เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1523 จะทำงานไปเพื่ออะไรกัน



บทที่1523 จะทำงานไปเพื่ออะไรกัน

บทที่1523 จะทำงานไปเพื่ออะไรกัน

เขาโอบไหล่ของเธอไว้ แล้วขยับเข้าไปใกล้เธอ ลมหายใจของ เขาลดลงบนใบหน้าของเธอ

ลูกที่ถูกเฉียงเสี่ยวไปอุ้มอยู่ในอ้อมกอด บริเวณขอบตายังมี หยดน้ำตาน ก่อนหน้านี้ร้องไห้เสียงดัง ตอนนี้กลับเงียบสงบ มาก พอลืมตาขึ้นมาก็มองหน้าทั้งสองคนอย่างสงสัย

และมองอยู่อย่างนั้น ไม่ร้องไห้ออกมาอีกเลย เจียงเสียวไปหลับตาลง ก่อนจะพูดอย่างอ่อนใจ “คุยได้ค่ะ แต่ คุณไม่ต้องมากอดฉันแบบนี้

“กอดคุณแล้วคุยไปด้วย ผมสบายใจมากกว่า”

คำพูดของเขาทำให้เจียงเสียวไปหมดคำพูด ในขณะเดียวกัน ก็ใจเต้นแรงไปด้วย

“ช่วงนี้คุณไม่ยอมอุ้มลูกเลย อีกทั้งยังไม่สนใจผมเลยด้วย ไม่ใช่เพราะคุณเหนื่อย แต่เป็นเพราะคุณคิดจะจากผมไป ใช่ไหม ครับ”

เธอไม่ตอบกลับ

แสดงว่าเธอยอมรับแล้วใช่ไหม

เซียวซูสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดอธิบาย “ถ้าหากเป็นเพราะเรื่องในวันนั้น คุณเข้าใจผมผิดไปแล้วจริงๆนะครับ”

เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ

เจียงเสียวไปแสยะยิ้ม เธอไม่คิดว่าตัวเองกำลังเข้าใจเขาผิด บะ

“วันนั้นมันเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินจริงๆนะครับ ผมถึงต้องส่ง เธอไปโรงพยาบาล เสี่ยวไป คุณเชื่อผมหน่อยได้ไหม” ตอนที่ เซียวซูพูด น้ำเสียงของเขาดูเว้าวอนมาก

ในที่สุดเจียงเสี่ยวไปก็เงยหน้าขึ้นมองเขาสักที

“เชื่อคุณอย่างนั้นเหรอคะ คุณเอาอะไรมาให้ฉันเชื่อคะ ฉันที่ อุ้มท้องใหญ่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า มีคนเดินไปเดินมาในห้างสรรพ สินค้าเป็นจำนวนมาก คุณที่เป็นผู้ชายยังชนกับคนอื่นได้ ถ้าหาก ฉันโดนคนเดินชนล่ะคะ ใครจะเป็นคนพาฉันไปโรงพยาบาล

“แต่วันนั้นหลังจากที่ผมอธิบายให้คุณฟัง คุณบอกว่าไม่เป็นไร แล้วทำไม พออีกฝ่ายเป็นเสี่ยวเหยียนคุณถึง….

“ใช่ค่ะ ถูกต้อง เรื่องในวันนั้นผ่านไปแล้ว คุณจะช่วยใครฉันก็ ไม่ว่า นอกจากเสี่ยวเหยียนที่ไม่ได้ค่ะ ฉันก็เป็นคนไม่มีเหตุผล แบบนี้แหละ เธอเป็นคนที่คุณให้ความสำคัญมาก คุณถึงได้ทิ้ง ฉันไปเพื่อเธอ เรื่องนี้ฉันควรจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ที่จริงแล้วฉันไม่มี อะไรจะต้องโกรธด้วยซ้ำ”

พอพูดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไปก็หัวเราะเยาะตัวเอง “เป็นฉันเอง ที่โง่เอง เพราะคุณชอบเธอมาตั้งแต่แรก แต่ฉันกลับดื้อดึงที่จะ จะคบกับคุณ ตำแหน่งบางตำแหน่งไม่ใช่ว่าจะมีใครแทนที่ได้ ตอนนี้ ฉันเหนื่อยแล้วค่ะ ไม่อยากจะซื้อไว้อีกต่อไปแล้ว ได้ไหมคะ

พอพูดถึงช่วงสุดท้าย แม้แต่เจียงเสียวไปเองยังรู้สึกว่าตัวเอง ไม่มีเหตุผล ใจร้าย การช่วยเหลือคนอื่นเป็นเรื่องที่ดี แต่เธอกลับ ทำตัวเหมือนผู้หญิงนิสัยเสีย ที่คอยเอาแต่อิจฉาริษยาความรู้สึก ที่เซียวซูมีต่อเสี่ยวเหยียน

มันเป็นความรู้สึกที่พิเศษไม่เหมือนใคร เธอเอาชนะไม่ได้จริงๆ

“พอแล้วค่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว ถ้าคุยเสร็จก็ไปพักผ่อนเถอะค่ะ

พอพูดจบ เจียงเสี่ยวไปก็เตรียมจะอุ้มลูกเดินจากไป แต่เซียวซู กลับคว้าเอวของเธอไปกอดไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอเดินจากไป

“อย่าไปครับ เรายังคุยกันไม่จบเลย เซียวซูมองหน้าเธอด้วย สีหน้าจริงจัง “เรายังคุยกันไม่จบ คุณห้ามไปไหนเด็ดขาดเลย”

“เซียวซู”

เจียงเสียวไปตะโกนชื่อเขาอย่างโมโห เซียวซูรู้สึกเจ็บที่หัวใจ ก่อนจะพูด “คุณจะโกรธผมก็ได้ จะด่าจะว่าผมก็ได้ ถึงอย่างไร คุณก็จะจากผมไปแล้ว งั้นผมก็จะหน้าด้านหน้าทน ไม่สนใจความ ยินยอมของคุณแล้วเหมือนกัน”

พอพูดจบ เซียวซูก็เดินไปข้างหน้า แล้วดึงเธอเข้ามากอดไว้ แน่นขึ้น

ในอ้อมกอดของเจียงเสี่ยวไปยังอุ้มลูกอยู่ แต่เขาก็ยังเดิน เข้าไป ทำให้เธอตกใจมาก จึงรีบตะโกนออกไป “คุณเบามือหน่อยได้ไหม คุณจะกอดแน่นจนลูกหายใจไม่ออกเลยหรือไง

พอถูกเธอตะโกนใส่ เซียวซูถึงได้รู้สึกตัว แล้วเดินถอยหลัง ออกมา “ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ

เจียงเสี่ยวไปถลึงตาใส่เขาอย่างโมโห ก่อนจะก้มลงมองลูก พบว่าลูกกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเธอ สายตามองมาที่เธอ อย่างน่ารักน่าชัง

“ลูกชอบคุณมาก เขายังตัวเล็กขนาดนี้ คุณทำใจทิ้งเขาไปได้ จริงๆเหรอครับ”เซียวเห็นว่าเธอพุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่ลูก จึงตัดสินใจใช้ลูกเป็นสะพานเชื่อมระหว่างทั้งสองคน

“คุณดูสิ พอคุณอุ้มลูกก็หยุดร้องไห้เลย ถ้าหากคุณจากไป เขา จะต้องนอนไม่หลับทุกวันแน่ๆเลย

“ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ”เจียงเสี่ยวไปรีบพูดขัด น้ำเสียงเริ่มสั่น

คลอน “คุณอย่าใช้ลูกเป็นข้ออ้างค่ะ ถ้าฉันโมโหจริงๆฉันจะพา

ลูกไปกับฉันด้วยเลย”

พอได้ยินแบบนั้น เซียวซูสีหน้าเศร้าหมองขึ้นมาอีกหลาย ส่วน “คุณทำใจได้จริงๆเหรอครับ”

เจียงเสี่ยวไปไม่ตอบคำถามเขา แต่คิดในใจ ทำใจไม่ได้แล้ว จะทำอย่างไรได้ ใครใช้ให้คุณเอาแต่คิดถึงเสี่ยวเหยียน เธอเอง ก็รักในศักดิ์ศรีของตัวเองเหมือนกัน

“ปล่อยค่ะ”

“ไม่ปล่อยครับ”
เขียวกอดเธอไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย เจียงเสี่ยวไปเริ่มโมโห “คุณจะปล่อยหรือไม่ปล่อย

สีหน้าของเธอดมาก เห็นได้ชัดว่าเธอโมโหแล้วจริงๆ เซียวซู เองก็กลัวเวลาเธอโมโห เขาจึงต้องยอมปล่อยเธอออกจากอ้อม กอด ภายใต้สายตาของเธอ

เจียงเสี่ยวไปอุ้มลูกไปที่ห้องข้างๆ ทิ้งให้เซียวซูอยู่ในห้อง

เพียงคนเดียว แววตาของเขาหมองมัว และเศร้าโศก

ที่เขาพูดไปทั้งหมด ดูเหมือนเสียวไปจะไม่ยอมฟังเลยแม้แต่ คําเดียว

ทําอย่างไรดี

เธอตัดสินใจจะไปจากเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ ถ้าหากเป็นอย่าง นั้นจริงๆ เขาจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร

เขาไม่รู้ว่าตัวเองยืนอยู่ในห้องนานแค่ไหนแล้ว ตอนที่เหลียง หย่าเหอเดินเข้ามา แล้วเห็นเจ้าลูกชายแสนโง่ของตนเองยืน เหม่ออยู่ข้างในคนเดียว เธอก็แทบจะโมโหตาย

“เจ้าลูกบ้า แม่บอกให้คิดหาวิธี นี่แกแก้ไขเรื่องนี้เองไม่ได้ใช่ ไหม”เซียวซูคอตก สีหน้าเศร้าซึม

“ถ้าเสี่ยวไป๋จากไปจริงๆ แกจะทำอย่างไร”

พอได้ยินแบบนี้ เซียวซูก็รีบเงยหน้าขึ้นมา จริงด้วย ถ้าเสี่ยวไป จากเขาไปจริงๆ เขาจะทำอย่างไรดี เขาคุ้นชินกับการมีเธออยู่ เคียงข้างไปแล้ว คุ้นเคยกับการมีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มในฤดูหนาว ก่อนจะหันกลับมาแล้วยกขาทั้งสอง ข้างเข้าไปในเสื้อของเขา ก่อนจะบอกกับเขาว่า เขียว คุณช่วย ฉันอุ่นขาหน่อยค่ะ ฉันหนาวจนจะแข็งตายแล้ว

คุ้นเคยกับการที่เธอเห็นอะไรน่าสนุกตอนดูโทรทัศน์ แล้วกระ ดิกนิ้วเรียกเขากะทันหัน พอเขาเดินเข้าไปหา เธอก็กอดคอเขาไว้ แล้วขยี้ใบหูของเขาไปมา ก่อนจะมองดูใบหูของเขาแดงขึ้นมา ด้วยสีหน้าสนุกสนาน

คุ้นเคยกับการที่มีเสียงหัวเราะของเธอในอ้อมกอดของเขา คุ้น เคยกับการที่มีเธอคอยออดอ้อน สั่งการทำท่าทางน่ารักให้เขาดู และทุกอย่างที่เป็นเธอ

ในตอนนี้พอกลับมาคิดดู ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดล้วนแต่เป็น ความทรงจําที่แสนหวาน

“แม่พูดถูกครับ ผมขาดเธอไปไม่ได้จริงๆ”เซียวซูยิ้มเศร้า “แต่

ถ้าหากเธอคิดจะจากไปจริงๆ ผมจะยื้อเธอไหวได้ยังไงกัน

“ถ้าแกอยากจะยื้อ มีวิธีอยู่เยอะมาก ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ลูกก็ พยายามตามติดเธอไว้ก่อน อย่าให้เธอหนีไปก็พอแล้ว”

เหลียงหย่าเหอพูดขึ้นมา “แกจะลางานมาอยู่บ้านก่อนไม่เป็น หรือไง คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวัน เธอไปไหนลูกก็ตามไปด้วย ทุกที่ แบบนี้เธอจะหนีไปไหนได้อย่างไรกัน

พอได้ยินคำพูดเตือนสตินี้ เซียวซูรู้สึกว่ามีเหตุมีผล จึงรีบพยัก หน้ารับทันที
หลังจากนั้น เจียงเสี่ยวไปก็สังเกตได้ว่าเซียวไม่ไปทำงาน ตอนแรกเขาเอาแต่อยู่ที่บ้าน และพยายามเดินเข้ามาในห้องของ เธอบ่อยๆ

แต่ส่วนใหญ่ เจียงเสี่ยวไปจะนอนหลับพักผ่อน ตอนที่เขาเดิน เข้ามาเธอก็จะหันหลังใส่เขา นอกจากไม่สนใจเขาแล้ว เจียง เสี่ยวไปยังคงทำทุกอย่างเหมือนปกติ

หลังจากที่เซียวซูคุยกับเหลียงหย่าเหอเสร็จ เขาก็พยายาม เดินเข้าไปชวนเจียงเสี่ยวไปคุยอย่างหน้าด้าน ถึงแม้เจียงเสียว ไปจะไม่สนใจเขา เขาก็ยังคงนั่งอยู่ข้างๆเธอตลอดเวลา

จนสุดท้ายเจียงเสี่ยวไปก็เริ่มหมดความอดทน

“คุณคงไม่คิดจะทิ้งงาน เพื่อจะมาเฝ้าฉันไว้อย่างนี้หรอกใช่ ไหมคะ”

พอได้ยินแบบนั้น เซียวซูก็ยิ้มเศร้า “ถ้าไม่มีคุณ แล้วผมจะทำงานไปเพื่ออะไรกัน”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ