เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1057 ทารุณประธานเย่น้อย



บทที่1057 ทารุณประธานเย่น้อย

“ดูยัยเด็กคนนี้สิ พูดอะไรแบบนี้? การแต่งงานสำหรับคนเรานั้น เป็นเรื่องใหญ่ ทำไมจะไม่ใช่ทางเลือกที่จำเป็นล่ะ? ฉันจะบอกแก ว่าแกยังหาคนที่ชอบไม่เจอหรือยังไม่แต่งงานก็แล้วแต่แก แต่ถ้า แกกล้าไม่แต่งงานไปชั่วชีวิต ฉันจะตีแกให้ตาย

เสี่ยวเหยียน “..….”

ช่างเถอะ เธอคงต้องหยุดพูดความคิดของตัวเองต่อ

ใครบอกล่ะว่าเธอไม่อยากแต่งงาน เธออยากแต่งงาน อยาก แต่งงานกับคนที่ชอบและคนคนนั้นก็ต้องชอบตัวเองด้วย แบบนี้ ถึงจะเป็นการแต่งงานที่มีความสุข

แต่ว่าคนที่เธอชอบกลับไม่ชอบเธอ

เธอคิดว่าชีวิตนี้เธอคงไม่อาจชอบผู้ชายคนไหนได้อีกนอกจาก หานชิง ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงคิดว่าตัวเองก็จะไม่แต่งงานไป ตลอดชีวิต

“ชีวิตคนเรายังอีกยาวไกล ตอนนี้แกยังอายุไม่มาก อย่าเพิ่งไป คิดถึงว่าจะมีหรือไม่มี เมื่อถึงวัยที่ควร แกก็จะพบว่าไม่มีอุปสรรค ใดที่ไม่สามารถก้าวผ่านมันไปได้ ชีวิตคนเราก็มีขึ้นๆลงๆแบบนี้ แหละ”

หลัวหุ้ยเหม่ยเป็นคนที่เคยผ่านโลกมาก่อนจึงเข้าใจเรื่องราว มากมายมากกว่าเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนเป็นลูกสาวเธอ ทำไมเธอจะดูไม่ออกถึงการเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเหยียนหลังจากที่ กลับมาคราวนี้ล่ะ แค่เพียงว่าเรื่องบางเรื่องคนเป็นแม่อย่างเธอ จะถามไปชัดๆก็ไม่ได้

“เข้าใจแล้วค่ะ หนูไปดูเสี่ยวหมี่โต้วหน่อยว่าตื่นหรือยัง”

จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็ไปเรียกเสี่ยวหมี่โต้วให้ตื่น หลายวันมา นี้เสี่ยวหมี่โต้วอยู่กับเธอตลอด เมื่อพ่อจางรู้ว่าเขาพักอยู่บ้านก็ โวยวายจะออกจากโรงพยาบาล

เสี่ยวเหยียนรู้ดีเป็นธรรมดาว่าทำไมพ่อจางถึงอยากออกจาก โรงพยาบาล แต่เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ร่างกายของเขายังไม่ หายสนิท ดังนั้นเสี่ยวเหยียนกับหลัวหุยเหมียต่างก็ไม่เห็นด้วยที่ จะให้เขาออกจากโรงพยาบาล

ด้วยเหตุนี้ พ่อจางจึงมีอาการเซื่องซึมอยู่เป็นเวลานาน ทุกวันที่ เสี่ยวเหยียนไปส่งอาหาร เขาก็จะจ้องมองเธออย่างเงียบๆ จาก นั้นก็ถามเธอว่าตัวเองจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่?

เสี่ยวเหยียนรู้สึกขำทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เนื่องจากเธอ ไม่คิดว่าพ่อของตัวเองจะโมโหเหมือนเด็กแบบนี้

เนื่องจากจะต้องเปิดร้าน ดังนั้นหลัวหุ้ยเหม่ยจึงพยายามเลือก วันที่เป็นฤกษ์งามยามดี แต่พอดูแล้วดูอีก ฤกษ์ดีดีทั้งหมดก็กอง ไปอยู่เดือนหน้า

พูดอีกอย่างก็คือถ้าอยากดูวันเปิดร้านก็ต้องรอไปจนถึงเดือนหน้า
เสี่ยวเหยียนทนรอแทบจะไม่ไหว เธออยากทำงานยุ่งเร็วๆ เพื่อ ที่เธอจะได้ลืมความคิดพร่ำเพ้อที่ติดอยู่ในใจของเธอ

“อย่างงั้นก็ไม่ต้องดูฤกษ์แล้ว พ่อยังต้องอยู่โรงพยาบาลอีก หนึ่งอาทิตย์ เราก็เอาวันที่เขาออกจากโรงพยาบาลแล้วกัน ถือ เสียว่าเป็นวันดี”

หลัวหุ้ยเหม่ยครุ่นคิด โดยละเอียด “งั้นวันนั้นแม่จะไปรับพ่อ เอง ออกจากโรงพยาบาลเสร็จก็ตรงไปหาที่ร้าน

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “ค่ะ”

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์

ร้านของเสี่ยวเหยียนจัดเตรียมเสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากเป็นวันเปิดร้าน หลัวหุ้ยเหม่ยจึงซื้อประทัดมาให้เธอ แต่ เสี่ยวเหยียนคิดว่าประทัดอันตรายเกินไป เธอจึงเอามันคืนไป จากนั้นก็ทำลูกโป่งและดอกไม้สดไว้บางส่วน

เนื่องจากเซ็นสัญญาแล้ว ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงไม่ได้ตระหนี่ เหนียว เธอยอมจ่ายเงินจ้างลูกมือมาสองคนเพราะมีส่วนลดใน ช่วงเปิดร้านใหม่

ตัวอย่างเช่นหากถ่ายรูปโพสต์ไปยังกลุ่มเพื่อนและสามารถ เรียกยอดไลค์ได้ถึง 88 ไลค์ก็จะได้รับคำสั่งซื้อฟรี ซึ่งค่าอาหาร จํากัดอยู่ที่ 500 เท่านั้น หากเกิน 500 ต้องจ่ายเอง

นอกจากนี้หากวันนั้นบริโภคมากก็จะมีของกำนัลมอบให้เป็นกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ เสี่ยวเหยียนต้องเร่งรีบหลายคืนเพื่อเตรียม กิจกรรมเหล่านี้ แม้จะเพิ่งเปิดร้านในวันนี้และสภาพจิตใจของ เธอก็ดีมาก แต่รอยคล้ำใต้ตากลับลึกขึ้น

และหลายวันมานี้เธอผอมลงไปมาก

เสี่ยวเหยียนไม่ใช่คนหน้าเรียว แต่เป็นประเภทหน้ากลมแบบ แอปเปิล พอหลังจากที่เธอผอมลง แก้มทั้งสองข้างก็ไม่มีเนื้อ จึง ทำหน้าโครงหน้าเธอดูชัดขึ้นเล็กน้อย เบ้าตาลึก แม้ว่าบางส่วน จะแห้งเหี่ยว แต่ก็ดูผอมสวยกว่าเมื่อก่อนมาก

หลังจากที่หลัวหุยเหมยไปรับพ่อจางที่โรงพยาบาลเสร็จก็รีบ มาที่ราเม็ง ตอนที่ลงจากรถหลัวหุ้ยเหม่ยพูดกับพ่อจางว่า “คุณ ระวังหน่อย เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา เดี๋ยวก็ล้มแล้วกลับ เข้าไปอีกหรอก”

พ่อจาง “…”

คู่ชีวิตของเขาช่างดีอะไรขนาดนี้ แต่คำพูดก็น่าโมโหจริงๆ

เลย!

ถ้าไม่รู้จะพูดคำดีดีก็ไม่ต้องพูด ฟังดูแล้วมันใช่คำพูดที่คนพูด

กันเหรอ?

อาจเป็นเพราะความโมโห ตอนที่พ่อจางก้าวเท้าลงไปก็เซเล็ก น้อย เมื่อหลัวหุยเหม่ยเห็นดังนั้นก็รีบมาประคองเขา จากนั้นก็ เริ่มดุเขาอีกครั้ง

“ฟังฟัง เมื่อกี้ฉันเพิ่งพูดอะไรไป? เดี๋ยวก็ล้มแล้วกลับเข้าไปอีกหรอก แล้วนี่อีกนิดเดียวคุณก็จะล้มไปอีกแล้วเนี่ย ดีนะที่ฉันมา ประคองไว้”

พ่อจางอยากจะบอกว่าถ้าเธอไม่พูดประโยคนั้น ฉันก็ไม่ถึงกับ ล้มลงไปหรอก แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะไม่อยากมา ทะเลาะกันที่นี่

ตอนที่ทั้งสองเข้าไปในร้านก็มีลูกค้าอยู่ในร้านแล้ว

พ่อจางเดินเข้าไปดูการตกแต่งและพยักหน้าอย่างอดไม่ได้ “รูปแบบการตกแต่งดูดีทีเดียว ทำเลนี้ ค่าเช่านี้ เสี่ยวเหยียนของ พวกเราคงไม่ได้โดนเอาเปรียบหรอกนะ?”

หลัวหุยเหม่ยไม่เห็นด้วย “เอาเปรียบอะไรกัน? ตอนแรกฉันก็ คุยกับคุณไปชัดเจนแล้วไง นายหลินคนนั้นเขาเป็นคนมีเงิน ฉัน เดาว่าที่ตั้งราคาสูงก็เพียงเพราะต้องการให้คนเกิดความสนใจ ลูกสาวของเรามีความสามารถถึงได้เดาความคิดของนายหลิน ออก”

“น่าแปลก เธอบอกมาว่าเสี่ยวเหยียนเดาใจนายหลินนั่นได้ อย่างไร? ถึงจะเป็นการเดาใจ แต่จะเดาได้แม่นขนาดนั้นเลยเห รอ? หรือเธอจะรู้รสชาติของความคิดถึง?”

ตอนแรกมันไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ แต่เมื่อคิดเรื่องนี้ดูแล้ว เหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ

สองสามีภรรยาสบตากันโดยไม่ต้องใช้คำพูด
“พ่อแม่ มากันแล้ว”

เสี่ยวเหยียนเห็นคู่สามีภรรยาจางก็รีบออกไปต้อนรับ เธอเดิน เข้าไปจับมือพ่อจางเพื่อช่วยพยุง “เป็นยังไงบ้างคะ? คุณหมอบ อกอะไรมาบ้างไหม วันนี้ดีขึ้นหรือยัง?”

“ไม่ได้บอกอะไรหรอก ก็แค่ให้กลับมาพักฟื้นที่บ้าน ช่วงนี้ก็ อย่าเพิ่งออกกําลังกาย

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็โล่งอก “งั้นก็ดี”

“ประธานเย่น้อยล่ะ?”

พ่อจางมองไปที่ลูกสาวของเขาและประโยคแรกที่ถามก็คือ เสี่ยวหมี่โต้วอยู่ไหน

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนได้ยิน เธอก็นึกอยากจะตีคนเสียจริงๆ

พ่อของเธอออกจากโรงพยาบาลเพื่อรีบมาที่นี่ไม่ใช่เพราะเรื่องที่

เธอเปิดร้าน แต่เป็นเพราะมาหาเสี่ยวหมี่โต้ว

“พ่อคะ พ่อเรียกเขาว่าเสี่ยวหมี่โต้วเหมือนที่หนูเรียกนั่นแหละ อย่าเอาแต่เรียกประธานเย่น้อยประธานเย่น้อย ที่นี่มีแต่ลูกค้า เดี๋ยวลูกค้าได้ยินจะแปลกใจเอาได้”

พ่อจางได้ยินแล้วพยักหน้า “ได้ งั้นเขาคงไม่ตำหนิฉันหรอกนะ?”

“เขาเป็นแค่เด็กคนหนึ่งจะตำหนิอะไรพ่อได้? อีกอย่างเขาก็ เรียกพ่อว่าลุงจาง พ่อน่ะแหละที่เอาแต่คิดเองได้ทั้งวัน
เสี่ยวเหยียนพยุงฟอจางมานั่งที่นั่งด้านใน จากนั้นก็รินน้ำให้เขา

พ่อจางกวาดสายตามองไปรอบๆ เพียงเพราะต้องการมองหา ร่างของเสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวเหยียนจึงอดพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เอา ล่ะ ไม่ต้องหาแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วไปช่วยงานอยู่ข้างในแน่ะ”

พอได้ยินดังนั้นพ่อจางก็ตาตั้ง “ช่วยงาน? ช่วยอะไร? นี่แกจะ ทารุณประธานเย่น้อยไม่ได้นะ?”

“…หนูจะไปทารุณเขาได้ยังไง?”

ถ้าเขาไม่ทารุณตัวเองก็ดีน่ะสิ เสี่ยวหมี่โต้วเป็นเด็กฉลาด ปราดเปรื่อง แต่ว่า…ไม่รู้ว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น เขาถึงดูทำตัวว่า นอนสอนง่ายกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะและไม่ชน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ