เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1123 ลงโทษตัวเองสามแก้ว



บทที่ 1123 ลงโทษตัวเองสามแก้ว

ไม่สะดวก?

เสี่ยวเหยียนเอียงหัว แววตาจดจ้องมองไปที่ซูเหยาเหยานาน สักพัก จู่ๆก็กระตุกมุมปากฉีกยิ้มขึ้น “ทำไมจะไม่สะดวกล่ะ? ฉัน ไม่ได้รู้สึกไม่สะดวกเลยนะ”

เหมือนว่าหล่อนตัดสินไปเอง แต่ครั้งนี้หล่อนอยากเข้าไปอยู่

ในใจของหานชิง

ถ้าหล่อนอยากจะคบกับเขาจริงๆ ต่อไปเหตุการณ์เช่นนี้ก็คงมี เยอะขึ้น และเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนวันนี้ก็คงเกิดขึ้นอีก

หรือทุกครั้งหล่อนต้องหนีงั้นเหรอ?

ซูเหยาเหยาตกตะลึง

“อะไรนะ…

“เธอไม่ได้ตาฝาด คืนนี้ฉันมาร่วมงานกับทานชิง ฉันเป็นคู่ควง ของเขา มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

หานชิง…

ซูเหยาเหยาอึ้งเล็กน้อย หล่อนกล้าพูดชื่อของเขา เขาออกมาตรงๆ หล่อนรู้สึกซึมลงไปทันที จากนั้นก็ยิ้มขึ้น

“เธอไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพียงแค่เห็นพวก เธอเดินด้วยกันแล้วรู้สึกสงสัยเท่านั้น เพราะฉันได้ยินพ่อพูดว่า…..ประธานหานไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนมาร่วมงานเลี้ยงมา ก่อน ดังนั้นเมื่อครั้งนี้เห็นเข้าก็เลยรู้สึกประหลาดใจ

“หา เป็นแบบนี้เหรอ” เสี่ยวเหยียนก็ยิ้มออกมาด้วยความ จิตใจดีเหมือนหล่อน กระพริบตาลง: “ฉันคิดว่าเธอมาแอบ สอดแนมอะไรซะอีก”

คำพูดอย่างตรงไปตรงมาของหล่อนทำให้เหยาเหยา ใจเต้น แรงทันที สบตากับสายตาอันเฉียบคมของเสี่ยวเหยียน จู่ๆ เหยาเหยาก็รู้สึกว่าควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?

หญิงสาวผู้นี้เอาความกล้ามาจากไหนกัน?

อันที่จริงเสี่ยวเหยียนกำลังเสแสร้งอยู่ในใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อน หล่อนคงไม่กล้าทำอะไรศัตรูตรงๆแบบนี้แน่นอน แต่หล่อนอยู่กับ หานมู่จื่อมานาน แน่นอนว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง

ตอนนี้เอามาแก้แค้นก็ดี

“จะ…จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะ? ฉันจะมาแอบสอดแนมได้ยัง ไง?” ซูเหยาเหยายิ้มอย่างเคอะเขิน จากนั้นก็พูดอธิบาย: “เธอ อย่าคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดีแบบนั้นสิ ฉันจะบอกเธอให้นะ คนที่ ชอบประธานหานมีเยอะมาก แต่ฉันคงไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น ฉัน แค่สงสัยเท่านั้นแหละ เธออย่าคิดอะไรมากล่ะ

“อ๋อ ก็แค่สงสัยเฉยๆเนอะ งั้นฉันขอไม่บอกเธอแล้วกัน” เสี่ยว เหยียนยิ้มอย่างใสซื่อ “ยังไงเธอก็แค่สงสัย ดังนั้นไม่รู้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”

เหยาเหยา: “”

พูดดูดีมีเหตุผล แต่หล่อนกลับโต้ตอบอะไรไม่ได้เลย

ผู้หญิงผู้ดีดูเรียบร้อย น่ากลั่นแกล้ง แต่ทำไมคิดไม่ถึงเลยว่าจะ จัดการยากขนาดนี้ ซูเหยาเหยากำลังจะเตรียมหาเรื่องหล่อน ทันใดนั้นเสียงฝีก้าวที่ฟังดูมั่นคงก็ดังตรงมาทางนี้

เมื่อเสี่ยวเหยียนผู้ชาญฉลาดและไหวพริบดีได้ยินเสียงฝีเท้า จึงหันหลังไปดู ในใจคิดว่าคงไม่มีใครมาทำลายความเงียบสงบ นี้อีกแล้วใช่ไหม? แต่ที่สงบเงียบตรงนี้ได้ถูกหญิงสาวตรงหน้า ทําลายบรรยากาศไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะน่ารำคาญ แต่เมื่อ เทียบกับงานเลี้ยงแล้ว กลับดีกว่ามาก

เมื่อเห็นหานชิงและประธานจัดงานเดินมาด้วยกัน รอยยิ้มเจ้า เล่ห์บนใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็หายไปทันที กลับแทนที่ด้วย สีหน้าเรียบร้อยน่ารัก

เมื่อเหยาเหยาเห็นว่าสีหน้าของหล่อนเปลี่ยนไป ก็หันมอง ตามไป จากนั้นก็รู้สึกหนาวจนเย็นวาบขึ้นมา

ที่แท้ประธานหานมาที่นี่

ประธานหานมาที่นี่ได้อย่างไร?

ประธานทานเคยเจอหล่อนมาก่อน และหล่อนยังเคยคุยกับเขา อีกด้วย ถ้าหานชิงมาตอนนี้จะคิดว่าหล่อนเจตนามาก่อเรื่องอะไรรึเปล่า?

เพื่อเป็นการไม่สร้างความลำบากให้ตระกูลซู ซูเหยาเหยาจึง แอบเหลือบมองและหลบสายตาไปทันที จากนั้นก็พูดกับเสี่ยวเห ยียน: “ฉันเพิ่งคิดได้ว่าฉันมีเรื่องด่วน ขอตัวก่อนนะ”

จากนั้นก็รีบลุกขึ้น และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เสี่ยวเหยียน: “..….”

หล่อนจ้องมองดูทางที่ซูเหยาเหยาเดินออกไป เมื่อเห็นท่าทาง ที่หล่อนเดินออกไป กลับดูไม่เหมือนคนที่หลงทางแม้แต่น้อย หล่อนมาหาตัวเองเพื่อแอบถามเรื่องหานซิง แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่า หานซึ่งเดินมา ตัวเองจึงวิ่งหนีไปทันที

อ๋อ เรื่องนี้พิสูจน์ให้เห็นว่า หานซึ่งนั้นน่ากลัวมาก ขณะที่กำลังคิดอยู่ หานชิงและประธานจัดงานสังสรรค์ก็เดิน มาหยุดตรงหน้าหล่อนแล้ว

เมื่อประธานงานเห็นเค้กมากมายที่ทานแล้วตั้งอยู่บนโต๊ะตรง หน้าเสี่ยวเหยียน จึงยิ้มและพูดขึ้น “เห็นที่ต้องเพิ่มเงินโบนัสให้ เซฟที่ทําเค้กแล้วสิ”

เดิมทีเสี่ยวเหยียนยังคิดถึงเรื่องของซูเหยาเหยาอยู่ เมื่อถูก ประธานงานพูดมาเช่นนี้ หล่อนหน้าแดงขึ้นมาทันที

เมื่อครู่หล่อนคิดแต่เรื่องกิน จนคิดไม่ถึงว่าหานชิงจะกลับมา เร็วขนาดนี้ ตอนนี้กลับทำให้คนอื่นเห็นว่าหล่อนทานเยอะ ขนาดนี้ บรรยากาศอึดอัดขึ้นมาทันที เสี่ยวเหยียนลูบจมูกไปมาลืมเก็บกวาดของ

หานซึ่งก็เห็นเด็กพวกนั้นที่หล่อนทาน สาวน้อยเคอะเขินจนทำ อะไรไม่ถูก อีกทั้งมุมปากของเธอยังเลอะครีมอยู่อีกด้วย เขาจึง ยกมือขึ้นมา ช่วยหล่อนเช็ดคราบครีมที่ติดอยู่ตรงมุมปาก หน้า ของหล่อนแดงขึ้นมาทันที

หล่อนเป็นอะไรไป ทานเค้กเยอะก็ถือเป็นเรื่องหนึ่ง แต่นี่ยัง ทานเลอะปากอีกด้วย?

เสี่ยวเหยียนรู้สึกกระสับกระส่ายไปหมด หานซึ่งใช้ผ้าเช็ดหน้า เช็ดคราบครีมที่เลอะตรงมุมปากให้หล่อนด้วยท่าที่นิ่งขรึม

ประธานงานเลี้ยงแอบหรี่ตามองฉากนี้ ยิ้มขึ้น “ทำไมคุณจาง วถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ? ในงานเลี้ยงกำลังครึกครื้นอยู่ เลย ผมจะได้แนะนำคนให้คุณได้รู้จักด้วย

แนะนำคนให้หล่อนรู้จัก

เสี่ยวเหยียนอยากจะพูดว่า ตัวเองเป็นแค่เจ้าของร้านราเม็ง ต้องแนะนำให้คนรู้จักด้วยเหรอ? แต่จู่ๆก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ ประธานงานคงเห็นแก่หานชิงจึงอยากจะแนะนำให้หล่อนรู้จัก แทน

จากนั้นหล่อนมองไปที่หานชิง หานซึ่งขยับปากพูดขึ้น: “อยาก ไปไหม? ถ้าไม่อยากไป ไม่ต้องไปก็ได้”

แน่นอนว่าหล่อนไม่อยากไป แต่หานชิงมาร่วมงานเลี้ยง ต้องมี เหตุผลอะไรบางอย่างแน่นอน ถ้าหล่อนไม่ไป คงจะสร้างความนําบากให้เขา

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก สาวน้อยจึงพยักหน้าลง “อยากไป

“โอเค งั้นไปกันเถอะ”

หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็ดึงแขนเสื้อของหานชิง และค่อยๆ เดินไปกับเขาอย่างระมัดระวัง

ระหว่างการแนะนำคนให้รู้จักของประธานงาน และเป็นเพราะ อยู่ข้างหานชิง ดังนั้นทุกคนจึงปฏิบัติตัวดีต่อเสี่ยวเหยียนมาก แต่ก็ยังมีบางคนที่มองหล่อนด้วยสายตาริษยา ถามเรื่อง ครอบครัวของเสี่ยวเหยียน จนถูกหานซึ่งมองด้วยสายตาอันเย็น ชา

คนนั้นหน้าเลื่อนไปทันที แต่ก็เป็นคนที่ทำตัวสบายๆ หัวเราะ กลบเกลื่อนแทน

“ขอโทษจริงๆครับ ผมมันโง่ ทำให้คุณจางเสี่ยวเหยียนต้องไม่ พอใจ ผมลงโทษตัวเองสามแก้ว!”

จากนั้นก็ยกเหล้าขาวขึ้นมาดื่มสามแก้วต่อหน้าทุกคน

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที อยากจะเข้าไปห้ามแต่ก็ไม่ทัน

เห็นเขาดื่มต่อหน้าตัวเองจนหมด จากนั้นหล่อนจึงยกแก้วขึ้น มา “งั้น…งั้นฉันดื่มให้คุณหนึ่งแก้วนะคะ…
เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนกำลังจะดื่มเหล้าเข้าปาก

หานซิงกวาดสานตามองมา เห็นหล่อนถือแก้วที่มีแอลกอฮอล์ สูงมาก เมื่อนึกถึงสภาพตอนหล่อนเมา จึงรีบห้ามไว้ทันทีหลัง จากที่หล่อนดื่มไปหนึ่งอีก

“ทำไมเหรอ?” เมื่อถูกหานชิงห้ามไว้ เสี่ยวเหยียนจึงมองเขา ด้วยสีหน้ามึนงง ถามด้วยเสียงแผ่วเบา: “เขาดื่มตั้งสามแก้ว ฉัน แก้วเดียว….ไม่ถูกเหรอ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ