เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 249 เป็นศัตรูหัวใจหรือ



บทที่ 249 เป็นศัตรูหัวใจหรือ
“ช่างเถอะ ในเมื่อคุณไม่อยากพูด พี่จะไม่บังคับให้พูดอีกแล้ว” เย่หลิ่ นหานคีบเกี่ยวอีกอันให้เธอในถ้วย: “แต่คุณผอมเกินไป ต้องกินเยอะๆหน่อย”
“อั้ม ขอบคุณค่ะพี่ชายใหญ่” เสิ่นเฉียวพูดขอบคุณเขา จากนั้นก็กินลงไป อีกหนึ่งอัน
เสิ่นเฉียวทานอาหารเช้าแบบเหม่อลอยเช่นนี้จนเสร็จเรียบร้อย ตอนที่จะ จากกัน เย่หลิ่นหานยังไม่วางใจให้เธอไปคนเดียว ตักเตือนและเน้นย้ําตั้งนาน จึงจะปล่อยให้เธอไปคนเดียว
สุดท้ายแล้วเสิ่นเฉียวขึ้นรถประจําทางไปคนเดียว ตอนที่นั่งอยู่บนรถ ประจําทาง เธอก็นั่งเหม่อและคิดอะไรไปเรื่อยๆอีก
วันนี้เธอต้องคุยยังไงกับหานเสโยวให้ชัดเจนกับเรื่องนี้ ?
เส้นเฉียวรู้สึกสับสนวุ่นวายตลอดทาง นั่งรถเมล์จนเลยป้ายก็ยังไม่รู้ จน เธอรู้ว่าตนเองนั่งเลยป้ายแล้ว จึงรีบตะโกนบอกให้หยุด แล้วก็ลงจากรถ
หลังจากลงรถแล้ว เส้นเฉียวรู้สึกเบื่อหน่ายทั้งคน ยื่นมือไปกดตรงหว่าง คิ้วที่กําลังปวดอยู่ของตนเอง
มือถือเกิดสั่นขึ้นมาหนึ่งครั้ง เสิ่นเฉียวก้มหน้าลงไปดูเป็นข้อความที่หาน เสโยวส่งมาในวีแชท ถามเธอว่าทําไมยังไม่ถึง
เส้นเฉียวจึงตอบข้อความกลับไปว่า: “ฉันนั่งเลยป้ายแล้ว เดี๋ยวจะรีบไป!”
จากนั้นตอนที่เตรียมตัวจะเดินไปนั่งรถเมล์ไปฝั่งตรงข้าม มีรถคันหนึ่ง หยุดตรงหน้าของเธอ จากนั้นเปิดกระจกรถลงมา “ขึ้นรถสิ” สายตาของเย่หลิ่นหานที่อ่อนโยน มองดูเธออย่างอัดอั้นใจ
มองเห็นเป็นเย่หลิ่นหาน เสิ่นเฉียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและจ้องมอง เขาด้วยความตะลึง: “พี่ชายใหญ่ทําไมถึงมาอยู่ตรงนี้? คุณไม่ใช่ควรจะ…” ไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทั้งๆที่เธอนั่งเลยมาหลายป้ายแล้ว เขาน่าจะไม่ควรมาอยู่ที่ นี่ถึงจะถูก
“เด็กโง่ ผมเห็นคุณจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตั้งแต่เช้า จะวางใจให้คุณนั่ง รถเมล์ประจําทางคนเดียวได้ไง? แต่คุณก็ไม่ยอมให้ผมไปส่งคุณ ผมจึงต้อง ตามคุณมา”
พูดจบแล้ว เย่หลินหานก็ยิ้มๆ พูดอย่างอ่อนโยน: “รีบขึ้นรถเถอะ”
หานเส่โยวกําลังรอเธออยู่ นั่งจากป้ายนี้ไปคงต้องใช้เวลาสิบกว่านาที เส้นเฉียวรู้สึกเกรงใจไม่อยากให้เธอรออีก จึงต้องรีบขึ้นรถ
หลังจากขึ้นรถแล้ว เย่หลิ่นหานเตือนให้เธอรัดเข็มขัดนิรภัยให้ดี จากนั้น ส่งเธอไปที่นัดหมาย
“ไปเถอะ ระวังความปลอดภัยด้วย”
เย่หลิ่นหานนวดๆที่หัวของเธอ ให้เธอรีบไป เสิ่นเฉียวมองหน้าเขาอย่าง นิ่งเฉย จากนั้นพยักหน้าและเดินจากไป
ที่ตรงนี้ห่างจากที่นัดหมายใช้เท้าเดินระยะทางประมาณสองนาที เส้น เฉียวจึงรีบเดินไปจนถึงที่นัดหมาย
ถึงแม้จบจากโรงเรียนไปไม่นาน แต่ร้านชานมร้านนี้ก็ยังมีลูกค้าวนเวียน ไปมาเยอะมาก อีกทั้งส่วนมากเป็นนักเรียนที่อยู่ละแวกนี้ หน้าตาของเสิ่นเฉียว หลังจากแต่งหน้าแล้วดูสวยงามดึงดูดตาเป็นพิเศษ ตอนที่เดินเข้าร้านยังดึงดูด สายตาของผู้คนเยอะแยะ ผู้ชายที่ดูท่าทางเป็นนักเลงที่นั่งอยู่ในร้านยังผิวปาก ให้เธอด้วย
เส้นเฉียวทําเหมือนมองไม่เห็นจึงเดินอ้อมไป เธอมองเห็นหานเสโยวที่นั่ง อยู่มุมนั้นแล้ว
หานเส่โยวในวันนี้ก็ยังใส่ชุดกระโปรงสีชมพูเหมือนเดิม ชายกระโปรงจะ พองๆบานๆหน่อย มองดูแล้วอมชมพูๆเหมือนองค์หญิงน้อย
หานเส่โยวกําลังเจาะไข่มุกที่อยู่ในแก้วชานมอยู่อย่างเบื่อหน่ายมาก ท่าทางบนใบหน้าเหมือนเบื่อจนอึดอัดใจอย่างมาก มีผู้ชายอยากเดินเข้าขอ เบอร์โทรของเธอ กลับถูกเธอหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาและไล่ด่ากลับไป: “หลีก ไปไกลๆคนน่ารังเกียจ คู่ควรกับฉันได้เหรอ?”
ชายคนนั้นถูกเธอด่าจนหน้าแดง “คุณ คุณไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้ ทําไม ต้องด่าคน?”
หานเส่โยวจ้องหน้าเขาอย่างเย่อหยิ่ง: “รู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร? กล้าขอ เบอร์ติดต่อกับฉัน? ถ้ายังกล้ายุ่งกับฉันอีก ฉันจะไม่เพียงแค่ด่าคนง่ายๆแค่นี้ แล้วนะ!”
ผู้ชายคนนั้นทําอะไรไม่ถูกอย่างอึดอัดใจ แต่ยังขี้ขลาดด้วย จึงหันหลัง เดินออกไป ใครจะรู้ว่าหันไปก็ชนกับตัวเส้นเฉียวที่กําลังเดินมา เส้นเฉียวถูก เขาชนถอยหลังไปสองเก้า จนเกือบจะหกล้ม
“อ่าขอโทษครับ!” ผู้ชายคนนั้นรู้ว่าตนเองชนคนอื่นจึงรีบร้อนขอโทษ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมา มองเห็นหน้าของเสิ่นเฉียว ตกตะลึงจนตาโตยืนอยู่กับที่ในตาแสดงอาการตกตะลึงในความสวยงามของเธอ
นึกไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะโชคดีขนาดนี้ เพิ่งจะพูดสาวสวยคนหนึ่งปฏิเสธ แล้วก็ไปชนกับคนสวยอีกคนหนึ่ง
“คนสวยสวัสดีครับ ผมชื่อ…” ผู้ชายจะเดินหน้าไปคุยกับเส้นเฉียว หาน เส่โยวยืนขึ้นมาผลักเขาออกไปโดยตรง พูดด้วยน้ําเสียงที่ไม่อยากจะทน: “คุณหลีกไปให้พ้น เฉียวเฉียว แกทําไมเพิ่งมาตอนนี้ล่ะ แกรู้หรือไม่ว่าฉันรอ แก…….”
พูดถึงตรงนี้แล้ว หานเส่โยวตะลึงจนหยุดชะงัก เธอจ้องมองเสิ่นเฉียวที่ใส่กระโปรงยาวยืนอยู่ตรงหน้า “แก แกทําไม…”
เส้นเฉียวยิ้มให้เธอ แล้วก็หันไปบอกผู้ชายข้างๆด้วยเสียงเบาๆ” “ฉันไม่ เป็นไร คุณไปเถอะ”
พูดจบแล้วก็เดินอ้อมไปนั่งลงตรงข้ามของหานเส่โยว หานเส่โยวยัง กําลังนั่งเหม่ออยู่ ผู้ชายคนนั้นหลงใหลรอยยิ้มของเสิ่นเฉียวจนยืนอยู่กับที่ตั้ง นานยังไม่ได้สติ
โอ้พระเจ้า นางฟ้าชัดๆ! อ่อนหวานขนาดนี้ รอยยิ้มก็สวยมาก!
หานเส่โยวตั้งนานกว่าจะดึงสติกลับมา สายตาของเธอมองดูเสิ่นเฉียว อย่างสับสน เมื่อก่อนเธอไม่แต่งหน้ายังไม่รู้ เสิ่นเฉียวในวันนี้ที่แต่งหน้าอย่าง จริงจัง ทําให้ความสวยความสง่างามแสดงออกมา ดึงดูดตามาก
ถึงแม้ เธอจะแต่งหน้าอ่อนๆ
แต่ว่าความอ่อนโยนและรอยยิ้มบนหน้าของเธอ ยังมีดวงตาที่เย็นชานั้น แสดงความสง่างามออกมาด้วย เหมือนกันกับผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั้นจริงๆ
กิริยาท่าทางทุกอย่าง..หรือว่า นี่เป็นพลังของสายเลือดหรือ?
นึกถึงตรงนี้ ในใจของหานเส่โยวสะเทือนอย่างแรงสักพัก ไม่ได้! เงิน เฉียวในแบบนี้หน้าเหมือนคุณนายหานมากเกินไปจริงๆ ถ้าให้หานชิงเห็นเส้น เฉียวที่เป็นเช่นนี้ ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ
แต่ตอนนี้ไม่มีทางอื่น หานเส่โยวจึงต้องเก็บกดความวุ่นวายในใจไว้ ยิ้ม ให้เส้นเฉียวอย่างแหบแห้ง: “เฉียวเฉียว แก…วันนี้ทําไมมีอารมณ์แต่งหน้า แต่งตัวล่ะ? อีกทั้งยังแต่งได้สวยขนาดนี้?”
ได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวมองหน้าเธออย่างแปลกใจ: “เมื่อก่อนแกอยากให้ฉัน แต่งตัวมาตลอดไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันคิดได้แล้ว ผู้หญิงต้องรักตัวเองให้มากๆ”
พูดจบ เส้นเฉียวยังหันไปยิ้มให้เธอ: “เส่โยว แกว่าฉันเป็นแบบนี้ไม่ดีเห รอ?”
สีหน้าบนใบหน้าของหานเส่โยวแข็งกระด้าง พยักหน้าอย่างลําบากใจ “ดีสิ ดีจริงๆ”
แค่เธอสวยขึ้น ก็จะเป็นภัยที่กดดันข่มขู่เธอ
ทันใดนั้น หานเส่โยวรู้สึกว่าปีศาจที่อยู่ลึกๆข้างในใจของเธอเริ่มสั่นสนั่น หวั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง
เส้นเฉียวไม่รู้ว่าในใจของเธอกําลังคิดอะไรอยู่ แต่สีหน้าของเธอก็ยัง สามารถดูอะไรออกได้บ้าง ดังนั้นจึงแกล้งถามหนึ่งคําว่า: “ดูแล้วแกเหมือนจะ ไม่ค่อยดีใจ?”
ได้ยินดังนั้น หานเส่โยวสีหน้าเปลี่ยนไป รีบอธิบายแทนตนเอง: “อะไร? จะเป็นไปได้ไง? ฉันจะไม่ดีใจได้ไง? แกสวยขึ้นแล้วฉันดีใจไม่ทันเลย?”
“ใช่เหรอ? งั้นแกคิดว่าหลังจากที่ฉันสวยขึ้นแล้ว เปโม่เซินจะชอบฉัน ไหม?”
สีหน้าบนใบหน้าของหานเส่โยวในตอนนี้แทบจะเก็บอาการไม่ไหวแล้ว เธอจ้องมองเส้นเฉียวตรงๆ “เฉียวเฉียว แกแกหลงรักเขาแล้วจริงๆเหรอ?”
เส้นเฉียวยิ้มเล็กน้อย: “ใช่สิ ฉันชอบเขาจริงๆ” “แต่ว่า…” “แต่ว่าอะไร?”
“..” หานเส่โยวพูดแล้วก็หยุด ตรงหน้าก็เห็นภาพที่เธอช่วยเหลือตนเอง โผล่ออกมา รู้สึกว่าคําพูดที่กําลังจะออกจากปากกลับพูดไม่ออกสักคํา
เส้นเฉียวเห็นเธอมองตนเองไม่พูดอยู่นาน รอยยิ้มบนหน้าค่อยๆจืดจาง ไป ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดอย่างตรงไปตรงมา: “แต่ว่าแกก็ชอบเขาเหมือนกัน ดังนั้นเรากลายเป็นศัตรูหัวใจกันแล้ว ใช่ไหม?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ