บทที่ 87 ในใจยังรู้สึกหวาดผวา
ป้ง!
ประตูปิดลง ภายในห้องประชุมใหญ่ที่เงียบสงบ มี เพียงเสียงลมหายใจของพวกเขาสองคน
โดยเฉพาะเสิ่นเฉียว เมื่อสักครู่เธอตกใจ จึงทำให้ หายใจไม่เสถียร
ทั้งสองคนอยู่ในท่าเดิมสักพัก เสื่นเฉียวได้ยินเสียง สั่นสะเทือนดังมาจากทรวงอกของเย่โม่เซิน คำพูดเย็นชา ของเขาได้ทะลุเข้าหูของเธอ
” เธอจะนั่งไปจนถึงเมื่อไหร่?
เสิ่นเฉียวชะงัก รีบตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว และเงยหน้าขึ้น
เย่โม่เซินจึงถือโอกาสก้มหัวลง
ทั้งตัวของเสิ่นเฉียวถูกเสื้อผ้าตัวใหญ่ของเขาคลุม
ไว้อยู่ด้านใน ตอนเงยหน้าขึ้นมาจึงโผล่แค่หน้าเล็กออกมา ขอบตายังแดงอยู่ ดูน่าสงสารมาก
ใจของเย่โม่เซินเหมือนถูกมือจับไว้แน่น เขาเม้มริม ฝีปาก ผ่านไปสักพักก็พูดออมาเสียงเย็น: “น่าดูไหม? ”
เสิ่นเฉียวรีบหันหน้ากลับอย่างรวดเร็ว ความโกรธ ก่อนหน้าได้ถูกคนพวกนั้นทำให้ตกใจจนไม่หลงเหลือแล้ว ตอนนี้ใจยังรู้สึกหวาดผวา กลัวว่าจะมีคนเปิดประตูห้อง ประชุมเข้ามาอีก
เยโม่เซินเหมือนรู้ความคิดที่อยู่ในใจของเธอ จึงพูดขึ้นเสียงเบา: ” เซียวซู่เฝ้าอยู่ด้านนอก ถ้าเธอยังไม่ไป ใส่เสื้อผ้า งั้นเราทำต่อ? ”
เสิ่นเฉียว: ”
เงียบไปสองวินาที เธอก็รีบดึงเสื้อสูทที่อยู่บนตัว เอาไว้แน่น หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นมาจากบนตัวเขา เพราะ ต้องใช้มือข้างเดียวจับเสื้อสูทเอาไว้ ป้องกันไม่ให้ตัวเอง โป๊ต่อหน้าเย่โม่เซิน เพราะฉะนั้นการกระทำของเธอจึง ค่อนข้างงุ่มง่าม
มือเล็กที่อ่อนนุ่มกดไว้อยู่บนตัวของเขาสักพัก ถึง ค่อยลุกขึ้นมา
หลังจากนั้นก็หมุนตัวกลับไป เท้าเล็กวิ่งไปที่หน้า
ประตู
เสื้อสูทของเย่โม่เซินได้สวมอยู่บนตัวของเธอ ดู แล้วเหมือนกับเด็กน้อยแอบเอาเสื้อผ้าของผู้ใหญ่มาใส่ ชายเสื้อยาวจนเกือบคลุมหัวเข่า ตอนเธอกัมตัวลงไปหยิบ เสื้อผ้า ชุดแหวกออกเล็กน้อย จึงอดไม่ได้ที่จะมอง
” เย่โม่เซินหลับตาเล็กน้อย ยื่นมือมาบีบหัว
คิ้วของตัวเอง
ให้ตายสิวันนี้เขาเป็นอะไรไป?
เส้นเฉียวหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา ถึงได้พบว่าข้างในคือ กระโปรงลายทางสีส้มอ่อน ลวดลายน่ารัก ประณีต สวยงาม แต่กลับไร้รสนิยม
เพียงแต่ ห้องประชุมใหญ่แห่งนี้ แม้แต่ที่กำบัง ก็ ยังไม่มี เธอจะไปเปลี่ยนที่ไหนละ?
คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็ชะงักอยู่ที่เด็ม
เสียงหงุดหงิดของเย่โม่เซินดังขึ้นมาจากทางด้าน หลัง
” ถ้าเธอยังชักช้าอีก ฉันจะเปิดประตูใหญ่ แล้วให้ คนเข้ามามุงดูเธอ”
เสิ่นเฉียวจับเสื้อผ้าในมือแน่น และกัดปาก
เป็นผู้ชายที่ชั่วร้ายจริงๆด้วย
เธอไม่สนใจอย่างอื่น ลุกขึ้นถอยห่างเย่โม่เซิน เธอ หันหลังให้เขา และรีบใส่กระโปรงอย่างรวดเร็วอยู่ที่มุม ห้อง
รอจนเธอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ถึงได้กอดเสื้อสูท และเดินกลับไปที่ด้านหน้าของเย่โม่เซิน
” คืนนาย”
เย่โม่เซินยิ้มอย่างเย็นชา มองเธอด้วยสายตาเยือก เย็น: ” เสื้อสูทนี้ถูกเธอใส่แล้ว เธอคิดว่าฉันยังต้องการมัน อีกหรอ?”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็จับเสื้อสูทในมือแน่นอย่าง ไม่รู้ตัว เธอกัดปากพูด: “บนตัวของฉันไม่ได้สกปรกสัก หน่อย”
” เธอยังอยากพูดว่าเธอสะอาด? ” เย่โม่เซินยัง เคืองเรื่องที่เธอไปกับเย่หลิ่นหาน บนตัวยังใส่ชุดที่เขาซื้อ ให้อีกต่างหาก
แต่ตอนนี้เห็นเธอเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงชุดใหม่ สี ส้มอ่อนขับผิวของเธอให้สวยงาม ดูขาวเนียนนุ่มมาก อีกทั้งชุดกระโปรงทรงเก็บเอว เก็บเอวเล็กของเธอใหไดด เด่นยิ่งขึ้น
เย่โม่เซินมองจนคอหอยแน่น เขาแอบด่าตัวเองใน ใจ หลังจากนั้นก็หมุนรถเข็นไปทางด้านนอก ก่อนไปได้ทั้ง คำพูดไว้อย่างกลุ้มใจ: ผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่อง ”
เสิ่นเฉียวหน้าแดง หมุนตัวกลับไปจ้องแผ่นหลัง
ของเขา
” ฉันไม่ได้เรื่องสักหน่อย!”
เขาไม่สนใจเธอ
เสิ่นเฉียวพูดขึ้นอีกครั้ง: ” นายไม่เอาเสื้อสูทจริงๆ
หรอ?”
” ทิ้งไปเถอะ!”
คำพูดเย็นชากระทั่งเข้ามาเหมือนน้ำแข็ง ประตูห้อง ประชุมเปิดออก เซียวซู่ที่ยืนอยู่หน้าประตู เดินมาเข็นเย่โม่ เซ็นออกไป
ภายในห้องประชุมเหลือแค่เสิ่นเฉียวคนเดียว เธอ ก้มลงมองเสื้อสูทในมือ แรงบนมือได้เพิ่มขึ้นหลายเท่า
เสื้อสูทชุดนี้ดูมีราคาแพงมาก แต่เขาบอกว่าไม่
ต้องการก็ไม่เอาแล้ว
สาเหตุเพราะ…..ถูกเธอใส่แล้ว
เขารังเกียจว่าเธอสกปรก? เสิ่นเฉียวหน้าซีด
ถ้าเขารังเกียจว่าเธอสกปรกจริง แล้วเมื่อก่อนทำไม เขาต้อง…
คิดมาถึงตรงนี้ เสินเฉียวก็ได้หยุดความคิดของตัว เองลง
” เสิ่นเฉียว เธออย่าไปนึกถึงผู้ชายชั่วร้ายคนนี้เลย เขาแค่ต้องการแกล้งเธอเท่านั้นเอง!”
ในเมื่อไม่ต้องการเสื้อสูทชุดนี้แล้ว งั้นจะเอาไปทั้ง ตามที่เขาต้องการก็แล้วกัน ”
เสิ่นเฉียวโมโห เอาเสื้อสูทไปทิ้งลงในถังขยะที่วาง อยู่ข้างๆ
ถังขยะในห้องประชุมทิ้งแค่กระดาษ เพราะฉะนั้น ถือว่าไม่สกปรก
เสิ่นเฉียวใส่รองเท้าและเดินออกไปจากในห้อง ประชุม
สิบห้านาทีต่อมา ร่างเล็กก็กลับมาอีกครั้ง เธอก้าว เท้าไปด้านหน้าถังขยะอย่างลังเล เสิ้นเฉียวมองเสื้อสูทที่ ถูกทิ้งไว้ด้านในเงียบไปสักพักถึงค่อยกัมลงไปเก็บเสื้อสูท ขั้นมาใหม่
ช่างเถอะ เห็นแก่ที่เขาไม่ให้เธอถูกคนอื่นมองจะ เก็บรักษาแทนเขาก็ได้
เสิ่นเฉียวกอดเสื้อสูทเดินออกไปจากห้องประชุม
ขณะนี้ เย่โม่เซินเห็นภาพเหตุการณ์นี้ จากในกล้อง วงจรปิดในห้องทำงานของตัวเอง ขอบตาก็เย็นยะเยือกขึ้น เซียวซู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาได้พูดแทนเสิ่นเฉียว: ”
ดูไปดูมาผู้ช่วยเสื่นก็เหมือนจะหวงเสื้อสูทของคุณชายเย่
เหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าจะทิ้งไปแล้ว แต่ก็กลับมาเก็บไปอีก
เย่โม่เซินไม่ได้ตอบอะไร
” คุณชายเย่ เสื้อสูทชุดนั้นมีแค่ชุดเดียว คุณไม่เอา แล้วจริงๆหรอครับ?”
ปลายนิ้วของเย่โม่เซินขยับเล็กน้อย เขาพูดออกมา เสียงเย็น: “สกปรกจะตาย ใครจะเอา? ”
เซียวซู่: ” ถังขยะในห้องประชุมถูกทำความสะอาด ทุกวัน อีกอย่าง ใส่แค่กระดาษ ไม่ถือว่าสกปรกหรอก ครับ?”
สมควรตาย ถังขยะก็คือถังขยะ ถังขยะมีไม่ สกปรกด้วยหรอ?”
เซียวซู่: ”
คุณชายเย่พูดยังไงก็เป็นไปตามนั่นแหละ
แต่ว่าก็จริง คนรักความสะอาดอย่างคุณชายเย่ เสื้อ สูทถูกทิ้งลงในถังขยะแล้ว จะเอามาใส่อีกได้ยังไง?
แต่ฝั่งนี้ เสิ่นเฉียวกอดเสื้อสูทเดินกลับไปที่ห้อง ทำงานของตัวเอง หลังจากนั้นก็เปิดตู้ เอาถุงออกมาจาก ในนั้น พับเสื้อสูทและวางใส่เข้าไป รังเกียจว่าเธอสกปรก ซักให้ใหม่ก็จบแล้ว ถึงตอนนั้นแล้วค่อยเอามาคืนเขา ดูสิ เขาจะพูดว่ายังไง
เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนเลิกงาน เสิ่น เฉียวถือถุงลงมาจากตึก ตอนลุกขึ้นได้เจอเข้ากับโม่เย่เชิ นที่เพิ่งเดินออกมาจากในห้องทำงาน คงเพราะกลัวเขารู้ เธอจึงเอาถุงไปหลบที่ด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว
การกระทำเหล่านั้น โม่เย่เซ็นได้เห็นหมดแล้ว เขา มองเธอย่างเยือกเย็นและเก็บสายตาลง
” ผู้ช่วยเสิ่น เลิกงานแล้วหรอ?” มันสมองของ เซียวซู่ราวกับขาดเส้นเอ็นไปหนึ่งเส้น เขาทักทายเสิ่น เฉียวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เธอทำเขาไม่ลง อีกอย่าง เซียวซู่ก็ไม่ได้ล่วงเกิน อะไรเธอด้วย
เสิ่นเฉียวเห็นเขายิ้มแย้ม ก็ได้ยกมุมปากขึ้น และ พยักหน้า
“ลงลิฟท์ไปพร้อมกันสิ” เซียวซู่พูดขึ้นอีกครั้ง
เยโม่เซินที่นั่งอยู่บนรถเข็นขมวดคิ้ว เซียวซู่มันกิน ยาผิดหรอ? หรือมันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไปแล้ว?
“ไม่ ไม่ต้องฉัน….
” ไปเถอะผู้ช่วยเสิ้น ถ้าคุณไม่มา รอจนพวกเราลง ไปแล้ว คุณยังต้องรออีกสักพักเลยนะ”
ความห่วงใยยากที่จะปฏิเสธ เสิ่นเฉียวทำได้แค่ เดินไปข้างหน้า และเดินตามหลังพวกเขาเข้าไปในลิฟต์
หลังจากที่ประตูลิฟท์ปิดลง เสิ่นเฉียวยืนอยู่ที่ม มลิฟท์คนเดียว และเอาถุงไปแอบไว้ที่ด้านหลังอย่างสุด ชีวิต เสียงต่ำที่เย็นยะเยือกของเย่โม่เซินได้ดังขึ้นมาอย่าง กะทันหัน: ” ไม่ใช่ว่าฉันให้เธอทิ้งเสื้อสูทไปแล้วหรอ?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
