บทที่100 ทายสิว่าเขาจะมาช่วยเธอไหม

แววตาของเย่โม่เินเยือกเย็นยิ่งกว่าเก่า น้ำเสียง ที่เขาพูดราวกับว่ามันรอดผ่านไรฟันออกมา

“แกกล้า!”

ลู่สนฉางหัวเราะเหอะ “ยังไงเสียตอนนี้ฉันก็เป็น ไอ้คนโดนตอนแล้ว นายคิดว่าตอนนี้ฉันมีอะไรที่ยังไม่ กล้าทำอีกบ้าง? เย่โม่เซิน ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะให้ เวลานายอีก3นาทีแต่ตอน นี้ นายคิดว่าฉันยังกลัว อะไรอีกไหม?”

ตั๊ดๆๆ

พูดจบอีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งไปทันที

เยโม่เซินตัดสินใจไม่รอช้า “หาที่อยู่ของเบอร์ โทรนี้มาเดี๋ยวนี้ แล้วรีบไปที่นั่นด่วนที่สุด แล้วก็ให้คน เตรียมการรักษาเอาไว้ด้วย”

“ครับ!”

เซียวซูไม่กล้าชักช้า เขารีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมา โทรสั่งการทันที แถมยังรีบเข็นเย่โม่เซินออกจากงาน เลี้ยง

ฝั่งล่าสุดฉาง เมื่อวางโทรศัพท์แล้ว เขาก็หันมา มองผู้หญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียง เธอยังคงอยู่ในสภาพ ไม่ได้สติ ข้างๆมีถ้วยยาถ้วยใหญ่วางอู่

สายตาของลู่สุนฉางเหมือนคนที่ตกอยู่ภายใต้อาการหลอนยาเสพติด “กรอกยาให้เธอกินเดี๋ยวนี้!”

“ครับ! คุณชาย”

พวกลูกน้องเมื่อได้รับคำสั่ง ก็ช่วยกันเปิดปาก ของเสิ่นเฉียวแล้วจับยากรอกลงไป เสิ่นเฉียวฟื้นเพราะสำลัก เธอจับคอของตัวเองไว้ และไอออกมาอย่างแรง ตอนที่ได้สติถึงได้รู้ว่าพวกเขา

กำลังเอายากรอกปากเธออยู่ เธอจึงใช้มือปัดให้ถ้วยยา

นั่นคว่ำลง

แต่ว่าตอนนี้เธอกินยาไปตั้งครึ่งถ้วยใหญ่แล้ว

ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยยิ้มร้ายของลูกสนฉางกำลัง มองมาที่เธอ

เสิ่นเฉียวเอามือปิดปากตัวเองและถอยไปมุมๆ หนึ่ง ดวงตาคู่สวยกำลังมองเขา

“ผู้ช่วยของเย่โม่เซิน เห้อ- ตอนแรกฉันก็ว่า

ตั้งใจจะเล่นกับเธอหน่อย แต่เธอดันไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ เสียนี่ งั้นก็รอให้เธอรู้สึกต้องการจนเหมือนโดนไฟเผา จนตายแทนแล้วกันนะ”

ฟังจบ เส้นเฉียวตาโต “แก เมื่อกี้แกให้ฉันกิน…”

“เธอลองเดาดูสิว่าเย่โม่เซินจะมาช่วยเธอไหม?” เสิ่นเฉียวหน้าซีด เธอก้มหน้าล้วงคอตัวเองอย่าง แรง ต้องการให้ตัวเองอ้วกยาที่กินเข้าไปเมื่อกี้ออกมา

“ไม่มีประโยชน์หรอก” ลู่ซุนฉางยิ้มๆ รอยยิ้มนั้น ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ป่าที่กำลังแยกเขี้ยวข่มขู่เหยื่อ”อีก10นาที่ยาก็จะออกฤทธิ์ แล้วยาตัวนี้ก็เป็นตัวที่แรง ที่สุด ต่อให้เยโม่เซินมาถึง… เขาก็เป็นแค่คนพิการที่ นกเขาไม่ขัน คงจะช่วยอะไรเธอไม่ได้?”

พวกลูกน้องเมื่อได้ยินก็พากันหัวเราะอย่างไร้ มารยาท พวกมันเอามือมาถูๆกัน “คุณชายลู่ คุณชายเย่ ไร้น้ำยาจนช่วยเธอไม่ได้ ถึงตอนนั้นให้พวกเรา…”

ลู่สุนฉางส่งเสียงหี้ขึ้นมา กลอกตามองไปรอบๆ “ล็อกตายประตูกับหน้าต่าง แล้วจุดเทียนซะ รอให้เยโม่ เซินมันเดินมาติดกับก่อนเถอะ”

“เย่โม่เซินมันไร้น้ำยา ยังจะทำให้คนอื่นเป็น เหมือนมันอีก ฉันจะให้มันลิ้มรสความอยากจนบ้าคลั่งแต่ ว่าระบายออกมาไม่ได้ดู”

เสิ่นเฉียวเห็นพวกมันจุดเทียนทุกเล่มในห้อง เมื่อ เอามาโยงเข้ากับเรื่องที่ลู่สุนฉางพูดเมื่อกี้ เธอก็เดาออก โดยทันทีว่ามันคืออะไร สีหน้าเธอเปลี่ยนไป เธอ พยายามลุกขึ้น แต่ว่าเธอไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย ทั้ง แขนและขาอ่อนแรงนุ่มนิ่มเหมือนนุ่น

“แก ไอ้สาระเลว…”

จุดเทียนเสร็จลู่สุนฉางก็พาคนของตัวเองออกไป ทันที เสร็จแล้วเขาก็ปิดล็อกประตูห้อง

ห้องทั้งห้องเงียบลง มีเพียงเสิ่นเฉียวที่กำลัง นอนอยู่บนเตียง เธอลองขยับนิ้ว พยายามจะดันตัวเอง

ขึ้น

ในที่สุดเธอก็ดันจนตัวเองนั่งได้ แต่เพราะไม่ระวังเลยกลิ้งตกลงจากเตียง เธอลงไปนั่งทั้งตัวอยู่บนพื้น

เย็นๆ

เจ็บจัง..

เสิ่นเฉียวเจ็บจนหน้ายู่

ลู่สุนฉาง!ไอ้คนสาระเลวจนหาความดีไม่ได้ เขารู้ ดีว่าเยโม่เซินไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้… เขายังจะเอา ยานั่นให้เธอกิน แถมยังจุดเทียนยาสลบไปทั่วห้อง ถ้าเย่ โม่เซินเข้ามาในห้องนี้ คงเป็นแบบเธอแน่

แต่ว่า….ตอนนี้เธอขยับไม่ได้เลย เรี่ยวแรงตอนนี้ มันไม่มีเหลือเลยสักนิด

หนังตาก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ปากของเสิ้นเฉียว โดนตัวเองกัดจนห้อเลือด สุดท้ายเธอกระพริบได้แค่ สองครั้งแล้วก็สลบไป

“คุณชายเย่ หาเจอแล้วครับ”

“เธออยู่ไหน?”

“อยู่ที่โรงแรมลี่หาวครับ”

“เร็วขึ้นอีก”

ไม่นาน เย่โม่เซินรอให้คนไปถึงจุดหมาย รถเพิ่ง หยุดลง เซียวซู่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ระบุจุดหมายได้ อย่างชัดเจนแล้วครับ คุณชายเย่ ให้พวกเราขึ้นไปตอนนี้ เลยไหมครับ?”

“อืม”
“แต่ว่า….” เซียวซู่หยุดเล็กน้อย ” ผมคิดว่าทางที่ ดีคุณชายเย่อย่าขึ้นไปเสี่ยงเองจะดีกว่า ปล่อยให้คน ของเราขึ้นไปช่วยผู้ช่วยเสิ่นลงมาแทน”

เยโม่เซินกดคิ้วต่ำลง เขากำลังจะขยับปาก เสียง โทรศัพท์ก็ดังแทรกขึ้นมา

เป็นลู่สุนฉางที่โทรมา เย่โม่เซินกดรับโทรศัพท์ อย่างใจเย็น

“ดูแล้วคุณชายเย่จะให้ความสำคัญกับผู้ช่วยคนนี้ จริงๆสินะ”

เมื่อได้ยินเซียวซูตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน เขาหัน มองรอบทิศ

เยโม่เซินไม่แสดงอาการอะไร ไม่ตอบคำถาม

ของลู่สุนฉาง

ลู่ซุนฉางหัวเราะแล้วพูดต่อ “ผู้ช่วยของนายโดน กรอกยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรง ถ้าคุณชายเยไม่ไปช่วย เธอด้วยตัวเองแล้วล่ะก็ ลูกน้องนายที่ไปช่วยเธอก็คง เห็นหมดทุกอย่างหรือไม่ก็เธออาจจะทนพิษของยาไม่ ไหวดึงลูกน้องนายไปนอนด้วย แน่นอนว่าฉันอยากจะ เตือนนายเอาไว้สักหน่อย ยาที่ฉันให้เธอมันมากกว่าปกติ ถึงสามเท่า ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงเธอยังไม่ได้รับการ ปลอดปล่อย ทวารทั้งเจ็ดของเธอก็คงจะเลือดออกจน ตาย เป็นผู้ช่วยที่น่าสงสารจริงๆ”

เซียวซู่กัดฟันกำหมัดแน่น “ลู่สุนฉางแกมันไอ้คน เลวไร้สำนึกจนหาความดีไม่ได้!”
เยโม่เซิน ฉันดีใจมากที่จะได้เห็นแกอยากจนจะ บ้า แต่กลับปลดปล่อยออกมาไม่ได้ ฉันจะรอดู” พูดจบล่าสุดฉางก็วางสายอีกครั้ง

“นี่เป็นแผนที่ลู่สุนฉางล่อให้คุณชายเยไปติดกับ คุณชายเย่ คุณห้ามหลงกลมันเด็ดขาดนะครับ”

เย่โม่เซินมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงบ “พา

ฉันขึ้นไป”

“คุณชายเย่!”

“ทำไม? เย่โม่เซินจำเป็นต้องให้คนอื่นช่วยแม้แต่ เรื่องผู้หญิงของตัวเองงั้นหรอ?”

“แต่ว่า!”

“นายรีบโทรแจ้งโรงพยาบาล อีกกลุ่มรีบหาพิกัด ของลู่สุนฉางให้เจอ จับมันมาให้ได้”

ใต้ความอ่อนใจ เซียวซู่ทำได้แต่ทำตามคำสั่ง เขาพาเย่โม่เซินเข้าไป แล้วหันไปสั่งคนที่เหลือ “พวก นายได้นายที่คุณเย่สั่งหรือยัง? รีบไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

“ครับ”

หลังจากแบ่งงานเสร็จเรียบร้อย เซียวซู่ก็พาเย่โม เซินกับลูกน้องอีกไม่กี่คนขึ้นไปด้านบน

เมื่อถึงห้อง เซียวซูถีบประตูห้องให้เปิดออกโดย ทันที ยังไม่ทันจะมองสภาพในห้องให้ชัดเจน เย่โม่เซินก็ สั่งเสียงเย็น “หลับตา!”
เซียวซูรีบกลับหลังหัน เขาทำหน้าดุใส่ลูกน้องที่ เหลือ “ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอก ห้ามเข้าไปเด็ดขาด”

เยโม่เซินไถล้อรถเข็นเข้าไปในห้องเพียงคน เดียวเซียวซูตกใจจนห้ามเขาเอาไว้ “คุณชายเย!”

เย่โม่เซินได้กลิ่นหอมที่กำลังลอยอยู่ในอากาศ เขาขมวดคิ้ว “ให้ทุกคนเอามือปิดปากกับจมูกเอาไว้ ใน ห้องมีเทียนยาสลบ”

เชียวซูพยักหน้า แจกหน้ากากให้คนอื่นสวมไว้ แล้วก็ให้เย่โม่เซินสวมเอาไว้เช่นกัน ถึงปล่อยให้เย่โม่ เซินเข้าในห้องได้คนเดียว

เสิ่นเฉียวรู้สึกตัวเองร้อนจนแทบจะระเบิดเธอนอน อยู่บนพื้น เสื้อผ้าของเธออยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย เธอ ที่ไร้เรี่ยวแรง สุดท้ายก็ทนต่อฤทธิ์ยาไม่ไหว เธอถอด เสื้อผ้าตัวนอกของตัวเองออกหมดเหลือก็ไว้แค่เพียงชุด ชั้นในติดตัวเท่านั้น ไอเย็นจากพื้นไหลเข้าตัวเธอ ทำให้ เธอรู้สึกสบายตัวขึ้น

แต่ว่ามันไม่สามารถช่วยเธอได้ตรงจุด

สติของเธอพร่าเลือน ความรู้สึกที่แปลก ประหลาดในท้องตีขึ้นมาจนเธอรู้สึกอาย!

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนึงเธอจะโดนคนอื่น วางยา แถมร่างกายของเธอไม่สามารถต่อสู้กับมันได้ เลยแม้แต่น้อย สัญชาตญาณภายใน ก็โดนยาพวกนี้ปลุก ขึ้นมาได้ง่ายๆ

บีบรัด ทรมาน เจ็บปวด สิ้นหวัง.. ความรู้สึกต่างๆกำลังพุ่งเข้ามาหาเสิ่นเฉียว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ