บทที่ 722 ฟ้ามีตา

กลิ่นอายบนตัวเขา น่าหวาดกลัวยิ่งนัก ลูกน้องไม่กล้าปฏิเสธเลย ทําได้เพียงพยักหน้าอย่างนิ่งอึ้ง

“ครับ งั้นผม…… ไปตรวจสอบเรื่องนี้ทันที แต่ว่า…… ทาง บริษัทตระกูลเย……

แววตาของเย่หลิ่นหาน กลายเป็นเยือกเย็นในทันที “ถ้าเขา ตายแล้วจริงๆ ฉันอยากจะได้บริษัทตระกูลเย่ ก็แค่เป็นเรื่องที่ ปอกกล้วยเข้าปากไม่ใช่หรอก ยังจะกังวลว่าสายไปแค่ไม่กี่วัน หรือ?

ก็พูดถูก ถ้าเย่ ไม่เซ็นแม้แต่ชีวิตก็สูญเสียไปแล้ว แล้วต่อไปนี้ เขาจะใช้อะไรมาสู้กับเย่หลิ่นหาน? นับประสาอะไรกับบริษัท ถึง เวลานั้น คิดว่าแม้แต่ภรรยาและลูก ก็ยังคงไม่สามารถรักษาไว้ ได้

“คุณชายหานพูดถูก เพียงแค่เขาตาย งั้นบริษัทตระกูลเย่ก็เป็น สมบัติในกระเป๋าคุณ ไม่ขาดแคลนไม่กี่วันนี้หรอก”

แววตาของเย่หลิ่มหานเคร่งขรึม “ยังไม่รีบไปทำ

“ครับๆ ผมไปตรวจสอบทันที

หลังจากคนออกไป เย่หลิ่นทานจ้องมองสัญญาที่กำลังจะ ลงมือเซ็น ในเมื่อกี้ ดวงตาที่แหลมคม หรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้น เขาก็หยิบสัญญาขึ้นมา หลังจากมองอยู่สักพัก มุมปากก็ยกขึ้นกะทันหัน

“เย่ไม่เป็น เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คือฟ้ามีตาหรือเปล่า? หลังจากนั้น เขาก็ฉีกสัญญาออกเป็นสองชั้นทันที ดวงตาเต็ม ไปด้วยความเย้ยหยัน

ในวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ เขาเสียชีวิตไว้ในนรก นี่เป็นข่าวดีที่ ยิ่งใหญ่จริงๆ

แต่ว่า……เหลิ่นหานนึกถึงหานจื่อ ก็ขมวดคิ้วขึ้น ก็ไม่รู้ว่า ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? เสียใจมากหรือเปล่า?

สองสามวันนี้ หาน จื่ออยู่ในโรงพยาบาลตลอดเวลา เพื่อพัก ฟื้นร่างกายวันนั้นหลังจากที่ตากฝน แม้ว่าเธอจะตื่นแล้ว แต่ก็ไม่ ได้ดีขึ้นเลย แต่กลับมีไข้สูงขึ้น

ในช่วงแรกแม้ว่าจะมีไข้ แต่ก็ยังคงมีสติอยู่ อุณหภูมิเดี่ยวสูง

เดี่ยวต่ำ

ถึงตอนกลางคืน ไข้ก็เริ่มขึ้นสูงไม่ลดลงแล้ว จากนั้นหานคู่จื่อ แม้แต่สติก็สับสนแล้ว เริ่มตกอยู่ในอาการหมดสติ แต่ก่อนที่จะ หมดสติ เธอได้จับมือของหานชิงไว้แน่น พิมพ์คำพูดในปาก

“ไม่เป็น จะต้อง…….หาเขาให้เจอ เขาจะไม่เป็นอะไร………

พูดพึมพำไปมา หมุนวนอยู่ที่เย่ไม่เป็นทั้งนั้น ทานชิงชายตัวใหญ่ ยังรู้สึกว่า มือเขาถูกจับจนรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย ตอนที่หมอกำลังรักษาทานจื่อ ได้เห็นรอยลึกบนมือของ หาน ง อุทานด้วยความประหลาดใจ

“ยัยหนูคนนี้ ทั้งๆที่หมดสติไปแล้ว ทำไมยังมีแรงขนาดนี้? หานซึ่งมองมือของตัวเองแล้วยิ้มเยาะ ใช่สินะ เพื่อเย่ ไม่เซ็น แล้ว เธอแม้แต่ชีวิตก็ไม่เอาแล้ว

“คุณหมอ อาการของน้องสาวฉันเป็นยังไงบ้าง?

หมอถอนหายใจ ดันแว่นตาบนใบหน้าตัวเองให้ตรง แล้ว อธิบายเสียงเบา “พูดตามความจริง อาการของน้องสาวคุณใน ตอนนี้แย่มากเลย ถ้าไข้ยังคงสูงแล้วไม่ลดเลยเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ อันตรายมาก อีกอย่างคุณก็รู้ว่า เธอได้ตั้งครรภ์แล้ว โรง พยาบาลของเราจะใช้ยา ก็ต้องระวังเป็นอย่างมาก ดังนั้น………. แนะนำให้คุณ ก่อนที่ใช้ของเธอจะลดลง ลดใช้ให้เธอโดยการ ให้ความเย็นภายนอกก่อน เรื่องอื่นรอหลังจากไข้ลดแล้ว ค่อย ว่ากัน”

การให้ความเย็นภายนอก

หานซึ่งเม้มริมฝีปากบาง แม้ว่าสภาพร่างกาย ในตอนนี้ของหา นมจื่อ แต่เหมาะกับวิธีนี้เท่านั้น แต่เขาก็ยังคงรู้สึกว่าอันตราย เล็กน้อย เพราะร่างกายของหาน จื่อในตอนนี้ อ่อนแอมาก แต่ดูเหมือนว่านอกจากนี้ ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เมื่อนึกถึงอย่างนี้ หานซึ่งก็ได้เพียงพยักหน้าเบาๆ
ซูจิ๋วพูดอยู่ข้างๆ “เรื่องนี้ฉันชำนาญ ตอนที่ลูกฉันมีใช้ไม่กล้า ใช้ยา ฉันก็ใช้วิธีนี้ ในการลดใช้สูงของเขา ประธานทาน คุณ เฝ้าดูแลคุณซื้อมาสักพักแล้ว จากนี้ไปคุณไปพักผ่อนเถอะ ฝากไว้ให้ฉันก็พอ

หมอข้างๆก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ครับ คนที่รู้เรื่อง ก็จะรู้วิธี ดูแลที่ดีกว่า”

“ใช่เลย ประธานหาน คุณรีบไปพักผ่อนเถอะ” ซูจิ๋วโน้มน้าว

หานซึ่งเม้มริมฝีปาก เหลือบมองไปที่หาน จื่อที่กำลังหลับอยู่ อย่างกังวล จากนั้นก็พยักหน้าเงียบๆ ตอนที่ลุกขึ้น หานมู่จื่อยัง คงจับมือเขาไว้แน่น

ซูจิ๋วเห็นเข้า ก็เดินเข้าไปช่วยเหลือ

ในที่สุด มือของหานซึ่งก็ได้รับการปลดปล่อย แทนที่ด้วยมือ ของซูจิ๋ว ที่โดนหาน จื่อจับไว้ ชูจิ๋วยิ้มเล็กน้อย ที่เหลือ ฝากให้ ฉันเถอะ”

หานซึ่งเม้มริมฝีปากบางแล้วมองเธอ พยักหน้า “อืม ทำให้คุณ รําบากแล้ว”

จากนั้นเขาก็หันออกจากห้องผู้ป่วย

ในช่วงหลายวันมานี้ สามารถเรียกได้ว่า เหนื่อยล้าทั้งใจและ กาย สำหรับทานชิงแล้ว แม้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เขาจะเพิ่งเจอกับ น้องสาวคนนี้ไม่นาน บินไปมาระหว่างต่างประเทศและใน ประเทศ แล้วยังต้องทํางานต่ออีก ก็ไม่ได้ลำบากเหมือนตอนนี้
อย่างน้อยตอนนั้นคืออารมณ์ดี ทุกอย่างจึงมีความหมายไป หมด เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ

แต่ความเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าในช่วงหลายวันที่ผ่านมา กลับ ขมขื่นอย่างยิ่ง

แม้ว่าเย่ไม่เซินยังไม่ได้กลายเป็นน้องเขยของเขาอย่างถูกต้อง แต่แค่คิดว่า ชายที่ปกครองทุกอย่างในตระกูลเยีแห่งเมืองเบีย อาจจะหายไปจากโลกนี้จริงๆ ในใจก็ยังคงรู้สึกหดหู เสียใจยิ่ง นัก

หานชิงขมวดคิ้วมั่น ทันใดนั้นก็มีคนมารายงานกับเขา

“ประธานหาน ข้างนอกมีคนบอกว่ารู้จักคุณปู่จื่อ จะเข้ามาให้

รู้จักมู่จื่อ?

หานซิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดว่า “พาฉันไปดูสิ” หานชิงถูกคนพาไป ยังเดินไปไม่ถึง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้น

เคย

“ฉันรู้จักชื่อจริงๆ ฉันมาจากประเทศ X เพิ่งลงจอดวันนี้ ใช้ เวลาเดินทางหลายวัน ถึงหาเจอโรงพยาบาลทางนี้ ฉันเป็นเพื่อน สนิทของเธอ เพราะงานแต่งงานของเธอเกิดปัญหาขึ้น ฉันจึงอยู่ ต่อเพื่อจัดการกับเรื่องอื่นที่เหลือ พวกนายอย่าขวางฉัน ให้ฉัน เข้าไป

เสียงนี้…….
ก้าวของทานซึ่งหยุดชะงัก นี่มันเสียวเหยียนไม่ใช่เหรอ? หลายวันมานี้ เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เขาลืมเธอไปแล้ว เมื่อนึกถึงอย่างนี้ หานซิงก็เร่งฝีเท้า ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน อย่างรวดเร็ว

“ประธานหาน ผู้หญิงคนนี้บอกว่า……

เมื่อได้เห็นหานชิง ดวงตาของเสี่ยวเหยียนเปล่งประกาย อยากจะเรียกเขาโดยสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างไร คุณหานเธอก็ไม่อยากเรียก ดังนั้นเธอจึงกลืนคำเรียกขานกลับไป โบกมือให้เขาอย่างตื่นเต้น

ให้เธอเข้ามา” สายตาของท่านชิงจ้องมองไปที่เสี่ยวเหยีย นอย่างเรียบเฉย เขาก็ต้องดูออกอยู่แล้วว่า หญิงสาวคนนี้ เดิมทีมีสีหน้าขมขื่น แต่หลังจากที่ได้เห็นตัวเอง แววตาก็ประกาย ขึ้นในทันที จากนั้นก็โบกมือให้เขาอย่างตื่นเต้น

ท่าทางแบบนี้……. อยู่ในสายตาของหานชิงแล้ว

ช่างเหมือนกับสัตว์เลี้ยงตัวน้อย เมื่อได้เห็นเจ้าของ ก็กระดิก

หางอย่างบ้าคลั่ง เพื่อแสดงความภักดี และความมั่นใจ

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนได้รับการปล่อยตัว ก็รีบวิ่งไปหาทานซึ่ง อย่างรวดเร็ว

“หาน…… เธอหยุดไว้กะทันหัน แล้วถามว่า “จื่อเธอเป็นยัง ไงบ้าง? คุณชายเย่หาเจอหรือยัง?”
เมื่อได้ยิน หานซึ่งขมวดคิ้วมั่น ยื่นมือออกมานวดระหว่างคิ้ว ของตัวเอง ส่ายหัวเล็กน้อย

ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็ทรุดลงในทันที ไม่ หาไม่เจอ? แล้ว มู่จื่อเธอ…..

“เธอมีไข้

เขาค่อยๆพูดขึ้น น้ำเสียงมีความเหนื่อยล้าแหบแห้งเล็กน้อย “อาการไม่ค่อยดีนัก คนก็ยังหาไม่เจอ เรื่องทางประเทศ X จัดการเสร็จหมดแล้วเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างนิ่งอึ้ง “จัดการเสร็จหมดแล้ว แต่ ว่า……..ทางสื่อฉันควบคุมไม่ไหว และตอนที่ฉันจะมาก็ได้ตรวจ สอบแล้ว ข่าวถูกส่งกลับไปในประเทศแล้ว ตอนนี้คนเกือบ ทั้งหมดในเมืองเป่ย ก็รู้เรื่องนี้ หมดแล้ว”

แววตาของหาเชิงลึกล้ำขึ้น สายตาก้มมอง ไม่รู้ว่ากำลังคิด อะไร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ