เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 965 คน โหดเหี้ยม



บทที่ 965 คน โหดเหี้ยม

เซียวซูยังไม่กลับมา

เยโมเช่นแอบเดาอยู่ในใจ แต่เขายังไม่แน่ใจ เขาอยากโทร ถามเซียวว่าสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง ทว่ากลัวเรื่องจะแตก คิด ไปคิดมาเขาก็รอต่ออีกห้านาที เซียวซูก็ยังไม่กลับมา

ดังนั้นเย่โม่เซ็นจึงหยิบกุญแจรถแล้วออกมา

วันนี้เป็นวันที่หกแล้ว

เขาไม่ได้เจอหน้าผู้หญิงของตัวเองมาหกวันแล้ว

เขาขมขื่นใจ แต่ในความเป็นจริงก็ยังต้องโหดร้าย สองสาม วันมานี่เขาลองมาหลายครั้ง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในน้ำนานแค่ไหน จิตใจของเขาได้รับความทรมานเป็นอย่างมาก แต่กลับใช้ ประโยชน์อะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

นอกจากเห็นคนที่เคยเจอแต่ก่อนและความทรงจำอีกเล็กน้อย

ก็ไม่มีแนวโน้มที่ความทรงจำของเขาจะกลับมาเลย หากมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย แม้ว่ามันจะน้อย เยโม่เป็นก็

ไม่จําเป็นต้องกังวลมากนะ

เมื่อถึงมาถึง เจสัน เห็นเย่ ไม่เซ็นมา สีหน้าจึงเปลี่ยนไปเล็ก

น้อย

“วันนี้ก็จะลองต่อเหรอ”
เขาถามอย่างระมัดระวัง นี่มันก็หลายวันแล้ว ที่เย่ ไม่เขินมาทุก วัน สีหน้าของเขาดูไม่ดีขึ้นทุกวัน เจสันกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป

แต่ดูจากท่าทางของเขาแล้ว นอกจากสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีนัก นอกนั้นก็เหมือนคนปกติทุกอย่าง

อีกทั้งทุกครั้งที่เขาพูดกับตัวเองว่าจะเริ่มแล้ว แววตาของเขา เต็มไปด้วยความปรารถนาที่อยากจะฟื้นความจําของตัวเอง จน ทำให้เจสันไม่กล้าพูดปฏิเสธ

“ไม่”

แต่ทว่าวันนี้เจสันได้ยินคำตอบที่แปลกไปจากปากของเยโม่ เซ็น โดยปกติเขามักจะมีสีหน้าเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงราบ เรียบว่าลองต่อ

เจสันไม่มีทางเลือกอื่น จึงทำได้เพียงช่วยเขา

วันนี้คำว่าไม่ออกมาจากปากเขา เจสันคิดว่าเขาคงคิดได้แล้ว ความดีใจเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ไม่เป็น ในที่สุดนายก็คิดได้ แล้ว ฉันเคยบอกนายแล้วว่าให้ลองแค่วันเดียว หยุดพักสักสอง สามวัน แบบนี้ร่างกายและจิตใจของนายจะได้ไม่ต้องแบกรับ อะไรมากจนเกินไป อัตราที่จะเกิดความเสี่ยงก็ต่ำลงไปด้วย นาย ดึงดันจะทำตามใจตนเอง โดยไม่รับฟังข้อเสนอของผู้อื่น ฉันต้อง มองดูนายด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้นายคิดได้แล้ว ถือว่าเป็น เรื่องที่ดี งั้นนาย…”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว สีหน้าดูไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มี ความอดทนพอที่จะรอให้เจสันพูดต่อไป เขาพูดออกมาด้วยหน้าเย็นชา

“ว่างไหม

“ต๊ะ?” เจสันหยุดพูดแล้วมองเขาด้วยท่าทางสงสัย โม่เซินหรี่ตาลง ฉันรอได้แล้ว ถ้ายื้อต่อไปก็เสียเวลา เปล่า”

แล้วยังไงเจสันถาม

ค่อยดี

เมื่อครูเขานึกว่าเยโมเงินจะคิดแล้ว แต่เมื่อคิดคิดมาก รู้สึกผิดปกติ ถ้า

แต่เขามานี่ จากรู้จักกันมา เจสันคิดการ

อะไรๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องที่ค่อนข้างกลัว เจสันกลืนน้ำลายลงคออย่าง

หวาดระแวง

“นายคงไม่กำลังคิด…

เย่ไม่เป็นเห็นสีหน้าหวาดกลัวของเจสัน ยิ้มออกมา นาย ฉลาดจริงสมแล้วเป็นเพื่อนรักของฉัน

เจสันพูดอะไรไม่

นี่เป็นแรกในสัปดาห์ที่เห็นรอยบนใบหน้าของเย่ไม่ เช่น มันนิ่งๆ แต่ถือว่าเขาแล้ว แต่เจสันไม่คิดว่ารอยของ

เขาว่ารอยทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ในน้ำแข็ง หนาวถึง

เซิน นายฟังฉันนะ การรื้อฟื้นความจำน่ะมันรักษาแบบ เร่งด่วน

เย่ เหลือบมองตาเย็นชา

“หกก่อน นายพูดแบบนี้”

” เจสัน

ประโยคเดียวทำให้เขาพูดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่ง จากพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมาว่า นายพูดก็ไม่ผิด ตอนนั้น ฉันพูดแบบนั้นสัตย์จริงได้พูดเกินจริง อยากจิตใจแตกสลายเหรอ”

พูดเจสันก็ใช้โอกาสนี้

พูด

“นายดูสิ นายก็ว่าช่วงของนายแย่แค่ไหน ไม่งั้นคงเอาแต่หลบอยู่ในแรมทุกวัน ไม่กล้ากลับฉันจะแยกแยะให้ครอบครัวไม่แต่ครั้งเกิดนี้นายจะสู้หน้าคนในครอบครัวของนายยังไง นายจะให้คนอื่นคิดยังไง”

เย่ไม่เป็นเม้มปากไม่พูดอะไร

เจสันไม่รู้ว่าเขาจะฟังคำพูดของตัวเองหรือเปล่า สีหน้าเขา

ตึงเครียด

“นายกลับไปคิดให้ดี การที่ฉันพูดครั้งนี้ไม่ได้อยากทำให้นาย

ตกใจ อีกอย่างถ้านายอยากทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ช่วยนายหรอก”

ได้ยินดังนั้น เยโม่เซ็นเงยหน้าขึ้นแล้วพูดออกมาว่า

“เหรอ”

เจสันพยักหน้าหงิกๆ

“ใช่ เพราะงั้นฉันเลยบอกให้นายกลับไปพักผ่อนไง เรื่องแบบ นี้มันรีบร้อนไม่ได้”

เยโม่เซ็นยิ้มนิ่งๆ ได้ งั้นฉันทำเอง

พูดจบ เย่โม่เซินหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไปอย่างใจเย็น ใน ขณะที่เจสันยังมีสีหน้าประหลาดใจ

เมื่อกี้เขายังใจเย็นอยู่ แต่เมื่อได้ยินที่เยโม่เห็นพูดเขากลับ ใจเย็นไม่ได้แล้ว วันนี้เยโม่เป็นมาคนเดียว เพราะฉะนั้นเจสันจึง พูดรุนแรงกับเขาด้วยการบอกว่าจะไม่ช่วย เขาคิดว่าเย่ ไม่เงินคงจะไม่ทำอะไรอันตราย

ใครจะไปรู้ว่าเขาจะกล้าทำ
งั้นตอนนี้เขาจะไปไหน

เจสันรีบเดินตามเขาไปแล้วพูดไล่หลังด้วยความร้อนใจ “เมื่อ นายพูดว่าอะไรนะ นายจะทำเอง นายจะไปไหน ฉันจะบอกนาย ให้นะ นายอย่าทําเรื่องโง่ๆ นะ ไม่อยากมีชีวิตบนโลกแล้วเหรอ ก็แค่ความทรงจําหายไปบางส่วน นายต้องทำถึงขนาดนี้เลยเห รอ”

เจสันรู้สึกว่าตัวเองโดนเพื่อนคนนี้บีบบังคับจนจะบ้าแล้ว แต่ก่อนเขารู้ว่าเย่ไม่เ เป็นคนโหดเหี้ยม ทว่าใน งโหด เหี้ยมก็มีการวางแผนมีหลักการ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะโหดเหี้ยม กับตัวเองจนกลายเป็นแบบนี้

และไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร เย่ไม่เป็นก็ไม่สนใจเขา ชายหนุ่ม เดินออกจากประตูแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ เจสันเป็นห่วงเขา จึง ตามเขาไปตลอด

ต่อมาเย่ ไม่เซ็นเตรียมจะขับรถออกไป เจสันจึงหาโอกาสเปิด ประตูรถแล้วสอดตัวเข้าไปนั่งในรถ

เย่ไม่เป็นขมวดคิ้ว “ไม่ช่วยฉันไม่ใช่เหรอ

เจสันส่งเสียงที่ออกมา “ฉันไม่อยากช่วยนาย แล้วนายจะมา หาฉันทำไม แถมยังมาบอกว่านายจะทำเอง ฉันเหมือนคนที่จะส่ง นายไปตายอย่างไร้เยื่อใยแบบนั้นเหรอ”

ไม่มีใครช่วยเขา ถ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นมามันก็จะยิ่งยุ่ง เข้าไปใหญ่
ถ้าเกิดมีคนช่วยดูแล ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็ยังมีคนเข้าไปช่วย

เขา

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจสันจึงถอนหายใจออกมา “ชาติก่อนฉันคง ทำกรรมมากับนายความจำของนายกลับมาเมื่อไรก็รีบไสหัว กลับไปเลยนะ ไม่ต้องอยู่ที่นี่อีก ฉันจะได้ไม่ต้องมาหงุดหงิดกับ นายทุกวัน

หลังจากนั้น เจสันจึงใช้โอกาสตอนที่เยโมเป็นกำลังขับรถ เปิดวีแชทแล้วส่งโลเคชั่นไปให้เซียวซู


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ