เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 602 ปมในใจเธอ



บทที่ 602 ปมในใจเธอ

“ใช่สิ ตอนที่เธอเข้ามา เจอเย่ไม่เป็นไหม? เขาไม่ได้อยู่ข้าง ล่างหรือ?” หานมู่จื่ออดถามไม่ได้

เธอยังคิดว่ามันแปลกๆ

ทันใดนั้นแววตาของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอ

กัดปาก “อยู่ๆ อยู่ข้างล่างนะ

“อยู่ข้างล่าง?”

หานจ่อขมวดคิ้ว “เมื่อกี้เธอบอกว่าไม่อยู่ไม่ใช่หรือ?”

“ก็ ก็เมื่อกี้ฉันตกใจนี่นา ก็เลย เลย…พูดผิด!” เสี่ยวเหยีย นพูดตะกุกตะกัก

แต่หาน เอกลับเอาแต่จ้องหน้าเธอด้วยแววตาคมกริบ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เขาเจอมันแล้วหรือ แล้วทำไมเธอถึง พูดตะกุกตะกักแบบนี้?”

เสี่ยวเหยียนหน้าถอดสีพลางรีบส่ายหน้า

“เปล่า ไม่ได้เจออะไรสักหน่อย ถ้าเจออะไรล่ะก็…ฉันจะเอา ยามาให้เธอได้อย่างไร? ก็แค่…ตอนที่มาเมื่อกี้บังเอิญเจอ เขาเข้า เขาถามฉันว่ามาทำอะไร ฉันก็บอกไปว่ามาส่ง เอกสาร…เขาก็เลยให้ฉันขึ้นมาหาเธอข้างบน แต่ว่าสีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำเสียงอย่างกับจะฆ่าคน ฉันก็ เลยกลัวๆ”

ในขณะที่พูดออกไป เสี่ยวเหยียนไม่กล้าสบตากับหา นมจื่อเพราะเธอกลัวว่าหานคู่จื่อจะสังเกตเห็นพิรุธและรู้ว่า

เธอกำาลังโกหก

เธอก้มศีรษะลงและมองไปที่นิ้วเท้าของตัวเองอย่างไม่ สบายใจ เกร็งที่มุมปาก

อันที่จริงตอนที่เธอเข้ามาเมื่อกี้นี้ เธอคิดว่าคงไม่มีใครอยู่ ข้างใน เธอจึงรีบขึ้นมาหาหาน จื่อที่ห้องนอนชั้นบน

แต่ไม่คิดว่าพอเดินมาถึงตรงหน้าบันได เธอก็ได้ยินเสียง เย็นชาของผู้ชายคนหนึ่งเรียกเธอ

แน่นอนว่าเสี่ยวเหยียนรู้ว่าใคร เนื่องจากรู้ว่าเป็นเขา ดัง นั้นเธอจึงกลัวจนไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย และหันไปอย่าง สั้นๆ

“เย่ ประธานเย…”

สายตาที่เยือกเย็นหยุดลงมาที่หน้าเธอ และในที่สุดก็ย้าย ไปที่กระเป๋า ในมือของเธอ

เสี่ยวเหยียนโดนจับจ้องด้วยสายตาเย็นเฉียบจนเหงื่อแตก แทบจะเป็นลมล้มลงไป

มาหายหรือ?” เขาถามด้วยความเย็นชา
เสี่ยวเหยียนพยักหน้าซ้ำๆ

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่อาศัยอยู่ที่นี่มาก่อน แต่เธอรู้สึก ราวกับว่าตัวเองเป็นผู้บุกรุกเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ไม่เซ็น ประหม่า จนทําตัวไม่ถูก

“มาหาเธอทําไม?” เย่ไม่เซ็นถาม

เสี่ยวเหยียนนึกถึงคำพูดของมู่จื่อที่พูดในโทรศัพท์ ดังนั้น เธอจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “มีเอกสารของบริษัทที่ต้องเซ็น เพราะฉะนั้น…ฉันก็เลย…เอามาให้อ

เนื่องจากเสี่ยวเหยียนเตรียมการมาตีแล้ว หลังจากที่พูด เสร็จก็รีบหยิบเอกสารในกระเป๋าออกมา “เป็นเอกสารชุดนี้

เย่ไม่เงินไม่ได้รับเอกสารมาจากมือเธอ

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้อยากรู้ว่าเอกสารชุดนี้เป็นจริงหรือเท็จ เสี่ยวเหยียนก็เก็บเอกสารไว้ที่เดิมและค่อยๆพูดว่า “ใน ใน เมื่อประธานเย่ไม่มีอะไรแล้ว งั้น…งั้นฉันขอขึ้นไปหาจอข้าง บนก่อนนะคะ”

พอพูดเสร็จเสี่ยวเหยียนก็เตรียมตัวขึ้นไปชั้นบนอย่าง รวดเร็ว

“เดี๋ยว” ทว่าเย่ไม่เขินกลับเรียกเธอไว้ เท้าของเสี่ยวเหยีย นก็หยุดอยู่กับที่ ใบหน้าเยโม่เป็นเผยให้เห็นถึงความเจ็บ ปวดจนแทบคลั่งอยู่ข้างหลัง
ทำไมเธอต้องเอายามาส่งให้ด้วยนะ มันยากมากแค่ ไหนที่ต้องมาแสดงละครอยู่ตรงหน้าปีศาจผู้เย็นซาคนนี้ แค่ แป๊บเดียวเธอยังพอทนได้ แต่ถ้าเขามักใช้ต่อไปอีกล่ะก็ เธอ จะต้องหมดสติในไม่ช้านี้แน่ๆ

“เย่ ประธานเย??” เสี่ยวเหยียนหันกลับไปมองเย็ไม่เป็น

ด้วยความหวาดระแวง

เย่ไม่เซ็นยกมือขึ้นแล้วแบมือออก

“ส่งของมา”

เสี่ยวเหยียนหยุดหายใจไปชั่วขณะและรู้สึกว่าเลือดได้ไหล เวียนไปทั่วร่างกาย หลังจากที่อึ้งไปไม่กี่วิ เสี่ยวเหยียนก็ทำที ยื่นเอกสารให้เช่โม่เป็น พลางแกล้งพูดอย่างงุนงง “เต๋ ประธานเหมายถึงนี่ใช่ไหมคะ? นี่ นี่ค่ะ”

“ไม่ใช่อันนี้” เย่โม่เซ็นเงยหน้าขึ้นและจ้องมองเธออย่างมี นัย “คุณก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร

เสียวเหยียน “…….

เธอจำคำสัญญาระหว่างเธอกับหานคู่จื่อได้ เธอจึงตัดสิน

ใจแกล้งโง่ต่อไป

“ประธานเย่ ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณกำลังหมายถึงอะไร
วินาทีต่อมาเย่ ไม่เป็นก็พูดกับเธออย่างตรงไปตรงมา

เสี่ยวเหยียนนิ่งอยู่กับที่

“ผมจะไม่ให้เธอกินยาคุม” เขาแบมือขึ้นมาอีกครั้ง น้ำ เสียงและแววตาเยือกเย็น “อย่าให้ผมต้องพูดมาก”

ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงยอมจำนน ปากซีดๆของเธอสั่นระริก พลางหยิบยาคุมกำเนิดที่เพิ่งซื้อม ซื้อมาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เธอเตรียมทุกอย่างไว้ดีแล้วเพื่อไม่ให้เยโม่เป็นต้นกระเป๋า

เธอ ดังนั้นเธอจึงเก็บยาไว้กับตัว แต่ไม่คิดว่าพอเย่ไม่เป็ นพูดออกมาเพียงประโยคเดียว ก็ทำให้เธอทำตามอย่างเชื่อ

ฟัง

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร…

หากเอายาให้เย่ไม่เซิน แล้วเธอจะเอาอะไรไปให้ทานอ

ล่ะ

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เย่ไม่เป็นเอายาไป เขาก็ยื่นขวด เล็กๆขวดหนึ่งมาให้

“เอานี่ให้เธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมรามือง่ายๆ

คาดว่าผู้หญิงคนนั้นจะยอมรามือไปได้ก็ต่อเมื่อกินยาแล้ว เท่านั้น ถ้าไม่เอายาให้เธอกิน ในอนาคตอาจจะเกิด เหตุการณ์แบบนี้อีกหลายครั้ง
“นี่ นี่มันยาอะไร?” เสี่ยวเหยียนลังเลและไม่ได้ยื่นมือรับ

ยาขวดนั้นมา

เย่ไม่เป็นตอบกลับไป “วิตามิน”

เสี่ยวเหยียนสูดลมหายใจ นี่หมายความว่าเย่ไม่เห็นจะให้ เธอเปลี่ยนจากยาคุมกำเนิดเป็นวิตามินอย่างนั้นสินะ

“แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ เธอจะไม่…

เยโม่เซ็นเงยหน้าขึ้น เป็นครั้งแรกที่เขาตั้งใจจ้องเธอ “คุณ อยากให้เธอกินยาคุมอย่างนั้นหรือ?”

“ฉัน…” แน่นอนว่าในใจลึกๆแล้วเสี่ยวเหยียนไม่ได้อยาก ให้หานคู่จื่อกินยาคุมกำเนิด เธอกับหานคู่จื่อเป็นเพื่อนกันมา หลายปี เธอรู้นิสัยของหาน อดี

หานคู่จื่อยังรักเย่ไม่เป็นมาจนถึงตอนนี้ แม้ว่าปากเธอจะ ไม่ยอมรับ

ถ้า ถ้าเธอท้อง เธอจะยอมทำตามหัวใจและอยู่กับเย่ไม่ เซินโดยไม่เจ็บปวดไหมนะ?

เมื่อความคิดนี้เกิดขึ้นแล้วก็ยากที่จะกำจัดมันออกไป

เสี่ยวเหยียนมองดูขวดเล็กๆขวดนั้นอย่างครุ่นคิด เธอพูด ว่า “แต่ว่า ฉันไม่อยากโกหกเธอ”

“คุณไม่รู้” ดวงตาเย่ โม่เขินดูอึมครึม “ผมแอบเปลี่ยนยาตอนที่คุณไม่ทันระวัง คุณไม่รู้อะไรทั้งนั้น

“ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร ก็เห็นๆอยู่ว่าคุณเอามาให้ฉันเอง

ฉัน…”

“คุณคิดว่า….ผมจะให้โอกาสเธอกินยาคุมไหม?”

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่าง แน่นอนเธอรู้ว่าเย่ไม่เป็น ต้องการทําอย่างที่พูด ในเมื่อเขาบอกว่าจะไม่ยอมให้ อกินยาคุม อย่างไรเสียชื่อก็ไม่มีทางได้แตะต้องมัน อีกทั้ง ยังไม่อาจคิดถึงเรื่องนี้ด้วย

เธอรู้สึกวุ่นวายใจอยู่นาน มือก็ยื่นออกไปโดยไม่รู้ตัวและ ค่อยๆหยิบขวดวิตามินในมือของเย่ ไม่เป็น

ขวดดูเหมือนยาคุมกำเนิด แต่ว่า…ยาข้างในได้ถูกเปลี่ยน เป็นวิตามินเรียบร้อยแล้ว

เสี่ยวเหยียนหลับตาแล้วถือขวดขึ้นไปชั้นบน

สายตาที่จ้องมองเธอจากทางข้างหลังก็หายไปในมุมมืด

เสี่ยวเหยียนหยุดเท้า จากนั้นก็เอนกายอยู่ตรงมุมและแอบ

มองไปที่ร่างสูงที่อยู่ชั้นล่าง

ช่างเถอะ เธอจะทําหน้าที่ช่วยเย่ไม่เป็น นั่นก็ถือว่าได้ช่วย

มู่จื่อไปด้วย

ผ่านมานานหลายปี ปมในใจของเธอก็ควรได้รับการแก้ไข


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ