บทที่ 302 เกิดเรื่อง
เยโม่เซิน: “ตาข้างไหนของนายที่เห็นว่าฉันรอให้ เธอมา?”
เซียวซู่: “ก็คุณนายมองประตูทางเข้าตลอด ไม่ใช่ รอคุณนายน้อยหรือครับ?”
เขาอยากบอกว่าตนเองเห็นเต็มสองตา แต่คิดไป คิดมาพูดแบบนั้นคงไม่ค่อยสุภาพ เลยเปลี่ยนคำพูด
“ฉันมองประตูใหญ่ เพราะรอเธอเหรอ? เซี่ยวซู นายเปลี่ยนมาอ่านใจคนตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว?”
เซียวซู”…งั้นก็เอาเถอะ ถือว่าผมไม่ได้พูด”
เป็นความจริง เห็นชัด ๆ ว่ากำลังรอคุณนายน้อย แต่ให้ตายก็ไม่ยอมรับ
ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าสองคนนี้ทะเลาะอะไรกันอีก แล้ว
เพียงแต่…พอคิดถึงเรื่องที่เขาไปตรวจสอบมา แววตาของเซียวซู่ก็หนักใจขึ้นมา
คุณนายน้อย คุณต้องมาให้ได้นะ ถ้าคุณไม่มาละ ก็..เกรงว่า…
หลังจากนี้เซียวซูไม่อยากจะคิด
ที่จริงแล้ววันนี้เป็นวันที่สำคัญขนาดนี้ เยโม่เซิน จึงอยากเชิญเธอมาร่วมงานเลี้ยง เพราะคิดที่จะแนะนำ ฐานะของเธอต่อทุกคน ให้ทุกคนได้รับรู้ว่าเสิ้นเฉียวเป็นภรรยาของเขาเย่โม่เซิน
ก่อนออกจากบ้านเย่โม่เซินถามเธอแล้ว แต่ก็เธอ ปฏิเสธ
คุณผู้หญิง ทางที่ดีเธอควรมาตอนเริ่มงานเลี้ยง ให้ทัน .ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ยอมอภัยให้เธอ
เยโม่เซินท่องอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็ส่ง เสียงไม่พอใจออกมาอย่างเย็นชาแล้วหมุนรถเข็นของ จากไป
บนถนนซึ่งผู้ เสิ่นเฉียวเหลือบมองเวลาแล้วก็พบ
ว่าอีกสิบนาทีจะสองทุ่ม แต่พวกเขายังคงอยู่ระหว่างการ
เดินทาง
“พี่ใหญ่ พวกเราใกล้จะถึงแล้วใช่ไหม?”
เย่หลิ่นหานพยักหน้า: “หลังจากข้ามสะพานข้าง %3D หน้านั้น ตรงไปอีกสองร้อยเมตรก็ถึงแล้ว”
เยี่ยมมาก!
เสิ่นเฉียวยิ้มออกมา สะพานอยู่ข้างหน้าแล้ว เธอ ใกล้จะได้เจอกับเย่โม่เซินแล้ว!
เธอไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้ แล้วเธอก็สามารถไป ได้ตรงเวลาอีกด้วย
เมื่อเห็นเธอรีบ เย่หลิ่นหานก็เร่งความเร็วขึ้นเล็ก น้อย แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นในเวลานี้
พอเข้าเข้าใกล้สะพาน ก็มีรถบรรทุกขนาดเล็กคน หนึ่งขับส่ายไปส่ายมาแล้วยังขับมาทางนี้ด้วยความเร็ว
เสิ่นเฉียวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ พอเธอเงย หน้าขึ้น รถบรรทุกคันเล็กคันนั้นก็เข้ามาใกล้พวกเขามาก ขณะนั้นเธอตกใจจนร้องไม่ออก เบิกตากว้างมองรถคัน นั้นที่พุ่งมาทางพวกเธอ
พอเย่หลินหานที่ขับอยู่ข้างหน้ารู้สึกตัว เขาก็รีบ หมุนพวงมาลัยไปทางอื่น เขาก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ตอนที่หมุนพวงมาลัย เย่ หลิ่นหานก็หันมาแล้วตะโกนใส่เสิ่นเฉียวที่อยู่ข้างหลัง “เฉียวเฉียว กัมลงเร็ว!”
ตูม!!!
ตูม!
งานเลี้ยงเปิดตรงตามเวลา เสียงเพลงเปิดงาน เลี้ยงดังขึ้นพร้อมกับเสียงจุดดอกไม้ไฟเสียงนั้นพอดี แขกเริ่มเข้ามาในงานแล้ว แต่เยโม่เซินกลับไม่เห็นเงาที่ คุ้นเคยเดินเข้ามาจากประตู
เซียวซู่เหลือบมองเวลาแวบหนึ่ง “ตอนนี้เพิ่งเริ่ม งาน กว่าที่แขกจะเข้ามาในงานเสร็จอาจจะต้องใช้เวลา ประมาณสิบนาที”
พอได้ยินแบบนี้ เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้ว: “นายได้เอา บัตรเชิญให้เธอไหม?”
เซียวซูอึ้งไปสักพัก แล้วส่ายหน้า: “ดูเหมือนจะ ไม่ครับ”
“สมควรตาย แล้วเธอจะเข้ามาอย่างไร”
เซียวซูรีบตอบทันที “ผมทราบแล้ว ถ้าอย่างนั้น ผมจะลงไปรอคุณนายน้อยที่ชั้นล่าง” เมื่อพูดเสร็จเซียว ซู่ก็รีบหันหลังแล้วลงไปชั้นล่าง พอเขาเดินไปที่ประตูซึ่ง มีพนักงานต้อนรับไม่กี่คนที่กำลังคอยตรวจสอบบัตรเชิญ อยู่ เป็นไปตามนั้น…ถ้าคุณนายน้อยมาโดยไม่มีบัตรเชิญ จะต้องเข้าไปไม่ได้แน่นอน
หลาย ๆ คนรู้จักเซี่ยวซู่ ดังนั้นจึงทักทายเขา “ผู้ ช่วยเซียว คุณลงมาช่วยแล้ว”
เซียวซู่ยิ้มแล้วตอบ: “ใช่ ผมลงมารับคน”
“ว้าว คนที่สามารถรบกวนให้ผู้ช่วยเซียวลงมารับ ด้วยตนเองจะต้องเป็นคนสำคัญอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าพอ จะเปิดเผยสักหน่อยได้ไหม แหะแหะ…”
“พวกคุณรีบเข้าไปเถอะ งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว” เซียวซู่ไม่บอกเขาหรอก เพราะรู้สึกร้อนใจสุดชีวิตและ ไม่รู้ว่าคุณนายน้อยจะมาหรือไม่มา?
ไม่ใช่ไม่มาหรอกนะ?
สิ่งนี้เกิดขึ้นมาในหัว รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้น มาแล้วโทรหาคุณนายน้อย
แต่พอเซียวซู่โทรหาเสิ่นเฉียว
“สวัสดีค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อ
ได้ในขณะนี้”
น้ำเสียงเย็นชาที่พูดอย่างเป็นทางการของผู้หญิงพูดประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก สีหน้าของเปลี่ยนไปอย่าง รวดเร็ว นี่เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าคืนนี้คุณนายน้อยจะไม่มา จริงๆ แล้ว?
ร้อนใจจะแย่แล้วจริง ๆ ! พอนึกถึงเย่โม่เซินเย็น ชาหน้าตายอย่างเอาชีวิตคนนั้น เซียวซูก็รู้สึกสิ้นหวังใน ชีวิต ถ้าหากคุณนายน้อยไม่มาล่ะก็ วันนี้อารมณ์ของ คุณชาย..ยังมีหลังจากนี้อีก! จบแล้ว!
เซียวซูร้อนใจไม่ไหวแล้ว หรือเขาจะไปตามหา ด้วยตนเองสักหน่อย แม้จะไม่อยากมา แต่เขาก็ต้องพา คุณนายน้อยมาให้ได้
เมื่อดังนี้ เซียวซู่ก็วางโทรศัพท์ของเขาและเดิน ออกไปข้างนอก แต่กลับถูกใครบางคนหยุดไว้: “ผู้ช่วย เซียวคุณจะออกไปข้างนอกเหรอ? ออกไปเวลานี้คงไม่ ได้แล้วล่ะ”
เซี่ยวซู่รู้สึกรำคาญและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่าอย่างไร?”
“เกิดอุบัติเหตุรถชนกันบนสะพาน คนขับรถ บรรทุกเล็กเมาแล้วขับ ชนราวกั้นสะพานพังทั้งหมด เวร กรรมจริง ๆ ดื่มแล้วจะขับรถทำไมล่ะ ตอนนี้ที่นั้นรถไม่ สามารถผ่านไปได้เพราะตำรวจได้เข้ามาควบคุม สถานการณ์”
“อย่างนั้นเหรอ?” เชียวซู่เริ่มขมวดคิ้วอย่างจริงจัง ถ้าราวกั้นถูกชนพังเสียหายแล้วและที่นั่นก็ถูกควบคุมไว้ ไม่สามารถผ่านมาได้ คุณนายน้อยจะรถติดอยู่ที่นั่นหรือไม่นะ?
เขาเก็บความคิดนี้ไว้แล้วกลับไปที่ชั้นสอง เพิ่งจะ ไปอยู่ข้างกายเย่โม่เซินและเซียวซู่ก็เตรียมที่จะบอก เรื่องนี้กับเย่โม่เซิน กลับได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของเขา: ไม่มาใช่ไหม?”
“คุณชายเย่ เกิดเรื่อง…”
“ถ้าไม่มา อย่างนั้นก็ตามใจเธอ”
พอพูดจบ เย่โม่เซินก็หันตัวและออกจากชั้นสอง ไป เซียวซู่หน้าเปลี่ยนสีแล้วรีบตามไป: “คุณชายเย่ คุณนายน้อยสอง อาจจะกำลังมาก่อนออกจากวิลล่าเธอ ยังบอกกับผมว่าจะต้องมาแน่นอน คุณนายน้อยไม่ เหมือนคนที่ชอบผิดสัญญานะครับ”
“จริงเหรอ? งั้นตอนนี้ตัวเธออยู่ไหน? ไม่ใช่คนผิด สัญญา แต่ทำไมไม่เห็นแม้แต่เงา?”
เซียวซู่: “นี่..”
เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ อันที่จริงเขาสามารถ เข้าใจถึงความรู้สึกของเย่โม่เซิน อย่างไรเสียหลังจากที่ ได้รู้เรื่องเหล่านั้น กลับยังมีทางเลือกให้เธอ ผลคือไม่ คาดคิดว่าคุณนายน้อยจะเลือกอีกทาง
ตอนนี้งานเลี้ยงเริ่มได้สิบกว่านาทีแล้ว คุณนาย น้อยยังไม่ปรากฏตัว ก็ไม่แปลกใจที่คุณชายเยจะโกรธ แล้ว
ไม่มีทางเลือก เซียวซู่ยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ ทางที่ดีขึ้นไปบนเวทีกับเย่โม่เซินก่อน อย่างน้อยคุณนาย น้อย…ถ้าเธอมาได้จริง ๆ ล่ะก็ รอเธอปรากฏตัวเขาค่อย พาเธอมา!
“ราวกั้นสะพานพังเสียหายแล้ว ระหว่างทางยังวิ่ง ชนรถหลายคันและมีผู้บาดเจ็บหลายคน ตอนนี้ยังอยู่ใน ระหว่างการตรวจสอบ
เมื่อเย่หลิ่นหานได้รับการช่วยเหลือออกมา เขา อยู่ในระหว่างอาการโคม่า ร่างกายหลายแห่งถูกแทง ด้วยเศษกระจก แล้วสมองของเขาก็ได้รับความกระทบ กระเทือนจากการชนและเขาก็ยังเลือดไหลอยู่
หลังจากที่เขาถูกช่วยออกมาวางนอนราบกับพื้น เขาก็ยังอดกลั้นแล้วจับมือคนนั้นไว้: “ด้านหลัง..ช่วย คน!”
คนนั้นตะลึงไปสักพัก: “คุณบอกว่าที่นั่งด้านหลัง
ยังมีคน?”
“ใช่!”
“รู้แล้ว พวกเราจะรีบช่วยคนออกมา”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
