบบนี้จึงสะดวกที่สุดด้วย

“ถ้าหากถูกคนเพ่งเล็งเข้า ไม่ว่าจะสนิทหรือไม่ ก็ต้องหา

โอกาสได้อยู่ดี”

จางเสี่ยวลู่ “ฉันพอจะเข้าใจแล้ว พูดให้ถูกเธอก็คือเธอเพ่งเล็ง ฉันสินะ รู้สึกว่าฉันขโมยครีมกันแดดของหยวนหยวนงั้นเหรอ ?”

เพิ่งเขือเฟย “เธอเป็นคนจุดไฟบนหัวฉันก่อนนะ ฉันมีเหตุผลที่ สมควรพอจะสงสัยว่าเธอพยายามจะเบี่ยงเบนสายตาหรือเปล่า” คำพูดนี้ทำให้จางเสี่ยวลู่โกรธขึ้นมาได้สำเร็จ เธอยืนทำปากขมุบขมิบอยู่กับที่ ดูแล้วเหมือนจะหมดคำพูด ผ่านไปครู่หนึ่ง ๆ พุ่งออกมาด้านหน้าเหมือนเสือดาว แล้วยื่นมือไปถึงผมของเพิ่ง เช่อเฟย

“นั่งคนแพศยา ฉันให้เธอปากดี ฉันให้เธอสงสัย พูดว่าเบี่ยง เบนสายตาอะไร ฉันเบี่ยงเบนโคตรฟองเธอส

จู่ๆจางเสี่ยวลู่ก็ใช้ความรุนแรงเหมือนผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง ทุกคน ต่างก็คาดไม่ถึง บวกกับที่ส่วนสูงของเธอชิงความได้เปรียบมาก ดังนั้นเพิ่งเขือเฟยพออยู่ต่อหน้าเธอก็ได้แค่ถูกรังแกเท่านั้น เธอ พยายามเต็มที่คิดจะตอบโต้ และหยิกคอกับดึงเส้นผมของจาง เสี่ยวลู่

“อย่าตีเฟยเฟยนะ! “ถางหยวนหยวนเห็นเพิ่งเขือเฟยเพื่อน สนิทของตัวเองถูกรังแก แน่นอนว่าต้องเข้าไปช่วยอยู่แล้ว แต่เธอ ไม่เคยตบตีกับใครมาก่อน จึงทำได้แค่เข้าไปช่วยลากตัวจาง เสี่ยวลู่ ออกมาเท่านั้น แต่จางเสี่ยวลู่คิดอยากจะฉีกท่าเดียว ฉีก ใบหน้าที่หน้าชื่อใจคดของเมิ่งเขือเฟยออก ลงมืออย่างโหด เหี้ยม ถึงแม้จะเป็นถางหยวนหยวนก็ไม่ละเว้น

พอหยวนเท่านั้นที่อยู่ด้านข้างเห็นเข้า ก็คิดถึงพี่ชายของหยวน หยวนขึ้นมาได้ทันที ถึงเวลาหากหยวนหยวนเกิดเป็นอะไรขึ้นมา พี่ชายของเธอคงปวดใจแย่ ดังนั้นเขาเลยรีบเข้าไปลากตัวออก มา

“หยวนหยวน นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาสองคน เธออย่า เข้าไปยุ่ง”
“ไม่ได้ ปล่อยฉันนะ ห้ามตีเฟยเฟยนะ”

ถางหยวนหยวนเข้าไปช่วย แต่จางเสี่ยวลู่กลับฟาดฝ่ามือเข้า มา ฝ่ามือนตอนแรกคิดจะตบเมิ่งเขือเฟย แต่เป็นเพราะถางหยวน หยวนเข้ามาขวาง ดังนั้นเลยตบโดนใบหน้าของถางหยวนหยวน

เพีย!

เสียงดังกึกก้อง ขนาดจางเสี่ยวลู่เองก็ยังรู้สึกว่าฝ่ามือตัวเอง

สั่นด้วยความเจ็บปวด

“หยวนหยวน ไม่เป็นไรใช่ไหม” เพิ่งเขือเฟยรีบดึงเธอไว้ด้วย ความตกใจ ก่อนหน้านี้ถางหยวนหยวนถูกตบจนหน้าหัน ตอนนี้ เงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าขาวอมชมพูนั้นตอนนี้มีรอยเลือดยาวๆ เพิ่มขึ้นมา

“โห เลือดไหลเลย ! ” คนที่มุงดูต่างก็อุทานออกมาเสียงหนึ่ง

ตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองฝ่ายเริ่มทะเลาะกันนั้น ก็มีคนไปรายงาน

อาจารย์ผู้สอนแล้ว ดังนั้นตอนที่ทั้งสองฝ่ายเริ่มตบตีกันนั้น อาจารย์ผู้สอนก็มาถึงที่หอพักแล้ว “เอะอะอะไรกัน เอะอะอะไรกัน ที่นี่เป็นที่ฝึกทหารนะ เป็นที่ที่ให้

พวกเธอมาก่อความวุ่นวายกันหรือไง”

เพิ่งเขือเฟยมองดูใบหน้าของถางหยวนหยวน รู้สึกสงสารจน เกือบร้องไห้ออกมา “เจ็บไหม ทำไมเธอถึงโง่อย่างนี้ เธออย่าเข้า มาบังแทนฉันสิ”

“เฟยเฟย ฉันไม่เป็นไร” ถางหยวนหยวนส่ายหน้า แล้วพูดเสียงเบา “แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน นะ”

หยวนเท่านั้นถึงจางเสี่ยวลู่ออกไปด้านข้าง เธอรีบร้อนเกินไป แล้ว ท่าร้ายหยวนหยวน ต่อไปนี้จะทำยังไง ถึงแม้จะรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่จางเสี่ยวลู่ก็ยังปากแข็งแล้วพูดว่า

“ฉันไม่ได้จบตบเขาสักหน่อย เขาพุ่งเข้ามาเองต่างหาก ฉันก็แค่

ตบโดนโดยไม่ระวังต่างหาก

สุดท้ายคนที่ลงมือไป ก็ไม่ได้เข้าร่วมการฝึกในวันนั้น สุดท้ายเพราะได้รับบาดเจ็บ ก็เลยถูกส่งตัวไปที่ห้องพยาบาล

คนที่ช่วยตรวจสอบบาดแผลให้ถางหยวนหยวนคือทหาร พยาบาลหญิงคนหนึ่ง พอตรวจเสร็จก็ทายาเย็นๆลงบนแก้มเธอ แล้วก็ถอนหายใจไปพลาง “สาวน้อย ทำไมถึงตบตีกันล่ะ เรื่องที่ สามารถใช้ปากแก้ไขได้ก็ใช้ปากแก้ไขพอแล้ว ดูใบหน้าเล็กๆ นุ่มๆของเธอสิ ถ้าบาดเจ็บไปถึงข้างใน แล้วทิ้งรอยแผลไว้ต้อง น่าเกลียดแน่”

ตอนนั้นถางหยวนหยวนร้อนรนมาก อยากจะเข้าไปดึงตัวจาง เสี่ยวลู่ออกมา อยากให้เขาหยุดที่เพิ่งเขือเฟย ใครจะไปรู้ว่าจ้าง เสี่ยวลู่จะดุร้ายขนาดนั้น

แต่ว่าคำพูดพวกนี้เธอไม่ได้อธิบายให้ทหารพยาบาลหญิงฟัง เพียงพูดว่า “ขอบคุณค่ะอาจารย์ หนูทราบแล้วค่ะ” ตอนที่เธอออกมา เพิ่งเขือเฟยกับจางเสี่ยวลู่เองก็จัดการบาดแผลเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ผู้สอนยืนทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ ข้างๆ พอเห็นถางหยวนหยวนออกมาแล้ว ก็พูดกับเธอว่า “ฉันฟัง ที่พวกเขาทั้งสองพูดแล้ว พวกเขาทั้งสองเป็นคนลงมือตบตี กันเอง ส่วนเธอแค่จะเข้าไปห้าม ดังนั้นครั้งนี้เธอไม่ต้องรับโทษ

ถางหยวนหยวนคิดว่าทำไมตัวเองถึงไม่ถูกทำโทษ จากนั้นก็ หันไปมองทางเพิ่งเขือเฟย แล้วก็มองไปทางจางเสี่ยวลู่ ก่อนจะ พูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ใช่เพื่อนหนูเป็นฝ่ายลงมือก่อนค่ะ เธอแค่ ป้องกันตัว”

“รู้แล้ว เธอกลับไปก่อนเถอะ

“หยวนหยวน เธอกลับไปก่อนเถอะ ดูแลรักษาแผลให้ดีๆ อย่า ให้เป็นแผลเป็น” เมิ่งเขือเฟยเองก็ไม่อยากให้เธอต้องคอยอยู่ที่นี่ เพราะตัวเอง

หลังจากถางหยวนหยวนจากไปแล้ว เพิ่งเขือเฟยกับจางเสี่ยวลู่ ก็ถูกทำโทษ

ทั้งสองคนถูกทำโทษให้ไปวิ่งรอบสนาม คนละห้ารอบ ขณะวิ่ง จางเสี่ยวลู่ก็พูดเตือนเพิ่งเขือเฟยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันขอบอกเธอไว้ก่อนนะ ด้วยฐานะครอบครัวเธอสู้ฉันไม่ได้ หรอก ถ้าเธอไม่อยากให้พ่อแม่เธอต้องเดือดร้อนเพราะเธอ ต่อ ไปเรื่องระหว่างฉันกับหยวนหยวน ทางที่ดีเธอควรเงียบปากไว้

เพิ่งเขือเฟยพูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อว่า “เธอไม่ได้จริงใจอยาก จะเป็นเพื่อนกับเขา”
“แล้วจะทำไม ฉันไม่ได้รังแกเขาก็พอแล้ว เธอพูดไม่ผิด ฉันก็ แค่เห็นแก่หน้าพี่ชายเขาก็เลยอยากเป็นเพื่อนกับเขา ใครกำหนด ว่าเป็นแบบนี้แล้วห้ามเป็นเพื่อนกันล่ะ”

เธออยากหลอก ใช้หยวนหยวน ฉันไม่ยอมให้เธอสมหวัง หรอก”

“เพิ่งเขือเฟย ถ้าเธอไม่กลัวตายล่ะก็ ลองดูให้เต็มที่ได้เลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ