บทที่ 947 ไม่ไปรบกวนเธอก็ได้

หลังจากเสี่ยวเหยียนกับหานซึ่งจากไป ที่บ้านก็เหลือแต่หา นมู่จื่อคนเดียว

ห้องรับแขกที่เมื่อคืนคึกคักเป็นพิเศษ พริบตาเดียวก็ดูว่าง

เปล่าขึ้นมาทันที

หานอลังเลอยู่ครู่นึง เดินไปเปิดผ้าม่านที่บดบังแสงแดด เอาไว้ ปล่อยให้แสงแดดในฤดูหนาวสาดส่องเข้ามาทั่วห้อง รับแขก

แสงแดดที่สาดส่องเข้ามา ในห้องดูอบอุ่นขึ้นมาในทันที หา นอเม้มปากอย่างดีใจ เธอที่ทานข้าวเสร็จ ได้โทรศัพท์ไปหา เสี่ยวหมี่โต้ว พอวางสายไปก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมา แล้วกลับไปนอน ที่ห้องต่อ

แต่นี่ปีใหม่ทั้งที นอนทั้งวันแบบนี้ ดูจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ? แต่คิดๆแล้วก็ไม่มีอะไร ในเมื่อเธออยู่นี่ก็ไม่มีญาติที่ไหนอยู่ แล้ว ถึงแม้จะฉลาดตรุษจีนในประเทศก็เหอะ เธอก็เหมือนจะ ไม่มีญาติที่ไหนเหมือนกัน

และแล้ว หลังหาน จื่อคิดๆอยู่ครู่นึง ก็กลับไปนอนที่ห้อง อย่างสบายใจ

ช่วงนี้ เธอมีเวลาพักผ่อนน้อยมาก ไม่ได้พักผ่อนดีๆ แถมมี เรื่องในใจ ยังทำให้เธอนอนหลับไม่เพียงพอ
แต่ถึงตอนนี้แล้ว ทุกคนต่างก็อยู่ข้างกายตัวเองแล้ว เธอยังมี อะไรนอนไม่หลับอีก?

ไม่นาน หานมอก็หลับสนิทเลย

เย่โม่เซินกับเสี่ยวหมี่โต้วทานข้าวเสร็จกลับมา ยังห่อของว่าง กลับมาให้หาน จื่อ สุดท้าย พอเปิดประตูห้องเข้า

มาแล้ว ก็เห็นหาน จื่อยังหลับอยู่ แต่แล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็ปิด ประตูเบาๆอย่างระมัดระวัง วางของไว้บนโต้วแล้ว

พูดกับเย่โม่เซิน

“แดดดี้ หม่ามียังหลับอยู่นะครับ แดดดี้ห้ามไปรบกวนหม่ามี

นะ! ”

ได้ยินลูกชายสั่งสอนตัวเอง กระทั่งไม่ตอบกลับอะไรเขาเลย

เยโม่เซ็นสีหน้าเรียบเฉยแม้

เสี่ยวหมี่โต้วเอามือคาดเอว “แดดดีใจร้าย ได้ยินที่ผมพูด

มั้ย? ”

เย่ไม่เป็นเอามือบีบหัวคิ้วที่ปวดตุ๊บๆ พูดอย่างจนปัญญา

“ได้ยินแล้ว ฉันไม่ไปรบกวนเธอก็ได้” ถ้าคนที่ไปเปิดประตูคือเขา เห็นว่าอยังหลับอยู่ เขาเองก็

ไม่ไปทําให้เธอตื่นหรอก

เขาเคยได้ยินมาว่า ผู้หญิงที่ตั้งท้องนั้นจะชอบนอน เดิมที เมื่อ คืนเธอก็นอนดึกอยู่แล้ว กลางวันนอนเยอะหน่อยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

ต่อจากนี้ เรื่องที่เขาต้องทําในทุกวัน……..

เป็นเพราะกำลังคิดพิจารณาอยู่ นิ้วมือเรียวยาวของเย่ไม่เป็น ได้เคาะอยู่ที่โต๊ะ ดังอย่างเป็นจังหวะ

เสี่ยวหมี่โต้วสั่งเกตท่าทีของเขาอยู่ครู่นึงจู่ๆเงยหน้าขึ้นมา พูด “แดดดี้ แดดดี้กำลังคิดแผลร้ายอะไรอยู่ใช่มั้ย? ”

ได้ยินแบบนี้แล้ว เยโมเงินดึงสติกลับมาในทันที สายตาที่

จ้องเสี่ยวหมี่โต้วอยู่นั้น ได้ค่อยๆหรี่ตาลง

ไม่นึกเลยว่า ขนาดเรื่องในใจของเขายังไม่รอดจากสายตาลูก ตัวแสบคนนนี้ได้? นี่มันใช่ลูกชายของตัวเองจริงหรือ? ขนาด ความคิดของเขาๆยังอ่านออกทุกอย่าง?

เผชิญหน้ากับคำถามกับดักแบบนี้ เย่ไม่เป็นไม่ได้ตอบกลับ ถามกลับไป: “แล้วนายว่าล่ะ? ”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบๆ ผมเดาว่าต้องใช่แน่นอน! เย่โม่เซิน: ..………….

ไอ้ตัวแสบที่เอาแต่หาเรื่องพ่อ

จะยังไงเขาก็เป็นลูกของเขา ถึงจะเอาแต่หาเรื่องเขาก็ตาม และอีกอย่าง ใครให้เขาทำผิดกับสองแม่ลูกไว้ก่อนล่ะ?

เพราะฉะนั้น เขาต้องรีบคืนความทรงจำกลับมาให้ได้
ตอนที่หานมู่จื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมานั้น เพราะถูกคนพูดเสียงดัง ทําจนตีน จากที่เธอนอนสะลึมสะลืออยู่ คล้ายจะได้ยินเสียงผู้ หญิงร้องไห้และตะโกนอยู่ราวๆ

แต่เพราะว่าเธอหลับลึกมาก รู้สึกแต่ว่าเสียงนี้น่ารำคาญมาก เลยไม่ได้ไปสนใจ

ไม่นาน เสียงยิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ จนหาน จื่อหลับต่อไม่ได้

อีก สมองก็เริ่มได้สติฟื้นอย่างสิ้นเชิญ

เสียงนี้………ไมฟังแล้วคุ้นจังเลย?

หาน จื่อนอนอยู่บนเตียงครู่นึง จู่ๆก็พลิกตัวลุกจากเตียง หยิบเสื้อคลุมมาคลุมตัวนึงก็เดินออกไปเลย

พอเปิดประตูห้องแล้ว เสียงนั้นยิ่งดังขึ้นอย่างมาก “ฮ่าๆๆๆอย่าห้ามฉัน ฉันไม่ได้เมา ฉันจะดื่มอีก ดื่ม!! ”

พอเปิดประตู หาน จื่อเห็นเสี่ยวเหยียนยืนอยู่บนโซฟา อย่างกับคนบ้า ในมือมือถือไว้ทำท่าชนแก้วอยู่ ใบหน้าของ เธอแดงอบชมพู สายตาดูเบลอๆ เห็นชัดว่าเมาจนไม่รู้วันนี้คือ วันไหนแล้ว

และเธอยังคิดว่ามือถือเป็นขวดเหล้าไปแล้ว

เกิดอะไรขึ้น?

นี่เป็นความคิดแรกของหาน จื่อ เสี่ยวเหยียนออกไปซื้อเสื้อ พร้อมหานซึ่งไม่ใช่หรอ? โอกาสยากที่ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง เพราะฉะนั้น หานมู่จื่อที่ดีใจแทนเธออยู่นั้น ยังได้ ไปนอนอย่างสบายใจ

ทำไมตอนนี้เธอถึงได้เมากลับมาแบบนี้

เสี่ยวเหยียนที่บ้าๆบอๆแบบนี้ เซียวซูที่อยู่ข้างๆกลับร้อนใจ มาก เขาคอยพูดเกลี้ยกล่อมเสี่ยวเหยียนอยู่ข้างๆไม่หยุด ถึงขั้น จะไปหยิบมือถือที่อยู่ในมือของเธอมา

สุดท้ายกลับถูกเสี่ยวเหยียนตบมือของเขาออก

“ห้ามนายมาแย่งเหล้าฉันดื่ม! ฝันไปเหอะ!

พูดจบ เสี่ยวเหยียนกอดมือถือของตัวเองไว้แน่น “เหล้านี่เป็น ของฉัน! เป็นของฉันคนเดียว! พวกนายใครก็อย่าคิดจะแย่ง ไป”

ทั้งสองคนเสียงดังมาก

ข้างๆกลับยังมีสองพ่อลูกคอยยืนมองอยู่ ไม่มีท่าที่จะเข้าไป ช่วยเลยแม้แต่คน

เย่โม่เป็นและเสี่ยวหมี่โต้วนั่งอยู่ที่ๆไกลจากเสี่ยวเหยียนมาก ทั้งสองคนสีหน้าเรียบเฉยนั่งอยู่อย่างนั้น ราวกับไม่ได้ยินเสียง และเหมือนไม่มีคนๆนี้อยู่อย่างไรอย่างงั้น

ยากมากที่จะเห็นสีหน้าแววตาและท่าทางของสองพ่อลูกที่ตรง

กันแบบนี้

แต่ไม่นึกเลยว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
เห็นหาน จื่อออกมา สองพ่อลูกถึงขยับตัวขึ้น แต่ยังไม่รอให้ พวกเขาได้อ้าปากพูด หานมอก็เดินมาด้วยท่าทางทั้งโกรธ และโม โห

“เกิดอะไรขึ้น?

พอเสียงของเธอดังขึ้น ห้องรับแขกก็ได้เงียบไปอยู่ครู่นึง แม้ กระทั่งเสี่ยวเหยียนที่อาละวาดเมาอยู่ หลังได้ยินเสียงของเธอก็ เงียบไปครู่นึ่ง หลังจากนั้นก็หันมองมาที่เธอ

“เสี่ยวเหยียน เธอทำไมถึงได้ดื่มจนเมาเละเทะมาแบบนี้? และเธอไปยืนสูงบนนั้นทำไม? รีบลงมาซะ! ”

เสี่ยวเหยียนกอดมือถือไว้ยืนอึ้งอยู่ครู่นึง มองมา องมาทางหานมู่จื่อ แล้วจ้องอยู่นานพักนึง จู่ๆแววตาเปล่งประกายขึ้นมาราวกับเห็น สมบัติเลอค่าอย่างไรอย่างงั้น จากนั้นก็โดดลงจาก โซฟาทันที แล้ววิ่งไปทางหาน จื่ออย่างรวดเร็ว

เธอวิ่งเร็วมา และเห็นชัดว่าทุกคนไม่นึกว่า จู่ๆเธอจะวิ่งมาทาง หานมู่จื่อได้

เย่โม่เซินหรี่ตาลงด้วยสีหน้ารู้ถึงอันตราย รีบลุกขึ้นมา

แต่ห่างออกจากเสียวเหยียนและหานมู่จื่ออยู่ช่วงนึง แต่เสียว เหยียนได้วิ่งไปถึงตรงหน้าของหาน จื่อแล้ว นี่ถ้าหากเธอวิ่งชน เข้าไปแล้ว……

“หลบไป”

เย่ไม่เซินตะโกนออกคำนึง
เดินที หาน จื่อยังรู้สึกไม่มีอะไร แต่ถูกเสียงตะโกนของเย่ไม่ เป็น จนเธอตื่นตกใจไปทั้งคน

แต่เธอหลบไม่ทันแล้ว เห็นเสี่ยวเหยียนวิ่งมาตรงหน้าของเธอ ต่อตา มือคู่นึงกลับหยุดเธอไว้ได้ทัน

ท่าทางของเสี่ยวเหยียนก็ได้หยุดลงตาม หานมู่จื่อเงยหน้ามองไปทางคนๆนั้น

“พี่คะ? ”

เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไม เมื่อไม่เห็นเขาเลย? แล้วนี่โผล่ออกมาจากไหน?

หานชิงดึงแขนเสื้อของเสี่ยวเหยียนไว้ ยับยั้งท่าทางของเธอที่ วิ่งพุ่งเข้าใส่ เสี่ยวเหยียนขัดขืนอยู่ครู่นึง เห็นว่าตัวเองขยับไม่ ได้ หันไปมองแรงที่ฉุดดึงตัวเองเอาไว้

ใบหน้าของเธอ จากที่มีสีหน้าบีบเบี้ยวร้องเจ็บอยู่ แต่หลัง จากที่เห็นหน้าของหานซิงแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนในทันที

เซียวซูที่ตามติดมาก็สั่งเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนในกะทันหัน ของเสี่ยวเหยียน อดไม่ได้มองหน้าของหานซิงอีกที

หาเชิงพี่ชายของคุณนายน้อย และก็เป็นท่านประธาน ของบริษัทตระกูลหาน

ก่อนหน้านี้ เขายังนึกว่าคนที่เสี่ยวเหยียนพูดถึงน่าจะเจอกันที่ ต่างประเทศ แต่ตอนนี้…….เซียวสังเกตเห็นว่า คนๆนี้น่าจะเป็นพี่ชายของคุณนายน้อยชื่อว่าหานชิง?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ