เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1412 ฉันบอกว่าคุณมันขี้ขลาดตาขาว



บทที่1412 ฉันบอกว่าคุณมันขี้ขลาดตาขาว

เซียวที่เดิมทีนั้นนึกอยากแกล้งให้เธอกลัวสักหน่อย แต่เขานั้น ก็ได้ทําเอาเธอช็อกไปจริงๆ เห็นเธอมีท่าทางลนลานพลั้งปากพูด ออกมาก็ช่างน่าสนใจเสียเหลือเกิน แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะตอบ สนองกลับมาได้เร็วขนาดนี้ แล้วยังเป็นฝ่ายเอามือเข้ามาโอบ รอบสําคอของเขาเอาไว้เองเสียด้วย

ระยะห่างของทั้งสองคน การกระทำนี้ ไม่ว่าจะมองจากมุม ไหนก็ดูใกล้ชิดกันมาก มีแนวโน้มที่จะจูบกัน

เซียวซูรู้สึกว่าลมหายใจของตนแรงขึ้นหลายส่วน

“คุณอยากจูบกับฉันใช่มั้ยล่ะ?”

แต่ในเวลานี้เจียงเสี้ยวไปดันกะพริบตาปริบๆ เอ่ยถามเขา

ตอนที่เธอยิ้มออกมา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ค่อนข้างเหมือนกับสุนัขจิ้งจอกอยู่นิดนึง เซียวซูรู้สึกว่าตัวเอง เหมือนกับถูกพาเข้าไปในหลุม เม้มริมฝีปากบางของตัวเองออก มา

“พูดสิ” เจียงเสี่ยวไปขยับนิ้ว บีบท้ายทอยเขา ลมหายใจของ เซียวแรงขึ้นหลายส่วน สายตาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

ในสถานการณ์อย่างนี้เจียงเสี่ยวไปนั้นล้วนแล้วจะเก็บมา ใส่ใจทั้งนั้น และก็พอใจอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงของเขาในการเย้าหยอกของตน เธอเพิ่มแรงลงไป จงใจโน้มเข้าไปข้าง หน้า จงใจให้ริมฝีปากแดงปาดผ่านแก้มของเขา จรดลงไป บริเวณข้างๆ ใบหูของเขา “ทําไมคุณไม่กล้าพูดออกมาล่ะ ? เมื่อกี้ ไม่ใช่ว่าเก่งมากเลยนี่ เป็นฝ่ายจู่โจมเข้ามาเอง มีใจสาม แต่ กลับไม่มีความกล้าเลยนะ!”

เห็นเขานิ่งไม่ไหวติง เจียงเสียวไปเหมือนกับว่าจะมั่นใจแล้วว่า เขาไม่กล้าทำอะไร จึงได้เอ่ยเขาต่อ “คุณนี่มันขี้ขลาดตาขาวใช้ มั้ยล่ะ ขนาดแฟนตัวเองเข้าใกล้คุณขนาดนี้ คุณก็ยังไม่กล้าจูบ เลย”

ทันทีที่เสียงพูดหลุดออกไป จู่ๆเซียวซูก็ยกมือขึ้นมาจับข้อมือ ของเจียงเสียวไป หรี่ตาลง “เธอมั่นใจขนาดนี้เลยว่าฉันไม่กล้า ทําอะไรเธองั้นหรอ?”

ตอนที่เขาถามคำถามนี้ก็ได้กุมมือเธอเอาไว้ ดึงเธอออกห่าง ไปเล็กน้อย ริมฝีปากของเธอไม่ได้แนบอยู่กับบริเวณข้างๆ ใบหู ของเขาอีก ใบหน้าได้เผชิญกับใบหน้าของเขา เหลือทิ้งเอาไว้ เพียงระยะห่างเพียงช่วงเล็กๆ

ลมหายใจสัมผัสกัน เจียงเสี่ยวไปแทบจะสามารถมองเห็นรูป ลักษณ์ของตัวเองจากในดวงตาได้เลย

ถึงแม้ว่าเธอจะใจกล้า แต่ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงคนนึง ถ้า เกิดเซียวซู่นึกฮึดขึ้นมา เธอก็จะอ่อนไปทันที แต่พอคิดๆดูตอนที่ เธอคบหาอยู่กับเซียว เป็นเธอที่กำราบเขามาโดยตลอด เธอก็ เลยจำต้องบังคับให้ตัวเองมีกำลังใจขึ้นมา จงใจที่จะใช้โอกาสนี้ปราบเขาเสีย

“งั้นคุณกล้ามั้ยล่ะ?”

เชียวนั่งอยู่ไม่ขยับ เพียงแค่มองเธอด้วยสายตานิ่งๆอยู่อย่าง นั้น

เจียงเสียวไปยิ้มออกมาทันที “ฉันว่าแล้วว่าคุณไม่กล้าใช่มั้ย ล่ะ คุณ…อุ๊บ”

ตรงหน้ามืดไป ริมฝีปากของเจียงเสี่ยวไปก็ถูกจูบเอาไว้ เธอ เบิกตากว้างมองคนที่อยู่ใกล้กันอย่างไม่อยากที่จะเชื่อ

จูบของเซียวซูไม่นับว่าดูกระหายอะไรนัก แต่เรื่องการยึดครอง ดินแดนนี่เป็นของจริง ลมหายใจของเขาไหลเข้าไปในปากของ เจียงเสี่ยวไป ในตอนที่เจียงเสี่ยวไปกำลังนิ่งอึ้งอยู่นั้นเอง ฟัน ก็ได้ถูกแงะให้เปิดออกจากกัน

รอจนเธอได้สติกลับมา ศัตรูก็ได้บุกเข้ามาในเมืองเสียแล้ว เธอไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านใดๆ เงยหน้าขึ้นถูกบังคับให้ รับจูบนี้ไป

ลมหายใจของทั้งสองคนปั่นป่วนกันไปทั้งคู่

เวลาค่อยๆข้ามผ่านไป จูบนี้เหมือนจะเปลี่ยนรสชาติไป ตอน แรกอันที่จริงเซียวซู่เพียงแค่อยากพิสูจน์ตัวเองดูเพียงเท่านั้น แต่ ในระหว่างนั้นเองกลับค่อยๆถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ ความหอมหวาน ของสาวน้อยได้ดึงดูดเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

ก็เหมือนกับคืนวันนั้น ที่เขาไม่มีวิธีที่จะต้านทานต่อการยั่วยวนของเจียงเสี่ยว

วันเขาไม่ดื่มเหล้า ยังคงควบคุมตัวเองไว้อยู่ เซียวซูหลับตาลง มือใหญ่กด

ทั้งย้ายจากหน้าโต๊ะทานข้าวไปบนโซฟาห้องรับแขก เจียง เสี่ยวกึ่งร่วงลงยุ่งเหยิง

เมื่อเทียบกับเซียวซูดูแล้ว เขาเองไม่ได้ไปกว่ากัน

เจียงเสี่ยวไปค่อยๆรู้สึกถึงความผิดปกติจากร่างกายของ เซียวที่ผ่านเข้ามา เธอผลักเขาออกไปอย่างแรง กะพริบตา ปริบๆมองเขา เอ่ยออกมาด้วย

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว เซียวก็หายใจติดขัดไปเล็กน้อย

เจียงเสี่ยวยกออกมา เหมือนอย่างกับจิ้งจอกน้อยบรรลุเป้า

เจ้าสุนัขที่อยู่ตรงหน้าตัวเหมือนกับถูกไหวแล้ว เหอะๆ

“ดังนั้นแล้วคุณก็การเคลียร์ปัญหาเองแล้วกันนะ!

จบเจียงเสี่ยวไปดึงเนกไทเขาเล็กน้อย นั้นลุก ขึ้นเตรียมที่จะไป ไม่คิดทันทีหันร่างแรงหนึ่งพาดผ่านเข้ามาดึงเธอกลับไป ร่างของเจียงเสี่ยวได้ตกเข้าไปในอ้อมกอดเซียว อย่างเหนือการควบคุม

เธอมองชายที่โอบรัดเอวเธอแน่นไปอย่างหมดคําพูด เอ่ยพูด ต่อกรออกไป “ทําอะไร?

เซียวซูเม้มริมฝีปากบาง สีหน้าที่แสดงออกมาบนใบหน้ามอง ดูปกติมาก แต่ใบหูทั้งสองข้างนั้นได้แดงออกมา “เมนส์เธอ มาหรือเปล่า ฉันจะไม่รู้เลย?”

เธออยู่ที่นี่มาตั้งนาน เขาจะไม่สังเกตถึงเรื่องรอบเดือนของเธอ เลยได้ยังไง?

เจียงเสี่ยวไปตอนแรกก็ยังงงงวยอยู่ แต่หลังจากที่ได้สติกลับ มาก็จ้องมองเขาไปอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “หมายความว่าอะไร? คุณยังสนใจเรื่องนี้อีก?”

เซียวซูกระอักกระอ่วนขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาจะอยาก สนใจนักหรอกนะ แต่ผู้หญิงคนนึงที่อยู่กับเขาทุกวัน จะให้ไม่รู้ เรื่องพวกนี้ได้ยังไง? เขาไม่ได้ซื้อ และก็ไม่โง่เสียหน่อย

“คุณอยากตายหรือไง!” เจียงเสี่ยวไปตะโกนเสียงดังใส่หูของ เซียวซู “เซียวซูคุณนี่มันบัดซบสิ้นดี คุณอธิบายมาให้ชัดเลยนะ คุณอยากได้ฉันมาตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ย?”

เซียวซูเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรออกไป รู้สึกว่า คำถามนี้ยิ่งยื้อก็ยิ่งเลยเถิด ยิ่งซื้อก็ยิ่งวุ่นไปเรื่อยๆ

เขาดึงมือของเจียงเสี่ยวไปลง โน้มตัวเข้าไป กดปลายจมูกเข้า กับปลายจมูกของเธอ “จุดสำคัญในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องนี้ เจียงเสี่ยวไปชอบหลอกลวงเพื่อหนีปัญหาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?”

ประเด็นนี้ได้ถูกเขาย้อนกลับมาอีกครั้ง แก้มของเจียงเดี่ยวไป แดงระเรื่อออกมา “ใครหนีปัญหากัน? คุณพูดให้ดีนะ!”

“งั้น…” คําพูดตรงท่อนหลังถึงแม้ว่าเดี๋ยวจะไม่ได้พูดไปตรงๆ แต่เจียงเสี่ยวไปที่กำลังนั่งอยู่ในอ้อมกอดของเขาในตอนนี้ จะ ไม่รู้ได้ยังไงว่าคำพูดประโยคนี้ของเขานั้นหมายความว่าอะไร

เธอหยิกเซียวซูไปแรงๆ นึง “คุณอย่าได้คิด!”

พูดจบ เธอก็เอาหน้าหันไปทางอื่นด้วยอาการโกรธฮึดฮัด “อย่าลืมว่าตอนนี้พวกเรากำลังลองคบกันอยู่ ไม่มีการอนุญาต จากฉันคุณลองกล้าแตะต้องฉันดูสิ?”

เซียวซูเงียบไป คาดว่าคงจะรับรู้ถึงความร้ายแรงของปัญหานี้ เขากอดเธอแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ปล่อยเธอ ลุกขึ้นเข้า ห้องน้ำไป

เจียงเสี่ยวไป๋ “???”

เชรด เจ้าสุนัขตัวผู้นี่! เธอบอกว่าไม่ยอมคุณก็จะไม่ลองถามอีก ทีเลยหรอ? หน้าบางขนาดนั้นเลยหรอ?

เจียงเสี่ยวไปได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องอาบน้ำ ตัวเธอก็ หมดคำพูดไป ผ่อนลมหายใจออกไป จากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมขึ้น มาสวมใหม่

ผู้ชายหน้าเหม็นซื่อบื้อไม่รู้จักอารมณ์รัก ให้เขาทำความ สะอาดไปเองเถอะ
เจียงเสี่ยวไปขี้เกียจจะไปสนใจเขาอีก จึงเดินตรงกลับห้องไป ทั้งยังล็อกประตูห้องไปด้วย

หน้าบางขนาดนั้น คืนนี้นอน โซฟาไปเถอะ

เจียงเสียวไปอยู่ในผ้าห่มไม่รู้ว่านอนอยู่นานแค่ไหน ในที่สุด ก็ได้ยินเสียงจากประตูดังเข้ามาสักที แต่ประตูได้ถูกเธอล็อกเอา ไว้แล้ว เซียวซูก็เลยเข้ามาไม่ได้

เป็นไปอย่างที่คิดว่าการเคลื่อนไหวมันดังอยู่เพียงแค่แป๊บ เดียวแล้วก็หายไป

แต่ผ่านไปได้ไม่นาน เจียงเสี่ยวไปก็ได้ยินเสียงกุญแจที่กำลัง ไขประตู เธอเอาผ้าห่มขึ้นคลุมหัว ภายในใจก็ขุ่นเคือง ถึงแม้ว่า จะรู้ว่าเขามีกุญแจสามารถไขเปิดประตูได้ แต่ตอนที่เขาพบว่า ประตูถูกล็อกเอาไว้ก็ต้องหดหู่ใจสักหน่อยแน่

สามารถสร้างอุปสรรคให้กับเขาได้ เจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกสะใจ

ขึ้นมา

ด้านหลังมีเสียงกรอกแกรกดังเข้ามา ผ่านไปสักพักเซียวซูก็ได้ ซุกตัวเข้ามาในผ้าห่มด้วยเช่นกัน

“ทำไมถึงต้องล็อกประตูอีก?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ