บทที่ 632 ปะทะกัน

ตอนเลิกงาน หานมู่จื่อลงมาก็เห็นเหลี่ นหานรออยู่ที่ใต้ตึก นึกถึงคำพูดตอนเที่ยงที่ เขาส่งตนเองกลับมา ในใจเธอทอดถอนใจ อย่างหนัก

ดูแล้วเย่หลิ่นหานคงตั้งใจจะจีบเธอแล้ว จริงๆ

เธอจะปฏิเสธเขาอย่างไรดี ถึงจะทำให้ เขาล้มเลิกความตั้งใจไปได้?

คิดๆแล้ว หานมู่จื่อจึงแกล้งทำเป็นมอง ไม่เห็นเขา ถือกุญแจรถขึ้นมาแล้วเดินไปที่ จอดรถทันที

หมุนตัวออกไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ด้านหลังก็ มีคนตามมา เย่หลั่นหานขวางทางเธอเอาไว้

“ไม่ได้ตกลงกันแล้วเหรอว่าผมจะส่งคุณ กลับบ้าน? แล้วถือโอกาสไปรับเสี่ยวหมี่โต้ว ด้วยเลย “ประธานหานเกรงว่าจะจำผิดแล้ว พวก เราไม่ได้ตกลงกันนะคะ” หานมู่จื่อเม้มปาก แดงระเรื่อปฏิเสธออกมา

เย่หลิ่มหานตกตะลึงอย่างชัดเจน แต่ครู เดียวก็มีรอยยิ้มกลับมา: “มู่จื่อ คุณไม่ต้อง กดดันหรอก ผมแค่อยากจะพยายามนิดหน่อย ก็เท่านั้น”

“ฉันไม่ได้กดดัน แต่ฉันก็มีรถของตนเอง ค่ะ” หานมู่จื่อแกว่งกุญแจรถที่อยู่ในมือของ ตนเองให้เขาดู “ฉันต้องขับรถกลับบ้านค่ะ

สายตาเย่หลิ่มหานสั่นไหว

เช่นนั้นผมจะมีเกียรติได้นั่งรถของคุณ แล้วไปรับเสี่ยวหมี่โต้วกับคุณไหม?”

หานมู่จื่อ: “…

ค่อนข้างเหนื่อยใจนี่มันเกิดอะไรขึ้น

เนี่ย?

“ถ้าเมื่อครู่ฉันไม่ได้มองผิดไปล่ะก็ คุณก็ ดงขับรถมาใช่ไหมคะ? คุณนั่งรถของฉัน แล้ว รถคุณจะทําอย่างไรคะ? ดังนั้นวันนี้ประธาน หานก็ขับรถของตนเองกลับไปเถอะค่ะ”

เดินๆอยู่ ฝีเท้าของหาน จื่อก็หยุดชะงัก ลงทันที มองไปด้านหน้าอย่างตกตะลึงอยู่กับ

เย่หลิ่นหานให้ความสนใจ ถือโอกาส มองตามสายตาของเธอไปด้านหน้า

ที่จอดรถชั้นใต้ดินไม่ถือว่าสว่างมากนัก ร่างสูงยาวคนหนึ่งยืนพิงอยู่ที่ข้างรถ ใบหน้า หล่อเหลาอีกครึ่งหนึ่งถูกซ่อนอยู่ภายใต้เงา ดวงตาที่ลึกล้ำดูแล้วไม่สามารถบอกได้เลยว่า คิดอะไรอยู่

นี่ไม่ใช่เยโน่เซินที่โดนเธอไล่ไปคนนั้น เหรอ?

หานมู่จื่อขยับๆริมฝีปาก พูดอะไรไม่ออก สักนิด ด้วยจิตใต้สํานึกเธอเพียงแค่มองเย่หลั่ นหานที่เดินอยู่ข้างกาย

คราวก่อนตอนที่พวกเขาเจอกันที่ ซุปเปอร์มาร์เก็ตบรรยากาศก็อึมครีมเพียง พอแล้ว วันนี้ดันมาเจอกันในที่จอดรถอีกครั้ง

ก็ยิ่งเหนื่อยใจ

หานมู่จื่อหลับตาลง เริ่มปวดหัวแล้ว

ข้างกายส่งเสียงหัวเราะที่อ่อนโยนลอย ออกมา เย่หลิ่นหานยังคงพูดเบาๆ ที่คุณไม่ ยอมให้ผมข็นรถของคุณ เป็นเพราะไม่เซ็นใช่ ไหม?”

หานมูจื่อ: “แน่นอน…….

ว่าไม่ใช่

เธอก็ไม่รู้ว่าเย่ไม่เชินจะอยู่ที่นี่ ตอน กลางวันที่พบเขา ดวงตาของเขาคล้ำอย่าง ชัดเจน เธอคิดว่าเขาคงจะกลับไปพักผ่อนแน่ๆ คิดไม่ถึงว่าจะเจอเขาที่นี่

นายคนนี้……หรือว่าจะยังไม่ได้พักผ่อน จนถึงตอนนี้เหรอ?

ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ ชายที่พิงอยู่ที่ ข้างรถเธอก็เคลื่อนไหวแล้ว สายดาราวกับ ชายตามองมาทางนี้ตามต้องการ แล้วก็ยกมือ ขึ้นมาเกี่ยวนิ้วมือของเธอ

“มานี่”

หานมู่จื่อ “.………..

ตอนกลางวันยังทะเลาะกันอย่างรุนแรง อยู่เลย ในช่วงระยะเวลาสั้นๆเขาสงบลงได้ อย่างไร แล้วยังใช้สายตากับน้ำเสียงอย่างนี้ ให้เธอเข้าไปหา

ราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น? หานมู่จื่อยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับ

คงจะเห็นเธอไม่ขยับตัวเลย เย่โม่เซ็นจึง หมดความอดทน ยืดตัวตรง แล้วก้าวขายาวๆ เข้าไปหาเธอ

ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของหานมู่จื่อหรือ เปล่า รู้สึกว่าตอนที่เขาเดินเข้ามาหาตนเองนั้น สายตากับร่างกายปรากฏ……ท่าทางที่ดุร้าย ออกมา! ท่าทางดุร้ายเหรอ?

ด้วยจิตใต้สํานึกหาน จื่อกัดริมฝีปาก ของตนเองเอาไว้ แค่พริบตาเย่ไม่เป็นก็เดินมา อยู่ต่อหน้าเธอแล้ว เขาไม่สนใจเย่หลั่นหานที่ ยืนอยู่ข้างๆเธออย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าไม่เห็น คนๆนี้ตั้งแต่แรก เข้ามาจูงมือของหานมู่จื่อ แล้วก็หมุนตัวออกไป

แรงของเขาเยอะมาก หานมู่จื่อจึงโดน เขาจูงไป และเพิ่งจะเดินไปได้แค่สองก้าว แขนอีกข้างก็ตามมาด้วยแรงดึงที่แพร่เข้ามา

เธอหันไป ก็พบว่าเย่หลิ่นหานจับแขน ของเธอเอาไว้

“โม่เซ็น แม้ว่านายอยากจะพบเธอ ก็ต้อง ดูว่าใครมาก่อนหรือเปล่า?”

บนใบหน้าของเหลิ่นหานยังคงมีรอย ยิ้ม แต่สายตากลับไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นแล้ว เขากำลังมองเยโม่เซินอย่างเย็นชา

” “เฮอะ เย่ไม่เป็นหัวเราะเยาะออกมา ถึงกับ เกียจที่จะเหลือบตามองเขา

“ใครมาก่อน? ตอนเที่ยงฉันก็รอเธออยู่ ตรงนี้แล้ว นายจะมาเทียบกับฉันงั้นเหรอ?

“อ้อ?” เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปาก อย่างวางเฉย: “อย่างนั้นก็บังเอิญใช้ได้เลยนะ ตอนเที่ยงฉันก็นัดมู่จื่อไว้แล้ว ตอนนั้นที่พวก เราออกไปทำไมถึงไม่เจอนายล่ะ หรือว่าไม่ เซินนัดกับเธอก่อนที่ฉันกับเธอจะเข้าไปกิน อาหารกลางวันด้วยกันล่ะ?”

พูดอย่างนี้ก็ทำให้หานมู่จื่อค่อนข้างตก ใจจนเบิกตาโพลง มองเย่หลิ่นหานอย่างไม่ อยากจะเชื่อ

คาดไม่ถึงว่าเขาที่อ่อนโยนไม่นึกว่าจะ ประลองฝีมือกับอีกฝ่ายด้วยการพูดอย่างนี้

ไม่รู้เพราะอะไร หานมู่จื่อมักจะรู้สึกว่า นิสัยของเย่หลิ่นหานค่อยๆเปลี่ยนไป

คําพูดของเขายั่วยุเย่โม่เซินอย่างชัดเจน เย่ไม่เซินหรี่สายตาแสนอันตรายมองไป ที่หานมู่จื่อทันที หานมู่จื่อยืนอยู่ตรงนั้นอย่าง สงบ ราวกับไม่ได้รับสายตาของเขา

พักใหญ่ เยโม่เซินหัวเราะออกมาอย่าง เย็นชา ในที่สุดก็เหลือบตาไปมองเย่หลั่นหาน

“ดูท่า วันนี้นายคงจะอยากโดนสักหมัด สินะ”

พูดจบ เขาก็ปล่อยมือของหานมู่จื่อ แล้ว ปล่อยหมัดเข้าไปที่เย่หลิ่นหาน

เสียงพลั่ก ราวกับกระแทกหินเข้าไปใน ใจของหานมู่จื่อเธอตื่นตระหนกตกใจ ไม่มีแม้ กระทั่งการตอบสนองก็เห็นหมัดของเย่ไม่เซ็น ต่อยเข้าไปที่คางของเยหลั่นหานแล้ว

อย่างรวดเร็ว หานมู่จื่อก็เห็นมุมปากของ เย่หลิ่มหานมีรอยเลือดเพิ่มขึ้นมา

ริมฝีปากของเธอสั่นไหว อยากจะก้าว เข้าไปแต่ข้อมือกลับติดแน่น โดนเย่ไม่เป็น ลากไปที่ด้านหลัง ร่างสูงใหญ่ขวางอยู่ที่ด้านหน้าของเธอ ทำให้หานมู่จื่อมองไม่เห็นท่าทางและสายตา ของเย่หลิ่มหานอย่างสิ้นเชิง

เย่หลิ่มหานยกมือขึ้น เช็ดเลือดที่มุมปาก สายตาที่เหลือบขึ้นมาเต็มไปด้วยความโหด เหี้ยมทันที เขาจ้องไปที่เย่โม่เซินอยู่พักหนึ่ง ยิ้มเล็กน้อย “จะหุนหันพลันแล่นขนาดนี้เพื่อ อะไร? ไม่เซิน คงจะไม่ใช่เพราะว่าฉันนัดกับ มู่จื่อก่อนนาย นายก็เลยลงมืออย่างนั้นนะ?”

เย่ไม่เขินมองผู้ชายตรงหน้าที่มุมปากยัง คงมีรอยยิ้ม ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเขาแสร้งทำตัว เป็นคนดี

“นัดผู้หญิงของฉันเย่ไม่เซ็น นายถาม ความเห็นฉันหรือยัง?”

พูดจบ ก็ปล่อยอีกหมัดไปทันที

หานมู่จื่อที่โดนเย่ไม่เซินลากไปไว้ด้าน หลังได้ยินเสียงพลัก เธอตกใจจนต้องยื่น หัวออกไปดู จึงพบว่าเย่หลิ่นหานโดนต่อยจน ถอยหลังไปสองก้าวแล้ว รอยเลือดที่มุมปาก มีมากขึ้น รวมไปถึงรอยช้ำที่คาง

แต่เย่หลิ่นหานราวกับไม่รู้สึกเจ็บ ตอนที่ เงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับเธอทันที ส่งรอยยิ้ม ปลอบใจมาให้

ในทันทีหานมู่จื่อรู้สึกว่าหัวใจเหมือนกับ มีมือคู่หนึ่งจับเอาไว้แน่น เธอกัดริมฝีปากกำลัง มองเย่หลิ่นหาน

คนๆนี้ เขาไม่ตอบโต้เหรอ?

โดนต่อยจนเป็นอย่างนี้แล้ว ไม่นึกว่าเขา จะไม่ตอบโต้?

“รู้ไหมว่าฉันเกลียดท่าทางอะไรของนาย ที่สุด?” เทียบกับเย่หลิ่นหาน สีหน้าของเย่ไม่ เชินแย่ยิ่งกว่า ดวงตาค่อนข้างแดงก่ำ เขาก้าว เข้าไปดึงคอเสื้อของเย่หลั่นหาน พูดเสียงต่ำ

“ก็ตอนที่นายแสร้งทำตัวเป็นคนดี ตีสอง หน้าอย่างนี้ไง”

พลั่ก!! เย่หลิ่มหานถอยหลังไปสักกี่ก้าว ใน ที่สุดก็ประคองตัวเอาไว้ไม่ไหวล้มลงไปบนพื้น

หานมู่จื่อหน้าถอดสี ก่อนที่เย่ไม่เซ็นจะ ปล่อยหมัดออกไปอีกครั้งก็รีบพุ่งเข้าไปอย่าง รวดเร็ว ขวางด้านหน้าของเย่หลั่นหานเอาไว้

“ไม่ต้องต่อยแล้ว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ