เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1241 ไม่อยากจาก



บทที่ 1241 ไม่อยากจาก

ในที่สุดก็รวบรวมความกล้าพูดทุกสิ่งในใจที่อยากพูดออกมา

ตอนที่พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ทำท่าโก่งคออ้วกออกมาแล้วมอง หานซิง ในแววตาราวกับมีแววยั่วยุอยู่เล็กๆ

หานซึ่งนิ่งไปเล็กน้อย

คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีมุมเจ้าเล่ห์แบบนี้ด้วย

ยังไงก็อยากจะเล่นแล้ว หานซิงเองก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าอยาก จะหยอกเธอบ้าง ตอนแรกมือของเขาใช้เช็ดเหงื่อ ให้เธอแทน หลังจากนั้นก็ตกลง มาพาดอยู่ตรงไหล่ของเธอ ในตอนนี้หลัง จากที่ฟังคำพูดของเธอแล้ว มือของเขาก็กางออกแล้วกดลงไป บนหลังต้นคอขาวของเสี่ยวเหยียนแล้วดึงเอาไว้ “เมื่อกี้พูดว่า อะไรนะ ได้ยินไม่ชัด พูดอีกครั้ง ?

เสียวเหยียน..….……….

มือของเขากำลังดึงหลังคอของตัวเองอยู่นะ อุณหภูมิบนมือ ของเขาส่งมายังตัวเธอโดยไม่มีอะไรกัน ในสถานการณ์แบบนี้ ราวกับว่ากำลังข่มขู่เธออยู่อย่างไรอย่างนั้น เสี่ยวเหยียนไหนเลย ที่จะกล้าพูดอีก กะพริบตามองเขา ไม่ได้พูดต่อ

หานชิงหรี่ตาลง ลมหายใจก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“ไม่มีเสียงแล้ว? เมื่อกี้ความกล้ายังมีอยู่เยอะนี่?”
เสียวเหยียน”……”

“หุ่นดี? กล้าแต่งตัว? เป็นสเปคของผม?”

เสี่ยวเหยียนเรี่ยวแรงยิ่งอ่อนลง ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะหานซึ่ง ยังดึงคอไว้อยู่ ไม่อย่างนั้น ในตอนนี้หัวของเธอก็คงจะตกลงไป กองอยู่บนพื้นแล้ว

“คุณเป็นยังไง คุณยังไม่รู้เหรอ?” มืออีกข้างของหานซึ่งเคาะ ลงบนหัวของเธอ “ตามจีบผมมาตั้งนานขนาดนี้ เคยเห็นว่ารอบๆ ตัวผมมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากคุณเหรอ? เด็กน้อย ใจร้ายจริงๆเลย

ประโยคสุดท้ายนั่นดูจะสนิทสนมกันเกินไปหน่อยนะ เหมือน กับว่ามีอะไรที่กระแทกเข้ามาที่ใจของเสี่ยวเหยียนอย่างรุนแรง เธอก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา เหมือนกับแมวที่ตะปบมือไปบน ปกคอเสื้อของหานชิงแล้วค่อยๆเลื่อนลงมาเรื่อยๆ พูดเสียง เบา “ฉัน ฉันก็แค่หยอกเล่น แถม……..นฉัน……….ก็ไม่ได้แย่ ไปกว่าเธอ……

ประโยคหลังนั้นยิ่งพูดยิ่งเสียงเบา เหมือนกับยุงอย่างไรอย่าง นั้น ถ้าเกิดว่าไม่ใช่ทั้งสองคนอยู่ใกล้กัน หานซึ่งก็แทบจะไม่ ได้ยิน

หลังจากพูดจบ ใบหน้าของสาวน้อยก็แดงเลือกใบทั้งหน้า เหมือนกับลูกพืชที่สุกงอม ในฤดูร้อน ชมพูอ่อนๆ ดูชุ่มฉ่ำมากกว่า ปกติทําให้คนใจเต้น

มองเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอ หานซิงก็กลืนน้ำลายลงคอ พบว่าตัวเองนั้นโดนใบหน้าแดงๆของเด็กสาวทำให้ใจเต้นเข้าให้ แล้ว แอบขัดขืนอยู่ภายในใจเงียบๆ สติและความยับยั้งชั่งใจที่ เคยภูมิใจในตอนเมื่อก่อนไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว หลังจากนั้นใน ที่สุดก็ยอมฟังเสียงหัวใจของตัวเอง ก้มหัวลงไปจูบเธอ

เพียงแต่ยังไม่ทันจะโดนริมฝีปากของเธอ เสี่ยวเหยียนก็หลบ ไปเสียก่อน เสี่ยวเหยียนมองเขาที่อยู่ใกล้เธอประมาณหนึ่งนิ้ว แล้วว่าขึ้น “เมื่อกี้หลินซินเอื้อมาแล้วแหละ ฉันด่าเธอไปแล้วยก หนึ่งเลย”

“อืม”

หานชิงตอบรับหนึ่งคำ แล้วก็ตามหาริมฝีปากของเธอต่อ เสี่ยว เหยียนหลบด้วยใบหน้าแดงก่ำ หลบไปก็พูดไป “คุณแค่ตอบรับ แบบนี้เหรอ?”

เขายังคงหาอยู่ พอเสี่ยวเหยียนเอียงคอ ริมฝีปากบางของ หานซิงก็ประทับลงไปบนแก้มของเธอ ราวกับว่าเริ่มหมดความ อดทนเล็กน้อย เขายื่นมือของมาแล้วจับศีรษะของเธอเอาไว้แน่น เสียงทุ้มดังขึ้น “อย่าขยับ

เสี่ยวเหยียนคิดอยากจะหันหน้า แต่ว่าโดนเขาล็อกเอาไว้ไม่ แม้แต่จะสามารถขยับได้ ทำได้เพียงมองเขาที่ขยับเข้ามาใกล้ตา ปริบๆ

“คือว่า…ฉันบอกกับคุณว่าฉันด่าเธอไปแล้ว คุณไม่คิดจะมี ปฏิกิริยาอะไรหน่อยเหรอ?”

ปฏิกิริยา?
หานชิงหรี่ตาลง ก้มลงมาจูบลงบนริมฝีปากของเธอครั้งหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น น้ำเสียงเย็นซาเล็กน้อย ก็แค่คนคนหนึ่งที่ ไม่สำคัญ คุณหวังว่าผมจะมีปฏิกิริยายังไงเหรอ?”

คนที่ไม่สําคัญ?

ได้ยินคําตอบนี้ ความไม่พอใจภายในใจของเสี่ยวเหยียนหาย ไปทั้งหมด หัวคิ้วเลิกขึ้นไปอย่างห้ามไม่อยู่

เธอยืดคอเสื้อของหานซิงเอาไว้ “นี่เป็นสิ่งที่คุณพูดเองนะ เธอ เป็นคนที่ไม่สำคัญ ถ้าเกิดว่าวันไหนเธอมายั่วคุณ คุณห้ามสนใจ เธอ”

หานชิงหัวเราะอย่าง ใจด้วยเสียงทุ้ม “คุณไม่เชื่อผม ขนาดนี้เลย?”

เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า “ฉันแค่กลัวว่าคุณจะขายหน้า

ยังไงเสียในวันนั้นเธอจงใจที่จะเอาหน้าอกมาส่งให้เขาฟรีๆ ตอนแรกเสี่ยวเหยียนคิดว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าหลังจากที่รู้จุด ประสงค์ของเธอ เสี่ยวเหยียนก็รู้ว่านั้นน่ะจงใจ

เธอกำลังใช้ร่างกายของตัวเอง ใช้ความเซ็กซี่ที่มีมาตั้งแต่เกิด ไปยั่วยวนชายคนหนึ่ง

นี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมาจนถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนทำ ปากจู๋ แล้วประกาศกร้าวออกมา “คุณเป็นของฉัน อย่าให้เธอ

โดนคุณ”

คุณเป็นของฉัน……..
คำพูด ราวกับว่าเป็นจุดกำเนิดแสงสว่างที่ลอยเข้าไปใน ร่างกายของหานชิง ทำให้ดวงตาสีตามืดของเขาเต็มไปด้วย ประกายของความขบขัน

“อืม ผมเป็นของคุณ…….

ก้มหน้าลงจูบเธอ

ในขณะเดียวกันเสี่ยวเหยียนก็ปิดตาลง แล้วกอดเขากลับไป อย่างแรง

ทั้งสองคนก็จูบตอบกันไปมาอย่างนี้บนชายหาด แสงอาทิตย์ที่ ทอแสงอ่อนราวกับค่อยๆรวมเข้ามาจากหลายทิศทาง หมุนล้อม รอบตัวทั้งสองคน

จากที่ไม่ไกลหลินชิ้นเอ่อมองภาพที่สวยงาม โกรธจนกำหมัด แน่น เล็บจิกจนฝังลึกลงไปภายในเนื้อ

ทําไมกัน แค่เด็กอมมือไม่รู้ประสาคนหนึ่งกลับถึงได้รับความ สนใจจากผู้ชายที่ดีเด่นขนาดนี้ หน้าตาของเธอไม่ได้โดดเด่นเลย แม้แต่น้อย มากสุดก็ได้แค่เด็กผู้หญิงที่ดูสะอาดสะอ้านระดับหนึ่ง หุ่นก็ไม่ดี แต่ต่อหน้าเขากลับดูแข็งแกร่งขนาดนั้น

ที่อยู่ใกล้ๆก็ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นหรือไง? ยังจะมาพูดว่าไม่สนใจ คนสวยอะไรอีก ถุย!

หลินชิ้นเอ่อยากถยแรงๆอยู่ในใจ

นั่นเป็นเพราะว่าผู้ชายของแกยังไม่เคยได้ลองลิ้มรสผู้หญิง แบบนี้ไง รอให้เขาได้รู้ว่า ในตอนที่กำลังมีความสุขที่สุดแล้วอยู่ๆก็มีเรื่องให้เศร้าใจที่สุดก่อนเถอะ ถึงตอนนั้นก็คงไม่ต้องการแก อีกแน่ๆ

ในดวงตาของหลิน นเอือมีแววตาขบขันเป็นประกายออกมา

เกิดความคิดขึ้นภายในใจ

ในตอนเย็นมีปาร์ตี้ริมหาด สามารถมาเข้าร่วมได้ตาม อัธยาศัย เสี่ยวเหยียนลากหานซึ่งไปอย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็ได้ พบเข้ากับคู่สามีภรรยาอีกหลายคู่ที่อยู่บนเรือก่อนหน้านี้ และ หนึ่งในนั้นก็มีคู่หนึ่งที่เป็นคนถ่ายรูปให้เสี่ยวเหยียนเมื่อตอนบ่าย

หลังจากที่เธอมองเห็นเสี่ยวเหยียนก็ค่อยๆขยับเข้ามา แล้ว เริ่มเม้ามอย “เป็นยังไงบ้างล่ะ? ผู้หญิงคนนั้นไม่มียุ่งกับคุณแล้ว ใช่ไหม?” เสี่ยวเหยียนคิดถึงเรื่องที่ตัวเองดหลินชิ้นเอ๋อไปเมื่อ ตอนบ่าย เอียงคอไปมา “ถ้าเกิดว่าเธอมองอารมณ์ของคนอื่น ออกก็คงจะไม่มาวุ่นวายแล้วละมั้งคะ?”

หญิงคนนั้นหัวเราะ “อืม? ฟังแล้วเหมือนว่าคุณจะจัดการกับ เธอไปแล้ว?”

ฟังจบ เสี่ยวเหยียนหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว อธิบาย แทนตัวเอง “ที่ไหนกันล่ะคะ? ฉันไม่ใช่คนชอบใช้กำลังค่ะ ก็แค่ พูดคุยกันนิดหน่อย”

“แค่คุยกันแต่สามารถที่จะจัดการคนอื่นได้ ก็ถือว่าคุณน่ะเก่ง สุดยอดไปเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณดูเป็นคนนุ่มนิ่มอ่อนแอ เหมือนกับลูกแมวน้อยที่ยังไม่โต แต่กลับสามารถที่จะจัดการกับ คนอื่นได้?”
ได้ยินว่าอีกฝ่ายแกล้งหยอกตัวเองว่าเหมือนลูกแมวอ่อนแอ ในใจของเสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าไม่พอใจมาก อดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้น มา “ฉันดูอ่อนมากเลยเหรอคะ?

หญิงคนนั้นพยักหน้า “ดูแล้วดูอ่อนแอจริงๆ ดูเหมือนกับว่า เป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้จักไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง อายุยังน้อยอีก แถมยังไม่รู้ประสา สามียังดูโต สุขุม เก่งกาจแบบนี้ คุณว่าถ้าเธอ ไม่เล็งตัวคุณแล้วจะเล็งใคร?

เสี่ยวเหยียน……..ต้องโทษฉันสินะ?”

“เอาเถอะน่า ตอนเย็นก็เที่ยวให้สนุกเถอะ ฉันไปก่อนล่ะ”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเพื่อแสดงคำขอบคุณ หลังจากนั้นก็หยิบ โทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปส่งไปให้ทานมู่จื่อ แบ่งปันความสุขใน ค่ำคืนนี้กับเธอ

ทางด้านหาน จื่อส่งเครื่องหมายจุดจุดจุดกลับมาให้ดูแล้ว

เหมือนอารมณ์จะไม่ดี

เสี่ยวเหยียนงุนงงอยู่บ้าง เลยถามเธอว่าเป็นอะไร?

ใครจะไปรู้ หานมู่จื่อไม่ได้ตอบคำถามแถมยังถามกลับอีก

“ทริปเที่ยวของพวกแกอีกห้าวันก็จบแล้วใช่ไหม?

อีกห้าวันก็จบแล้วเหรอ? เสี่ยวเหยียนกะพริบตาปริบๆ ภายใน ใจก็เริ่มมีความรู้สึกไม่อยากให้มันจบ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ