เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1517 ต้องตีกับเขา



บทที่ 1517 ต้องตีกับเขา

เจียงเสียวไปพูดมาอย่างนี้ ถ้าเหลียงหย่าเธอยังถามต่อไป นั่น มันจะไม่รู้จักชั่วดีแล้วล่ะ

ถึงยังไงตัวเธอเองก็ยังไม่ได้จัดการมันเรียบร้อย แต่ถ้าเธอ เอาแต่บังคับเสี่ยวไปล่ะก็ ถึงตอนนั้นมันจะกลับตาลปัตรไปจะไม่ เอา

เหลียงหย่าเหอก็เลยพยักหน้าออกมา ตบบ่าเธอเบาๆ “ได้ๆๆ งั้นแม่ก็ไม่ถามแล้ว แต่ถ้าหนูสุดทนอยากจะระเบิดอารมณ์ใส่ เซียวซูจริงๆ เจ้าเด็กนั่นมันก็ไม่กล้าว่าอะไรหรอก หนูจะตบเขา เขาก็ได้ทั้งนั้น แต่อย่าเก็บกลั้นอยู่ในใจอยู่คนเดียว โดยเด็ดขาด ถึงตอนนั้นเมื่อเก็บกลั้นจนไม่ไหวแล้วมันจะแย่เอา

“ค่ะ”

เซียว หลังจากที่ถูกไล่ออกมา ก็เอาแต่เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูไม่ ไปไหน แน่นอนว่าไม่ได้เข้าไปแอบฟังบทสนทนาของทั้งสองคน

เพียงแต่ในภายหลังตอนที่เหลียงหย่าเหอเปิดประตูออกมา เซียวซูก็รีบเข้ามาหาทันที

“แม่ เสี่ยวไปเธอเป็นยังไงบ้าง?

เห็นท่าทางร้อนใจของลูกชายตัวเอง เหลียงหย่าเธอร้องเฮอะ เสียงเย็นออกมา ไม่ได้สนใจเขา ได้เดินตรงเข้าไปยังห้องรับแขก
เขียว เห็นเธอไม่สนใจตัวเอง ก็เลยคิดอยากจะเปิดประตู เข้าไป แต่ใครจะรู้ว่าทันทีที่มือแตะลงไปบนลูกบิดประตู เหลียง หย่าเธอก็ตะโกนเข้ามา “แก หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

“แม่?”

“ไสหัวมาหามารดาที่ห้องรับแขกสี เสี่ยวไปต้องพักผ่อน แก อยากเข้าไปกวนเธอหรอ?”

จนปัญญา เซียวซูทําได้เพียงหดมือกลับไป จากนั้นก็ตามเหลี ยงหย่าเหอไปที่ห้องรับแขก

“เสี่ยวไปไม่สบายหรือเปล่า? ช่วงนี้ก็เป็นช่วงกําหนดคลอด เราย้ายไปนอนที่โรงพยาบาลกันดีกว่ามั้ย?”

ไปนอนโรงพยาบาลทำไมกัน? คนเขายังดีๆอยู่ก็ให้เธอไป

นอนโรงพยาบาลเสียแล้ว แกอยากตายหรือไง?”

เซียวซูถูกด่าแสกหน้ามาโครมๆไปยกนึง ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ออกไปดีขึ้นมาทันที “คนท้องอารมณ์จะแปรปรวนอยู่บ่อยๆ จู่ๆก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมา มันไม่ใช่ว่าก็ปกติหรือไง?

“สาเหตุล่ะ?”

“ไม่จําเป็นต้องมีสาเหตุ! เหลียงหย่าเหอด่าว่าออกมาคำโต “คนเขาท้องอยู่มั้ยล่ะ ลำบากขนาดนั้น ไม่เห็นว่าเธอแบกท้อง โตๆอยู่หรือไง อยากโกรธก็โกรธ ไหนเลยจะต้องมีสาเหตุกับ เหตุผลขึ้นมาอีก? เซียวซูเอ๋ยเซียวซู ฉันมีแกเป็นลูกชายคนเดียวนะ ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นยังไงฉันก็เห็นมาหมด ถ้าแกร่งแกเสียวไป ของเราจนหนีไปนะ ฉันไม่ยกโทษให้แกแน่!”

คำพูดนี้เซียวซูฟังแล้วไม่เข้าใจขึ้นมา

หลังจากที่เป็นแฟนกับเสี่ยวไปมา เซียวซูก็คอยอยู่ในเงื้อมมือ เธอมาตลอด ไม่เคยพูดแรงๆกับเธอเลยสักประโยคเดียว จะไป รังแกเธอได้ยังไง?

“แม่ ผมจะไปรังแกเสี่ยวไปได้ยังไงกัน?”

“ตอนนี้แกยังไม่รังแก แต่ถ้าแกไม่ระวังแล้วทำเธอโกรธขึ้นมา ล่ะ?”

เซียวซูได้ยินอย่างนั้น คิ้วขมวดออกมาทันที “เสี่ยวไปบอก แม่หรอ? เธอโกรธผม? ผมทำผิดตรงไหน?”

“แกจะร้อนใจไปทำไม?” เหลียงหย่าเหอส่งเสียงเฮอะออกมา เบาๆ “เสี่ยวไปก็แค่ฝันร้ายเฉยๆ คำพูดพวกนี้ที่ฉันพูดกับแกไปก็ แค่อยากเตือนแกในฐานะแม่เท่านั้น ดีกับเสี่ยวไปให้มากๆ ลูกสาวเขายอมแต่งให้แกก็เป็นบุญเก่าของแกแล้ว ถ้าก็ไม่รักษา เอาไว้ให้ดีๆล่ะก็ ต่อจากนี้ไปคนที่จะเสียใจก็คือตัวแกเองนะ”

“ที่แท้ก็เป็นบทเรียนจากแม่นี่เอง ใจหายใจคว่ำหมดเลย ผม นึกว่าผมไปทำให้เสียวไปโกรธขึ้นมาแล้วเสียอีก”

เซียวซูเอามือขึ้นมากุมหน้าอก ถอนหายใจอย่างโล่งอกออก

มา

เห็นท่าทางอย่างนี้ของเขา เหลียงหย่าเหอก็แทบอยากจะตีเขาให้ตายไปเสียให้ได้

ตัวเองพูดอยู่ตั้งนาน แต่มันไม่ได้เข้าหูเขาเลย เธอโมโหจนจะ บ้าตายแล้วจริงๆ!

“เจ้าเด็กหน้าเหม็น แกบอกฉันมาตามตรงเรื่องวันนั้นที่ซูเปอร์ มาร์เก็ตหลังจากนั้นแกจัดการมันยังไง?”

“เรื่องที่ซูเปอร์?” เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เซียวซูก็เกิดอาการงุนงง ออกมาเล็กน้อย “เรื่องวันนั้นไม่ใช่ว่ามันก็ได้ผ่านไปแล้วหรอก หรอ? แม่ ทำไมแม่ถึงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก?

“ผ่านไปแล้ว?” เหลียงหย่าเหอหัวเราะเสียงเย็นออกมา “แกโง่ หรือว่าโง่กันแน่เนี่ย แกทิ้งเสี่ยวไปเอาไว้ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตคน เดียว หลังจากเรื่องนั้นก็ไม่ได้ชดเชยอะไรเลยสักนิด ก็คิดจะพูด ออกมาว่าผ่านไปแล้ว? แกมันโง่หรือไงหา?”

มุมปากเซียวซูกระตุกออกมาเล็กน้อย “แม่”

“เสี่ยวไปใกล้จะคลอดอยู่แล้ว แกอย่าทำให้ฉันต้องตกม้าตาย เด็ดขาด รีบกล่อมให้เธอมีความสุขเดี๋ยวนี้เลย ถ้าเธอเกิดเรื่องไม่ คาดฝันอะไรขึ้นมาสักนิด ฉันไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่!

ถึงแม้ว่าเซียวซูจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่จากคำพูดของเห ลียงหย่าเธอก็เข้าใจขึ้นมา เรื่องที่ซูเปอร์มาร์เก็ตวันนั้นถึงยังไงก็ เป็นเขาที่ทำผิดไป เขาไม่ควรทิ้งเสี่ยวไปไว้ที่ซูเปอร์ตามลำพัง เธอบอกว่าไม่เป็นไร ผ่านไปแล้ว เขาก็คิดว่ามันได้ผ่านไปแล้วจริงๆ
ไม่เคยคิดที่จะชดเชย ตอนนี้ถูกเหลียงหย่าเหอเตือนสติออก มา เซียวซูคิดว่าตัวเองควรจะทำอะไรสักอย่าง

ดังนั้นแล้วในวันต่อมา เซียวซูก็ได้ไปซื้อกุญแจอายุยืนให้กับ ลูกน้อยที่ยังไม่คลอดออกมา แล้วยังมีต่างหูแบรนด์ดังที่เพิ่งออก ใหม่ หลังจากที่ซื้อกลับมาก็มอบให้เสียวไปเหมือนกับให้ทรัพย์ สมบัติมีค่า

เจียงเสี่ยวไปตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่า ไหร่นัก เห็นตอนที่เขาหยิบของมาให้ตน สีหน้าก็นิ่งเรียบ

“ซื้อมาให้เธอกับลูก ลองดูสิ?”

เจียงเสี่ยวไปรับไป เปิดออกดู

ของขวัญที่ซื้อให้เธอ เธอไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรออกมา จนตอน ที่เห็นกุญแจอายุยืนที่ซื้อให้ลูก ตาของเจียงเสี่ยวไปก็วูบไหวออก มาเล็กน้อย

ปลายนิ้วขาวลูบลงบนกุญแจอายุยืนเบาๆ ทะนุถนอมทั้งยัง ระมัดระวังอย่างกับกลัวว่าจะแตะมันพังยังไงอย่างนั้นขึ้นมาไป พร้อมๆกัน หลังจากที่ผ่านไปได้สักพักเธอก็หยิบกุญแจอายุยืน ขึ้นมา

“ชอบมั้ย?” เซียวซูถามออกมาอย่างขอความคิดเห็น

“ชอบ”

เจียงเสี่ยวไปถือกุญแจอายุยืน พยักหน้าออกมาเบาๆ “ชอบมาก ขอบคุณ”
ได้ยินเธอพูดว่าขอบคุณคำนั้นออกมา รอยยิ้มมุมปากของ เซียวซูจางลงหลายส่วน ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกว่าอารมณ์ของ เสียวไปมันต่ำลงมาก ตามความหมายของเหลียงหย่าเหอแล้วก็ คือคนท้องจู่ๆก็อารมณ์ไม่ดีมันก็เป็นเรื่องปกติ ให้เขาดูแลให้ มากสักหน่อย

โดยเฉพาะช่วงหลายวันนี้

เซียวซูก็เลยลาคลอดเอาไว้ล่วงหน้าตั้งใจว่าช่วงหลายวันนี้จะ อยู่เป็นเพื่อนเจียงเสี่ยวไปตลอดทุกเวลา

“สองวันนี้ ตกลงเป็นอะไรกันแน่?

เจียงเสียวไปเงยหน้าขึ้นไป มองเขาไปด้วยรอยยิ้ม

“เซียวซู”

“?”

“คุณว่าลูกของเราจะเป็นเด็กผู้ชายหรือว่าเด็กผู้หญิงกัน?”

จู่ๆเธอก็พูดเรื่องเพศของลูกขึ้นมา ผ่านไปสักพักใหญ่ๆกว่า เซียวจะมีปฏิกิริยาออกมา นานกว่าจะพูดออกมาได้ “จะผู้ชายผู้ หญิงก็ได้ทั้งนั้น ขอเพียงแค่เธอคลอดออกมา ฉันก็ชอบทั้งนั้น

คำพูดนี้ฟังไปแล้วมันก็กระตุกใจคนอย่างมาก

รอยยิ้มที่อยู่ตรงมุมปากของเจียงเสี่ยวไปอ่อนโยนขึ้นมาหลาย ส่วน เสียงก็อ่อนโยนขึ้น

“ถ้าเป็นเด็กผู้หญิง ก็เรียกเธอว่าเชียว โหรว ถ้าเป็นเด็กผู้ชายก็ให้เรียกเขาว่าเขียววังคือดีมั้ย?”

“เธอคิดชื่อเรียบร้อยหมดแล้ว?”

“อืม ฉันคิดมาเมื่อสองวันมานี้เอง” เจียงเสียวไปพยักหน้าออก มาเล็กน้อย “ลองคิดมั่วๆไป คิดว่าสองชื่อนี้ดีมากเลย คุณคิดว่า ไง?”

เชียวไม่ได้คิดอะไรมากมาย พยักหน้าออกไป

“ถ้าเธอคิดว่าดี มันก็ดี”

เจียงเดี่ยวไปยิ้มออกมาเล็กน้อย ก้มหน้ามองกุญแจอายุยืนใน มือต่อ พลางเอ่ยออกไป อีกอย่าง หลังจากนี้ลูกก็อย่าให้เขาไป โรงเรียนอนุบาลเร็วเกินไปล่ะ ครูที่นั่นเลี้ยงเด็กเยอะเกินไป ถ้าให้ เขาไป ก็คงจะดูแลไม่ทั่วถึง ดังนั้นแล้วก็ต้องรอให้เขาโตอีกสัก นิดแล้วค่อยไป”

คำพูดนี้ฟังไปแล้ว เซียวซูรู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ พูดอะไรมากมาย พยักหน้าตอบรับออกไป “ได้”

“อืม นี่เป็นลูกเพียงคนเดียวของพวกเรา คุณจะต้องดีต่อลูกให้ มากๆ จะตีเขาด่าเขาไม่ได้นะ รู้มั้ย?”

เซียวซู “ได้”

เจียงเสี่ยวไปยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมเอ่ยออกมาอีกครั้ง “ถ้า คุณอยากหาแม่เลี้ยงให้ลูก ก็ได้เหมือนกัน แต่คุณจะต้องรับ ประกันว่าแม่เลี้ยงคนนั้นดีกับลูก ไม่อย่างนั้น….
คำพูดในครั้งนี้ทําเอาเชียวขมวดคิ้วแน่น ไม่รอให้เธอได้พูด เซียวซูก็รีบขัดเธอออกมา “เสี่ยวไป เธอกำลังพูดเหลวไหล จบ อะไรอยู่?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ