เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1096 สายตา ใช้ได้



บทที่ 1096 สายตา ใช้ได้

“เอาล่ะๆ ลูกสาวของฉันพูดอะไรก็คืออะไร ใช่แล้ว เมื่อกี้เซียวซู บอกว่ามีเรื่องด่วนในบริษัท จึงกลับไปจัดการแล้ว น่าจะกลับมา พรุ่งนี้”

“ฉันหวังว่าเขาจะไม่มาอีกแล้ว ช่วยมากเท่าไหร่ ฉันก็ไม่ สามารถจ่ายคืนให้ได้ และที่เสียไป ก็เป็นเวลาของเขาเอง

แต่คนเขาเต็มใจ ไล่ก็ไล่ไม่ไป เธอมีวิธีอะไร?”

เสี่ยวเหยียนถอนหายใจ

“เถ้าแก่เนี้ย”

“เกิดอะไรขึ้น?” เสี่ยวเหยียนหันเดินออกมาจากห้องครัว ที่ เรียกเธอคือพนักงานที่ดูแลบริการสั่งอาหาร เธอชี้ไปที่ที่อยู่แห่ง หนึ่ง “คลับหลิวจินนี้ มีลูกค้าสั่งราเม็งสิบชาม ให้พวกเราส่งไป ให้”

สิบชาม?

เสี่ยวเหยียนซะงักไปชั่วขณะเหรอ? เอาเยอะขนาดนี้ และยัง อยู่ใน คลับหลิวจินด้วย?

แค่ฟังดูก็รู้สึกว่ามีความอันตรายนิดหน่อย คืออะไรกัน? อาจ เป็นเพราะว่าเสี่ยวเหยียนไม่ค่อยได้สัมผัสกับสถานที่เช่นนี้มาก นัก สิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน สำหรับมนุษย์แล้ว มักจะทำให้รู้สึกว่ากลัว

ตอนที่เธอลังเล เด็กหญิงพูดว่า “หรือว่าให้ฉันไปแล้วกัน บ้านของฉันอาศัยอยู่ใกล้บริเวณนั้น น่าจะไม่มีอันตรายอะไร และ ฉันก็รู้ทางด้วย”

เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาว จากนั้นยิ้มส่ายหัว “จะ ปล่อยให้เธอไปได้ยังไง? จ้องที่โทรศัพท์ดีๆ พ่อฉันยังไม่กลับมา ก็ให้ฉันไปส่งแล้วกัน”

เมื่อรู้ว่าเสี่ยวเหยียนจะออกไปส่งอาหาร และยังเป็นราเม็งสิบ ถ้วย หลัวหุยเหม่ยก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เยอะขนาดนี้ เธอ หิ้วไหวไหม?”

ทันทีที่พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็หยิบราเม็งขึ้นมาอย่างง่ายดาย ใส่ลงในกล่องเล็กเรียบร้อย จากนั้นก็ยกขึ้น

ความแข็งแกร่งได้มาจากการฝึกฝนทั้งหมด

แรงน้อย หิ้วไม่ไหว ยกไม่ไหว ล้วนแต่เป็นคนที่เคยชินกับการ ถูกดูแล

เสี่ยวเหยียนเห็นผู้หญิงหลายคน ก่อนแต่งงานไม่สามารถ แม้แต่จะเปิดขวดน้ำได้ แต่ตอนที่เปิดกล่องพัสดุ อย่างกับสายฟ้า หลังคลอดลูก แบกที่หลังคนหนึ่ง อุ้มอีกคนหนึ่ง ก็สามารถเดิน ได้อย่างรวดเร็ว

ดังนั้นจะพูดว่าผู้หญิงแรงน้อยหรือ? ก็ไม่ใช่ แค่อยากจะทำ สามารถทำได้
“แม่ ไม่เป็นไร ฉันไปส่งเสร็จก็จะกลับมา

คลับหลิวจิน

ตอนที่เสี่ยวเหยียนถือกล่องเข้าไป ยังถูกแผนกต้อนรับห้ามไว้ สอบถามว่าเธอมาทำอะไร หลังจากที่ เสี่ยวเหยียนพูดถึงฐานะ ของตัวเอง สายตาที่แผนกต้อนรับมองเธอ ก็เพิ่มความดูหมิ่นเล็ก น้อย เวลาพูดกับเธอ ก็มีความรังเกียจด้วย

“ส่งอาหารเดลิเวอรี่ใช่ไหม? ขึ้นลิฟต์ข้างหน้าก็ใช่แล้ว”

เสี่ยวเหยียนไม่ได้สนใจว่าเธอจะใช้สายตาอะไรมองตัวเอง เพราะยังไงเธอส่งเสร็จก็ไปแล้ว

ตอนที่เธอเตรียมจะถือกล่องเดินไปทางลิฟต์ ข้างนอกมีคนเข้า มาแล้ว และยังเป็นคนที่เธอรู้จักดีด้วย เมื่อเห็นเขา เสี่ยวเหยียน ตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาที่นี่ด้วย

ที่มาไม่ใช่คนอื่น คือหลินสวี่เจ๋งที่เพิ่งไปกินอาหารในร้านของ เธอเมื่อไม่นานมานี้

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? ตัวเองจะต้องไปทักทายเขาไหม? ทั้งที่ได้ เห็นอีกฝ่ายแล้ว แต่ยังไม่ไปทักทายกับเขา ดูเหมือนจะไม่มี มารยาทมาก

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสี่ยวเหยียนจึงเป็นฝ่ายกล่าวทักทาย กับ หลิน สวี่เจิ้งก่อน

แผนกต้อนรับเห็นฉากนี้พอดี ความรังเกียจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้ามากยิ่งขึ้น
หลินสวีเจิ้ง เข้ามาหาคน ข้างตัวเขา ยังมีคนติดตามสองคน ทั้งสองกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างด้วยเสียงต่ำ ยังเป็นคนรอบ ข้างของ หลินสวี่เจ๋งที่สังเกตเห็นว่า เสี่ยวเหยียนกำลังมองดูพวก เขา พูดอะไรบางอย่างกับหลินสวีเจิ้ง หลินสวี่เจิ้ง ถึงได้มองมา ทางนี้

เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียนที่ถือกล่องส่งอาหารแล้วยืนอยู่ที่นั่น หลิน สวี่เจิ้งชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็มีการตอบสนอง แล้วเขาก็เดินไปหาเสี่ยวเหยียน

“นายหลิน บังเอิญจัง” เสี่ยวเหยียนยิ้มให้อีกฝ่ายจากนั้นก็ เหลือบมองคนข้างๆเขาอย่างซาบซึ้ง หลินสวีเจิ้ง มองพิจารณาเสี่ยวเหยียน แล้วก็ยิ้มเล็กน้อย

“ช่างบังเอิญจริงๆ ฉันมาครั้งแรก ก็ได้เจอกับคุณ มาส่งอาหาร

เหรอ?”

“อืม” เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างแรง “ลูกค้าท่านหนึ่งสั่งรา เม็งสิบถ้วยที่ร้านราเม็งของเรา พอดีว่าที่ร้านยุ่งมาก ฉันก็เลยมา ส่งเอง”

เมื่อได้ยิน หลินสวี่เจ๋งก็มองไปที่เสี่ยวเหยียนเพิ่มอีกหลายครั้ง เป็นผู้หญิงที่ไม่กลัวความยากลำบากความเหนื่อยล้าจริงๆ เขา ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ฉันช่วยคุณถือกล่องส่งอาหารไหม? ไป ที่ชั้นไหน?”

เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะก้าวมาข้างหน้า สีหน้าของ เสี่ยวเหยียเปลี่ยนไปเล็กน้อย ถอยหลังไปสองก้าว ไม่ต้องฉัน สามารถถือเองได้ ขอบคุณสำหรับความหวังดีของนายหลิน ฉัน จะที่หก”

“พอดีเลย เราจะที่ชั้นเหมือนกัน ทางเดียวกัน พร้อม กัน

เสี่ยวเหยียนได้ยิน ก็พยักหน้าอย่างมึนงง “โอเค”

ตามไปในลิฟต์ เพื่อนของสวี่หนึ่ง ถือกล่องใหญ่ขนาดด้วยตัวเอง เลยขึ้นเสียงช่วยคุณยกเถอะ หนักขนาดนี้ ก็ใช่ง่ายเหมือนกัน

“ไม่ต้อง สามารถยกจริงและเดี๋ยวฉันเข้าไปส่ง หวัง สามารถเป็น

แม้ว่าหลินสวี่เจิ้ง กับ จางเสี่ยวเหยียน แค่ได้เจอหน้ากันไม่กี่ ครั้ง แต่เสมอ กำหนดชัดเจนแล้ว จะไม่เปลี่ยนแปลง และกลัว ต้อง รบกวนถึงคนอื่น

คาดว่าพี่ชายลูกน้องของเขาโน้มน้าวยังไง เสี่ยวเหยียน จะ

ลิฟต์มาถึงชั้นหกอย่างรวดเร็ว หลังจากออกเสี่ยวเหยียนมองดูห้อง ไม่คิดว่าจะอยู่ในทิศทางเดียวกับพวกเขา ดังนั้นทุก คนจึงเดินไปด้วยกันเป็นเวลานาน ในที่สุดเสี่ยวเหยียนก็พบห้อง รับรองที่ตัวเองจะต้องมาส่ง

“นายหลิน งั้นฉันไปส่งอาหารก่อนนะ”

“อืม” หลินสวี่เจิ้งพยักหน้าเบาๆ ก้าวไปข้างหน้า

หลังจากนั้นจางเสี่ยวเหยียนก็ไปเคาะประตู หลังจากที่ประตู เปิดออก ลูกพี่ลูกน้องของหลินสวีเจ๋งก็มองเข้าไปข้างในเพิ่มอีก หน่อย

“สวัสดี ไม่ทราบว่าเป็นอาหารเดลิเวอรี่ที่พวกคุณสั่งใช่ไหม?”

คนที่มาเปิดประตูคือผู้ชายคนหนึ่ง ยังมีบุหรี่อยู่ในปาก ท่าทางดูเหมือนคนป่าเถื่อนในชนบท เขามองดูเสี่ยวเหยียน ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แล้วค่อยหันข้างเปิดประตูออก

“ไม่ได้ฉันสั่ง คือพวกเพื่อนข้างในของฉันเป็นของคนสั่ง เข้า มาส่งเลย”

“อ๋อ” สายตาของอีกฝ่ายทำให้เสี่ยวเหยียนไม่ชอบใจยิ่งนัก เธอจึงตัดสินใจว่า หลังจากที่ส่งของเข้าไปวางไว้บนโต๊ะเสร็จ ก็ จะกลับไปเลย

แต่หลังจากที่เสี่ยวเหยียนเดินเข้าไป ก็พบว่าในห้องตอบ อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าและบุหรี่ ทั้งสองกลิ่นผสมด้วยกัน แสบ จมูกมาก เป็นกลิ่นที่ทำให้คนขยะแขยงคลื่นไส้มาก

และในห้องมีแต่ผู้ชาย

ดื่มเหล้าจนตาแดงไปหมด
สําคัญที่สุดคือ พวกเขาแต่ละคน ล้วนกอดผู้หญิงในชุด บางเบาไว้ในอก

เพียงแวบเดียว เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ถือกล่อง ไว้แล้วเดินออกไปทันที

แต่เดินไปเพียงสองก้าว ก็ถูกชายที่คาบบุหรี่เปิดประตูในเมื่อ

ครู่นี้ ยื่นมือขวางไว้

“เฮ้ยๆ ทำอะไร? ของยังไม่ได้วางไว้ก็จะไปแล้ว เธอมาส่ง อาหารจริงหรือเปล่า?”

เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปาก พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดี “ฉันส่งผิดที่ แล้ว”

หลังจากพูดจบ อ้อมตัวเขากำลังจะจากไป แต่เขาก็กระโดด

ออกมาขวางเธอไว้อีกครั้ง “จะส่งผิดที่ได้ยังไง บนกล่องจัดส่ง

อาหาร ก็คือชื่อไม่ใช่เหรอ ถือเถา ราเม็งนี้นายเป็นคนสั่งใช้

ไหม?”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าสือเถากอดผู้หญิงข้างๆไว้ หัวเราะได้น่า รังเกียจที่สุด

“เป็นยังไง ฉันบอกแล้วว่า เจ้าของร้านนี้ เป็นสาวสวยมาก ใช้ ไหม? ดูเอวบางขาเรียวยาวนี่สิ รู้ว่าฉันไม่ได้พูดจาเหลวไหลแล้ว ใช่ไหม?”

“สือเถา สายตาใช้ได้ น้องสาวเข้ามา ให้พี่ชายลองดูหน่อย ว่าราเม็งวันนี้อร่อยไหม?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ